หากเขาไม่ได้เป็นนักสู้ปราณฟ้าอย่างนั้นเขาคงกล้ำกลืนคำพูดยอมทำตัวเป็นเต่า นั่นคงจะดี แม้ว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกเหยียดหยาม พวกเขาจะไม่พูดอะไรแต่ในฐานะนักสู้ปราณฟ้าระดับสาม ถ้าถูกศัตรูดูถูกแล้วไม่กล้าตอบโต้เขายังจะมองหน้าผู้คนได้อีกหรือ?เขาเกรงว่าต่อไปในอนาคตสหายของเขาทั้งหมดจะมองเห็นเขาว่าเป็นตัวขี้ขลาด

ทั้งรู้แน่ว่าเป็นแผนทั้งรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามตั้งใจยั่วยุตัวเขาเอง ทั้งรู้ว่าศัตรูตอแยไม่ได้

แต่จะให้ประนีประนอมกันนั้นย่อมทำไม่ได้

เขากัดฟันกรอด

ร่างของนักสู้ปราณฟ้าที่แต่เดิมนิ่งสงบระเบิดพลังสะท้านสะเทือนโลกราวกับภูเขาไฟระเบิดราวกับเกิดพายุสลาตันสร้างความตื่นตกใจให้กับผู้ชมดู หมัดของเขาพุ่งออกไปราวกับดาวตกโดยไม่มีใครคาดถึง

“ตายซะเถอะ!” ร่างของนักสู้ปราณฟ้าที่ยั่วยุหาเรื่องเหมือนกับเพชร และหมัดของเขาเหมือนกับดาวตก จากนั้นมีเสียงระเบิดบึ้มตามหลัง

“ร้ายกาจ....”

“นั่นคือหมัดระเบิดดาวตก!”

“พลังนี้ปะทุออกมาทันที คนทั่วไปมิอาจรับได้ดูเหมือนว่าพลังของฮูเหลยน่าจะเป็นปราณฟ้าระดับสามชั้นสูงแล้ว แม้ว่าจะเป็นคนที่พลังระดับเดียวกับเขาแต่คงยากจะต้านทานเขาได้ ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ ฮูเหลยยังไม่ได้เอาจริงไม่อย่างนั้นสองพี่น้องกระทิงเถื่อนคงโชคร้ายถูกฆ่าไปแล้วโดยช่วยอะไรไม่ได้ แต่ฮูเหลยคงจะยอมเสียสละอย่างลับๆถ้าไม่ใช่เพราะมีบางคนหาเรื่องขัดขวางฮูเหลยผู้นี้คงไม่แสดงพลังที่แท้จริงของเขาแน่นอน!”

สหายหลายคนที่อยู่ไม่ห่างจากนักสู้ปราณฟ้าผู้หาเรื่อง ต่างหลีกเลี่ยงแรงอัดกระแทกจากแรงระเบิด แม้แต่พวกเขาเองก็ยังกังวล

แม้แต่หัวหน้าพ่อบ้าน,จินฟันทองและคนอื่นๆ ที่มองดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ นัยน์ตาของพวกเขาเป็นประกาย

ความคิดนั้นรวดเร็ว แต่หมัดนั้นรวดเร็วกว่า!

ขณะที่หัวใจของทุกคนตึงเครียดเพราะพลังหมัด ฮูเหลยเร่งพลังหมัดอีกครั้ง

หมัดเหมือนกับดาวตกยากจะจับได้ ทันใดนั้นเมื่อทุกเหลือบตามองหมัดเร่งพลังเพิ่มขึ้นสองสามเท่าและหายลับตาไปอย่างสิ้นเชิง

เผียะ

เสียงกระแทกดังทึบ

ไม่มีเสียงกึกก้องเหมือนฟ้าร้องอย่างที่หลายคนพากันคิด มีแต่เพียงเสียงผิวสัมผัสผิดคาด แต่ไม่ใช่เป็นเสียงหมัดกระแทก แต่เป็นเหมือนกับเสียงคนถูกตบหน้า...ทุกคนที่เข้าใจผิดตอนแรกจับตาดูพื้นที่เกิดเหตุพวกเขาเห็นฮูเหลยผู้มีพลังปราณฟ้าระดับสามและพลังหมัดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา หมัดระเบิดดาวตกของเขาถูกอีกฝ่ายหนึ่งรับไว้ด้วยมือข้างเดียว

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่แค่เขาจับหมัดฮูเหลยด้วยมือข้างเดียว

แต่ฝ่ายตรงข้ามยังมีเวลาและพลังพอตบหน้าของฮูเหลยได้อย่างสบาย!

การตบหน้านักสู้ปราณฟ้าระดับสามเป็นเรื่องยากนักหรือ? ยิ่งกว่านั้นยังทำลายหมัดดาวตกก่อนหน้านั้นได้...ทุกคนตะลึงรวมทั้งฮูเหลยผู้ถูกจับหมัดและตบหน้า!

ทำไมคนผู้นี้ถึงไม่ธรรมดา?

ทุกคนมองดูเขา

ปรากฏว่าคนที่จับหมัดสังหารของฮูเหลยด้วยมือข้างเดียวอย่างใจเย็นเป็นมนุษย์รูปหล่อดูสง่างามเหมือนอายุจะเยาว์วัย ไม่มีคำใดสามารถบ่งบอกแสดงรูปลักษณ์ของคนผู้นี้ได้ เขาให้ความรู้สึกที่ไม่คล้ายคนแต่คล้ายดาบกระบี่หรือก้อนน้ำแข็ง อะไรก็ตามที่แข็งแกร่งแค่ไหนเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาจะดูอ่อนแอเปราะบางทั้งหมด เหมือนอย่างฮูเหลยนักสู้ปราณฟ้าระดับสามที่อยู่ต่อหน้าเขากลายเป็นตัวตลกที่น่าสมเพช

ร่างของคนผู้นี้เทียบกับฮูเหลยที่กำยำสูงถึงสามเมตรยังเตี้ยกว่ามาก

สิ่งที่แปลกก็คือฮูเหลยที่มีร่างขนาดใหญ่ในสายตาของเขาดูเหมือนพวกเผ่าโนมที่ดูผอมแห้ง

“เจ้า เจ้า, เจ้าเป็นใคร?”

ฮูเหลยผู้หาเรื่องสั่นไปทั้งตัวและตอนนี้เขาเริ่มรู้จักการอ่อนน้อมแล้ว แม้ว่าพลังของเขาจะสูงขึ้นถึงปราณฟ้าระดับสามสามารถอาละวาดได้ในภูมิภาคสวนสวรรค์แต่ไม่อาจเทียบในระดับเดียวกับบุรุษผู้มีรัศมีโค้งสีเงินนี้ได้

คาดว่าถ้าฝ่ายตรงข้ามต้องการจะฆ่าเขาคงจะทำได้ไวกว่าบดบี้มดแมลงตัวน้อย

ภายใต้สายตาของอีกฝ่ายฮูเหลยรู้สึกว่าขาของเขาอ่อนและมีแรงกระตุ้นอยากจะคุกเข่าขอความเมตตา

“ข้าคือมารสัมฤทธิ์ฟ้า!”

เมื่อมนุษย์ที่อ้างตนเองว่าชื่อมารสัมฤทธิ์ฟ้ายกมือขึ้น ฮูเหลยหวาดกลัวจนขวัญแทบกระเจิง จบกันเป็นเพราะฝ่ายตรงข้ามถูกจู่โจมสังหารฉับพลัน เขาเป็นคนกระตุ้นโทสะอีกฝ่าย เป็นไปไม่ได้ที่จะต่อต้าน ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะต้องตายเป็นแน่! ขณะนั้นฮูเหลยสิ้นหวังหลับตารอความตาย เขาไม่ดิ้นรนอีกต่อไป เขารู้ว่าต่อให้ดิ้นรนพยายาม เขาคงไม่อาจถ่วงเวลาได้แม้แต่ครึ่งวินาที...ขณะนั้นเมื่อความตายกำลังจะกลืนกินชีวิตของเขา ฮูเหลยเลือกอดกลั้นความกลัว รอความตายแทนที่จะดิ้นรนอย่างว่างเปล่า

มิตรสหายที่รู้จักฮูเหลยตอนนี้มีสีหน้าละอายใจ

ใครๆก็รู้ว่าฮูเหลยแข็งแกร่งที่สุด

นอกจากหมิงลี่ฮ่าวและผู้แข็งแกร่งอื่นที่ไม่เคยเห็น ฮูเหลยนับว่าแข็งแกร่งที่สุดถ้าเขายังถูกคนอื่นฆ่าได้ อย่างนั้นคนที่เหลือจะทำอะไรได้?

หัวหน้าพ่อบ้านเย่สีหน้าเปลี่ยนตาของเขาเป็นประกาย

เรื่องที่เขาคิดไม่ใช่เรื่องที่ฮูเหลยถูกฆ่าตายอย่างง่ายดาย คนที่เขาคำนึงถึงมากที่สุดก็คือคุณชายไตตันผู้ลึกลับ! เขาเป็นคนที่สำคัญที่สุดมีสถานะมากพอจนคนอย่างมารสัมฤทธิ์ฟ้าที่ทรงพลังแฝงตัวลอบคุ้มครองอยู่ในความมืดยินดีจะฆ่าฮูเหลยได้หรือ? นอกจากนี้ยังมีอีกสองคนใกล้ๆมารสัมฤทธิ์ฟ้าซึ่งดูแล้วเพียงด้อยกว่ามารสัมฤทธิ์ฟ้าเล็กน้อย แค่พวกเขาก็เหนือกว่าฮูเหลยแล้วถ้าพวกเขาคุ้มกันคุณชายไตตันอยู่ อย่างนั้นตระกูลที่อยู่เบื้องหลังคุณชายไตตัน เขามิอาจคาดคิดถึงได้จริงๆ...หัวหน้าจินฟันทองที่คอยหนุนเย่ว์หยางและดูแลความปลอดภัยของเย่ว์หยางเกี่ยวกับอนาคตของเขา ตอนนี้เย่ว์หยางทำให้ฮูเหลยปากแข็งพูดไม่ออก

เขาไม่กล้าพูดความคิดในใจ

ตอนนี้ฮูเหลยเตรียมจะถูกฆ่าโดยองครักษ์ของคุณชายไตตัน หัวหน้าจินฟันทองตื่นเต้นจนอยากร้องไห้เจ้าโคดื้อนี่ทรงพลังเกินไปเขาเองก็รู้! คุณชายไตตันก็หยิ่งเกินไป เขาเชื่อว่าแม้แต่ราชาก็คงยังไม่อยากเชื่อว่าองครักษ์ของคุณชายไตตันจะสามารถฆ่านักสู้ปราณฟ้าระดับสามได้ทันที

ขณะนั้นหัวหน้าจินฟันทองเลื่อมใสเย่ว์หยางหมดใจ

เขารู้สึกเทิดทูนบูชา!

โปรดยั้งมือไว้ไมตรีก่อน!” เสียงกร้าวแกร่งหนักแน่นดุจโลหะกระทบกันดังขึ้นต่อหน้ามารสัมฤทธิ์ฟ้าและคนผู้หนึ่งปรากฏตัวใกล้ฮูเหลยที่หลับตารอความตายกันมือขวาของมารสัมฤทธิ์ฟ้า เขาสวมชุดนักรบธรรมดาแต่หากทุกคนไม่ตาบอดจะมองเห็นราศีอันสูงส่งของเขาได้ จมูกของเขาโด่งเป็นสันโครงสร้างร่างกายหยาบกว่าคนธรรมดา คิ้วหนา นัยน์ตาเหยี่ยว

ใบหน้าของเขาไม่มีความโกรธเกลียดขณะนั้นเขายิ้มอย่างเป็นมิตรที่ยากจะพบเห็น

ทั้งยังพยักหน้าทักทาย

เป็นกิริยาที่เกินกว่าผู้ปกครองจะพึงมี

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการพยักหน้าทักทายจำกัดอยู่แค่เพียงเย่ว์หยางและมารสัมฤทธิ์ฟ้าไม่มีใครมีคุณสมบัติได้รับความเคารพนี้

การปรากฏตัวของคนผู้นี้ทำให้พ่อบ้านเย่,หัวหน้าจินฟันทองทรุดตัวลงกับพื้นก่อนใคร เพราะนี่คือราชาแห่งอาณาจักรจื่อฟง เจ้านครลู่หลิว ราชาจื่อฟง!

“เราราชาผู้นี้ยินดีจะกล่าวขออภัยแทนท่านฮูเหลย ท่านฮูเหลยและสหายเดินทางหลายหมื่นลี้มาถึงที่นี่แม้ว่าพวกเขาไม่ต้องการจะปะทะกับคุณชายไตตัน แต่ข้าอยากจะขอให้คุณชายไตตันและพี่มารสัมฤทธิ์ฟ้าเห็นแก่หน้าข้าโปรดยั้งมือและอภัยให้กับท่านฮูเหลยผู้ไม่รู้ความด้วยเถอะข้ายินดีจะใช้แหวนพันดาราและมุกกลืนมังกรเป็นการขอขมาโทษที่ไม่ได้รีบมาทักทายคุณชายไตตันกับท่านมารสัมฤทธิ์ฟ้าแต่แรก หวังว่าครั้งนี้จะเปลี่ยนอาวุธเป็นแพรพรรณได้” ราชาจื่อฟงปรบมือด้านหลังมีหัวหน้าองครักษ์ปราณฟ้าระดับสี่ถือสมบัติวิเศษระดับศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองชิ้นเข้ามาหา

“....” มารสัมฤทธิ์ฟ้ายังคงสงบเยือกเย็นรอให้เย่ว์หยางพูด มือขวาของเขายังคงเงื้อค้างไว้ถ้าเย่ว์หยางปฏิเสธจะตกลงด้วยเขาจะฆ่าฮูเหลยต่อหน้าราชาจื่อฟงทันที

ท่าทีของเขาแม้แต่ราชาจื่อฟงยังรู้สะท้านในใจ

น่ากลัวจริงๆคุณชายไตตันผู้นี้มาได้ยังไงกัน? คนอย่างมารสัมฤทธิ์ฟ้ายินดีจะทำตามคำสั่ง.. ทุกคนหลั่งเหงื่อพรั่งพรูเมื่อมองดูเย่ว์หยาง ตอนนี้พวกเขาเข้าใจแล้วว่าคนที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่มารสัมฤทธิ์ฟ้า แต่เป็นคุณชายไตตันผู้เหมือนมีพลังระดับเตรียมปราณฟ้าเท่านั้น โชคดีที่ไม่มีใครแตะต้องเขาก่อนมิฉะนั้นเมืองลู่หลิวนี้คงตกอยู่ในอันตรายเป็นแน่! เขาออกหน้ามาพิทักษ์คุณธรรมห้ามนักสู้ปราณฟ้าและต้องการตัวสองพี่น้องกระทิงเถื่อนนับว่าเขามีพลังเพียงพอจริงๆ

เย่ว์หยางมีทักษะฝีมือแน่นอนไม่มีใครกล้าพูดก่อน

มารสัมฤทธิ์ฟ้าให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เขาต้องฉวยโอกาสที่เหนือกว่า

เขาก้าวออกมาข้างหน้าสองสามก้าวแสร้งกระแอมไอประสานมือคารวะมองดูราชาจื่อฟง “ท่านลุงผู้นี้ ท่านคือราชาจื่อฟงหรือ?ดี คิดจะตีสุนัขต้องเห็นแก่หน้าเจ้าของ ข้าไตตันจิตใจอ่อนโยน ความรู้ดีมีการศึกษาไม่ขอลดระดับตัวเองไปอยู่ระดับเดียวกับสุนัขบ้าได้ ในเมื่อราชาจื่อฟงท่านขอร้องท่านมารสัมฤทธิ์ฟ้า ลำบากท่านติดตามมาทั้งวันแล้ว ข้าไม่เป็นไรแล้วไม่มีใครรังแกข้าอีกแล้ว!”

“ก็ได้”จักรพรรดิมังกรและจักรพรรดิใต้พิภพพยักหน้าให้มารสัมฤทธิ์ฟ้าและหันกายจากไป

“โปรดรอก่อน..” ราชาจื่อฟงต้องการให้พวกมารสัมฤทธิ์ฟ้าทั้งสามรั้งอยู่อย่างน้อยพวกเขาคือยอดฝีมือที่ผู้แข็งแกร่งที่คนระดับราชาต้องการคบหา

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด