บทที่ 36 : การเชิญชวน!

บทที่ 36 : การเชิญชวน!

"ระดับ 17"  นี่เป็นตัวเลขที่ธรรมดา

……. แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะมีพลังวิเศษบางอย่างที่กำลังดึงดูดความสนใจของหยางเฟิงและคนอื่นๆ

ด้านเซี่ยหยูผู้ซึ่งเคยก้าวร้าวอย่างมากในตอนก่อนหน้านี้​ ตอนนี้เขากลับกลายเป็นใบไม้เหี่ยวเฉาเเละมีดวงตาของเขาเหม่อลอย…..ผลการทดสอบเเบบนี้มันทำให้เขาตกตะลึง​มากเกินไป

"เชี่ย….ชูโจวแกมันนิสัยเสียเกินไปเเล้ว" หลังจากที่ซีเหมิงตั้งสติได้ เขาก็อดที่จะสบถไม่ได้

"แม้แต่ในเมืองหลักกวางตุ้ง อัจฉริยะ​ของกองกำลังที่ทรงพลังรวมไปถึงสมาคมขนาดใหญ่ต่างๆ​ก็อาจจะเทียบกับเขาไม่ได้" หลิงซานพูดกับตัวเอง

"เมืองรองอย่างเจียงเฉิงของเรา กำลังจะให้กำเนิด​มังกรตัวจริง" หลี่ชิงฉีพูดด้วยความตื่นเต้น​

"นี่คืออัจฉริยะ​ตัวจริง….. ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เราต้องขุดเขาไปเข้าร่วมโรงยิมศิลปะการต่อสู้เเห่งธรรมชาติของเรา" จิตใจของหวังฉวนปั่นป่วน​ด้วยเรื่องนี้อย่างมาก

"อาจารย์หยางเฟิง ได้เวลาทดสอบพลังการต่อสู้ของฉันต่อแล้ว!"

"เอ่อ…. ครับ" หยางเฟิงที่ดูเหมือนจะยังไม่หายจากอาหารช็อก​ได้พาชูโจวไปที่เครื่องทดสอบพลังการต่อสู้ด้วยความงุนงง​

"รวบรวม​พลังต้นกำเนิด​ทั้งหมดในร่างกายของคุณ จากนั้นโจมตีไปเป้าของเครื่องทดสอบพลังการต่อสู้" หยางเฟิงกล่าว

หวังฉวนและคนอื่นๆ เมื่อเห็นชูโจวเริ่มทดสอบพลังการต่อสู้ของเขา ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจตามสัญชาตญาณ

…..

ชูโจวจ้องไปที่เป้าหมายแล้วหายใจเข้าลึกๆ….. นี่เป็นครั้งแรกที่เขาทดสอบความแข็งแกร่งหลังจากก้าวไปสู่ระดับนักรบผู้ปลุกพลัง

  

จากนั้นเขาแยกเท้าออกกว้างประมาณสะโพก แล้วยกมือขวาขึ้นเเละในชั่วขณะต่อมา พลังต้นกำเนิด​ในร่างกายของเขาได้ถูกรวบรวม​ไปยังมือขวาจนปรากฏ​พลังงานสีเทากลั่นตัวเป็นมีดสีเทาอย่างแผ่วเบา เเละทันทีที่มีดสีเทาปรากฏขึ้น ออร่าเฉียบคมไร้เทียมทานก็แผ่กระจายออกมา……..ทุกคนในที่นี่รู้​สึกถึงรอยบาดบนผิวหนังเล็กน้อย

"นี่มัน...ดูเหมือนจะเป็นทักษะ​ฝ่ามือมีดระดับปรมาจารย์! "

"นอกจากนี้ พลังต้นกำเนิด​ของชูโจวยังเป็นสีเทา...มันเป็น​ลักษณะ​เฉพาะที่หาได้ยากมาก!"

หลังจากก้าวไปสู่ระดับนักรบผู้​ปลุก​พลัง​แล้ว พลังงานของสนามพลังสามารถเปลี่ยนเป็นพลังต้นกำเนิด​เพื่อใช้เสริมกับร่างกายหรืออาวุธที่ถืออยู่ก็ได้ หลังจากทำการเสริมพลังต้นกำเนิด​เเล้วนักรบจะสามารถ​เพิ่มพลังโจมตี​และพลังป้องกันของเขาได้อย่างมาก

ปกติเเล้วคนส่วนใหญ่จะฝึกฝนเทคนิคการหายใจขั้นพื้นฐานในช่วงเเรกของการฝึกและพลังต้นกำเนิด​ของเทคนิคการหายใจขั้นพื้นฐานนั้นไม่มีสี….จากนั้นเมื่อเหล่าผู้ฝึกศิลปะ​การ​ต่อสู้​ได้ฝึกต่อไป เเทบทุกคนที่ได้รับการเลื่อนขั้นให้เป็นนักรบผู้ปลุก​พลังจะเริ่มฝึกเทคนิค​การหายใจเหนือระดับ C ขึ้นไปก่อนการเลื่อนขั้นด้วยอิทธิพล​ของเทคนิคการหายใจเหนือระดับ  C จะทำให้พลังต้นกำเนิด​ของคนเหล่านี้กลายเป็นสีขาว แดง เหลือง น้ำเงิน ม่วง ส้มและสีอื่นๆส่วนสีเทานั้น…ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีแต่มีคนเคยใช้มันน้อยมาก

"นี่คือพลังต้นกำเนิดจากเทคนิคการหายใจขั้นพื้นฐาน​ระดับ10……ฉันหวังว่ามันจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ!" ฉู่โจวพึมพำกับตัวเองจากนั้นร่างกายของเขาขยับ มีดพลังงานสีเทาที่ห่อหุ้มที่มือขวาของเขาก็ถูกส่งออกไปในทันที

ในชั่วพริบตามีดสีเทาเล่มนั้นเป็นเหมือนสายฟ้าสีเทเเละกระแทกเข้าที่เป้าหมายของเครื่องทดสอบพลังต่อสู้​อย่างรุนแรง​

ตูมมมมมม!

"เป็นทักษะที่น่ากลัวอะไรอย่างนี้ มันจะต้องเป็นผ่ามือมีดระดับปรมาจารย์​อย่างแน่นอน!"

อาจารย์หยางเฟิงและอาจารย์​หวังฉสนรู้สึกประทับใจอย่างมากเมื่อเห็นทักษะของชูโจวและเมื่อพวกเขาเห็นตัวเลขที่แสดงบนหน้าจอของเครื่องทดสอบพลังต่อสู้​ หัวใจของพวกเขาก็สั่นไหวมากยิ่งขึ้น

พลังต่อสู้​ : 2300 เเต้ม!

โดยทั่วไปแล้ว พลังการต่อสู้ของนักรบผู้ปลุก​พลัง​ขั้นต้นคือ 1,000 เเต้ม , พลังการต่อสู้ของนักผู้ปลุกพลังขั้นกลางเกิน 2000, เเละพลังต่อสู้ของนักรบผู้ปลุก​พลังขั้นสูงมีมากกว่า 3,000 เเต้ม

เเละพลังต่อสู้ของชูโจวนั้นสูงถึง 2300 เเต้ม….. นี่แสดงให้เห็น​ว่าแม้ว่าระดับของจือโจวจะยังเป็นนักรบผู้ปลุกพลัง​ขั้นต้น แต่พลังการต่อสู้ที่แท้จริงของเขานั้นได้ไปถึงระดับนักรบ​ผู้ปลุกพลังขั้นกลางแล้ว

…….

"ชูโจว...มันนิสัยเสียจริงๆ" ซีเหมิงพูดด้วยความอิจฉา​เล็กน้อย​…….. หลิงซาน, หลี่ชิงฉี และเซี่ยอยู่ต่างก็อยู่ในความเงียบ​เท่านั้น

"พลังต่อสู้ของฉันคือ 2300 ถึงระดับของนักรบผู้ปลุกพลังขั้นกลางเเล้ว…...ไม่เลวเลย" ชูโจวมองไปที่คะเเนนพลังการต่อสู้ของเขาและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

"อาจารย์หยางเฟิง ตอนนี้ฉันผ่านการรับรองคุณสมบัติ​ของนักรบแล้วหรือยัง" ชูโจวถามไปยังผู้ฝึกสอนหยางเฟิง

"ผ่านสิ….. ต้องผ่านอย่างแน่นอน" ก่อนที่หยางเฟิงจะได้ตอบ หวังฉางก็ขัดจังหวะเเละเเย่งตอบทันทีเเละตอนนี้เขากำลังมองฉู่โจวด้วยดวงตาที่ลุกโชน และทันทีที่เขาก้าว เขาก็พร้อมที่จะเดินไปหาชูโจว

เขาต้องการใช้ลิ้นขนาดสามนิ้วและเทคนิคการหวาดล้อมจากประสบการณ์เพื่อขุดชูโจวให้ ยอมเข้าร่วมกับโรงยิมศิลปะการต่อสู้เเห่งธรรมชาติของเขา

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาก้าวไปหาชูโจวเขาก็ถูกหยุดโดยหยางเฟิงเเละอยางเฟิงก็ยิ้มเเละมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มพร้อมพูดว่า  "ผู้เฒ่าหวัง…..ฉันอาจทำบางสิ่งที่ทำให้คุณไม่มีความสุขในภายหลัง แต่ด้วยมิตรภาพระหว่างเรา ฉันคิดว่าคุณจะต้องยกโทษให้ฉันอย่างแน่นอน……ใช่ไหม!"

หวังฉวนผงะไปครู่หนึ่งเเละไม่เข้าใจว่าอยางเฟิง หมายถึงอะไร….. เป็นไปได้ไหมว่าเขากำลังจะใส่ร้ายฉันต่อหน้าชูโจว…หรือใส่ความทุกรูปเเบบกับโรงยิม​ศิลปะการต่อสู้เห่งธรรมชาติ?

ต้องหยุดฉันจากการเเย่งอัจฉริยะ​คนนี้…เเต่ว่าฉันมีความสามารถ​มากในการพูดหว่านล้อมเหล่าอัจฉริยะ​เเละเเบบนี้คุณจะหยุดฉันได้อย่างไร?

หวังฉวนคิดว่าเขาสามารถ​เดาเจตนาของหยางเฟิงได้เเล้วและพูดด้วยรอยยิ้ม "แน่นอนไม่ว่าคุณจะทำอะไรฉันจะยกโทษให้คุณ... อย่างไรก็ตามสิ่งที่ฉันจะทำต่อไปนี้ คุณก็คงไม่มีความสุขในอนาคตเช่นกัน​ ฉันก็หวังว่าคุณจะยกโทษให้ฉันเช่นกัน"

"ตกลง" หยางเฟิงยิ้มและพยักหน้า

"ดีมาก" หลังจากที่หวังฉวนพูดจบ เขาก็ผละออกจากฝ่ามือของหยางเฟิงและเดินต่อไปหาชูโจว

ตูม!"

ทันใดนั้นระเบิดหนักๆ ก็ฟาดเข้าที่หลังคอของหวังฉวน…..หวังฉวนที่ไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะรวบรวม​พลังต้นกำเนิด​ในร่างกายของเขาด้วยเลย จากนั้นเขารู้สึกว่าดวงตาของเขามืดลงเเละเขาก็หมดสติไป

"นี่มัน……..."

ชู​โ​จว​และคนอื่นๆทั้งหมดจ้องไปที่อาจารย์​หยางเฟิงอย่างว่างเปล่า พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าอาจารย์​หยางเฟิงจะทำการลอบโจมตีและทำให้อาจารย์​หวังฉวนหมดสติไป

"อะแฮ่ม พวกเธอได้ยินแล้วนะ ฉันเพิ่งบอกอาจารย์หวังฉวนว่าฉันอาจจะทำอะไรให้เขาไม่พอใจเเละเขาก็ไม่ขัดข้องและจะยกโทษให้ฉัน"

ชูโจวและคนอื่นๆต่างก็พากันอ้าปากค้าง เเละพวกเขาก็มีความคิดเเบบเดียวกัน ถ้าอาจารย์หวังฉวนรู้ว่าคุณจะทำอะไรแบบนี้กับเขา...เขาคงไม่มีทางพูดว่าจะยกโทษให้คุณอย่างเเน่นอน​

"ชูโจว คุณสมบัติของนักรบของเธอได้รับการยืนยันแล้ว เเละตอนนี้ฉันขอเชิญเธอเข้าร่วมโรงยิมศิลปะการต่อสู้​โทมาฮอว์กอย่างเป็นทางการ" หยางเฟิงเดินมาหาชูโจวด้วยรอยยิ้มและทำเชื้อเชิญชูโจวเข้าร่วมสมาคม

เมื่อเห็นฉากนี้หลิงซานและคนอื่นๆ ก็เข้าใจเเล้วว่าเหตุใดอาจารย์​หยางเฟิงจึงต้องลอบ​โจมตี​เเละทำให้อาจารย์​หวังฉวนสลบไป

ทั้งหมดนี้ก็เพื่อป้องกันไม่ให้อาจารย์​หวังฉวนรุกล้ำกำแพงและเเย่งตัวชูโจวไปเข้าร่วมกับโรงยิม​ศิลปะการต่อสู้เเห่งธรรมชาติ .

…..

"หืม?......เซี่ยหยู นั่นเธอกำลังจะทำอะไรกับโทรศัพท์ของเธอ? เด็กเเบบเธออย่าเล่นโทรศัพท์มากเกินไปมันไม่ดีต่อสุขภาพ….โทรศัพท์มือถือของเธอ ปล่อยให้ฉันดูแลเป็นเวลาซักพักจะดีกว่านะ" หยางเฟิงที่เห็นเซี่ยหยูหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าอย่างเงียบ ๆ เขาก็ทำการคว้าโทรศัพท์ของเซียหยูไว้ทันที

เซียหยูที่เห็นสถานการณ์​เป็นเเบบนี้ก็กลืนน้ำลายหนึ่งคำและพูดด้วยใบหน้าที่ขมขื่น "อาจารย์หยางเฟิงพูดถูก ฉันไม่ควรล้อเล่นกับเรื่องสุขภาพ…..ดังนั้นฉันจะฝากโทรศัพท์ไว้กับคุณก่อนเพื่อความปลอดภัย"

เดิมทีเขาต้องการรายงานเรื่องนี้ต่อหัวหน้าผู้ฝึกสอน​ของโรงยิม​ศิลป​การต่อสู้​เเห่งธรรมชาติ​แต่ตอนนี้โทรศัพท์มือถือของเขาโดนยึดไปแล้ว​ และเมื่อเห็นรอยยิ้มอันตรายของหยางเฟิงเขาก็ได้แต่ยอมแพ้กับเรื่องนี้

อาจารย์​หยางเฟิงถึงกับกล้าที่จะลอบโจมตี​อาจารย์หวังฉวนโดยตรง เซี่ยหยูจึงไม่มั่นใจว่า อาจารย์​อยางเฟิงจะโจมตีเขาใหม……แม้ว่าคนๆนี้จะยิ้มตลอดเวลา​ แต่จริงๆแล้วเขามืดมนมาก

"เธอเป็นเด็กดีมาก…. ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ได้โลภในมือถือของเธอ" หยางเฟิงยิ้มและมองไปที่ชูโจวอีกครั้ง

ในตอนนี้ เขารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย…

ถึงเขาจะสามารถจัดการกับหวังฉวนและป้องกันไม่ให้หวังฉวนเเย่งตัวชูโจวได้

แต่เขารับประกันไม่ได้ว่าชูโจวจะตกลงเข้าร่วมกับโรงยิม​ศิลปะการต่อสู้โทมาฮอว์กของเขาหรือไม่

หากอัจฉริยะอย่างชูโจวไม่ยอมเข้าร่วม​โรงยิมของเขา….มันจะเป็นความสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับโรงยิมศิลป​การต่อสู้​โทมาฮอว์ก

…………………….