ตอนที่แล้วตอนที่ 912 มดแมลง?
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 914 ขอบใจจริงๆ!

ตอนที่ 913 การต่อสู้ระหว่างเพลิงแดงสวรรค์กับเพลิงอมฤต


ครึ่กครึ่ก!

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนคลานออกมาจากซากน้ำแข็งหักพังอย่างทุลักทุเล

มือข้างหนึ่งถือดาบเทพช่วยพยุงตัวและอีกข้างหนึ่งใช้ปัดน้ำแข็งหิมะบนตัว หลังจากถ่มเลือดที่ยังอยู่ในปาก  นางมึนศีรษะและถามสาวใช้ลูกครึ่งเอลฟ์ที่ปรากฏตัวข้างๆ“แพนดอรา! เทพของสวรรค์บนมีลักษณะยังไง?”

“หลายคนก่อนหน้านี้ข้าจำไม่ค่อยได้ แต่เจ้าโง่นั่นไม่มีประกายเทพ”แพนดอราในร่างสาวใช้ลูกครึ่งเอลฟ์ปฏิเสธ

“อ๋า? ยังมีนังมดแมลงน้อยที่มีพลังเทพอยู่ด้วย ไม่เลว หึ หึ หึ เป็นชะตาจัดสรร!”  ชี่เทียนเหอตาโต  เขาพบว่าเวลานี้ในร่างของสาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์มีพลังเทพที่มีความบริสุทธิ์มาก แม้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหาพลังงานอย่างนั้นได้  แต่สำหรับเขานี่คือพลังบำรุงในการฟื้นฟูตนเองอย่างดี! ตราบใดที่สตรีนี้ถูกฆ่า เขาจะดูดกินพลังของนาง  เขาไม่เพียงจะกลับมาอยู่ในสภาพสุดยอดเท่านั้นแต่จะบรรลุถึงพลังเทพศักดิ์สิทธิ์ และมีประกายเทพอย่างแท้จริง!

ชี่เทียนเหอยิ่งคิดยิ่งมีความสุข

ถ้าเขาได้พลังเทพบริสุทธิ์คาดว่าจะให้กำเนิดประกายเทพที่ไม่ต่ำทราม

ถ้าเขากลายเป็นเทพแท้นั่นไม่ใช่เรื่องยากกับการเปิดแดนล่มสลายแห่งทวยเทพ  ที่แดนล่มสลายแห่งทวยเทพมีวิญญาณนักรบ  เลือดเทพ สำนึกเทพและประกายเทพเขาจะได้เลื่อนระดับเป็นเทพเจ้าสูงสุด

หลังจากกลายเป็นมหาเทพแล้วไม่ว่าจะเป็นหอทงเทียน แดนสวรรค์ หรือแดนสวรรค์บน จะมิตกอยู่ในอำนาจของเขาหรือ?

ฮ่าฮ่าฮ่า!

มหาเทพ, อนาคตของเขาช่างสดใสเรืองรองเสียจริง!

คิดได้ดังนั้นแล้วชี่เทียนเหอหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

“ไม่ต้องกลัว!” สาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์มองดูชี่เทียนเหอและมีท่าทางกลัว

แพนดอราปลอบใจนาง “ไม่ต้องกลัว!  เจ้าผู้นี้เป็นแค่กอริลลาโรคจิต! ต่อให้หลายอย่างรู้สึกไม่ชัดเจน แต่อย่างหนึ่งที่ชัดเจนก็คือ อีกไม่นานเขาก็ตายแล้ว! นอกจากนี้ยังตายอย่างน่าอนาถเสียด้วย!”

ชี่เทียนเหอเมื่อได้ยิน แม้ว่าเขาต้องการแสดงตัวว่ามีพลังศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็ทำไม่ได้ เขาโกรธจัดทันที  ตัวเขาเหมือนกอริลลาได้อย่างไร?

ได้ดูดกินพลังเทพของเจ้านั่นคือความสุขของข้า!

แต่มดแมลงอย่างพวกนี้บังอาจพูดยั่วโมโหเขาอีกหรือ?

นอกจากนี้ยังคาดการณ์อย่างน่าขันว่าเทพเจ้าจะตาย?  เทพเจ้าน่ะหรือจะตาย?  ไม่มีใครเอาชนะเทพเจ้าได้  เว้นแต่เทพเจ้าด้วยกัน!  คนที่มีร่างเทพซึ่งถูกผนึกไว้ในภูเขาน้ำแข็งเป็นเวลาหลายหมื่นปีจนป่านนี้ก็ยังไม่มีอะไร ถ้าไม่มีใครสามารถข่มขู่คุกคามเขาได้ เขากล้าพูดได้ว่านั่นเป็นคำพูดที่น่าขัน มดแมลงเหล่านี้เป็นมนุษย์ เป็นพวกโง่ดักดานโดยแท้!

ทำไมเขาจะต้องไปโกรธพวกมดแมลงเหล่านี้ด้วย?

ชี่เทียนเหอคิดเรื่องนี้ได้แต่แค่นเสียเยาะเย้ย  และแสดงสีหน้าเย้ยหยัน

เขาไม่รู้ว่าครั้งหนึ่งแพนดอราเคยเป็นเทพนารีแห่งโชคร้ายที่น่ากลัวที่สุดแห่งแดนสวรรค์บนทักษะในคำทำนายมรณะของนางไม่มีใครเทียบได้ หลังจากทำนายความตายของเย่ว์หยางเหมือนกับว่าเย่ว์หยางสามารถแสดงความสามารถแมลงสาบอมตะที่ไม่รู้จักตาย  จนนางเกือบตายไปแล้ว

ชี่เทียนเหอไม่มีความกลัว  เขาพิจารณาแล้วว่าพลังเทพของนางจะใช้เป็นยาบำรุงที่เหมาะสมได้

“.....” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนพูดไม่ออก ชี่เทียนเหอผู้นี้เหมือนกอริลลาจริงๆ ยามที่เขาคิดและโกรธ!

“เจ้ากอริลลาผู้นี้น่ากลัวมาก!” สาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์หวาดกลัว

“ข้าบอกคุณชายสามไปแล้ว  สาวใช้น้อยของเขาจะถูกพรากตัวไปนี่เขายังจะแกล้งตายอยู่อีกหรือ หรือว่าเจ้าเบื่อไปแล้ว?” การตอบสนองขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเป็นเพราะนางไม่อาจทนได้อีกต่อไปนางตะโกนขึ้น

“เฮ้, อย่ามาใส่ความกันได้ไหม,ข้าไม่ได้แกล้งตายสักหน่อย แต่อักขระรูนอมตะมันหลอมรวมได้ยาก  ทุกคนคิดว่ามันเป็นอักขระรูนโบราณ  ใครจะรู้กันเล่าว่านี่เป็นอักขระรูนอมตะ!  เจ้าก็รู้ดีว่าแค่อักขระรูนโบราณก็ยากจะทนอยู่แล้วอักขระรูนอมตะยิ่งหนักขึ้นไปอีก.. มันเป็นการเข้าใจผิด เป็นการคาดการณ์ที่ผิด  ถ้าไม่ได้เจ้าอุรังอุตังนี่ช่วยระเบิดภูเขาน้ำแข็งช่วยข้าไว้ได้ข้าพูดได้เดี๋ยวนี้เลยว่า ไม่มีทางจะหลอมรวมกับอักขระรูนอมตะได้เต็มที่! เจ้าก็เห็นว่าเขาทำงานอย่างหนักและช่วยเราได้มากแค่ไหน  จะไม่ให้โอกาสเขาเลย มันก็ยากจะพูดได้”  เย่ว์หยางออกมาจากภูเขาน้ำแข็ง  เขาไม่สวมเสื้อผ้า มีแต่อักขระรูนนับไม่ถ้วนกระพริบอยู่บนร่างของเขา

อย่างไรก็ตามพอเจ้าเด็กออกมาอย่างนี้ก็ไม่มีอะไรจะขัดขวางการรับรู้ของเขาได้

เขามีหมอกควันเต็มตัวและวิ่งเข้าไปกอดสาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์ที่กำลังสั่นด้วยความกลัวและปลอบโยน  “ไม่ต้องกลัว อย่ากลัวไปเลย ความจริงเจ้าอุรังอุตังนี่ก็ทำได้ดีเลย นี่เป็นผลจากการโยนกล้วยให้มันสองสามลูกเท่านั้นนะ...ดูสิ!”

“เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!”

ชี่เทียนเหอเห็นว่าเจ้าเด็กนี่โยนกล้วยให้เขาจริงๆเขาตัวสั่นอย่างช่วยไม่ได้ ใครเป็นอุรังอุตังกันแน่ เขาเหมือนอุรังอุตังตรงไหน? ฮึ่ม...

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนหัวเราะจนตัวงอ

หลังจากเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายร่วมกันมานางไม่สนใจสภาพเปลือยกายของเย่ว์หยางต่อไป

เข้าใจผิดว่าอักขระรูนอมตะเป็นอักขระรูนโบราณนั้นแย่มาก  รอดชีวิตกลับมาได้ก็นับว่าบุญโขแล้ว

นางไม่สนใจชี่เทียนเหอที่กำลังจะใช้เพลิงแดงสวรรค์โจมตีนางกางแขนและกอดเย่ว์หยาง  “ตัวร้าย! เจ้าทำให้ข้ากลัวแทบตาย ข้าบอกแล้วว่าการเข้าไปในผนึกอันตรายมาก แต่เจ้าก็ยังเสี่ยงทำ...ปลอดภัยแล้ว...” ขณะที่เย่ว์หยางกำลังแต่งตัวนางสำรวจพบว่าพลังงานของอักขระรูนอมตะซึมเข้าร่างของเขาเหมือนตราสินค้าและที่ผิวหนังของเขาก็ยังหลอมรวมได้ไม่เต็มที่

โชคดีที่เย่ว์หยางหลอมรวมอักระรูนอมตะได้ มิฉะนั้นแผนทั้งหมดจะถูกทำลายเพราะความเลินเล่อนี้จริงๆ!

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนใช้มือลูบอักขระรูนบนผิวของเย่ว์หยาง

เย่ว์หยางขมวดคิ้ว “อย่าเพิ่งแตะ,มันเจ็บ!”

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรู้แค่นั้น ความจริงเย่ว์หยางยังหลอมรวมไม่เสร็จสิ้นสมบูรณ์  เพราะเขากังวลถึงความปลอดภัยของเขานางจึงรีบเข้ามาหาเขาแต่เจ้าเด็กตัวร้ายนี่... “สมน้ำหน้า ถ้าเจ้าตายไปก็คงไม่เจ็บอีกต่อไป!” ประโยคนี้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนคงจะไม่พูดออกมาอย่างแน่นอน  แต่ชี่เทียนเหอมองดูด้วยความโกรธ  เขากลั่นเพลิงแดงสวรรค์สว่างเจิดจ้าราวกับดวงอาทิตย์ โดยหลีกเลี่ยงไม่ทำร้ายร่างที่อ่อนแอของสาวใช้น้อย...เขาใช้กรงเล็บเพลิงจับคอของเย่ว์หยาง

“ไม่เลว... แต่เจ้าคิดยังไงบ้าง?”  เย่ว์หยางมีสีหน้าประหลาดใจ  เหมือนกับสงสัยว่าอุรังอุตังจะมีระดับไอคิวถึงขนาดนี้หรือไม่?

ตายซะเถอะ

ชี่เทียนเหอทนไม่ได้อีกต่อไป

กรงเล็บเพลิงรวบที่คอของเย่ว์หยางทันที  เขาตัดสินใจใช้กำลังเหมือนหักคอไก่ ไม่,  เจ้าเด็กนี่เหมือนกับมดต่างหากเล่า  เขาจะไม่มีทางเกลียดใครได้มากเท่าเจ้าเด็กเลวร้ายนี้อีกแล้ว!  ถ้าไม่ฆ่าเจ้าเด็กเวรนี่ต่อให้เขาได้เป็นมหาเทพ เขาก็คงไม่มีความสุข!

แววตาของเย่ว์หยางไม่มีความรู้สึกกลัว แต่เขายังสงบและต่อสู้กับศัตรูได้อย่างเด็ดเดี่ยว

มือของเขาใช้เทเลพอร์ตส่งองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและสาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์ออกห่างไปหนึ่งกิโลเมตรอย่างนุ่มนวล

ตอนนี้ด้านหลังของเขามีเสี่ยวเหวินหลี

เธอตวาดและใช้ทักษะแฝงเร้นพันธนาการซึ่งไม่ด้อยไปกว่าแถบแสงผนึกเทพ ทำให้ชี่เทียนเหอที่กำลังบีบคอเย่ว์หยางช้าลง

ขณะเดียวกันขุนพลเทพธิดาวายุที่จมอยู่ในซากหักพังของภูเขาน้ำแข็งปรากฏตัวที่ด้านหลังชี่เทียนเหอ  หมัดทั้งสองของนางกระแทกใส่กกหูซ้ายและขวาของชี่เทียนเหอ

ครึ่งวินาทีต่อมาชี่เทียนเหอก็สลัดพ้นจากทักษะพันธนาการของเสี่ยวเหวินหลีเขาสะบัดศีรษะด้วยความโกรธ

ขุนพลเทพธิดาวายุถูกกระแทกสะท้อนกลับด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขา

เขาบีบคอเย่ว์หยางด้วยมือข้างหนึ่งและใช้สายตาประชดประชันกล่าว “เจ้าพวกมดแมลงตัวน้อยอย่างพวกเจ้าจะทำอะไรได้?”

เย่ว์หยางยิ้มเต็มหน้า  “เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นเทพในตำนานไม่ใช่หรือ ข้าจะทำให้เจ้าระเบิด!  การมีพลังก็นับว่าไม่เลว  แต่ด้วยพลังที่เจ้ามีเจ้าก็ต้องมีแผนการใช้พลังด้วย สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือต้องเข้าใจพลังที่เจ้ามีอย่างชัดเจน...ข้ารู้ว่าเจ้ามีอะไร เจ้ามันว่างเปล่าไม่มีอะไร นอกจากพลังของกอริลลา!”

หลังจากชี่เทียนเหอได้ยินเขามีสีหน้าบิดเบี้ยวเหยเก

เขาไม่เคยเห็นคนที่ถูกบีบคอใกล้จะขาดใจตายยังกล้าแสดงความยโสโอหังอีกหรือ?

“ไปลงนรกซะ!” ชี่เทียนเหอไม่อาจพูดกับเย่ว์หยางได้อีกต่อไป  เขากลัวว่าเมื่อเขาพูดเขาจะกลายเป็นบ้าวิกลจริตไปเสียก่อน!

เมื่อเขาเตรียมจะระเบิดร่างเย่ว์หยางด้วยเพลิงแดงสวรรค์และปล่อยให้เขาค่อยๆตายไป ทันใดนั้นชี่เทียนเหอรู้สึกร้อนทันที “มือของข้ากำลังไหม้หรือ?” มือของชี่เทียนเหอจะถูกเพลิงแดงสวรรค์เผาได้ยังไง!

อย่างไรก็ตามวินาทีต่อมาเขาหายสงสัยเพราะเขาเห็นร่างเจ้าเด็กที่อยู่ข้างหน้าปล่อยเปลวไฟที่ไม่มีใดในโลกเปรียบปานได้

เพลิงอมฤต!

เพลิงอันดับหนึ่งที่แท้จริงของโลก

แม้แต่เพลิงแดงสวรรค์จะเป็นเพลิงที่แผดเผาและชำระสรรพสิ่งได้แต่ก็ยังมีระดับที่ต่ำกว่า  ในใจของชี่เทียนเหอมีความริษยาสุดขีด แค่มีวงจักรนิรันดรและอักขระรูนอมตะก็ยังไม่เพียงพออีกหรือ? เจ้ามนุษย์ที่เสมือนมดแมลงยังมีเพลิงอมฤตอีกด้วย   เจ้าผู้นี้เข้าใกล้ความเป็นเทพเจ้ามากกว่าเขามันไม่ยุติธรรมเสียเลย ทำไมเจ้ามนุษย์น้อยถึงมีเพลิงอันดับหนึ่งของโลกธาตุได้?

อ๊าคคคคคคคค!

ต่อให้เจ้ามีเพลิงอมฤตข้าก็จะต้องฆ่าเจ้าให้ได้ ถ้าเพลิงแดงสวรรค์ไม่สามารถเผาเจ้าได้ ข้าจะใช้พลังเทพบิดหักคอเจ้า!

“น่าขัน!” เย่ว์หยางสะบัดศีรษะหลุดออกมาก่อน และใช้กฎสวรรค์น้อยเหมือนมีมือยักษ์ง้างนิ้วของชี่เทียนเหอทีละนิดจนกระทั่งคอของเย่ว์หยางหลุดจากการคว้าจับ เย่ว์หยางใช้เพลิงอมฤตเผามือขวาและคว้าคอของชี่เทียนเหอบ้าง  “อย่านึกว่าเจ้ามีพลังเทพคนเดียวนะ  ของข้าก็มีเป็นพลังเทพปั่นป่วน  ข้าเก็บเอาไว้ในสนามพลังสร้างโลกใครก็ตามรวมทั้งเทพไม่มีทางจะหักคอข้าได้ ก่อนที่ข้าจะหมดสติ ข้ายังมีสิ่งที่เรียกว่าปณิธานราชันย์คนอย่างเจ้าไม่มีทางเข้าใจ เจ้าไม่ใช่เพียงคนเดียวที่ได้รับเลือดเทพและไฟเทพศักดิ์สิทธิ์!”

ชี่เทียนเหอคว้าแขนเย่ว์หยางและใช้มือซ้ายจับเขาไว้แน่น

ส่วนแขนขวาเขาปล่อยหมัดใส่ท้องน้อยเย่ว์หยางในวินาทีเดียวเขาออกหมัดถึงร้อยหมัด

ร่างของเย่ว์หยางไม่ขยับเขาใช้มือขวาคว้ากลับในขณะที่ถูกต่อยท้องน้อยมือซ้ายของเขาไม่ได้ป้องกันแต่อย่างใดเขาใช้หมัดต่อยสวนไปหมัดหนึ่งแต่ในสายตาของชี่เทียนเหอเขาเซไปเพราะมีหมัดระดมต่อยใส่หน้าของเขาถึงร้อยหมัด

ปัง!

ทั้งสองคนยืนตัวตรง

แต่คลื่นแรงระเบิดจากหมัดที่หนักหน่วงของทั้งสองกวาดน้ำแข็งหิมะออกไปในระยะสิบกิโลเมตรพลังน่ากลัวยิ่งกว่าพายุเฮอริเคนพัดผ่าน

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนพาสาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์ที่ทรงตัวไม่ได้ถอยออกมาห่างๆ

ชี่เทียนเหอตาแดงเหมือนกระทิง เขาไม่สามารถอดทนที่ศัตรูทำให้เขาอัปยศได้  ขณะที่โจมตีศัตรูอีกฝ่ายยังสามารถโต้ตอบได้อย่างคาดไม่ถึง และยังเป็นที่หน้าของเขา...นี่นับเป็นความอับอายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน...!

“ระเบิดสุญญากาศ!” ชี่เทียนเหอตั้งท่าทางลึกลับบีบอัดพลังที่แข็งแกร่งอย่างไม่มีขีดจำกัดสุดท้ายกดพลังนั้นใส่หน้าอกเย่ว์หยาง นี่คือสุดยอดไม้ตายที่สามารถถล่มภูผา  ชี่เทียนเหอถ้าไม่ใช่เพราะอับอายกลายเป็นโทสะปกติจะไม่ยอมใช้ไม้ตายนี้ เพราะนี่คือหนึ่งในสามไม้ตายลับของเขา!-!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด