ตอนที่ 967 มีจุดอ่อนอย่างหนึ่ง

นักสู้ปราณฟ้าทุกคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว  เขาทรงพลังราวกับเทพอะไรอย่างนี้?

ผลก็คือ

ต่อหน้าจ้าวสุริยา นอกจากเจ้าคุกเข่าลงแล้วพวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้

แม้แต่เย่ว์หยางที่คิดว่าจ้าวสุริยานี้ไม่มีอะไรน่าทึ่ง  เพียงแต่สิ่งที่เจอนี้ เขาไม่เคยพบเห็นมาก่อน

ตอนแรกเขาสามารถเห็นว่าถ้าเพียงแต่มีเวลายกระดับพลังของนาฬิกาสุริยะทักษะแฝงเร้นคืนสภาพ ไม่สามารถยกก้อนหินได้ แต่ฟื้นฟูทุกอย่างในสนามพลังกาลเวลาและทักษะแฝงเร้นกาลเวลาการเดินของเวลาหรือการย้อนเวลาที่ผิดปกติ ถ้าไม่มีพลังเหนือจ้าวสุริยาชัดเจนนับเป็นการทรมานแทบตาย

ราชาชิงหลางทรุดตัวลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง  ยังต่อต้านได้อีกหรือ?นั่นไม่สมเหตุสมผลอีกต่อไปแล้ว

อยู่ต่อหน้าจ้าวสุริยา ฝ่ายตรงข้ามจะเป็นเหมือนกันหมด

ถ้าเขาสามารถตายได้เร็วๆ

นั่นเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดแล้ว!

“เจ้า..ลองหาทางแก้ปัญหาดู!” หมิงลี่ฮ่าวโยนปัญหาให้เย่ว์หยางและตัดสินใจไม่ยอมปวดหัวกับเรื่องจ้าวสุริยาอีก ดังนั้นเขาไม่คิดอะไร

“เจ้าฉลาดจริงๆ”  เย่ว์หยางชูนิ้วกลางสองนิ้วให้เขา

“ข้าเปิดโอกาสให้เจ้าได้ออกเรี่ยวแรงบ้าง...”  หมิงลี่ฮ่าวได้แต่ยอมรับเขาจะยอมให้ตัวเองลงมือกับจ้าวสุริยาไม่ได้

“ทำได้หรือเปล่า? เจ้ามีวิธีทำลายจริงๆ หรือ?”  บุรุษผมงูที่ถูกเหวี่ยงลงพื้นร้องขึ้น,จักรพรรดิฟู่โฉว จักรพรรดิเฟิ่นนิ่ว จักรพรรดิเสินกวงและแม้แต่จ้าวสุริยาและราชาเฉินม่อและคนที่อยู่รอบๆ เฝ้าดูอย่างสงบ ทุกคนสงสัยแต่ไม่มีใครสงสัยคนอย่างจ้าวสุริยา เนื่องจากข้อมูลที่ได้รับจากเย่ว์หยางมีเพียงเล็กน้อย  แค่นี้ก็เพียงพอทำให้จ้าวสุริยายอมรับ  เจ้าเด็กนี่เป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งคนแรกในชีวิตของเขาเพราะอายุยังเยาว์เกินไป  ยังต้องเติบโตได้อีก ขณะที่จ้าวสุริยากังวลว่าเขาจะไม่สามารถเอาชนะศัตรูได้

“เจ้ามีตาหรือเปล่า?” เย่ว์หยางมองดูทุกคนด้วยความโกรธปนสงสัย

“ทำได้หรือ?”หมิงลี่ฮ่าวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เจ้าเด็กนี่ยังมีทักษะแฝงเร้นที่ไม่ธรรมดายิ่งกว่าทักษะย้อนเวลาของจ้าวสุริยาอีกหรือนี่?ไม่, ทักษะแฝงเร้นย้อนเวลานี้หรือว่าความสามารถในการย้อนเวลาไม่ใช่ทักษะแฝงเร้นที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก?

เย่ว์หยางโบกมือทำท่าให้หมิงลี่ฮ่าวไปยืนห่างๆ ไม่ให้ขัดขวางการแสดงของเขา

หมิงลี่ฮ่าวทำตัวว่าง่ายเหมือนกับนักเรียนประถม

หลบไปอยู่ด้านข้าง

เขาจ้องมองดูมือของเย่ว์หยางราวกับว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดได้ทุกเมื่อ

ราชาเฉินม่อดูเหมือนต้องการลงมือ แต่จ้าวสุริยาส่ายหน้าช้าๆบอกให้เขาจะรอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ถ้าเย่ว์หยางสามารถคลี่คลายปัญหาเวลาย้อนกลับได้จริงก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะหยุดเขาในตอนนี้  ถ้าไม่อย่างนั้นจะเป็นเรื่องง่ายกว่า  ไม่ว่าเย่ว์หยางจะทำอะไรก็ตามก็จะเป็นเรื่องไร้ประโยชน์!

เย่ว์หยางไม่สนใจมองดูจ้าวสุริยา แต่เขาทำตัวเหมือนกับเป็นมหาบัณฑิตผู้ยิ่งใหญ่อธิบายวิธีไขปริศนาที่ลึกลับสับสนให้กับนักเรียนเขาพูดพลางส่ายศีรษะ “อันที่จริงปัญหานี้ดูเหมือนจะยาก แต่คลี่คลายง่ายมาก  เจ้าใช้สมองตรองดูเพียงเล็กน้อยก็คิดออก” เย่ว์หยางพูดอย่างนั้นทำให้ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นเหมือนกับเป็นคนโง่และให้ตนเองดูฉลาด  แต่พวกเขาไม่ใช่คนโง่คำพล่ามเช่นนั้นทำให้พวกเขารู้สึกอึดอัดใจ!

เสี่ยวเหวินหลียืนอยู่ข้างหลังเย่ว์หยางคอยป้องกันการโจมตีที่คาดไม่ถึง

เธอเหมือนกับมองไม่เห็นทักษะแฝงเร้นย้อนเวลาของจ้าวสุริยาความต้องการสู้ของเธอยังสูงอยู่ตลอดเวลาทั้งไม่ได้รับผลกระทบจากการโจมตีนี้

เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของคนกลุ่มใหญ่  เย่ว์หยางหัวเราะ“ข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้าคิดยังไง แต่ข้าสงสัยเรื่องนี้มาก ทำไมจ้าวสุริยาถึงเรียกตนเองว่าจ้าวสุริยา? บางทีพวกเจ้าอาจตอบว่าเป็นเพราะจ้าวสุริยามีนาฬิกาสุริยะที่ยอดเยี่ยม!  หลังจากนั้นก็มีคำถามที่สองตามมาทำไมนาฬิกาสุริยะจึงเรียกว่านาฬิกาสุริยะ?เป็นเพราะมันเหมือนดวงอาทิตย์และเหมือนนาฬิกา แต่ข้ามีคำถามที่สาม ทำไมนาฬิกาจึงเหมือนดวงอาทิตย์? นาฬิกาต้องการเร่งเวลาหรือย้อนเวลาตราบใดที่ยังเหมือนนาฬิกาแล้วทำไมต้องเหมือนดวงอาทิตย์ด้วย? รัศมีดวงอาทิตย์พันสายปกคลุมทั่วทั้งโลกศิลาจนไม่มีความมืดเหมือนเมื่อก่อนนั่นเป็นเพราะเหตุใด?”

เย่ว์หยางพูดคำนี้ออกมาดูเหมือนสีหน้าของจ้าวสุริยาเปลี่ยนไป

สุดยอดนักสู้อย่างหมิงลี่ฮ่าว, บุรุษผมงู, จักรพรรดิฟู่โฉวจักรพรรดิเฟิ่นนิ่วและจักรพรรดิเสิ่นกวงทุกคนมีสีหน้าครุ่นคิด

สำหรับนักสู้ปราณฟ้าระดับต่ำกว่าราชาชิงหลางยังคงสับสน  พวกเขาไม่เข้าใจทำไมเย่ว์หยางต้องสงสัยทั้งที่ปัญหานี้ชัดเจนอยู่แล้ว ทั้งนี้เป็นเพราะนาฬิกาสุริยะมีพลังระดับสูงทรงพลังดังนั้นจึงมองดูเหมือนดวงอาทิตย์!  อสูรทั้งหมดเมื่อพัฒนาจนอยู่ในระดับที่ทรงพลังก็จะเปล่งรัศมีเจิดจ้าได้!

ถ้าไม่ได้ นั่นคงเป็นเรื่องแปลก!

นี่เป็นปฏิกิริยาของคนธรรมดาแน่นอน  แต่เย่ว์หยางมักจะสงสัยมากกว่าดังนั้น....  “เจ้าสงสัยว่าเทพสุริยะสามารถร่วมมือกับเจ้าตำหนักช่วยย้อนเวลา  นั่นเป็นเพราะแสงของมันใช่ไหม”  หมิงลี่ฮ่าวขมวดคิ้วถาม

“ถ้ามันดับไปแล้ว ก็ใช่ ข้าคงไม่สงสัย”  เย่ว์หยางพึมพำกล่าว

“สงสัยได้ดี นาฬิกาสุริยะของข้ามีรัศมีฉายให้เห็นภาพจากนั้นจึงฉายภาพย้อนกลับไปมาได้ ทักษะแฝงเร้นทุกอย่างล้วนมีข้อกำหนดทั้งนั้น มิฉะนั้นข้าคงไม่เป็นแค่ระดับกึ่งเทพ  แต่คงกลายเป็นเทพที่แท้จริงไปแล้ว!” จ้าวสุริยายืนยันข้อสงสัยของเย่ว์หยางตามเป็นจริง

“เจ้าจะรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องแสง?”  จักรพรรดิเสิ่นกวงส่ายหน้า

แม้ว่านาฬิกาสุริยะจะเป็นอสูรพิทักษ์ชั้นพิเศษมันทรงพลังมาก ทำให้เขาที่เป็นจักรพรรดิแห่งแสงต้องค้นหา และยังมิอาจทำลายได้

จะมีอะไรที่จะหยุดยั้งแสงสว่างได้?

ตราบเท่าที่ยังมีแสง

เวลาก็ย้อนกลับได้อีกนั่นหมายความว่าเป็นความพยายามที่ไร้ผลไม่ใช่หรือ?

เมื่อเผชิญกับปัญหาที่ยากจนทุกคนได้แต่เกาศีรษะโดยไม่ทำอะไรเลยเย่ว์หยางกลั่นพลังสร้างบอลพลังงานสีดำขึ้นในมือบอลพลังงานขยายขนาดใหญ่ขึ้นเหมือนกับหลุมดำกลืนกินพลังงานโดยรอบทุกอย่างต่อเนื่อง  แม้แต่พลังสุริยะที่ปล่อยออกมาจากนาฬิกาก็ยังถูกกลืนกินหายเข้าไปในนั้น... หมิงลี่ฮ่าวโห่ร้องด้วยความยินดี “เยี่ยม!”

หากแสงสว่างที่เป็นพลังงานของนาฬิกาสุริยะได้รับผลกระทบ  ดังนั้นจึงไม่มีโอกาสส่องแสงเป็นไปได้หรือไม่ที่จะหลบหนีจากการย้อนเวลา?

จักรพรรดิฟู่โฉวก็ดีใจเช่นกัน แต่แล้วเขาส่ายศีรษะ “ไม่,แค่นี้ยังไม่พอ หลุมดำนี้ยังไม่สามารถหลีกเลี่ยงการย้อนเวลาของเทพสุริยะและสนามพลัง,กฎสวรรค์ของกาลเวลาได้!”

เทวีเสรีภาพกล่าวเสริม “ต้องมีพลังของกฎสวรรค์  ดีที่สุดคือใช้พลังเทพ”

จ้าวสุริยาค่อยๆหลับตาสงบอารมณ์  เขาพยักหน้ายอมรับ“เป็นเด็กอัจฉริยะจริงๆ สามารถเลื่อนขึ้นเป็นจักรพรรดิอวี้ได้ภายในเวลาไม่กี่ปี! เจ้าสามารถหาจุดสำคัญพบได้อย่างง่ายดายข้านึกภาพไม่ออกเลยว่าเจ้าจะเติบโตก้าวหน้าได้อีกมากเพียงไหน!  โชคดีที่ข้าล้อมเจ้าไว้แล้วมิฉะนั้น...ถ้าเจ้ามีพลังเทพจริงๆ ข้าเชื่อว่าข้าคงดิ่งลงสู่ความล้มเหลวเหมือนกับจักรพรรดินีฟ้า  น่าเสียดายที่เจ้าไม่มีพลังเทพ”

เขาทำท่าขีดนิ้ว

เวลาของนาฬิกาสุริยะเริ่มย้อนกลับ และหลุมดำในมือเย่ว์หยางที่ดูดกลืนแสงไว้หดขนาดลงอย่างรวดเร็วจนกระทั่งเย่ว์หยางอยู่ในท่าเตรียมกลั่นสร้างบอลสีดำ

ทุกอย่างกลับคืนสู่สภาพเริ่มต้น

ไม่มีหลุมดำที่ดูดซับแสงสว่างนาฬิกาสุริยะย่อมทำงานได้เรื่อยๆ ต่อให้รู้หลักการใหญ่ แต่ก็ไม่สามารถทำลายมันได้

นาฬิกาสุริยะนับว่าเป็นอสูรที่ร้ายกาจ แทบไม่มีโอกาสสู้ได้เลย!

ดวงตาของจักรพรรดิฟู่โฉวปรากฏแววสิ้นหวัง

ตราบใดที่ยังมีนาฬิกาสุริยะ ความพยายามใดๆ ล้วนสูญเปล่า...จะมีอะไรที่สามารถต้านทานการย้อนกลับของเวลาได้?นี่เป็นภารกิจที่มีแต่เทพเท่านั้นจึงจะทำได้สำเร็จ!

หมิงลี่ฮ่าวลังเลเล็กน้อยและกระซิบถามเบาๆ  “มีทางใดอีกไหม?  ถ้าไม่มี เดี๋ยวข้าจะกระแทกมิติทำลายมิตินี้และเจ้าใช้ประโยชน์จากความวุ่นวายสับสนของสนามพลังและกฎของเวลาใช้เข็มทิศสามพิภพของเจ้ารีบหนีไป!” หมิงลี่ฮ่าวคิดจะใช้วิธีระเบิดทำลายตนเอง ถ้าทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี ในช่วงเวลาสั้นๆ มิติว่างจะแตกออกนักสู้ปราณฟ้าในที่นั้นจะตายกันหมด แต่เย่ว์หยางรู้จุดอ่อนสำคัญของจ้าวสุริยาน่าจะสามารถหนีได้ได้

เย่ว์หยางทำตาเหลือก “เล่าฮ่าว!  เจ้าต้องไม่ฆ่าตัวตาย  นี่ไม่ใช่แนวการคิด  เจ้ากังวลไปเอง!”

“เจ้ายังมีทางอีกหรือ?”  ครั้งนี้จักรพรรดิฟู่โฉวตะลึงอีกครั้ง

“ถูกแล้ว,มีอยู่สามสิบสี่วิธี ข้าแค่ไม่รู้ว่าจะใช้วิธีไหนในตอนนี้จึงจะเท่ที่สุด”  เย่ว์หยางนับนิ้วมือด้วยความรู้สึกไม่สบายใจเมื่อหมิงลี่ฮ่าวได้ยินเช่นนั้น เขาอยากล้มลงไปนอนกลิ้งกับพื้นแล้วกระอักเลือดออกมาสักสามลิตร  พระเจ้า,คบกับเจ้าเด็กนี่เป็นการทำร้ายความภาคภูมิใจตนเองเกินไป...คนแบบนี้มันน่าจับโยนลงบ่อตั้งแต่วันแรกเกิดหรือเปล่า?ปล่อยให้คนแบบนี้มีชีวิตอยู่ในโลก เป็นการทำร้ายความภูมิใจของคนอื่นชัดๆ  มีสติปัญญาฉลาดเกินมนุษย์มนา ถึงกับทุกข์ใจว่าจะใช้วิธีไหนแก้ปัญหาดีหรือ?ถ้าเจ้าไม่ทำอย่างนี้มันจะตายไหม?

“ข้าอยากรู้จริงๆ เจ้าจะทำลายนาฬิกาสุริยะยังไง”  ราชาสองหน้าหัวเราะ  เขาไม่เชื่อสิ่งที่เย่ว์หยางพูด

“....” จ้าวสุริยายังคงไตร่ตรองอยู่เงียบๆ

การสู้รบอยู่ในเงื้อมมือเขาเสมอ

ด้วยนาฬิกาสุริยะ จ้าวสุริยาสามารถฆ่าศัตรูได้ทุกเมื่อไม่ว่าก่อนหน้านี้ หรือเร็วๆ นี้ ล้วนเหมือนกันหมดไม่มีข้อแตกต่าง

ควบคุมเวลา ก็ควบคุมทุกอย่างได้...สิ่งเดียวที่จ้าวสุริยาใส่ใจก็คือปาฏิหาริย์ที่เย่ว์หยางสร้างได้บ่อยๆ  วันนี้เขาจะสร้างปาฏิหาริย์ได้อย่างไร?  หากวันนี้เขาทำลายนาฬิกาสุริยะได้ ก็พิสูจน์ได้ว่าคนอื่นก็ทำได้อย่างเช่นจีอู๋ลี่ที่เป็นคู่แข่งระดับเดียวกับเขาและเป็นผู้ยิ่งใหญ่แห่งแดนสวรรค์อย่างแท้จริง

ความสามารถในการย้อนเวลา จะถูกทำลายหรือไม่?

จ้าวสุริยาคิดทำนองนี้ ถ้าเขาเป็นเย่ว์หยางเขาจะทำลายได้อย่างไร?

เย่ว์หยางกำลังยืดอกพอใจกับการถลึงตาจ้องมองของทุกคน  การเทิดทูนนับถือนี้ต่างจากเรื่องอื่น  นี่คือการนับถือที่เกิดขึ้นหลังจากได้ชัยชนะมาด้วยสติปัญญาสูงส่ง

อายุเราน้อยกว่าพวกท่าน ประสบการณ์ก็น้อยกว่า  สถานะเล่าก็ด้อยกว่าท่าน...นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย ที่สำคัญสติปัญญาเราสูงกว่าพวกท่าน!

“ความจริงการย้อนเวลาของนาฬิกาสุริยะไม่ได้หลากหลายครอบคลุมมันมีเงื่อนไข ตอนนี้ทุกท่านคงเห็นการส่องแสงสว่างแล้วนั่นเป็นเงื่อนไขอย่างหนึ่ง รากฐานของการส่องแสงคืออะไร? ก็เพื่อหาเป้าหมายที่กำหนดไว้ หากไม่สามารถระบุวัตถุเป้าหมายได้นาฬิกาสุริยะจะไม่สามารถทำงานได้  ตัวอย่างเช่นทำไมจ้าวสุริยาจึงหลอกเรามาที่นี่?  เป็นเพราะขอบเขตของโลกศิลานี้ไม่ใหญ่เกินไปเกือบทั้งหมดอยู่ในระยะการทำงานของนาฬิกาสุริยะ นอกจากนี้ยังเป็นพื้นที่กึ่งปิด ดังนั้นจึงก่อให้เกิดพลังที่แข็งแกร่งท่วมท้น  ในทางกลับกัน หากไม่มีเงื่อนไขเหล่านี้ที่จะทำให้มีการส่องสว่าง นาฬิกาสุริยะก็จะไร้พลังอย่างเช่นหลุมดำเมื่อครู่นี้” เย่ว์หยางอธิบายอย่างอดทน

“หลุมดำยังตกอยู่ในอำนาจการย้อนเวลาของนาฬิกาสุริยะดังนั้นต่อให้เจ้าสร้างหลุมดำก็ยังไม่พอ! แสงทะเลเลือดของข้าก็ยังทำไม่ได้เช่นกัน” จักรพรรดิเฟิ่นนิ่วพอเห็นความหวังก็อดเอ่ยปากพูดไม่ได้

“ท่านยังไม่พบเหตุผลที่จะทำให้สำเร็จได้”  เย่ว์หยางวิจารณ์อย่างสุภาพ“ความสามารถที่สำคัญที่สุดของนาฬิกาสุริยะไม่ใช่การย้อนเวลาแต่เป็นการประสานงานกับทักษะแฝงเร้นคืนสภาพของจ้าวสุริยา อาจกล่าวได้ว่าทักษะแฝงเร้นของจ้าวสุริยาต่างหากที่ทรงพลังไม่ใช่นาฬิกาสุริยะ  เมื่อนาฬิกาสุริยะทำงานผสานกับทักษะแฝงเร้นคืนสภาพสนามพลังและกฎสวรรค์แห่งกาลเวลา จึงเกิดการย้อนเวลาได้...ดังนั้นแค่ลำพังพลังนาฬิกาสุริยะอย่างเดียว มันเป็นแค่นาฬิกาเรือนโตที่กินพลังงานมากไม่ใช่สมบัติวิเศษหรืออสูรเทพที่ย้อนเวลาได้” “อย่างนั้นทักษะแฝงเร้นคืนสภาพเล่า จะทำลายได้ยังไง?”  ครั้งนี้แม้แต่จักรพรรดิเสิ่นกวงอดร่วมปรึกษาไม่ได้

“ทักษะแฝงเร้นของจ้าวสุริยาทรงพลังมากจริงๆ  แต่มีจุดอ่อนอย่างหนึ่ง”  เย่ว์หยางพูดอย่างนั้นแม้แต่จ้าวสุริยาก็พลอยตื่นเต้นไปด้วย

นี่เป็นความจริงหรือ?

เย่ว์หยางผู้นี้คือจักรพรรดิอวี้รุ่นใหม่แห่งหอทงเทียนจะมีคำอธิบายจริงๆ หรือ? เขาสามารถเอาชนะจ้าวสุริยาผู้ทรงพลังแข็งแกร่งและมีพลังย้อนเวลาได้หรือไม่?

…………，