ตอนที่ 1 ผลตอบแทน 10,00 เท่า
"เจ้าเต็มใจที่จะเป็นลูกศิษย์ของข้าหรือไม่?"
พวกเขาทั้งคู่ตอนนี้อยู่บนยอดเขาหลิงจิ่วของตระกูลชิงหยุน
ยื่อซวนได้ถามคําถามกับคนรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ต่อหน้าเขาในตอนนี้
คนรับใช้ผู้ซื่อสัตย์คนนี้เป็นเด็กสาวใบหน้าเล็กๆของเธอเป็นสีแดงและผมของเธอถูกมัดเป็นก้อนกลมเหมือนขนมปัง
ดวงตากลมโตของเธอเต็มไปด้วยความตกใจ
ยื่อซวนเป็นลูกชายคนสุดท้องของตระกูลชิงหยุนซึ่งเป็นบุตรฟ้าประทาน !
ในขณะเดียวกันพรสวรรค์ของเธอนั้นอ่อนแอกว่าเขาอย่างมาก
เธอไม่เข้าใจว่าทําไมผู้อาวุโสของตระกูลชิงหยุนถึงต้องการให้เธอซึ่งเป็นคนที่อ่อนแอมากอย่างเธอให้เป็นลูกศิษย์
ทําไมกัน?
ผู้อาวุโสยื่อซวนถึงต้องการให้เธอไปเป็นลูกศิษย์?
จิตใจของเด็กสาวลู่เหยียนหรันนั้นว่างเปล่ามาก ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถตอบอะไรแก่เขาได้
ในขณะนี้ใบหน้าของยื่อซวนซีดเซียวและค่อนข้างวิตกกังวล
เขากําลังเผชิญอยู่กับวิกฤตชีวิตและความตาย
เนื่องจากเขาเพิ่งย้ายถิ่นฐานมาที่นี่ แต่เขาก็ถูกวางยาพิษแล้ว และเขาเหลือเวลาอยู่ได้อีกเพียงสี่ชั่วโมงเท่านั้น
โชคดีที่เมื่อเขาใกล้จะตายนั้นระบบก็ไม่ทําให้เขาต้องผิดหวัง
ระบบนี้เรียกว่าระบบตอบแทนของลูกศิษย์ ถ้าเขามอบอะไรกับลูกศิษย์ของเขา เขาจะได้สิ่งนั้นกลับมาหลายเท่าเป็นการตอบแทน
คำว่าหลายเท่านั้นเป็นไปได้ตั้งแต่สองถึงหมื่นเท่า
ตัวอย่างเช่นหากยื่อซวนช่วยให้คนรับใช้พัฒนาความเข้าใจของเขาได้ความเข้าใจของตัวเขาเองก็จะเพิ่มขึ้นสองถึงหมื่นเท่า
จำนวนคูณที่เพิ่มนั้นจะแตกต่างกันไปในแต่ละครั้ง ยิ่งทวีคูณมากเท่าใดความน่าจะเป็นที่จะเกิดขึ้นก็จะยิ่งต่ำลงมากเท่านั้น
หลังจากที่ได้รับระบบนี้และเข้าใจการทำงานของมัน ยื่อซวนรู้ว่าเขาได้พบวิธีที่จะหนีออกจากช่วงเวลาแห่งความตายได้
แต่สิ่งที่สําคัญที่สุดสําหรับเขาที่จะต้องทําตอนนี้คือการรับลูกศิษย์ให้ได้ก่อน
เนื่องจากระบบนี้เรียกว่าระบบตอบแทนของคนรับใช้ เขาจะได้รับการตอบแทนก็ต่อเมื่อเขาได้อะไรบางอย่างแก่ลูกศิษย์ของเขา
นั่นคือเหตุผลที่ยื่อซวนต้องการรับคนรับใช้ลู่เหยียนหรันผู้ซื่อสัตย์คนนี้เป็นลูกศิษย์
ในขณะนี้ลู่เหยียนหรันยังอยู่ในความตกใจ
เพราะในโลกนี้ที่คนแข็งแกร่งได้รับการเคารพ ซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเข้ามาเป็นลูกศิษย์ของผู้ที่แข็งแกร่งได้หากไม่มีความสามารถหรือภูมิหลังที่แข็งแกร่ง
ดังนั้นลู่เหยียนหรันจึงไม่สามารถเชื่อสิ่งที่เธอได้ยินได้ในตอนนี้
เธอคิดว่าเธออาจจะต้องถูกนำไปฝึกอย่างหนักจนทำให้เธอเริ่มหลอนในตอนนี้
เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเองในตอนนี้ เธอไม่คิดว่าเธอจะบ้าจนเริ่มหลอนแบบนี้
เธอเอื้อมมือเล็กๆของเธอและหยิกไปที่แก้มของเธอ
โอ๊ยเจ็บ! นั่นจึงทำให้ตอนนี้ลู่เหยียนหรันรู้สึกสับสนจริงๆ
ดูเหมือนว่านี่จะไม่ใช่ความฝัน
"อะไรกัน เจ้าไม่อยากเป็นลูกศิษย์ของข้างั้นเหรอ?"
คําพูดของยื่อซวนนั้นดังชัดเจนอยู่ในหูของลู่เหยียนหรัน
ยื่อซวนมองไปที่ลู่เหยียนหรันซึ่งอยู่ตรงข้ามกับเขาที่กำลังทําอะไรไม่ถูก
ตอนนี้เขาได้คัดกรองคนรับใช้ที่เขารู้จักในตระกูลชิงหยุนไว้ในใจของเขา
จากนั้นเขาก็ตระหนักว่าเขานั้นรู้เรื่องเกี่ยวกับตระกูลชิงหยุนของเขานั้นน้อยเกินไป
แม้ว่าเขาจะรู้จักคนรับใช้บางคนที่มีความสามารถโดดเด่นในตระกูล แต่ส่วนใหญ่ได้รับการยอมรับว่าเป็นคนรับใช้โดยผู้อาวุโสคนอื่น ๆ
หลังจากคิดอยู่พักหนึ่งเขาก็คิดออกได้เพียงคนเดียวที่เหมาะสมในตอนนี้
นั่นคือคนรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ที่อยู่ตรงหน้าเขา ลู่เหยียนหรัน!
แน่นอนว่าเหตุผลที่เขาเลือกลู่เหยียนหรันนั้นไม่ใช่ว่าเป็นเพราะหญิงสาวมีใบหน้าที่สวยงาม
แต่เป็นเพราะลู่เหยียนหรันมักจะรับผิดชอบในการทําความสะอาดพื้นที่ใกล้กับที่อยู่อาศัยของยื่อซวนบนยอดเขาหลิงจิ่ว
เนื่องจากเขาได้เห็นเธอบ่อยๆ แม้ว่ายื่อซวนจะไม่ได้สนใจเธอมากนักแต่เขาก็ยังคงมีความประทับใจที่ดีต่อเธอ
ยิ่งไปกว่านั้น ยื่อซวนยังสังเกตเห็นเป็นครั้งคราวว่าลู่เหยียนหรันนั้นขยันขันแข็งกับงานของเธอมาก
เธอทําความสะอาดทุกพื้นที่ที่เธอทํางานอย่างละเอียด
นอกจากนั้นทันทีที่เธอทํางานเสร็จเธอจะไปฝึกทันทีและไม่ปล่อยเวลาให้เปล่าประโยชน์
เนื่องจากความสามารถของลู่เหยียนหรันอยู่ในระดับปานกลางและสถานะของเธอต่ำมาก เธอจึงไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับเทคนิคหลักของตระกูลชิงหยุน
แต่อย่างไรก็ตามเธอยังคงฝึกฝนอย่างหนักด้วยความพยายามของเธอ
ด้วยเหตุนี้ยื่อซวนจึงตัดสินใจว่า ไม่ว่าลู่เหยียนหรันจะมีความสามารถน้อยหรือมากแค่ไหนเขาก็จะให้เธอเป็นศิษย์คนแรกของเขาให้ได้
"เป็นลูกศิษย์ของท่านยื่อซวนงั้นหรือ?"
ลู่เหยียนหรันยังคงไม่เชื่ออยู่ในตอนนี้
เธอพบว่ามันเป็นไปได้ยากที่ความฝันของเธอจะได้เป็นลูกศิษย์ของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่จะเกิดขึ้นจริง
ดวงตาของยื่อซวนนั้นสงบลงขณะที่เขามองไปที่ลู่เหยียนหรันต่อหน้าเขา
ทันใดนั้นหลังจากที่ได้สติเธอก็รีบตอบยื่อซวนทันที
"ข้าเต็มใจที่จะเป็นลูกศิษย์ของท่าน!"
เธอพูดออกมาเสียงดัง เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นหน้าผากของเธอก็เป็นสีแดงและบวมออกมา
ลู่เหยียนหรันไม่สนใจต่อหน้าผากสีแดงที่เริ่มเป็นหลุมเป็นบ่อของเธอในตอนนี้
เธอตัวสั่นเล็กน้อยด้วยความตื่นเต้น
"เอาล่ะ" ยื่อซวนพยักหน้าด้วยความพอใจและพูดเบาๆ
"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าจะเป็นลูกศิษย์คนแรกของข้า!"
ในภูมิภาคเทียนหยวนนั้น ปรมาจารย์ส่วนใหญ่ต้องผ่านขั้นตอนที่ซับซ้อนหลายอย่างก่อนที่จะรับลูกศิษย์ได้
นี่เป็นเพราะภูมิภาคเทียนหยวนทั้งหมดให้ความสนใจอย่างมากกับเหล่าปรมาจารย์
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีปรมาจารย์บางคนที่ไม่ชอบมีลูกศิษย์
ตอนนี้ยื่อซวนใกล้จะตายเต็มทีแล้วเขาไม่มีอารมณ์ที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องที่ซับซ้อนแบบนั้นได้เลย
"ไม่ต้องคุกเข่าและ เจ้าสามารถลุกขึ้นได้เลยในตอนนี้"
ยื่อซวนพูดอย่างเรียบๆ และลู่เหยียนหรันก็ขอบคุณเขาอย่างรวดเร็วก่อนจะลุกขึ้นยืน
ยื่อซวนมองไปที่ลู่เหยียนหรันซึ่งเธอนั้นยังเด็กมาก หากยื่อซวนกลับไปในชีวิตก่อนหน้านี้ของเขานั้นเธออาจจะเป็นผู้หญิงที่เพิ่งเข้าโรงเรียนมัธยมต้นเท่านั้น
ในตอนนี้แม้ว่าลู่เหยียนหรันจะเริ่มกลับมาเป็นปกติแล้วแต่เธอก็ยังงุนงงกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่
เธอไม่เข้าใจว่าเธอกลายเป็นลูกศิษย์ของท่านยื่อซวนได้อย่างไร
ยื่อซวนเป็นที่รู้จักในฐานะผู้อาวุโสที่มีความสามารถและมีอายุน้อยที่สุดของตระกูลชิงหยุนในช่วงพันปีที่ผ่านมา
เธอกำลังคิดว่าไปทําอะไรเพื่อทำให้กลายเป็นลูกศิษย์คนแรกของยื่อซวนได้กันแน่?
ความประหลาดใจที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันนี้ทําให้ลู่เหยียนหรันไม่สามารถจะเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นได้
"ตั้งแต่เจ้ายอมรับข้าเป็นปรมาจารย์ของเจ้า ข้าจะมอบยาให้กับเจ้าในวันนี้ หลังจากนั้นข้าจะกลับสู่ความสันโดษอีกครั้งเมื่อข้าออกมาอีกรอบข้าจะมอบสิ่งของอื่นๆให้แก่เจ้าด้วย"
"ขอบคุณค่ะท่านปรมาจารย์!"
ลู่เหยียนหรันกล่าวด้วยความประหลาดใจ
เธอรู้ดีว่ายาเม็ดที่ยื่อซวนกําลังจะเอาออกมานั้นไม่ใช่ของธรรมดาอย่างแน่นอน
ทันทีที่ยื่อซวนพูดจบเขาก็หยิบยาเม็ดออกจากกระเป๋าของเขา
อันที่จริงก่อนที่เขาจะยอมรับลู่เหยียนหรันเป็นลูกศิษย์ของเขา ยื่อซวนได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างรอบคอบแล้ว
นี่เป็นเพราะหลังจากที่เขาได้รับระบบตอบแทนของลูกศิษย์
ครั้งแรกที่เขามอบอะไรให้กับลูกศิษย์เขาจะได้การตอบแทนกลับมา 10,000 เท่า
ด้วยรางวัลที่มากแบบนี้เขาได้พบสองวิธีที่จะช่วยตัวเองให้รอดจากสถานการณ์ตอนนี้ได้
หนึ่งคือการให้การฝึกฝนแก่ลูกศิษย์ของเขาโดยตรงเพื่อให้เขาได้รับการตอบแทน 10,000 เท่า
จากนั้นปัญหาของเขานั้นก็จะได้รับการแก้ไขในทันที
