บทที่ 269 ผลลัพธ์ที่เลวร้ายของการเมา!
หลังจากผ่านไปไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ หลี่หรานลืมตาขึ้นด้วยความงุนงง เขาฝันแปลกๆ ในความฝัน เขากอดเหลิงอู่เหยียนด้วยมือซ้ายและอวี้ชิงหลันด้วยมือขวา ทั้งสองคนเชื่อฟังราวกับลูกแมวในอ้อมแขนของเขา แถมยังร้องเรียกเขาอย่างไพเราะว่า “พี่หราน…” และทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูพร้อมกับฉู่หลิงฉวนที่ตะโกนออกมาจากด้าน...
