ตอนที่ 916 อาบเลือดสู้

พลังแม่น้ำเลือดเหมือนกับสายน้ำตกเก้าชั้นฟ้าแต่มุ่งโจมตีที่ด้านบนของเย่ว์หยาง

ทันใดนั้นเขาพุ่งลงไปที่พื้นซึ่งมีน้ำแข็งหิมะท่วมสูงหลายร้อยเมตรเกิดแรงปะทะใหญ่ พื้นยุบตัวลงเป็นวงขนาดใหญ่

เลือดเหล่านี้เหมือนกับไฟเดือดพล่านตกลงไปในรอยยุบและหลอมละลายพื้นให้เป็นบ่อแม็กมา ขุนพลเทพธิดาวายุมองดูแขนของนางเองซึ่งถูกหยดเลือดกระเซ็นใส่แขนน้ำแข็งของนาง ปรากฏว่าแขนของนางที่ถูกหยดเลือดกระเด็นใส่เผาไหม้ทะลุเป็นรู

นี่คือพลังแม่น้ำเลือด และเย่ว์หยางอยู่ภายใต้บ่อเลือดต้านรับพลังทั้งหมด

ขณะที่เสี่ยวเหวินหลีผู้ไม่เคยอยู่ห่างเย่ว์หยางได้แต่จ้องมองบ่อเลือดด้วยสีหน้าว่างเปล่า

ถ้าเปลี่ยนเป็นเวลาปกติเธอคงโดดลงไปช่วยเย่ว์หยางแล้ว

แต่ตอนนี้เธอกลับไม่เคลื่อนไหว

แม้ในเวลาที่เทพธิดาวายุเข้ามาใกล้และต้องการจะเข้าไปช่วยเย่ว์หยางในบ่อเลือดเธอส่ายศีรษะและทำท่าให้คำแนะนำไม่ให้เข้าไปใกล้ ส่วนตัวเสี่ยวเหวินหลีเองได้แต่บินวนเวียนอยู่เหนือบ่อเลือดที่เริ่มขยายขนาดใหญ่มากขึ้นทุกที

“?” เทพธิดายวายุไม่เข้าใจแม้แต่น้อย  แต่นางรู้ว่าเมื่อเย่ว์หยางไม่อยู่ให้เห็นนางควรฟังคำแนะนำของปีศาจอสรพิษน้อยดีกว่า!

ในอีกด้านหนึ่งเย่ว์หยางสู้ตอบโต้ชี่เทียนเหอ

นี่ไม่ใช่การตอบโต้ธรรมดา

มือทั้งสองของชี่เทียนเหอร่วงลงมาจากอากาศทันที

มีความผิดปกติเหลือเชื่อเกิดขึ้นบนใบหน้าของเขา ดูเหมือนว่าเขาแทบไม่อยากจะเชื่อว่าร่างเทพของเขาเองจะถูกศัตรูโจมตีบาดเจ็บสาหัสได้  ชี่เทียนเหอโน้มตัวไปข้างหน้าโดยสัญชาตญาณเอื้อมมือออกไปจับแขนที่ขาด เหมือนกับลืมไปว่ามือของเขาถูกวงจักรล้างโลกตัดขาดไปแล้ว  ความเคลื่อนไหวครั้งนี้ทำให้อาการบาดเจ็บเดิมก่อนนั้นกำเริบขึ้นทันที

ขาข้างเดียวของเขาค่อยๆแตกหักอย่างเงียบงัน

รอยตัดฟันมากกว่าร้อยครั้งราวกับถูกดาบที่คมที่สุดในโลกฟันขาดเสมอเข่าและบาดแผลยังไม่ทันจะหลั่งเลือด

ชี่เทียนเหอตัวเอนและล้มกระแทกพื้นด้วยความประหลาดใจมากกว่าเก่า...เขาไม่รู้ตัวจนบัดนี้ว่าขาข้างเดียวที่เหลือของเขาถูกวงจักรล้างโลกตัดขาดไปแล้ว

มือที่ขาดและเลือดเทพที่เขาถือไว้ในมือ

ตกลงไปในบ่อเลือดที่เดือดพล่านนั้น

มีเสียงระเบิดและควันขาวพวยพุ่ง

ขณะที่เลือดเทพเหล่านี้ผสานเข้ากับบ่อเลือดเย่ว์หยางอยู่ในสภาพเปลือยกายตลอดทั้งตัวแต่ทั้งร่างเต็มไปด้วยอักขระรูนเหยียดมือรับมือที่ขาดทั้งสองซึ่งกำถือเลือดเทพไว้ภายใน  ร่างของเขามีไอออกมาและเลือดสีแดงของบ่อเลือดกำลังกดกร่อนผิวส่วนที่อยู่นอกอักขระรูนอย่างบ้างคลั่ง  แต่มันกำลังกลืนโลกและพลังที่ไม่รู้จักไว้ข้างใน

“เป็นไปไม่ได้,เจ้าไม่มีทางทำร้ายร่างเทพของข้าได้!” ชี่เทียนเหอกลิ้งอยู่บนพื้นด้วยร่างที่ไม่มีขาและพลิกตัวพุ่งเข้าหาเย่ว์หยางเหมือนค้อนสายฟ้า

“เหลวไหล!” เย่ว์หยางเก็บมือทั้งคู่ของชี่เทียนเหอและเขาโบกมือซ้ายที่มีแหวนเร่งความเร็วระดับใกล้ขั้นเทพอยู่วงหนึ่ง

ขณะที่เขาหลบหลีกการโจมตีเย่ว์หยางทำเลือดเทพหยดใส่ตราเทพจักรพรรดิอวี้

แต่อสูรน้อยทงเทียนที่แปลงร่างเป็นดาบศึกทงเทียน

มันไม่คิดต้องการสู้

มันกลับคืนร่างเดิมทันที ก่อนที่ตราผนึกเทพจักรพรรดิอวี้จะดูดซับเลือดเทพ มันใช้ลิ้นน้อยๆเลียกินเลือดเทพอย่างน้อยมันกลืนกินไปถึงครึ่งหนึ่ง เย่ว์หยางโกรธจัดและโยนเจ้าผีละโมบตัวน้อยลงไปในบ่อเลือดโดยตรงจากนั้นเขาเก็บขาของชี่เทียนเหอได้ และทุ่มพลังจิตและปณิธานและพลังเลือดเทพที่ยังคงเหลือร่องรอยอยู่บนผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ ถ้าในครั้งนี้เขาไม่สามารถเปิดการใช้งานและได้รับการยอมรับจากผนึกตราเทพจักรพรรดิอวี้ได้  เจ้าตัวเล็กนี่จะต้องถูกทำลายแน่นอน เพราะเรื่องที่ตามมา ไม่ว่าจะเป็นการฆ่าชี่เทียนเหอหรือนัดพบบุรุษผมงู หรือเข้าดินแดนทดสอบหุบเขาอสูร เขาจำเป็นต้องได้สมบัติเทพที่ดีที่สุดรอให้เย่ว์หยางเข้าสู่ระดับเทพปราณราชันย์ เวลานั้นสมบัติเทพก็จะก้าวหน้าสมบูรณ์ สมบัติวิเศษในเวลานั้นจะเป็นเหมือนเครื่องประดับไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนอีกแล้ว

แสงรัศมีฉายออกมาจากภายในตราผนึกเทพจักรพรรดิอวี้  และร่างเย่ว์หยางแทบกลายเป็นร่างโปร่งแสง

นอกจากรอยอักขระรูนเหล่านั้นผิวของเย่ว์หยางโปร่งจนแสงลอดผ่านได้

สู้ด้วยตราเทพจักรพรรดิอวี้จะเป็นความสำเร็จขั้นสุดท้าย

แม้ว่าศัตรูที่ทรงพลังจะอยู่ข้างหน้าเขาแต่เพื่อความสำเร็จ เย่ว์หยางต้องฉวยโอกาส

ในเวลานี้ชี่เทียนเหอมีสีหน้าบิดเบี้ยวร่างของเขากระดอนกลับขึ้นไปในอากาศและเขาใช้แขนที่ไร้มือทั้งสองข้างกระแทกใส่เทพธิดาวายุและเสี่ยวเหวินหลีและพุ่งเข้าหาศีรษะของเย่ว์หยาง

ถ้าเปลี่ยนเป็นช่วงเวลาปกติ  เย่ว์หยางจะไม่เสี่ยงต่อความสูญเสียนี้แน่นอน

แต่ใจของเขาจดจ่ออยู่ที่ตราผนึกเทพจักรพรรดิอวี้และไม่สามารถถอนตัวออกมาในช่วงเวลาที่วิกฤติอย่างนี้

ร่างของเย่ว์หยางเหมือนถูกตรึงขณะที่ชี่เทียนเหอพยายามเข้าขัดขวาง ในเวลานี้ชี่เทียนเหอมิอาจอดกลั้นได้เขาฟาดขาส่วนที่ยังเหลืออีกข้างหนึ่งกับพื้น แม้ว่าเขาจะสูญเสียมือทั้งสองข้างไปแล้วและพลังต่อสู้ของเขาลดลงไปมาก แต่เนื่องจากต้องใช้เลือดเทพมาใช้กับไม้ตายต้องห้ามเขาจึงไม่สนใจเรื่องเสียเปรียบเหล่านี้ เขารู้ว่าถ้าเจ้าเด็กนี่ไม่ตาย อย่างนั้นพรุ่งนี้จะเป็นวันตายของเขาเมื่อเขาทำสัญญากับผนึกเทพได้สำเร็จ เขาจะดึงพลังของวิเศษออกมาใช้ได้ และเขาจะเป็นศัตรูที่ร้ายกาจของเขาเอง!

“คิดจะทำสัญญากับสมบัติวิเศษหรือ?  ฝันไปเถอะ!” ชี่เทียนเหองอศอกและปั่นหมุนตัวเร็วจี๋ไปที่ตำแหน่งมือเย่ว์หยางที่กำลังถือตราผนึกเทพจักรพรรดิอวี้เย่ว์หยางไม่สามารถหยุดได้ เขากระอักโลหิตใส่ตราผนึกเทพจักรพรรดิอวี้

“ตายซะเถอะ!” ดาบเทพเล่มหนึ่งแทงแหวกอากาศและฟันใส่ศีรษะของชี่เทียนเหอทันเวลาพอดี

เป็นองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไล่ตามหลังมาทัน

ชี่เทียนเหอโกรธจัด แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บจากดาบวิเศษแต่พลังดาบนั่นไม่เพียงพอจะหยุดยั้งเขาได้

ขณะเดียวกันนั้นองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนถูกแขนข้างที่หักฟาดใส่ องค์หญิงเชี่ยนแม้ใช้ดาบเทพต้านรับไว้แต่นั่นเป็นพลังที่ชี่เทียนเหอฟาดด้วยความโกรธและตั้งใจสังหารนางแม้ว่าพลังจะอ่อนลงไปกว่าเดิม แต่กล้าแข็งจนแทบมิอาจต้านรับได้

เขาหมุนตัวศอกใส่ที่แขนขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน

แขนของนางปวดร้าว

แทบหักสลาย

ถ้าไม่ใช่เพราะได้ดาบเทพคุ้มครองต้านรับไว้ องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนคงไม่สามารถต้านรับศอกที่ทรงพลังของชี่เทียนเหอได้

ดาบคู่กากบาทของเสี่ยวเหวินหลีฟันใส่ที่หลังของชี่เทียนเหอ  เสี่ยวเหวินหลีโจมตีประสบผลสำเร็จ  ชี่เทียนเหอไม่สามารถหันกลับไปโจมตีตอบโต้หรือรุกกลับได้ เขาถูกเสี่ยวเหวินหลีฟาดหางใส่กระเด็นห่างเย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนออกไปร้อยเมตร

เทพธิดาวายุพุ่งลงมาจากมุมสูงในขณะที่ชี่เทียนเหอร่วงลงกับพื้น นางใช้หมัดทุบซ้ำร่างของเขา

ชี่เทียนเหอถูกอัดกระแทกลงไปในพื้นน้ำแข็ง

ร่างของเขาครึ่งจมลงไปในพื้นโผล่ให้เห็นแต่ขาที่ขาด

เทพธิดาวายุขยายขนาดร่างสูงใหญ่จับขาชี่เทียนเหอดึงออกมาจากพื้นแล้วฟาดกับพื้นไม่ยั้งบนพื้นมีรอยยุบและหลุมปรากฏอยู่ทั่วไป

เลือดสาดกระจายไปทั่วทุกที่

อย่างไรก็ตามชี่เทียนเหอยังไม่ตาย

ในขณะที่เทพธิดาวายุยกร่างของเขาและหวดฟาดลง เขาใช้พลังกระแทกที่ศีรษะเทพธิดาวายุจนนางมึนงง  ชี่เทียนเหอหนีออกมาได้ทันที  ขณะที่เสี่ยวเหวินหลีโจมตี เขาดำดินทันทีและเข้าไปหาเย่ว์หยางที่กำลังทำสัญญากับผนึกเทพจักรพรรดิอวี้

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนยืนถือดาบวิเศษคุ้มกันเย่ว์หยางแต่เมื่อเป็นอย่างนี้นางไม่สามารถหยุดชี่เทียนเหอได้

ในบ่อเลือดชี่เทียนเหอพุ่งเข้าไปโจมตีเย่ว์หยาง

แม้จะเป็นแค่แขนคู่ที่ไร้มือกวาดใส่เข้าหาเพื่อชิงผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ทำให้เย่ว์หยางสั่นและกระอักโลหิตอีก.. “อย่านึกว่าจะทำได้!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไม่มีเวลาตวัดดาบวิเศษกลับมานางคว้าตัวเย่ว์หยางเพื่อให้หลบมาข้างนาง ส่วนนางใช้ไหล่รับพลังโจมตีแทน  ร่างของนางปลิวกระเด็นราวกับว่าวขาดลอยพร้อมกับกระอักเลือดครึ่งหนึ่งลงบนผนึก พอมีเลือดของนางผสมกับเลือดเดิมบนผนึกเทพจักรพรรดิอวี้  ผนึกเปล่งแสงรัศมีสีทองเจิดจ้าทันทีไม่เพียงแต่เย่ว์หยางกับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเท่านั้น แม้แต่เสี่ยวเหวินหลีและเทพธิดาวายุและท้องฟ้าอาบไปด้วยรัศมีสีทอง!

“อย่างนั้นก็รวมพวกเจ้าเข้าไปด้วย!” ชี่เทียนเหอรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของศัตรูไม่เพียงแต่เขาทำลายศัตรูไม่ได้เท่านั้น แต่กลับช่วยให้เขาได้ทำสัญญากับสมบัติวิเศษได้สมบูรณ์แบบ

นอกจากทุ่มเทกำลังทั้งหมดเขาไม่มีทางเลือกอื่น

ชี่เทียนเหอกัดฟันแน่นและเข้าปะทะกับเย่ว์หยางอีกครั้ง

การปะทะครั้งนี้กินพลังสูงสุดทั้งชีวิตของเขาเทพธิดาวายุไล่ตามไม่ทัน เสี่ยวเหวินหลีปล่อยให้ลมหมุนหนุนอยู่ใต้แขนเขาและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนกอดเย่ว์หยางอย่างสิ้นหวัง นางไม่สามารถหลบได้  นางกัดฟันแน่นกอดเย่ว์หยางในอ้อมแขนและหันหลังตนเองรับพลังโจมตีของศัตรู  นางหวังว่าจะมีประโยชน์บ้าง  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไม่คิดอะไรมากต่อไปนางแค่ต้องการใช้ชีวิตช่วยคนที่นางรัก ไม่มีอะไรอื่นสำคัญกว่านี้แล้ว

“ปัง!”

เสียงดังสนั่นสะท้านสะเทือนไปทั้งโลก

ภูเขาน้ำแข็งที่อยู่ห่างออกไปถล่มทลายราวกับถึงกาลอวสานของโลก

แรงระเบิดกวาดฉีกพื้นที่มิติรวมทั้งพลังปั่นป่วนในบ่อเลือดสูญเสียพลังควบคุมกลายเป็นบ่อเลือดสีสันประหลาด

สิ่งเดียวที่ยังต้านสะเก็ดน้ำแข็งและพลังกวาดทำลายได้ก็คือดาบเทพจักรพรรดิอวี้ขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน

เพียงแต่อาวุธวิเศษยังสามารถคุ้มครองรักษาตัวเองได้

ไม่ทราบว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนลืมตาอย่างตกใจกลัวจากนั้นนางตื่นเต้นเมื่อพบว่านางยังไม่ตาย หรือได้รับบาดเจ็บเพิ่มนอกจากแขนและไหล่ หลังของนางไม่รู้สึกเจ็บปวดแม้แต่น้อย  แต่ยังคงเป็นปกติ  เกิดอะไรขึ้น? สติสัมปชัญญะของนางยังคงอยู่ครบถ้วน นางพบว่าเดิมทีเย่ว์หยางที่อยู่ในอ้อมกอดนางไม่รู้ว่าเขาแบกนางไว้บนบ่าตั้งแต่เมื่อไหร่แต่เย่ว์หยางมือข้างหนึ่งถือตราผนึกเทพจักรพรรดิประทับจมลงไปที่กะโหลกของชี่เทียนเหอ

พลังโจมตีเต็มกำลังของชี่เทียนเหอหวังจะฆ่าเขาถูกเย่ว์หยางหยุดไว้ด้วยผนึกเทพ

ทันทีที่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเข้าใจนางทรุดตัวลงกับพื้น

นางไม่มีเรี่ยวแรงยืนหยัดต่อไป

ประสาทสัมผัสทั้งห้าของชี่เทียนเหอเต็มไปด้วยสีแดงเลือดหน้าของเขาแสดงความหวาดกลัว เลือดของเขาไหลหยดลงบนพื้น

“อ๊า.....”

แขนที่หักของเขาฟาดกลับหลังใส่เย่ว์หยางทันที  ขณะนั้นเองชี่เทียนเหอไม่มีความหวังอีกต่อไปเขาตั้งใจจะหลบหนีเพียงอย่างเดียว เขาเข้าใจแล้วว่าต่อให้ด้วยอาการบาดเจ็บหนักขนาดนี้แม้ว่าตราผนึกเทพจะไม่ได้ทำสัญญา ไม่ต้องมีสตรีวายุและปีศาจอสรพิษน้อยเขาก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ต่อหน้าเจ้าเด็กนี่

ตอนนี้เขาต้องหนี ถ้าเขาไม่หนีเขาจะตายอยู่ที่นี่!

เมื่อชี่เทียนเหอหันกลับหนีขึ้นไปบนท้องฟ้า

มีประกายแสงปรากฏ

วงจักรล้างโลกที่เย่ว์หยางปล่อยออกไปกลับมาทันที  ขณะที่มันหมุนปั่น เหมือนกับว่าสามารถทำลายสรรพสิ่งได้...ชี่เทียนเหอหนีออกไปร้อยเมตร ร่างของเขาครึ่งหนึ่งแยกไปทางตะวันออกและร่วงตกลงกับพื้น

ถึงกระนั้นร่างทั้งสองซีกของชี่เทียนเหอก็ยังตะเกียกตะกายคลานหนีต่อไป

เขาต้องการรวมร่างแล้วหลบหนี

อย่างไรก็ตามสถานการณ์ไม่อาจกู้กลับคืน

ด้วยความช่วยเหลือของตราผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ในมือข้างหนึ่ง  เย่ว์หยางใช้ปราณกระบี่ซวงหัวโจมตีซ้ำ

การต่อสู้ครั้งนี้ หนักหนาสาหัส

ชี่เทียนเหอถูกสังหาร!