บทที่ 25
จิงไห่.
ในห้องขัง
เมื่อมีหลักฐานครบแล้วในที่สุดเย่ซวนก็ถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานจงใจทําร้ายและเป็นอันตรายต่อความสงบเรียบร้อยของประชาชน เขากลายเป็นอาชญากรและถูกตัดสินจําคุกสิบปี!
ประสิทธิภาพการทํางานของจางอี้หมิงนั้นรวดเร็ว
ในเวลาเพียงสองวันเขาก็จัดการเรื่องของเย่ซวนจนเสร็จ
แน่นอนว่าเขาต้องปฏิบัติตามขั้นตอนทางกฎหมายทุกอย่างเพราะเขาไม่กล้าละเลยคําสั่งของหลี่มู่ไป๋
เย่ซวนได้ประสบกับสิ่งเลวร้ายในสองวันนี้
แม้ว่าตันเถียนของเขาจะถูกทำลาย แค่เนื่องจากเขาเคยปลูกทองดำมาก่อน พลังร่างกายของเขาไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์ธรรมดาสามารถเปรียบเทียบได้
แม้จะไม่มีพลังงานชี่ แต่ร่างกายของเขาก็แสดงสัญญาณของการฟื้นตัวในสองวันนี้
เมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขาเห็นตัวเองถูกขังอยู่ในคุก
ต่อมา 'เพื่อนร่วมห้องใจกว้าง' ของเขาต้องมาให้ความรู้แก่เขา เกี่ยวกับสิ่งที่เขาต้องทำ...
เย่ซวนก็เป็นคนที่เกิดมาพร้อมกับใบหน้าที่หล่อเหลาดังนั้น...
...
แต่ในขณะนี้
'เพื่อนร่วมห้องใจกว้าง' ของเขาทั้งหมดหดตัวลงที่มุมตัวสั่นด้วยความกลัว
เพราะในห้องขังตอนนี้พวกเขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ชายชราคนหนึ่งก็ปรากฎขึ้นมาและต่อสู้กับพวกเขา
ในช่วงเวลาไม่กี่วินาทีพวกเขาทั้งหมดก็พ่ายแพ้
สิ่งที่ทําให้พวกเขาหวาดกลัวมากขึ้นคือชายชราคนนี้เป็นอาจารย์ของผู้ชายหล่อคนนั้น!
"หัวหน้า เราเจอปัญหาใหญ่แล้ว..."
"อืม ใครคือหัวหน้าแก? ถ้าแกพูดเรื่องไร้สาระอีกฉันจะฆ่าแก!"
"แต่หัวหน้าคือหัวหน้าของเรา..."
"เฮ้ย หัวหน้าพวกแกเป็นใคร? ถ้าแกบอกว่าเป็นฉันคราวนี้ฉันจะตัดลิ้นของแกออก!"
...
"ลูกศิษของข้าชั่งน่าสงสาร! ไม่เพียง แต่มีคนกล้าทําร้ายเจ้า เขายังกล้าที่จะทําลายตันเถียนของเจ้า ชังเป็นคนที่โหดเหี้ยมจริงๆ!"
เมื่อเขาเห็นลูกศิษย์ที่มีค่าของเขาเย่ซวนในสภาพที่น่าสงสารในขณะนี้ชายชราเทียนจีก็รู้สึกเศร้า
ตันเถียนเป็นรากฐานของนักศิลปะการต่อสู้
มันจะดีกว่าที่จะฆ่านักศิลปะการต่อสู้มากกว่าที่จะทำลายตันเถียนของเขา!
"แต่ลูกศิษย์จ้าไม่จําเป็นต้องกังวล คนที่ทําร้ายเจ้าอยู่เพียงช่วงเริ่มต้นของระดับ ทองบริสุทธิ์ เท่านั้น! แต่ข้าอาจารย์ของเจ้าได้ก้าวสู่อาณาจักรกึ่งโดยธรรมชาติ ด้วยวิธีการซ่อนเร้นของนิกายของเรา ข้าสามารถช่วยฟืนฟูตันเถียนของเจ้าได้อย่างแน่นอน!"
ชายชราเทียนจีกล่าวขณะที่เขามารับตัวเย่ซวน
ทันใดนั้นร่างของพวกเขาก็กะพริบและพวกเขาก็ปรากฏตัวนอกห้องขัง
เขาสามารถย่อขยายพื้นที่ได้!
นั่นคือพลังของผู้ปลูกฝังในอาณาจักรโดยธรรมชาติ
ความเร็วที่พวกเขาเดินทางนั้นค่อนข้างเร็ว มันเหมือนกับการเทเลพอร์ต
แต่ในขณะที่เขาเดินทางด้วยความเร็วเช่นนี้เขายังบริโภคชี่ของเขาในอัตราที่รวดเร็วมาก
โดยพื้นฐานแล้วเขาได้ทําเพื่ออวดพลังของเขาต่อหน้าคนอื่นเท่านั้น!
ภายใต้การจับตามองของกลุ่ม 'เพื่อนร่วมห้องใจกว้าง' ในห้องขัง ชายชราหลี่มู่ไป๋ต้องการจากไป เขาพอใจกับสิ่งที่เขาทําสําเร็จอย่างมาก
"ท่านอาจารย์ ได้โปรดฆ่าพวกเขา!"
นอกห้องขัง
จ้องมอง 'เพื่อนร่วมห้องใจกว้าง' ของเขาในห้องขังเย่ซวนกล่าวด้วยสายตาไม่พอใจ
ความอัปยศอดสูที่เขาได้รับในช่วงสองวันที่ผ่านมานั้นเลวร้ายยิ่งกว่าเมื่อห้าปีก่อนเมื่อตระกูลเย่ของเขาถูกทำลาย!
"หืม?"
ชายชราเทียนจี่หยุดชงัก
แต่เขาไม่ถามอะไรอีกแล้ว ในฐานะผู้ปลูกฝังพวกเขาสามารถทําตามที่พวกเขาพอใจได้โดยไม่สนอะไร
แต่เมื่อเย่ซวนอ้าปาก 'เพื่อนร่วมห้องใจกว้าง' ภายในห้องขังเมื่อรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติก็เริ่มตะโกน
"มีคนหนี!"
"รับมาเร็วเข้า มีคนหนี!"
ในไม่ช้าไซเรนที่ดังก็เริ่มดังขึ้นทําให้ทุกคนตกใจ
ผู้คุมเรือนจําหลายคนเร่งมายังสถานที่แห่งนี้
ชายชราเทียนจีขมวดคิ้ว
แม้ว่าเขาจะอยู่ที่อาณาจักรกึ่งโดยธรรมชาติแล้ว แต่เขาก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับอาวุธสมัยใหม่ในที่โล่งแบบนี้
ร่างของเขาก็พุ่งผ่านกําแพงคุก และพาเย่ซวนออกไปกับเขา...
แม้ว่าเย่ซวนจะลังเลและเต็มไปด้วยความแค้น แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้
**
เมื่อพาเย่ซวนออกจากเมือง เทียนจีก็จรงไปถึงชานป่า
แม้ว่าตอนนี้เขาจะอยู่ที่อาณาจักรกึ่งโดยธรรมชาติแต่เขาไม่สามารถบินในอากาศได้เป็นเวลานาน
ในขณะที่เขาอุ้มคนไปพร้อมกับเขาเขาทําให้ชี่ส่วนใหญ่ของเขาหมดลงแล้ว
เขาทำได้เพียงหยุดพัก
"ใคร?"
ขณะที่ชายชราเทียนจีนั่งลงเพื่อพักผ่อนและกําลังจะหลับตาเพื่อปรับการหายใจของเขา เขาก็ลืมตาขึ้นและมองออกไป
สายตาของเขาตกอยู่กับหนุ่มหล่อที่สวมชุดสูทลําลองเดินเข้าหาพวกเขาอย่างใจเย็น
แม้ว่าเขาจะดูเหมือนอายุเพียงยี่สิบปี แต่เขาก็ให้ความรู้สึกกดขี่ที่น่ากลัวมาก
ชายชราเทียนจีขมวดคิ้วลึก!
"นี่เจ้า!"
ทว่าเมื่อเห็นหนุ่มหล่อเหลาคนนี้ดวงตาของเย่ซวนก็เป็นประกายด้วยความแค้น
"ท่านอาจารย์ นี่แหละ เขาเป็นคนที่ทำลายตันเถียนของฉัน!" เย่ซวนพูดด้วยความประสงค์ร้าย
ชายชราเทียนจีในสายตาของเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีอํานาจทุกอย่าง
เขาไม่เพียง แต่ช่วยเขาในขณะที่เขากําลังจะตายเขายังส่งต่อศิลปะการต่อสู้และทักษะทางการแพทย์ของเขาอีกด้วย!
ผู้ชายคนนี้จะเปรียบเทียบกับพระอาจารย์ของเขาได้อย่างไร!?
แต่สิ่งที่เขาไม่ได้สังเกตเห็นก็คือเมื่อหลี่มู่ไป๋เดินเข้าหาพวกเขาเหงื่อก็เริ่มหยดลงคิ้วของชายชราเทียนจี
เขามั่นใจว่าเยาวชนก่อนหน้าเขาอยู่ในอาณาจักรที่สูงกว่าอาณาจักรโดยกําเนิดครึ่งขั้นของเขา!
ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเขาตรวจสอบอายุกระดูกของชายหนุ่ม ทำให้เขารู้ว่าชายหนุ่มมีอายุเพียงยี่สิบปี ชายชราเทียนจีคงสงสัยว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดแก่ที่ปลอมตัวเป็นชายหนุ่ม!
"เจ้าเป็นใคร"
ขณะที่เขาคิดกับตัวเองชายชราเทียนจีถามอย่างระมัดระวัง
