ตอนที่ 889 น้ำกับไฟเข้ากันไม่ได้

ช่วงสองวันมานี้จ้าวอัคคีปีศาจรู้สึกหงุดหงิดไม่สบายใจ

เหตุผลก็คือเจ้าเด็กโอหังและหมาป่าปีศาจที่มีศักยภาพและยังไม่ได้ทำสัญญาหายไปอย่างไร้ร่องรอยแม้แต่เหยี่ยวเพลิง ค้างคาวไฟและอีกาไฟปีศาจบริวารของเขาจะออกไปค้นหาทุกพื้นที่ทุกชั้นเมฆครึ้มแต่กลับไม่พบเจออะไร จ้าวอัคคีปีศาจแน่ใจว่าเด็กหนุ่มกับหมาป่านั่นซ่อนตัวอยู่ในชั้นเมฆแต่หาไม่พบ

การค้นหาในทะเลเพลิงจบลงด้วยความล้มเหลว

อสูรอย่างวาฬภูเขาไฟ เลเวียธานและปลาไหลมังกรไฟไม่สามารถค้นหาร่องรอยศัตรูพบได้

เจ้าเด็กโอหังนั่นเหมือนกับไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน...อย่างไรก็ตามเมื่อจ้าวอัคคีปีศาจนึกถึงหน้าของฝ่ายตรงข้าม เขาขบฟันกรอด เหยื่อกำลังจะตายในเงื้อมมือของเขาแน่นอนอยู่แล้วแต่กลับหนีไปได้เหมือนกับเป็ดย่างสุกที่บินหนีไปได้

พฤติกรรมที่เหมือนตบหน้ากันอย่างนี้เป็นเรื่องที่จ้าวอัคคีปีศาจไม่สามารถทนได้  เขาเกลียดตัวเองมากว่าทำไมไม่ทุ่มกำลังกำจัดศัตรูให้สิ้นซาก

ในเวลานั้นตราบเท่าที่เขาทุ่มพลังเต็มที่โจมตีเต็มกำลัง

ศัตรูคงไม่เหลือแม้แต่ซาก

น่าเสียดายว่าการฆ่าศัตรูทันทีเช่นนี้พลาดโอกาสไปแล้วอาจจะไม่เกิดขึ้นอีกก็ได้

“เด็กน้อย!อย่าให้ข้าพบเจ้าอีกก็แล้วกัน ข้าจะฆ่าเจ้าอย่างไม่มีความปราณี!”  จ้าวอัคคีปีศาจระบายคำพูดจากในใจ โดยไม่มีศัตรูไม่มีเป้าหมายและไม่มีพลังจะทำอะไรได้

“แกว้ก, แกว้ก,แกว้ก....”  กาอัคคีปีศาจอสูรปราณฟ้าระดับสองบินกลับมาอย่างตื่นเต้นทันที

เกิดอะไรขึ้น?

หรือว่าเจ้าพบเจ้าเด็กโอหังและเจ้าหมาป่าปีศาจ?

ในใจของจ้าวอัคคีปีศาจมีความสุข สำหรับเขานั้นต่อให้เย่ว์หยางหนีไปได้ก็ยังพอทำเนาแต่ถ้าพลาดทำสัญญากับฮุยไท่หลางนับเป็นเรื่องเจ็บปวดใจในเวลานั้นถ้าไม่ใช่เพราะจ้าวอัคคีปีศาจหยิ่งยโสเกินไป และไม่ใช้วาฬภูเขาไฟและใช้กำลังหักโหมทำร้ายฮุยไท่หลางและจับฮุยไท่หลางด้วยมือตนเองค่อยๆ คิดหาทางทำสัญญาอะไรหลายอย่างจะดีกว่าในตอนนี้แน่นอน!

ศัตรูถูกพบห่างออกไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้สองพันกิโลเมตร

นี่คือข้อมูลที่กาอัคคีปีศาจสองตัวนำกลับมาด้วยความตื่นเต้น

สำหรับกาอัคคีปีศาจทั้งสองตัวนี้จ้าวอัคคีปีศาจค่อนข้างจะพูดไม่ออก ศัตรูมีอะไรจะต้องกลัวด้วย?ตราบใดที่อยู่ในทะเลเพลิง อยู่ในสนามพลังของมันเอง ต่อให้มันถูกฆ่าพวกมันสามารถถือกำเนิดใหม่ในสนามพลังของตัวเองได้ แต่สนามพลังหวนกำเนิดก็คือโลกอสูรที่มีธาตุไฟอยู่แล้ว!

แน่นอนว่าจ้าวอัคคีปีศาจรู้ดีว่าการผสานพลังของเย่ว์หยางและฮุยไท่หลางยังไม่ดีและกาอัคคีปีศาจทั้งสองไม่สามารถเอาชนะได้ก็เป็นเรื่องธรรมดามาก

และอีกฝ่ายหนึ่งยังมีภูตฟ้าปั่นป่วน ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นอสูรที่คุณสมบัติธาตุเหมือนกัน  และทะเลเพลิงมีพลังงานไฟไม่มีสิ้นสุด เขาเกรงว่ากาอัคคีปีศาจอสูรปราณฟ้าระดับสองก็คงไม่สามารถกลับมาได้  จ้าวอัคคีปีศาจพบว่าศัตรูไม่น่ากังวลนัก

เจ้าเด็กนั่นไม่สามารถอยู่ในอากาศได้ตลอดไปไม่ใช่หรือ?  นอกจากนี้ยังมีเถ้าภูเขาไฟทั้งนั้น และเขาไม่เชื่อว่าเย่ว์หยางจะอยู่อย่างนั้นได้ตลอดชีวิต

วาฬภูเขาไฟ,เลเวียธานและปลาไหลมังกรอัคคีรวมทั้งอสูรภูเขาไฟจำนวนมากที่เพิ่งถึงระดับปราณฟ้าก่อขบวนเป็นรูปครึ่งวงกลม  จ้าวอัคคีปีศาจเรียกพวกมัน นำอินทรีเพลิงค้างคาวไฟและเหยี่ยวเพลิงศักดิ์สิทธิ์มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ด้วยการนำทางของกาอัคคีปีศาจ   ครั้งนี้เขาตั้งใจกำจัดศัตรู  ต่อให้หมาป่าปีศาจปฏิเสธไม่ยอมรับความพ่ายแพ้  เขาก็ยังจะฆ่าฝ่ายตรงข้ามให้ได้และจะไม่มีทางปล่อยให้ศัตรูหนีหลุดมือไปได้เป็นครั้งที่สอง..แม้ว่าจ้าวอัคคีปีศาจจะนึกคิดอย่างเลิศหรูว่าเมื่อเขาเห็นเย่ว์หยางและฮุยไท่หลางอีก เขาจะไม่เสียเวลาพูดพล่ามอีกเขาเสียใจมากที่ไม่ฆ่าทั้งสองทันที!

สายตาของจ้าวอัคคีปีศาจทอดยาวไปในทะเลเพลิง

ถูกแล้ว นั่นคือทะเล

ท้องฟ้าเหมือนกับว่ามีรูขนาดใหญ่  และมีน้ำตกสูงหลายกิโลเมตรไหลลงชั้นเมฆดำและทำให้เกิดแผ่นดินไหว

ทะเลเพลิงเดิมภายในระยะหมื่นกิโลเมตรกลับกลายเป็นทะเลกว้างใหญ่  ลาวาที่กำลังไหลถูกแช่แข็งกลายเป็นเกาะสีดำและมีที่ซึ่งไม่มีความร้อน ด้านนอกเย็นแต่ตรงกลางมีไอควันแผ่ออกมา

พื้นที่ที่ใหญ่กว่ามีฝนและเทลงมาอย่างหนัก

พื้นที่ระยะเกือบร้อยกิโลเมตรมีทั้งน้ำและไฟไหลเวียนรอบกัน

ฝนในท้องฟ้ากลายเป็นไอจากนั้นลอยตัวขึ้นไปในท้องฟ้าแล้วตกลงมาอีกครั้ง

ครืนนน  ครืนนน  ครืนนน!

สายฟ้าแล่บแปลบปลาบ

สายฟ้าสีทองฉีกผ่านตามชั้นเมฆดำฝนเม็ดหนาตกหนักอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนหัวใจของจ้าวอัคคีปีศาจเหมือนกับถูกฉีกขาดวิ่น เขาไม่อาจเข้าใจได้อยู่ชั่วขณะ เจ้าเด็กนี่ไปเอาน้ำมากมายมาจากไหน และเขาไม่เข้าใจว่าทำไมน้ำนี้ถึงไม่หายไปในโลกทะเลเพลิง  มันควรจะถูกเปลี่ยนไปเป็นพลังเพลิง...เดิมทีแม้ว่าความเร็วจะช้าลงแต่พลังงานน้ำเหล่านี้จะถูกแปลงเป็นพลังงานไฟ เพราะนี่เป็นพลังกฎสวรรค์แห่งโลกทะเลเพลิงชนิดที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้

จ้าวอัคคีปีศาจไม่เข้าใจว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร แต่เขาไม่คิดจะค้นหาเบาะแสความจริงจากเรื่องนี้ในตอนนี้ก่อน  เขาต้องการหาตัวเย่ว์หยางและฆ่าเขาทันที

เขากลัวว่าถ้าช้าไปสักหนึ่งวินาที  ใจของเขาคงจะทนรับไม่ได้

“เปิดทางให้ข้า!”

เมื่อจ้าวอัคคีปีศาจโบกมือทั่วทั้งโลกทะเลเพลิงพ่นหินลาวาหลอมเหลวพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

ฝนที่กำลังตกหนักและอุณหภูมิยังไม่สูงไม่อาจเทียบได้กับหินหลอมเหลวที่มีอุณหภูมิสูงเป็นพันๆองศาได้  เมื่อฝนไม่สามารถตกลงมาได้พื้นทั้งหมดร้อนและมีอุณหภูมิสูง

เกิดเป็นถนนลาวายืดขยายออกไปเกินกว่าสิบกิโลเมตรแหวกม่านฝนกระจายออกสองด้านและเส้นทางลาวาและเปลวไฟขับไล่พื้นผิวที่เย็นหายไป

จ้าวอัคคีปีศาจตวาดด้วยความโกรธและพุ่งตัวออกไปราวกับเล่นสกี  วาฬภูเขาไฟเคลื่อนไหวช้ากว่าเขาและไล่ตามไม่ทัน  แต่เลเวียธานฉวยโอกาสบินขึ้นไปข้างบนสุดมันอ้าปากและพ่นลาวาออกไปไกลถึงกิโลเมตรช่วยสร้างถนนลาวาให้จ้าวอัคคีปีศาจได้เดินไป   มันพ่นลาวาออกมาได้เร็วมาก แต่ยิ่งพ่นนานก็เริ่มมีขนาดเล็กลงและมีสามสี่ครั้งที่มันพ่นสร้างทางให้จ้าวอัคคีปีศาจได้ไม่ทัน

เมื่อไปถึงขอบริมทะเลสาบมันพบว่าไม่ว่ามันจะพ่นลาวาออกไปกี่ครั้งก็ไม่สามารถสร้างเส้นทางในน้ำข้างหน้าได้

พลังงานน้ำมหาศาลทำให้ลาวาที่พ่นออกมาเหมือนกับโคดินปั้นที่ถมลงทะเล

“ฮึ่มมม.....” จ้าวอัคคีปีศาจยิ่งโกรธมากขึ้นทุกที

เจ้าเด็กโอหังนั่นไม่เพียงแต่ซ่อนตัวอยู่เท่านั้นแต่บังอาจเล่นกลตบตาเขา นี่มีความผิดสมควรตาย!

เขาชูมือทั้งสองขึ้นฟ้าด้วยความโกรธและเกาะเล็กที่ค่อยๆเย็นลงพลันพองตัวขึ้นกลายเป็นภูเขาไฟระเบิด พลังระเบิดสั่นสะเทือนทั่วผิวน้ำเกิดคลื่นพายุรุนแรงห่างไกลออกไปหลายกิโลเมตร ลาวาที่พวกอสูรพ่นออกมากลางอากาศม้วนตัวตกลงบนผิวน้ำกลายเป็นแท่งหินชิ้นเล็กชิ้นใหญ่ไม่ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของจ้าวอัคคีปีศาจต่อไป

ส่วนลาวาเหลวพอตกลงไปในน้ำถูกความเย็นเปลี่ยนสภาพไปเป็นหินทันที

อย่างไรก็ตามลาวาที่มีอุณหภูมิสูงมากกว่าพอไหลผ่านหินแข็งนั้นเปลี่ยนสภาพเป็นสะพานลาวาใหญ่หนาขึ้น

สีหน้าประหลาดของอสูรเลเวียธานเห็นว่าโอกาสมาถึงมันพ่นลาวาสร้างดาดฟ้าสะพานอย่างสิ้นหวังขณะที่เหยี่ยวเพลิงและกาอัคคีปีศาจอยู่ห่างจากน้ำตกขนาดยักษ์ที่กำลังเทลงมาจากท้องฟ้าพวกมันตั้งใจค้นหาแหล่งพลังงานเพื่อช่วยเจ้านายของมันป้องกันพลังนั้นไว้

ครืนนน เปรี๊ยะ!

สายฟ้าสีม่วงพาดผ่านท้องฟ้า

โจมตีใส่กระหม่อมของเหยี่ยวเพลิงและกาอัคคีปีศาจโดยตรง

กลับกลายเป็นว่าเหยี่ยวเพลิงมองข้ามนึกว่าเป็นพลังสายฟ้าธรรมดามันในฐานะอสูรปราณฟ้าระดับสามไม่ให้ความสำคัญกับสายฟ้านี้แต่ปรากฏว่าภายใต้พลังสายฟ้าม่วงทำให้ร่างของมันสั่นไปทั้งตัวมันกรีดร้องลั่นขนทั้งตัวแตกกระจายเต็มท้องฟ้า ที่น่าสมเพชยิ่งกว่าก็คือกาอัคคีปีศาจพวกมันไม่กล้าเข้าใกล้น้ำตกกลางอากาศ แต่พวกมันกลัวคำสั่งของเจ้านาย พวกมันจึงต้องไป  ยามนี้พวกมันโดนสายฟ้าฟาดใส่ร่างจนแทบสิ้นสติควบคุมร่างไม่ได้ร่วงลงสู่ผิวน้ำ พวกมันพยายามดิ้นรนบินแต่กลับบินไปถูกสายฟ้าที่คดเคี้ยวเสียงดังพวกมันมีควันพวยพุ่งเจ็บปวดสาหัสจนมิอาจพรรณนา

“แกว้ก แกว้ก แกว้ก!”กาอัคคีปีศาจทั้งสองตัวบินกลับไปที่สะพานลาวาและร่วงบนสะพานแทบจะถลาตกน้ำ

“กรรรร...”  จ้าวอัคคีปีศาจโกรธเพลิงพิโรธพุ่งสูงขึ้นไปในท้องฟ้าหลายกิโลเมตร

“อ้าว!  เจ้าก็มาด้วยหรือ?  เป็นยังไงบ้าง สระว่ายน้ำของข้า ใช้ได้ไหม?แม้ว่าจะเล็กไปหน่อยแต่ก็ดีพอลงไปเป็นเล่นได้!”  เย่ว์หยางบินอยู่ในท้องฟ้าเขายิ้มให้ราวกับมองดูสหายเก่าที่ไม่ได้พบเจอมาหลายปี

“เจ้านึกหรือว่าน้ำเล็กน้อยของเจ้าตรงนี้จะช่วยชีวิตเจ้าไว้ได้?”  จ้าวอัคคีปีศาจโกรธจัด

“แน่นอนว่าก็คงไม่ง่ายขนาดนั้น  ถ้าเจ้าไม่ว่าอะไร ข้าอยากจะสร้างทะเลตรงนี้เมื่อเจ้าตายเจ้าคิดว่าทำพิธีฝังศพในทะเลนับว่ายอดเยี่ยม  นี่ไม่ใช่เกียรติที่คนทั่วไปจะได้รับต้องเป็นพวกลูกเรือหรือโจรสลัดอย่างเจ้าทันทีที่เจ้าออกจากเกราะคุ้มกันเจ้าก็จะสามารถฝังได้ เจ้าควรจะขอบคุณข้า!”  เย่ว์หยางเผชิญหน้าและตีเสมอเขาทำให้ดูเหมือนกับว่าเขาเป็นบุคคลในตำนานที่ชอบดูแลผู้อื่นและเตรียมอนาคตของผู้อื่นไว้พร้อม

“ฮึ่ม...เจ้าไม่มีโอกาสนั้นแน่!”  จ้าวอัคคีปีศาจรู้สึกเหมือนว่าต่อให้เขาสมองตาย เขาจะไม่ปล่อยให้เจ้าเด็กนี่สร้างน้ำในทะเลเพลิงของเขาอีกต่อไป

“อื๊ด..อื๊ด..”  ฮุยหันกลับมาครางในลำคอสองครั้ง

“อะแฮ่ม!  อย่างนั้นก็ลองดู...”  เย่ว์หยางหันไปทำท่าหยอกล้อ เมื่อองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเห็นว่าสมบัติวิเศษทั้งสองทำให้นางรู้สึกอึดอัดนางไม่ได้พูดเรื่องนี้มาเป็นเวลานานแล้วเมื่อนางก้าวออกมาทั้งเย่ว์หยางและฮุยไท่หลางก็ลงมายืนที่พื้นพร้อมกันองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเริ่มเป็นฝ่ายเคลื่อนไหว นางไม่เสียเวลาทำเรื่องไร้สาระ  ดาบเทพจักรพรรดิอวี้สนามพลังศักดิ์ส่งพลังสนับสนุนเต็มที่สัญลักษณ์อสูรในตำนานทั้งสี่ปรากฏอยู่รอบตัวนางมังกรฟ้าปล่อยพลังไฟฟ้าเป็นข่ายเต็มท้องฟ้า หงส์เพลิงกางปีกเพลิงขึ้นจากด้านหลังของนางแต่เต่าดำปล่อยพลังน้ำแข็งไว้ทั่วพื้นพลังพยัคฆ์ขาวกับพยัคฆ์ขาวอสูรศักดิ์สิทธิ์ขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนคอยให้การสนับสนุนทั้งหมดกระตุ้นพลังใช้งานสมบัติเทพที่สง่างามทันที

“อะไร, อะไรกันนั่น?”  จ้าวอัคคีปีศาจตะลึงเมื่อเห็นสมบัติวิเศษหนึ่งในหกสมบัติวิเศษอยู่ในมือขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและเขาพรั่นพรึงต่อการใช้พลังที่น่ากลัวเมื่อเขาคิดถึงพี่น้องของเขาล้วนพ่ายให้กับสมบัติวิเศษทั้งหกอย่างง่ายดายแม้กระทั่งผู้ยิ่งใหญ่ยังล้มตายในการบุกหุบเขาฝังดาบครั้งก่อน

“มังกรสายฟ้า!”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนตวาดและเสียงของนางดังราวกับทหารอาชานับพันคำราม

ดาบเทพฟันลงด้วยพลังพลิกฟ้าคว่ำดินเลเวียธานและวาฬภูเขาไฟต่างร้องตกใจหลีกหนีทันทีพวกมันไม่กล้ารับพลังโจมตีของดาบเทพ !-!