บทที่ 297 การตัดสินใจของซุนม่อ!
“ไช่ถาน น่าประทับใจมาก!”
หวังฮ่าวถอนหายใจ เขาประทับใจมากที่สุดกับคนที่สามารถปีนกลับไปได้หลังจากที่พวกเขาล้มลง หากเป็นเขา เขาอาจจะทำแบบเดียวกันไม่ได้
“ใช่ สหายคนนี้มีอะไรผิดปกติกับสมองของเขาหรือเปล่า? หรือเป็นเพราะเขาหยิ่งหลังจากชนะรอบเดียว? เขาปฏิเสธข้อเสนอรับสมัครอาจารย์ทังจริงๆ!”
โจวชี่โกรธมากจนรากฟันของเขารู้สึกเจ็บปวด เขาคิดว่าไช่ถานกำลังเสียโอกาส
“ถ้าไม่อยากได้ก็เอามาให้ข้า!”
“แม้ว่าไช่ถานจะให้โอกาสเจ้า แต่อาจารย์ทัง ก็ไม่ต้องการเจ้า!”
หวังฮ่าวเยาะเย้ยสหายของเขา หลังจากนั้นเขาตบไหล่ของชีเซิ่งเจี่ย
“อาจารย์ซุนอยู่ที่นั่น ทำไมเจ้าไม่ไปทักทายเขาล่ะ?”
หวังฮ่าววางแผนที่จะติดตามชีเซิ่งเจี่ย เมื่อเขาเดินผ่านไปเพื่อให้ซุนม่อจำใบหน้าของเขาได้
"ไม่เป็นไร!'
ชีเซิ่งเจี่ยรู้สึกด้อยกว่าเสมอ เขารู้สึกว่าความสามารถของเขาต่ำเกินไป และถ้าเขายืนร่วมกับซุนม่อ เขาจะทำลายศักดิ์ศรีของซุนม่อ
“เฮ้อ เจ้า!”
โจวชี่เกลียดเหล็กเพราะไม่เป็นเหล็ก ถ้าเขามีโอกาสเช่นนี้ เขาจะต้องเลียขาซุนม่อและร้องเพลงสรรเสริญจนซุนม่อรู้สึกสบายใจจนไม่อยากให้โจวชี่หายไปจากด้านข้างของเขา
“เอ๊ะ? ดูเร็ว! ไช่ถานนั่นกำลังจะไปหาอาจารย์ซุน”
หวังฮ่าวตกตะลึง
ทันทีที่ไช่ถานเดินไป นักเรียนก็แยกทางเปิดทางให้เขาทันที อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าพวกเขาก็พบว่าเขาไม่ได้ออกจากโถงประลอง แต่ได้เดินไปหาชายหนุ่มที่สวมชุดครู
"นั่นใคร?"
มีคนถาม
“เจ้ายังเป็นนักเรียนของสถาบันจงโจวหรือไม่? เจ้าไม่รู้จักอาจารย์ซุนจริงๆเหรอ?”
“เจ้าควรจะตาบอดและขออภัยจริงๆ!”
“สวรรค์ของข้า นี่คือหัตถ์เทวะ?”
ซุนม่อมีชื่อเสียงมาก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขามาเป็นครูอย่างเป็นทางการไม่นานนัก นอกจากนี้เขายังได้ไปที่ทวีปทมิฬมานานกว่าครึ่งเดือน ดังนั้นนักเรียนบางคนเคยได้ยินชื่อของเขามาก่อนเท่านั้นแต่ไม่เคยพบหน้าเขาเลย
อย่างไรก็ตามรูปร่างหน้าตาของเขาไม่ได้แย่จริงๆ
เมื่อนักเรียนบางคนกำลังพิจารณาว่าพวกเขาควรจะรอที่ด้านนอกประตูเพื่อคุยกับซุนม่อ พวกเขาเห็นไช่ถานเดินไปหาซุนม่อและคุกเข่าลงที่เขาจริงๆ
“เอ๊ะ?
นักเรียนอยู่ในความงุนงง นี่เป็นการเคลื่อนไหวแบบไหน?
ในไม่ช้าคำตอบก็ถูกเปิดเผย
ตุ้บ!
ไช่ถานคุกเข่าลงบนพื้นและโขกศีรษะสามครั้ง จากนั้นเขาพูดอย่างจริงจังว่า
“อาจารย์ซุนที่เคารพ โปรดรับข้าเป็นศิษย์ของท่านด้วย!”
ทั้งห้องโถงเงียบลงในทันที แม้แต่นักเรียนสองคนที่กำลังต่อสู้อยู่บนแท่นก็หยุดโดยไม่ตั้งใจ
จูถิ่งเลิกคิ้ว ไช่ถานพยายามทำอะไร หลังจากเงียบไปไม่กี่วินาที ความโกลาหลก็ปะทุขึ้นทันที เสียงของการสนทนาสามารถได้ยินได้ทุกที่
“ข้าเพิ่งได้ยินอะไร? ไช่ถานต้องการรับอาจารย์ซุนเป็นอาจารย์ของเขาใช่ไหม?”
“เอ๊ะ? เจ้าได้ยินหรือเปล่า? ข้าคิดว่าข้าได้ยินผิด!”
“สวรรค์ของข้า ไช่ถานนี้โดดเด่นอย่างแท้จริง!”
นักเรียนทุกคนมีสีหน้างุนงง ไช่ถานวางแผนอะไรอยู่?
“ไช่ถานทุกข์ทรมานจนบ้าไปแล้วเหรอ? เขาบอกปัดมหาคุรุ 3 ดาวและต้องการครู 0 ดาวแทน?”
นักเรียนรุ่นพี่ไม่เข้าใจและพูดออกมาโดยไม่รู้ตัว ในที่สุดเขาก็ถูกวิพากษ์วิจารณ์ในที่สาธารณะทันที
“เฮ้ย เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร”
“แล้วถ้าอาจารย์ซุนไม่มีดาวล่ะ? เขาเพิ่งเข้าโรงเรียนเป็นครูไม่กี่เดือน นอกจากนี้อาจารย์ซุนก็จะมีคุณสมบัติเป็นมหาคุรุระดับ 1 ดาวได้อย่างแน่นอนในปีต่อไป!”
"ขอโทษ ขอโทษเร็วเข้า!”
ซุนม่อมีแฟนคลับหลายคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับนักศึกษาชั้นปีต้นๆ บรรดาผู้ที่เข้าร่วมบทเรียนการฝึกฝนยุทธเวชกรรมของเขาล้วนแต่เต็มไปด้วยความชื่นชมในตัวเขา เมื่อพวกเขาได้ยินใครสงสัยอาจารย์ซุน พวกเขาจะทนต่อไปได้อย่างไร?
ผู้ที่มีอารมณ์ฉุนเฉียวมากกว่าต้องการจะทุบตีผู้คน
"เงียบ!"
จูถิ่งคำราม
“พวกเจ้าเป็นเป็ดเหรอ? ทำไมถึงส่งเสียงดัง? บรรดาผู้ที่พูดผิดและทำเสียงอึกทึกอีกครั้งก็เจอมาข้าได้เลย!”
ในฐานะเจ้าภาพและหนึ่งในผู้ตัดสินการทดสอบ จูถิ่งมีหน้าที่ปกป้องคำสั่ง นอกจากนี้ วันนี้ยังมีมหาคุรุระดับ 3 ดาวสองคนที่นี่อีกด้วย จูถิ่งไม่ต้องการรับการประเมินจากพวกเขาโดยระบุว่าเขาไร้ประโยชน์
นักเรียนจึงเงียบลง พวกเขามองไปที่ไช่ถาน หลังจากนั้นสายตาของพวกเขาก็หันไปหาทังจี้ซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะตัดสิน
“ความฉลาดทางอารมณ์ของเขาต่ำเกินไป!”
โจวชี่ส่ายหัว
ไม่มีปัญหาสำหรับไช่ถานที่ต้องการรับซุนม่อเป็นอาจารย์ส่วนตัวของเขา (อย่างไรก็ตาม เจ้าเพิ่งปฏิเสธทังจี้ ก็เท่ากับตบหน้าอาจารย์ทังด้วยการทำเช่นนี้ไม่ใช่เหรอ?)
ทุกคนที่ได้เห็นจะรู้สึกว่าอาจารย์ทังด้อยกว่าซุนม่ออย่างแน่นอน
“อาจารย์ทัง!”
จินมู่เจี๋ยขมวดคิ้วและต้องการพูดแทนซุนม่อ
“ฮะฮะ อาจารย์จิน เจ้ากังวลเกินไปแล้ว ข้าไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยขนาดนั้นสักหน่อย!”
ทังจี้ไม่ได้เพียงแค่พูดคำเหล่านี้ด้วยความสุภาพ เขาอาจจะเป็นคนที่เข้มงวด แต่หัวใจของเขาก็ยังค่อนข้างเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ไช่ถานคุกเข่าต่อไปและไม่ลุกขึ้น ซุนม่อไม่ได้พูดเช่นกัน เขาเพียงแค่ยืนอยู่กับที่และมองดูไช่ถาน
“ว้าว จู่ๆ ข้าก็พบว่าอาจารย์ซุนหล่อจริงๆ!”
“ใช่ เมื่อเทียบกับไช่ถาน ข้ารู้สึกว่าอาจารย์ซุนมีความสง่างามมากกว่า ดูว่าเขาจ้องมองลึกซึ้งแค่ไหน รู้สึกว่ามีระดับที่แตกต่างกันสำหรับพวกเขา!”
“น่าหลงใหล!”
นักเรียนหญิงที่กรีดร้องด้วยความตื่นเต้นกับไช่ถาน ต่างก็ทิ้งเขาไปทันทีและตกหลุมรักซุนม่อ เมื่อพูดถึงระดับของรูปลักษณ์และรูปร่างของพวกเขา ซุนม่อมีระดับที่สูงกว่าไช่ถาน
แน่นอนสิ่งที่สำคัญกว่าคือพฤติกรรมของพวกเขา คนหนึ่งเป็นนักเรียน อีกคนเป็นครูที่มีเนตรทิพย์และวิทยายุทธ์ชั้นเซียนระดับไร้เทียมทานสี่อย่างที่ทรงพลัง คงจะแปลกถ้าท่าทางของพวกเขาเหมือนกัน!
“ทำไมเมื่อก่อนข้าไม่เข้าเรียนกับอาจารย์ซุน? เสียดาย!”
เด็กสาวคนหนึ่งรู้สึกรำคาญตัวเอง
“ไช่ถาน ข้ามีความสุขมากที่เจ้ายินดีรับข้าเป็นอาจารย์ของเจ้า ข้ารู้สึกภาคภูมิใจเช่นกัน อย่างไรก็ตาม นี่ถือเป็นการยอมรับจากอัจฉริยะ!”
ซุนม่อพูด
“ไม่ อาจารย์ซุน ท่านถ่อมตัวเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะท่าน ข้าก็คงยังเป็นขยะอยู่ตอนนี้ท่านเป็นคนที่ให้ชีวิตใหม่แก่ข้า!”
ไช่ถานขัดจังหวะคำพูดของซุนม่ออย่างรวดเร็ว
บรรดานักเรียนที่ชมทุกคนต่างเผยสีหน้าแห่งการรับรู้ มิน่าเล่าไช่ถานถึงต้องการกราบซุนม่อเป็นอาจารย์ของเขา ดังนั้นการผุดขึ้นมาของเขาในปัจจุบันจึงมาจากคำแนะนำที่ดีของอาจารย์ซุน!
นักเรียนส่วนใหญ่ไม่เข้าใจความหมายของคำพูดของไช่ถาน แต่สมาชิกของโถงประลอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับสมาชิกที่อยู่แถวหน้าเช่นจูถิ่งตกตะลึงอย่างมากหลังจากพวกเขาได้ยินเรื่องนี้
ไช่ถานเมื่อครึ่งปีที่แล้วไม่มีอะไรสำคัญอย่างแท้จริง พวกเขาเคยประลองกับเขามาก่อน แม้แต่สุนัขก็สามารถเอาชนะเขาได้
ซุนม่อทำอะไรกันแน่ทำให้ไช่ถานฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง?
ในที่สุด จูถิ่งก็เป็นนักเรียนชั้นยอด การตัดสินของเขาค่อนข้างแม่นยำและเขาสามารถบอกได้ว่าไช่ถานได้ผ่านการเปลี่ยนแปลง
ติง!
คะแนนความประทับใจที่ดีจาก จูถิ่ง +5 เป็นกลาง (35/100)
“อย่างนี้นี่เอง”
ทังจี้ค่อยรู้แจ้ง จินมู่เจี๋ยสำรวจซุนม่อด้วยความอยากรู้ (เจ้าโดดเด่นมากจริงๆเหรอ?)
“คำพูดของเจ้าเกินจริงไปหน่อย แม้ไม่มีข้า อาจารย์คนอื่นก็ยังแนะนำเจ้า ข้าพบเจ้าเพราะโชคชะตาเท่านั้น”
ซุนม่อไม่รู้สึกภูมิใจกับสิ่งนี้ นี่เป็นเพียงบางอย่างในขอบเขตงานของครู
“อาจารย์ซุน ไม่เลว!”
ทังจี้ยิ้ม เขาไม่ชอบเด็กที่ชอบอวดความสามารถ พิสูจน์ว่าพวกเขาอยู่ในอันดับต้นๆ ของโลก
“อาจารย์ซุน ท่านรับข้าได้ไหม?”
ไช่ถานเป็นคนฉลาดดังนั้นเขาจึงสามารถสัมผัสได้ถึงคำใบ้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“เจ้าอาจรู้สึกว่าเจ้าต้องการรับข้าเป็นอาจารย์ของเจ้าในตอนนี้เนื่องจากความกตัญญูที่เจ้ารู้สึกและความสุขที่มาจากชัยชนะในที่สุดหลังจากเวลาผ่านไปนาน ข้าไม่ต้องการให้เจ้าเสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ในอนาคต!”
ซุนม่อจ้องไปที่ดวงตาของไช่ถานและพูดต่อไปอย่างเคร่งขรึม
“ข้าหวังว่าเจ้าจะพิจารณาเรื่องนี้อีกครั้งในอีกไม่กี่เดือนต่อมา หลังจากที่อารมณ์ของเจ้าสงบลง!”
ไช่ถานตกใจ เป็นเพราะเหตุนี้จริงหรือ?
“อาจารย์อ่อนโยนมาก!”
เด็กหญิงตัวน้อย พูดออกมาด้วยคะแนนความประทับใจ ไช่ถานเคยเป็นบุคคลสำคัญในปีที่สาม หากไม่มีอุบัติเหตุเขาจะสามารถกลับไปสู่จุดสูงสุดได้อีกครั้ง การยอมรับนักเรียนอัจฉริยะเช่นนี้ย่อมเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่ออาชีพครูทุกคน อย่างไรก็ตาม สิ่งแรกที่ซุนม่อพิจารณาคือสถานการณ์ของไช่ถาน…
“อาจารย์ซุนเป็นแบบอย่างของคนรุ่นเรา!”
ทังจี้ยกย่อง
คะแนนความประทับใจที่ดีจากทังจี้ +50 เริ่มต้นเชื่อมต่อศักดิ์ศรีแล้ว เป็นกลาง (50/100)
"ใช่."
จินมู่เจี๋ยไม่ได้รู้สึกแปลก นางรู้ว่าในหัวใจของซุนม่อ นักเรียนจะเป็นที่หนึ่งเสมอ
ติง!
คะแนนความประทับใจที่ดีจากจินมู่เจี๋ย +30 เป็นมิตร (410/1,000)
"อาจารย์!"
ไช่ถานกังวลในตอนนี้
"ลุกขึ้น!"
ซุนม่อยิ้มและยื่นมือออกไปช่วยประคองไช่ถาน
“เจ้ายังอายุแค่ 15 ทำไมเจ้าถึงรีบร้อน? แม้ว่าข้าจะไม่ใช่อาจารย์ส่วนตัวของเจ้า เจ้าก็สามารถหาข้าได้เสมอหากเจ้าประสบปัญหา”
"อาจารย์!"
แม้ว่าเขาจะเอาชนะถังหมิงและลิ้มรสชัยชนะที่ยอดเยี่ยมอีกครั้ง ไช่ถานก็ไม่รู้สึกยินดี เขาสะอื้นไห้แทน การได้รับคำแนะนำจากอาจารย์…เขานับว่าโชคดีมากจริงๆ!
“เอาล่ะ ไปสนุกกับชัยชนะของเจ้า!”
ซุนม่อตบหลังไช่ถาน
“หร่วนหยวน ไปกับเขาด้วย!”
“ค่ะ!”
ถ้าไม่ใช่เพราะนางมีไช่ถานอยู่แล้ว นางรู้สึกว่านางจะตกหลุมรักซุนม่ออย่างแน่นอน นางรู้สึกทึ่งกับความสามารถพิเศษของซุนม่อ
ติง!
คะแนนความประทับใจจากหร่วนหยวน +100 กระชับมิตร (400/1,000)
“อาจารย์ ท่านวางท่ามากเกินไป!”
หลี่จื่้อฉีพึมพำ นางรู้สึกว่าถ้านางอยู่ในสถานะของซุนม่อ และนางได้พบกับนักเรียนอัจฉริยะอย่างไช่ถาน นางจะยอมรับเขาทันที
“อ๊า อาจารย์จะขาดลูกศิษย์ได้อย่างไร?”
ลู่จื่อรั่วรู้สึกว่าศิษย์พี่ใหญ่ของนางกังวลมากเกินไป ในอนาคตอาจารย์ของนางคงจะมีนักเรียนอยู่ทุกที่
"มันจบแล้ว ข้าคิดว่าข้าจะไม่มีโอกาสเลยอย่างแน่นอน!”
หลังจากเห็นฉากนี้โจวชี่ก็สิ้นหวัง แม้แต่คนอย่างไช่ถานซึ่งเป็นที่หนึ่งในรุ่นปีของเขาก็ยังไม่มีทางที่จะเข้าร่วมเป็นผู้ติดตามของซุนม่อได้อย่างง่ายดาย สำหรับโจวชี่ เขาอาจจะไม่มีโอกาสในชีวิตของเขา การแสดงออกของชีเซิ่งเจี่ยเติบโตขึ้นอย่างไม่น่าดูอย่างมาก เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาได้ให้คำมั่นสัญญา หากวันนี้เขาสามารถชนะการต่อสู้ได้ เขาจะขอให้อาจารย์ซุนยอมรับเขา แต่ตอนนี้ความมั่นใจของเขาถูกทำลายลงอย่างสิ้นเชิง
“ข้ามันก็แค่ขยะ และข้าก็โลภเกินไปจริงๆ ข้าควรจะขอบคุณฟ้าดินเพราะข้าสามารถรับคำแนะนำของอาจารย์ได้จริงๆ แล้วข้ากำลังเพ้อฝันที่จะกราบเขาเป็นอาจารย์ประจำตัวของข้าหรือ? ชีเซิ่งเจี่ย เจ้าก็แค่ผายลม!”
ชีเซิ่งเจี่ยเกลียดตัวเอง
หลี่จื่อฉีสังเกตว่าสายตาของนักเรียนในบริเวณโดยรอบดูอบอุ่นขึ้นมากเมื่อพวกเขามองไปที่อาจารย์ของนาง พวกเขาไม่กล้าที่จะอวดดีอีกต่อไป
ติง!
“ขอแสดงความยินดีที่ช่วยไช่ถานพบความมั่นใจกลับคืนมา เจ้าได้รับรางวัลเป็นหีบสมบัติเงินหนึ่งกล่อง!”
หีบเงินหล่นลงมาต่อหน้าต่อตาซุนม่อ
ติง!
“ยินดีด้วย เจ้าได้รับคะแนนความประทับใจทั้งหมด 2,130 คะแนน ได้โปรดทำงานหนักต่อไป!”
ซุนม่อรู้สึกประหลาดใจมาก เขารู้ว่าหลายคนกำลังมองมาที่เขา ดังนั้นเขาจะต้องไม่หัวเราะอย่างแน่นอนและต้องรักษาท่าทางของเขาไว้ อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกมีความสุขมากจริงๆ เขาได้รับคะแนนความประทับใจมากกว่า 2,000 คะแนน
ดูเหมือนว่าเขาจะต้องทำสิ่งเหล่านี้ให้มากขึ้นในอนาคต
ผู้ท้าชิงบางคนเพิ่งมาที่นี่วันนี้เพื่อทดสอบโชคของพวกเขา อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดเริ่มทุ่มสุดตัวกันแล้ว
พวกเขารู้ว่ามหาคุรุระดับ 3 ดาวย่อมไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาของพวกเขา แต่ก็ไม่เลวร้ายนักหากพวกเขาสามารถสร้างความประทับใจให้อาจารย์ซุนได้!
ดังนั้น ระดับความเข้มข้นของการทดสอบจึงเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับทันที
ซุนม่อเริ่มฝึกการตัดสินด้วยสายตา อย่างแรกเขาสังเกตนักเรียน และหลังจากประเมินผลทั่วไป เขาใช้เนตรทิพย์เพื่อตรวจสอบยืนยันข้อมูลและเปรียบเทียบ
“จื่อฉีหยุดคิดอักขรยันต์วิญญาณก่อน เจ้าควรเริ่มสังเกตนักเรียนที่เข้าร่วมการทดสอบด้วย!”
ซุนม่อสั่ง เขาไม่ลืมว่าหลี่จื่อฉีรู้แจ้งรัศมีที่เรียนรู้ด้วยตนเอง นางอาจถูกมองว่าเป็นครูได้แล้ว!
