ตอนที่ 883 คลอเดีย

“บัดซบเอ๊ย!”

เมลิซซาที่มักจะทำตัวเป็นกุลสตรีอยู่เสมอหลุดคำพูดหยาบคายออกมา หน้าของนางเขียวและตาของนางราวกับมีเปลวไฟพวยพุ่ง  หมัดของนางกำแน่นจนข้อมือซีดขาว เป็นเพราะกลุ่มการค้าอลิซาเบธนี่แหละที่รังแกพวกเขา!

เรือรบไร้เทียมทานไม่มีความตั้งใจจะชะลอความเร็วและกำลังตรงมาชนพวกเขา ถ้านั่นเกิดขึ้น เรือสินค้าจะต้องแตกแน่นอน

จอห์นสันรู้สึกตัวได้ และวิ่งไปที่ห้องควบคุมเรือ  เขาตะโกน “หลบ! หลบพวกเขาเร็วๆ!”

กัปตันเรือสินค้ามีประสบการณ์  เขาเห็นเรือรบไร้เทียมทานแต่ไกลแล้วและด้วยสังหรณ์ร้าย เขาจึงเตรียมอยู่แล้ว เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งตั้งใจจะปะทะใส่พวกเขา  เขาหันหางเสือเรือหมุนทันที เรือปล่อยเสียงฟันเฟืองและช่วยให้เรือสินค้าเลี้ยวได้ทันที

เรือสินค้าเคลื่อนหลบได้ทันเวลาเพราะเรือรบไร้เทียมทานครูดเฉียดผ่านไป แต่ในขณะที่ตื่นเต้นนั้นเรือสินค้าเป็นเหมือนใบไม้ที่ถูกลมพัดถูกดันออกไปถึง30 เมตรจากกระแสคลื่นที่เกิดจากความเร็วสูงของเรือรบไร้เทียมทาน

“ฮะฮะฮะฮะ  นั่นคุณหนูเมลิซซาไม่ใช่หรือ?”

เสียงแหลมสูงด้วยอาการเยาะเย้ยดังมาจากด้านบนของทุกคน  สุภาพสตรีสาวสวยยืนอยู่ด้านข้างเรือรบไร้เทียมกระโปรงยาวสีแดงเฉิดฉายของนางปลิวอยู่ในสายลม

เมลิซซากัดฟัน “คลอเดีย!”

คลอเดียมองลงมาจากตำแหน่งที่สูงของนาง  ผมดำของนางถูกลมพัดโบกสะบัด แต่นางไม่ได้รู้สึกอะไรจากการนี้  นางยังคงพูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียน“คุณหนูเมลิซซาของเราตกอับจนดูเหมือนสุนัขจรจัดตั้งแต่เมื่อไหร่กันนี่?  น่าแปลกใจจริงๆ  เรือโกโรโกโสแบบนี้จะเหมาะกับคุณหนูเมลิซซาของเราได้ยังไง?  เอาอย่างนี้เป็นไง? เจ้าคิดดูนะว่าสถานการณ์ของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่แล้ว เรือรบไร้เทียมทานของเราสามารถพาคุณหนูเมลิซซาเที่ยวฟรีก็ได้เรือชั้นทองนี้สำหรับคุณหนูเมลิซซาที่น่ารักของเรา  เจ้าจะไม่ลืมความรู้สึกนี้ได้เลยจริงไหมฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

คลอเดียมีตาคู่สีแดงเป็นประกายตาของนางมีประกายวิบวับเหมือนกับประกายทะเลสาบ ลักษณะและความงดงามหมดจดของนางไม่มีข้อบกพร่อง  ริมฝีปากนางแดงอวบอิ่ม  รอยยิ้มที่น่าลุ่มหลงแฝงไว้ด้วยแววชั่วร้ายและเย้ยหยัน

ไม่ว่าจะมองทางใด คลอเดียนับว่าเป็นหญิงงามคนหนึ่ง

จี๋เจ๋ออดผิวปากไม่ได้ สาวงามแบบนั้นยากจะหาพบในแดนบาป

“โอว ว้าว, แม่สาวนี่ งดงามแท้!”

“หญิงใจง่ายแบบนี้แท้จริงคงเป็นคนเจ้าชู้”

“โอวพระเจ้า นี่นางกำลังโปรยเสน่ห์ทางสายตาหรือนี่?  ข้าชักทนไม่ได้!”

……

สมาชิกกองกำลังเกราะเทพเจ้าเริ่มคุยกันอย่างจริงจัง  ความจริงเมลิซซาก็งดงามมาก  แต่นางบริสุทธิ์เกินไป คลอเดียเร่าร้อนทำให้บุรุษป่าเถื่อนรู้สึกตื่นเต้น

เมื่อได้ยินพวกเขาคุยกันในกลุ่มพวกเขาโดยจงใจยกย่องคลอเดีย  หน้าของเมลิซซาเขียวคล้ำ  แต่นางไม่พูดอะไร  เนื่องจากพวกเขาเป็นกลุ่มอสูรร้าย ฆาตกรเครื่องจักรฆ่าคน สิ่งมีชีวิตที่หยิ่งและภูมิใจตนเองซึ่งเป็นพวกที่อันตราย  ใครก็ตามที่กล้ารุกรานพวกเขาหรือตอแยพวกเขาคงต้องมีการต่อสู้พิสูจน์เป็นตาย  ไม่มีกฎในสายตาของพวกเขา ไม่มีข้อห้าม ไม่กลัวพวกเขามีแต่ถังเทียนในสายตา มีแต่ถังเทียนที่สั่งพวกเขาได้ แม้ตอนที่พวกเขาถูกตำหนิด่าว่า พวกเขาก็ไม่ถือสา

เมลิซซาเกือบถูกพวกเขาฆ่าเมื่อครั้งล่าสุดที่นางไม่ให้ความนับถือต่อถังเทียน  เป็นประสบการณ์ที่น่ากลัว และทิ้งรอยประทับใจอย่างลึกซึ้งไว้กับนาง แม้ว่าเมื่อคนน่ารังเกียจพวกนี้ยกย่องชื่นชมคลอเดียโดยไม่มีความกลัวเมลิซซาได้แต่ข่มความโกรธในใจนาง

คลอเดียรู้จักเมลิซซาดีและสังเกตเห็นความรู้สึกสุดฝืนในสายตาของเมลิซซา แต่ในสายตานางนั้น นางอ่านแตกต่างไป

ทันใดนั้นนางยิ้มและพูดกับจี๋เจ๋อ  “พวกเจ้าคือกองพลหน้ากากเหล็กหรือ?”

เทียบกับน้ำเสียงเยาะเย้ยก่อนนั้นของนางน้ำเสียงปัจจุบันของนางนุ่มนวลและอ่อนหวานพร้อมกับการหว่านโปรยเสน่ห์เหมือนกับกรงเล็บน้อยๆ กุมหัวใจของทุกคนไว้

จี๋เจ๋อมองดูถังเทียนที่ไม่สะทกสะท้านราวกับว่าเขาไม่รู้ถึงความวุ่นวาย  จี๋เจ๋อเข้าใจบางอย่างเกี่ยวกับถังเทียนและใช้เวลานานเพื่อให้คุ้นกับถังเทียน ความไม่ใส่ใจต่อสถานการณ์รอบตัว  แต่หัวใจเขาเต็มไปด้วยความนับถือ ‘ตามที่เจ้านายคาดหวัง บุรุษคนหนึ่งควรเพ่งอยู่กับเป้าหมายของตน มีแต่คนแบบนั้นจึงไม่ได้รับผลกระทบจากสิ่งรอบด้านเขา และถึงตอนนั้นทุกคนจึงจะสามารถสร้างเรื่องใหญ่ได้’

‘มีแต่นายท่านจึงจะรับงานช่วยโลกไว้ได้!’

‘แล้วปล่อยเรื่องเสรีภาพกับหญิงงามให้เราเหล่าบุรุษได้สนุกกันบ้าง!’

จี๋เจ๋อยืนอยู่ข้างหน้าอย่างเก้อเขินและกระแอม  “นั่นก็ถูกแล้ว  เราคือกองพลหน้ากากเหล็กที่โดดเด่นและแข็งแกร่ง!”

เขาไม่ลืมเรื่องการปลอมตัว สมาชิกทุกคนรอบตัวเขาเริ่มยืดอกเชิดหน้า ยืนด้วยท่าทีภูมิใจ

หน้าของเมลิซซาเขียวคล้ำมากขึ้นทุกที  นางแทบจะระเบิดอารมณ์อยู่แล้ว นางไม่เคยคาดว่าพวกเขาจะไม่สามารถอดทนต่อสาวงามได้!  เมื่อเห็นว่าพวกเขาถูกคลอเดียตบตาได้ง่ายเพียงไหนและรู้ว่าคลอเดียตั้งใจยั่วให้นางอารมณ์เสีย

‘เป็นกลุ่มคนงี่เง่าจริงๆ!’

เมลิซซาโกรธจัดจนสั่นไปทั้งตัว  แต่นางไม่พูดอะไร  นางไม่กล้าเพราะนางรู้ว่าพวกเขาน่ากลัวเพียงไหน ด้วยสภาพอารมณ์สุดขั้วของพวกเขาพวกเลือดเย็นอย่างพวกเขาเห็นชีวิตของคนเป็นผักปลาได้ยังไง

เมื่อสังเกตว่าเมลิซซาโกรธ แต่ยังควบคุมตัวเองได้  คลอเดียตาเป็นประกาย  ในฐานะคู่แข่งเก่าของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์นางรู้ว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์มีกองพลหน้ากากเหล็กที่ลึกลับและกล่าวกันว่าพวกเขาคือไพ่เด็ดที่กลุ่มการค้าเมซฟิลด์มี

‘มิน่าเล่าเมลิซซาโกรธอย่างเห็นได้ชัดแต่นางยังควบคุมตนเองได้ ดูเหมือนข่าวลือจะเป็นจริง  กองพลหน้ากากเหล็กของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์คือไพ่ใบสุดท้ายของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์  นอกจากนี้ดูเหมือนว่าเมลิซซาจะไม่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับกองพลหน้ากากเหล็ก  มิฉะนั้นทำไมพวกเขาถึงทำเป็นไม่สนใจนางและทำกับนางเหมือนไม่มีอะไร?’

‘จะเป็นยังไงถ้า...’

ตาของนางหยาดเยิ้ม เสียงเพิ่มความหวานขึ้นอีก  นางพูดด้วยความยินดี  “ข้าได้ยินชื่อเสียงของทุกคนมานานแล้ว  ข้าสงสัยว่าตัวข้านี้จะขอความเมตตาจากทุกท่านได้หรือไม่?”

จี๋เจ๋อตบหน้าอกตนเองพูดเสียงดัง  “เราไม่เคยพูดว่าจะไม่ช่วยหญิงงาม!”

เมลิซซาไม่โกรธอีกต่อไป  นางดูอยู่ด้านข้างอย่างเย็นชา ‘ความจริงพฤติกรรมของกลุ่มก็เลียนแบบมาจากผู้นำของพวกเขาการกระทำของจี๋เจ๋อจะคล้ายกับถังเทียน’  ถ้าเป็นในอดีตนางคงจะหงุดหงิดมาก  แต่ปัจจุบันนี้ดวงตาของนางเปิดกว้างแล้ว  นางไม่ใช่เมลิซซาเด็กสาวที่เอาแต่ใจตัวเองอีกต่อไปนางคุ้นกับคลอเดียมาก เนื่องจากวิธีที่คลอเดียใช้ก็คล้ายกับนาง  และนางก็เดาความตั้งใจของคลอเดียได้

นางเย้ยหยันในใจ เพราะนางรู้ว่าจะมีการแสดงดีๆ ให้ดู

จากนั้นคลอเดียพูดด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร  “เมื่อเร็วๆ นี้เส้นทางทั้งหลายไม่ปลอดภัยมีการสู้รบสองสามคราแล้ว แม้ว่าข้าจะมีเรือรบลำหนึ่ง แต่ความจริงข้าไม่มีค่อยองครักษ์เท่าใดนัก และข้าไม่สามารถหลับได้อย่างสบายในยามราตรีข้าแปลกใจว่าข้าจะเดินทางไปกับพวกท่านทุกคนได้หรือไม่? เพื่อความสบายใจ!”

‘ร่วมทาง?’

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จี๋เจ๋อรู้สึกว่าไม่เป็นปัญหาเท่าใดและตอบทันที  “ไม่เป็นปัญหา!”

คลอเดียดีใจ “เยี่ยมเลย! มีทุกคนอยู่ด้วยข้าคงได้พักอย่างสบายใจในที่สุด เรือรบไร้เทียมทานกว้างขวางและมั่นคงทำไมทุกคนไม่ขึ้นมาสนทนาด้วยกันเล่า, ข้าจะได้ใกล้ชิดกับทุกคน”

ประโยคสุดท้ายของนางพูดอย่างน่าลุ่มหลง  คลอเดียกระพริบตาปริบๆ  ท่าทางของนางกอปรไปด้วยเสน่ห์

นางลอบดีใจตราบใดที่กองพลหน้ากากเหล็กขึ้นเรือรบไร้เทียมทาน พวกเขาจะแตกความสัมพันธ์กับเมลิซซาแน่นอน และนางมีโอกาสจะรับกองกำลังฝีมือดีเข้ามาด้วย

“ขึ้นเรือรบไร้เทียมทานน่ะหรือ?”  จี๋เจ๋อตกใจ เขาส่ายศีรษะ “ไปไม่ได้หรอก”

สีหน้าของคลอเดียชะงักค้างพร้อมกับอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงมีท่าทีกลัวผสมกับเศร้าใจ  “ถ้าพวกท่านไม่ขึ้นเรือเกิดมีคนลอบเข้ามาในห้องข้าเล่า?”

จี๋เจ๋อพูดอย่างจริงจัง “เจ้ามาขึ้นเรือเราก็ได้”

คลอเดียหน้าชะงักค้างอีกครั้ง

เมื่อเห็นภาพนั้นกับตา เมลิซซาไม่สามารถทนต่อไปได้ นางปล่อยหัวเราะออกมา

เมื่อเห็นจี๋เจ๋อมองนางโดยตรงนางห้ามใจไม่ให้หัวเราะต่อ “ข้ายินดีต้อนรับคุณหนูคลอเดียขึ้นเรืออยู่แล้ว! เรือของเราปลอดภัยกว่ามาก มีพวกเขาอยู่ด้วย คุณหนูคลอเดีย เจ้าจะได้พักผ่อนได้อย่างสบายใจถ้าจำเป็นข้าแบ่งห้องข้าให้เจ้าพักได้นะ คุณหนูคลอเดีย”

เมลิซซากลั้นหัวเราะจนตัวโยน

“ข้ากำลังบ่นเรื่องความไม่ยุติธรรมกับทุกคน”  คลอเดียตั้งหลักได้ทันทีและเปลี่ยนท่าทีเป็นสับสน  “ด้วยสถานะและความแข็งแกร่งของทุกคนเรือสินค้านี้ไม่คู่ควรมากเลย ต่อให้ไม่ใช่เรือชั้นทอง แต่อย่างน้อยก็ควรเป็นเรือรบชั้นเงินระดับสูงหรือนี่คือวิธีที่กลุ่มการค้าเมซฟิลด์ปฏิบัติกับพวกเจ้า?  ข้าไม่สามารถทนแบกรับการปฏิบัติอย่างเย็นชานั้นได้  เราใช้เวลาชักชวนคุณหนูเมลิซซาแล้วถ้าทุกคนยินดีร่วมงานกับข้า ข้าจะให้เป็นสองเท่ามากกว่าที่กลุ่มการค้าเมซฟิลด์ให้พวกเจ้า ข้าเชื่อว่าด้วยความแข็งแกร่งของทุกคนสมควรจะได้รับการปฏิบติเช่นนั้น  ทำอย่างนี้ข้าก็สามารถปรึกษาพวกเจ้าได้เป็นประจำ นี่คือความคิดความพอใจของข้า”

“เจ้าต้องการรับเราเข้าทำงานหรือ?”

ด้วยหน้ากากที่ปิดบังใบหน้าไม่มีใครสามารถตัดสินใจน้ำเสียงของจี๋เจ๋อว่าดีใจหรือโกรธ

“ไม่น่าจะเรีกว่ารับเข้าทำงาน  แต่แค่เป็นการค้นพบมุกจากพื้นดิน”  คลอเดียยิ้มมีเสน่ห์

“ข้าไม่เคยมีความคิดเช่นนั้น”  เสียงของจี๋เจ๋ออู้อี้

คลอเดียวตกใจ จากนั้นโปรยเสน่ห์ต่อ “ข้าแค่ต้องการใช้จุดแข็งของเจ้าให้คุ้มค่า  องค์การการค้าของข้ากำลังมองหาคนที่คุ้มค่าและทางด้านนี้มีความแตกต่างกันระหว่างเราและองค์กรการค้าอื่นที่ตกต่ำ”

นางยินดีเป็นอย่างยิ่งแม้ว่านางจะไม่สามารถยุยงกองพลหน้ากากเหล็กได้ แต่อย่างน้อยที่สุด นางก็อาจทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างพวกเขากับกลุ่มการค้าเมซฟิลด์  นางดีใจที่ได้ประโยชน์จากคำพูดเช่นกัน

“ไม่” จี๋เจ๋อส่ายศีรษะ แต่ก็ยังพูดเหมือนอย่างเดิม

“น่าประหลาดใจนักหรือ?” คลอเดียถามด้วยความสนใจ

“ประหลาดใจที่ยังมีคนชวนให้เราทำงานให้”

อารมณ์เฉยเมยของเขาพลันเปลี่ยนเป็นรังสีฆ่าฟัน  เนื่องจากในวันที่มีแดดถูกปกคลุมด้วยเมฆครึ้มและลมพัดแรงทำให้สายไฟและฟ้าผ่าดังขึ้น นางหลั่งเหงื่อทันทีเพราะเหตุผลบางอย่างที่นางไม่รู้

คลอเดียมองดูขณะที่บุรุษหน้ากากยืนขึ้นทีละคนจ้องมองนางด้วยสีหน้าไม่พอใจ  รังสีฆ่าฟันทะลัก

มือของจี๋เจ๋อแตะด้ามดาบที่เอวของเขา  ทันใดนั้นเขาระลึกถึงคำพูดของเมลิซซาทันที เขามองดูท่าทางประหลาดใจของคลอเดียจากนั้นหัวเราะ  “เจ้าไม่ควรจะละเมิดข้อห้ามนี้เลย”

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสมเพชเหยียดหยามขณะที่น้ำเสียงของเขาพูดออกไปอย่างเฉยเมย  เขายืนขึ้นทันที  แต่รู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังดูถูกนาง

“ในโลกนี้มีคนเดียวที่มีคุณสมบัติพอรับเราเข้าทำงานได้”