บทที่ 11 อาโปผู้กินเหล็ก!

บทที่ 11 อาโปผู้กินเหล็ก!

   เขาทำพันธสัญญาสำเร็จโดยน้ำผึ้งร้อยดอกไม้เพียงขวดเดียว?...

  เมื่อมองไปที่เจ้าแพนด้าน้อยจอมตกละที่กำลังกำลังกินเลียขวดอย่างมีความสุข

จูหวู่คิดในใจ: "มันคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันได้ถูกทำพันธสัญญากับนายใหม่แล้ว"

"ผมทำสำเร็จแล้วเหรอครับ!…"

  เฉินเหวินส่ายหัวอย่างตกตะลึงและพูดว่า "โธ่! ผมคิดว่าครั้งนี้จะพลาดอีก"

"ช่างเถอะ!"

  จูหวู่เพิกเฉยต่อมัน และมองไปที่เฉินเหวิน และแสดงความยินดี "อย่างไรก็ตาม ผมต้องแสดงความยินดีกับคุณ สำหรับการทำ

พันธสัญญาสำเร็จ"

จากนี้ไป คุณได้กลายเป็นบีสมาสเตอร์ที่น่ายกย่องอย่างแท้จริง"

   เฉินเหวินได้ยินคำนั้น ก็รีบคำนับจูหวู่อย่างเคร่งขรึม และขอบคุณเขาอย่างจริงใจ: "ขอบคุณ มากครับครู!"

   จูหวู่ พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม จากนั้นกล่าวว่า: "ลองเอาเจ้าแพนด้าน้อยเข้าไปในพื้นที่ตรวจสอบศักยภาพดู แล้วคุณจะได้รับข้อเสนอแนะเกี่ยวกับมัน"

  เฉินเหวินถาม จูหวู่: "มันมีชื่อไหมครับ?"

 จูหวู่ส่ายหัวและพูดว่า "โดยปกติแล้วการตั้งชื่อจะเป็นผู้ที่เป็นเจ้าของตั้งให้"

เฉินเหวินพยักหน้า เข้าไปใกล้ๆ เจ้าแพนด้ากินเหล็ก เขาคุกเข่าลงและพูดว่า "งั้นฉันจะเรียกแกว่าอาโปละกันนะ....แล้วเราจะกอบกู้โลกด้วยกัน!"

เจ้าแพนด้าน้อยที่เข้าใจภาษาจีนกลางจึงเข้าใจคำพูดของเฉินเหวิน

แต่มันไม่ได้สนใจนายใหม่มันแม้แต่น้อย.....แล้วมันก็เลียขวดต่อไป.....

 ทันใดนั้น จู่ๆ ก็มีลำแสงสีดำประหลาดสามเส้นปรากฎขึ้นบนหน้าผากของเฉินเหวิน

   ในขณะที่อาโปยังคงเลียขวดอยู่ตลอดเวลา.....

   —.—! !

  จูหวู่ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มและพูดว่า "รับมันเข้าไปพื้นที่มิติสำหรับสัตว์อสูรก่อนเถอะ แล้วคุณค่อย ๆ ฝึกมันอย่างช้าๆ! เอาล่ะ ..นี่ก็นานมากแล้ว คุณกลับออกไปเถอะ ครูและเพื่อนๆรอแย่แล้ว!!"

  นักเรียนใน โรงเรียนมัธยมอันดับ 1 ของเมืองชิงเหอ ทุกคนต่างเดินกลับออกมาจากโรงเพาะพันธุ์

และสิ่งที่ทุกคนต้องทำคือ การทำพันธสัญญาให้เสร็จสิ้นภายในวันนี้..

  เฉินเหวินพยักหน้าและเริ่มทำการควบคุมสัตว์อสูรของเขา.....

  ในชั่วพริบตา คิ้วของเฉินเหวินและอาโปลูกหมีกินเหล็กก็เปล่งประกายด้วยลำแสงสีขาว และเมื่อลำแสงสีขาวคลุมทั่วร่างของอาโป จากนั้นร่างของมันก็กลายเป็นละอองแสง.....

  และแล้วละอองแสงก็ค่อย ๆจางหายไป จากนั้นอาโปก็หายไปในทันที! เหลือเพียงขวดของน้ำผึ้งร้อยดอกไม้ที่วางอยู่บนพื้น....

  ทันทีที่อาโปเข้าไปในพื้นที่มิติของสัตว์อสูร เฉินเหวินก็รู้สึกถึงกระแสน้ำอุ่นที่ไหลมาจากทะเลศักดิ์สิทธิ์.....

  ทันใดนั้น เฉินเหวินตกตะลึง!

   หลังจากการทำพันธสัญญากับสัตว์อสูรตัวแรกสำเร็จ เฉินเหวินก็ได้รับผลตอบแทนจากพลังของสัตว์อสูรเช่นเดียวกัน

ดังนั้นเขาจึงรู้สึกได้ทันทีว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพละกำลังที่เพิ่มขึ้น.......

  อย่างไรก็ตาม เขาตระหนักดีว่านี่เป็นเพียงทบกระทบที่เกิดขึ้นจากการเพิ่มความแข็งแกร่งอย่างกะทันหันนั่นเอง!

  เหตุผลที่เขาหยุดนิ่งไปเพราะได้ยินเสียงบางอย่างดังก้องภายในหูของเขา

 เฉินเหวินมองไปรอบๆ และถาม จูหวู่ที่อยู่ข้างๆ เขา: "ครูจูหวู่ครับ ได้ยินเสียงอะไรไหม?"

จูหวู่ส่ายหัวและพูดว่า: "คุณเป็นศิษย์ของ บีสมาสเตอร์ ดังนั้น การทำพันธสัญญากับสัตว์อสูรถึงสี่ครั้งติดต่อกัน แน่นอนอยู่แล้วคุณใช้พลังวิญญาณมากเกินไป รีบไปที่แผนกต้อนรับเพื่อขอใบรับรอง และอาการเช่นนี้โดยปกติแล้วมันจะหายไปเอง ไม่ต้องห่วง กลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ!"

   “คุณอยู่ในภวังค์หรือเปล่า”

   เฉินเหวินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เขารู้สึกเหน็จเหนื่อยจากการใช้พลังวิญญาณต่อเนื่องถึงสี่ครั้งติดต่อกัน แต่เขายังคงเหลือพลังวิญญาณอยู่ครึ่งหนึ่ง ดังนั้นร่างกายเขาจึงได้รับผลกระทบ

   เฉินเหวินวางน้ำผึ้งร้อยดอกไม้ลงบนพื้นเพื่อขอบคุณจุนหวู่อีกครั้ง จากนั้นเขาก็เดินออกไป...

"เดี๋ยวก่อน!"

 จุนหวู่ส่งนามบัตรหนึ่งใบให้เขา...

   "นี่คือนามบัตรของผม คุณสามารถถามผมได้ทุกคำถามที่อาโปมีปัญหา..."

   หลังจากหยุดครู่หนึ่ง เขาพูดอีกครั้ง: "พูดตามตรง ผมมีข้อมูลของสัตว์อสูรพื้นเมืองมากกว่านี้ แล้วผมจะบอกถึงวิธีการบางอย่างเกี่ยวกับการบ่มเพาะของอาโปกินเหล็กให้คุณ"

  เมื่อเฉินเหวินได้ยินคำพูดนั้น.... และจากนั้นเขาก็เข้าใจว่าทำไมจูหวู่ ถึงขายสัตว์อสูรกินเหล็กให้กับเขา....

  แม้ว่าจูหวู่ จะมีแผนการบางอย่าง แต่ทว่า... เฉินเหวินก็ไม่ได้โกรธเคืองเขาด้วยสาเหตุนี้ แต่ตกลงทำตามคำขอของเขาโดยทันที

   "ได้ครับ... ขอบคุณครูจูหวู่มากนะครับที่ช่วยให้ผมทำพันธสัญญากับสัตว์อสูรในครั้งนี้สำเร็จ"

  เฉินเหวินยังเคยได้ยินมาก่อนหน้านี้ว่า นักเรียนที่พลาดการทำพันธสัญญทั้งสามครั้งของเทอมที่แล้ว ล้วนได้ทำพันธสัญญากับสัตว์อสูรที่ตัวเองไม่ชอบ และมีศักยภาพที่ธรรมดาเท่านั้น

  แม้ว่าจูหวู่จะมีเจตนาที่เห็นแก่ตัว แต่เขาก็ช่วยให้เฉินเหวินทำพันธสัญญากับอาโปกินเหล็ก ที่มีศักยภาพในระดับสูงกว่า ได้สำเร็จ

  ความกรุณาของน้ำเพียงหยดเดียวควรได้รับการตอบแทนด้วยน้ำพุ ......

รวมทั้งการให้ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับกระบวนการเติบโตของอาโปอีกด้วย......

   “ขอบคุณมากนะ.. ผมจะใช้ข้อมูลเพื่อการวิจัยเท่านั้น และจะไม่มีวันบอกใครในเรื่องนี้เด็ดขาด!” จูหวู่รีบสัญญาทันที

เฉินเหวิน: "ผมเชื่อมั่นในครูครับ!"

   "ฮ่าฮ่า~"

  จูหวู่หัวเราะอย่างเต็มที่เมื่อเขาได้ยินคำพูด จากนั้นแล้วพูดว่า: "เดี๋ยวก่อน!"

  หลังจากพูดจบ เขาก็เดินไปที่กระท่อมในป่าอย่างรวดเร็ว และกลับมาพร้อมถุงบางอย่างที่เต็มไปด้วยใบไผ่สีเขียว และเรืองแสง

จูหวู่ส่งถุงใบไผ่ให้เฉินเหวินแล้วกล่าวว่า: "แม้ว่าสัตว์อสูรที่กินเหล็กจะกินดินได้ แต่ไผ่วิญญาณก็เป็นของโปรดของมัน! ผมซื้อไผ่หยกมรกตมาเป็นอาหารของมัน แต่ตอนนี้คุณซื้อมันไปแล้ว จึงไม่มีประโยชน์ที่จะเก็บไว้ ผมจะให้คุณทั้งหมด!”

ไม้ไผ่วิญญาณจะไร้ประโยชน์ที่ไหนกันของหายากแบบนี้? ถึงจะขายก็ได้เงินเยอะ

   เฉินเหวินมองดูอาโปในกระเป๋าและพูดอย่างเขินอายว่า: "ขอบคุณครับครูจูหวู่..."

   “เรียกผมว่าครูก็ได้! แต่ต่อไปผมหวังว่าคุณจะให้ข้อมูลของอาโปให้ผมทำวิจัยนะ”

   ในขณะที่พูด เขาแสดงใบหน้าที่จริงจังและเคร่งขรึม: "ยิ่งศักยภาพของสัตว์อสูรในดินแดนลี้ลับสูงเท่าไร อาณาเขตของมันก็จะยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น

  เพื่อให้ได้สัตว์อสูรที่มีศักยภาพสูง บีสมาสเตอร์ระดับสูงจำนวนมากต้องเสียชีวิตทุกปี และทรัพยากรที่ใช้ไปนั้นสูงเท่ากับภูเขาและทะเล

  "แม้ว่าสัตว์อสูรพื้นเมืองจะมีข้อบกพร่อง แต่ก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่ประเทศได้ทุ่มเททรัพยากรเพื่อการวิจัยพวกมัน...

 ผมหวังว่าการทำการวิจัยของอาโปครั้งนี้ จะสำเร็จลงได้ แต่กลับไม่มีบีสมาสเตอร์คนไหนเลย ที่จะเต็มใจทำพันธสัญญากับสัตว์อสูรพื้นเมืองเลยนี่สิปัญหา!

ดังนั้นคุณจึงถือเป็น ความหวังเดียวของผมตอนนี้! ถ้าคุณเลี้ยง พวกมันได้ดี มันจะช่วยผมได้มาก "

  เฉินเหวินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้น เขาเอามือแตะหัวของเขาแล้วพูดว่า "อย่างที่คาดไว้ครับบครู ผมว่ามันจะต้องถึงระดับชาติอย่างแน่นอน!"

   เฉินเหวินรับกระเป๋า พยักหน้า และพูดว่า "ฉันจะฝึกแกให้ดีที่สุด เจ้าอาโปกินเหล็ก!"

   หลังจากพูดจบ เฉินเหวินบอกลาจูหวู่ และกลับไปที่แผนกต้อนรับของโรงเพาะพันธุ์

  เนื่องจากพันธสัญญาล้มเหลวถึงสามครั้ง เฉินเหวินจึงเป็นคนสุดท้ายที่จะทำพันธสัญญาสำเร็จ

   ดังนั้นเฉินเหวินจึงใช้เวลาสองหรือสามนาทีในการเปิดใช้งานข้อมูลประจำตัวของบีสมาสเตอร์ และการลงทะเบียนข้อมูลสัตว์อสูรให้เสร็จสมบูรณ์

  จากนั้นเขาก็สามารถใช้บัตรประจำตัวประชาชน เพื่อใช้สถานที่ฝึกสัตว์อสูร และซื้อวัสดุ และสิ่งของเกี่ยวกับพวกมันได้ในที่สุด!

   หลังจากลงทะเบียนข้อมูลแล้ว เจ้าหน้าที่ผู้หญิงที่แผนกต้อนรับก็ส่งบางอย่างให้เฉินเหวิน

   "นี่คือรหัส QR ของ 'สมาคมบีสมาสเตอร์' ซึ่งเป็นแพลตฟอร์มอีคอมเมิร์ซสำหรับบีสมาสเตอร์ หลังจากตรวจสอบสิทธิ์แล้ว คุณสามารถซื้อรายการใด ๆ ที่ ต้องการบนแพลตฟอร์มนี้ได้......

  อีกทั้งต้องคอยรักษาพลังชีวิตของพวกมันไว้ให้ดี ตราบใดที่มีอาหาร มันก็จะไม่ตาย และมีเพียงการฝึกฝนที่ดีเท่านั้น ที่จะสามารถเพิ่ม ศักยภาพทั้งหมดของมันได้

  กรุณาซื้อคู่มือการฝึกสำหรับสัตว์อสูรของคุณให้เร็วที่สุด เพื่อเพิ่มศักยภาพของมันโดยเร็ว "

   เฉินเหวินพยักหน้าอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินคำนั้น และหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาสแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลด

   หลังจากดาวน์โหลดเสร็จ เฉินเหวินก็เดินออกจากโรงเพาะพันธุ์.......พร้อมอาโป

  เมื่อเดินออกมาข้างนอก เฉินเหวินพบว่าทุกคนในโรงเรียนมัธยมชิงเหอหมายเลข 1 ได้ทำพันธสัญญากันเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ทุกคนต้องรอเฉินเหวินเพียงคนเดียว.....

  เมื่อขึ้นรถบัส เฉินเหวินชูมือขอโทษ "ฉันขอโทษที่ทำให้ทุกคนรอนาน!"

  ทุกคนในรถค่อนข้างไม่พอใจ และมีเพียงการตอบกลับว่า "ไม่เป็นไร" เพียงประปราย

  เฉินเหวินไม่สนใจและตรงไปที่เหอเซิ่ง

  ครูที่นำทีมเห็นว่าทุกคนมาครบแล้วจึงพูดว่า: "ทุกคน....คาดเข็มขัดนิรภัยด้วย"

   จากนั้นเขาก็มองไปที่คนขับและพูดว่า "ไปกันเถอะ!"