ตอนที่ 28 โชคชะตา
ฉันต้องบอกว่าโชคชะตาช่างวิเศษจริงๆ
ฉิวเซียวหม่านรู้จักถังเซวีย?
นี่เป็นสิ่งที่ฉินเทียนไม่คาดคิด
พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินกับนางพยาบาล
พวกเธอรู้จักกันได้ยังไง?
แต่ความจริงก็คือทั้งสองรู้จักกันจริงๆ
เมื่อเห็นฉินเทียนนั่งอยู่ที่มุมนั่น ถังเซวียก็รู้สึกกลัวเล็กน้อย
เพราะหลินเฟิงเกือบจะเข้าคุกเพราะช่วยเธอ
แม้ว่าในภายหลัง เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมหลินเฟิงถึงถูกปล่อยตัว
เห็นได้ชัดว่าตระกูลถังทำให้ตระกูลฉินไม่พอใจและนี่เป็นความจริงที่เถียงไม่ได้
“ฉัน...ฉันรู้”
พอมองใบหน้ามีความสุขของสาวๆ ถังเซวียก็ทำได้แค่ตอบตามความจริงเท่านั้น
เมื่อได้ยินคำตอบนี้ฉิวเซียวหม่านก็ประหลาดใจเช่นกัน
ประธานฉิน?
เป็นประธานฉินจริงหรอ?
ไม่มีทาง!
1 เดือนที่เราไม่ได้เจอกัน เขาเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยหรอ?
ฉันแทบจะจำเขาไม่ได้
"เธอรู้?"
“บอกมาสิ รีบบอกมา”
“ไม่คิดเลยว่าเธอจะรู้จักผู้ชายหล่อๆ แบบนี้นะเนี่ย”
“ใช่ ไม่รู้จักแบ่งปัน ไม่เห็นหรือว่าเพื่อนๆ ของเธอยังโสดอยู่?”
"เขาชื่ออะไร? เขาทำอะไร? เขามีแฟนหรือยัง?
เขามีแฟนไหม?
แม้ว่าฉินเทียนจะอายุสี่สิบปี แต่เขาก็ร่ำรวยและดูแลตัวเองอย่างดี
นอกจากนี้ ฉินเทียนยังมีพลังปราณแท้จริงเพื่อเสริมสร้างร่างกายของเขา ภายนอก เขาดูอายุไม่เกินสามสิบ
และอายุสามสิบปีเป็นวัยที่น่าดึงดูดใจที่สุดสำหรับผู้ชาย
ร่างกายของเขาไม่เพียงแค่แข็งแรงเท่านั้น แต่เขายังประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานอีกด้วย
ผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ชอบผู้ชายในกลุ่มอายุนี้มากที่สุด
แม้ว่าชายคนนั้นจะแค่ดูโอเค แต่คนประเภทนี้ดีที่สุด
ในขณะนี้ฉินเทียนเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดในความคิดของพวกเธอ
“ชื่อของเขาคือฉินเทียน เธอน่าจะเคยได้ยินชื่อเขา เขาเป็นประธานและซีอีโอของฉินกรุ๊ป ส่วนเขามีแฟนหรือยัง นี่...เอ่อ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน...”
เมื่อเผชิญหน้ากับการรุมถามของผู้หญิงอีกสามคน ถังเซวียก็ทำตัวไม่ถูก
"อะไรนะ?"
“ฉินกรุ๊ป? ฉินกรุ๊ปไหน?”
“ผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ 'เมืองฟ้าคราม' หรือเปล่า? ใช่ไหม?”
“เขาคือฉินเทียน...ไม่มีทาง?”
นอกจากฉิวเซียวหม่านแล้ว ผู้หญิงอีกสามคนก็สููดหายใจลึก
เมืองฟ้าครามเป็นชื่อชุมชน
ชุมชนนี้มีระดับสูงและครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่
มีชื่อเสียงมากในเมืองฉิวหมิง
แม้ว่าพวกเธอจะไม่ร่ำรวย แต่พวกเธอก็คุ้นเคยกับคนร่ำรวยอย่างฉินเทียนเป็นพิเศษ
แม้ว่าจะไม่เคยเห็นตัวจริง แต่พวกเธอก็เคยได้ยินชื่อของเขา
เมื่อพวกเธอเห็นฉินเทียนมาปรากฏตัวต่อหน้า พวกเธอจะไม่แปลกใจได้ยังไง?
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทั้งหมดเชื่อคำพูดของถังเซวีย
พวกเธอรีบส่งสายตาหวานให้ฉินเทียนทันที
นี่เป็นหนึ่งในผู้มีอำนาจใจเมืองฉิวหมิง
ตราบใดที่สามารถมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาได้ แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่คู่นอน แน่นอนว่าผลประโยชน์จะมากมาย
ยิ่งคิดพวกเธอก็ยิ่งเคลิ้ม
“อยากรู้จักเขาหรอ?”
เมื่อมองไปที่ดวงตาที่เปล่งประกายของพวกเธอ ฉิวเซียวหม่านก็ยิ้มอย่างขี้เล่น
"ห้ะ? เซียวหม่านก็รู้จักเขาด้วยงั้นหรอ?”
ผู้หญิงหลายคนรวมถึงถังเซวียกลับมามีสติ
ดวงตาของฉิวเซียวหม่านเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
"แน่นอน."
ฉิวเซียวหม่านยิ้มอย่างมีเลศนัย “อย่างที่ฉันพูดไป เขาเหมือนคนที่ฉันรู้จัก”
“คิดว่าฉันล้อเล่นหรือไง?”
"ไม่มีทาง?"
“อย่ามาโม้ เซียวหม่าน เขาไม่ใช่คนธรรมดานะ เธอรู้จักผู้ชายแบบนี้ได้ยังไง?”
“อาจจะจริงก็ได้ อย่าลืมสิว่าเซียวหม่านทำงานอะไร”
"งาน? จริงด้วย! เซียวหม่านเป็นแอโฮสเตส เป็นเรื่องปกติที่จะได้เจอคนใหญ่คนโต”
“เซียวหม่าน เธอรู้จักประธานฉินจริงๆ หรอ?”
“ยังต้องถามอีกหรือไง” ฉิวเซียวหม่านพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ถ้าเธอไม่เชื่อ พวกเธอก็คอยดูแล้วกัน”
พูดจบ ฉิวเซียวหม่านก็หยิบกระเป๋าและเดินเข้าไปหาฉินเทียน
.........
“สวัสดี สุดหล่อ ขอนั่งด้วยได้ไหมคะ?”
“?”
เสียงน่าฟังดังเข้ามาในหูของฉินเทียนจากด้านหลัง
ดวงตาของฉินเทียนจดจ่ออยู่กับซูหยานหรานที่อยู่ไกล ดังนั้นเขาจึงพูดว่า: "ไม่!" โดยไม่หันไปมอง
“โอ้ประธานฉินอย่าทำอย่างนี้สิคะ” ผู้หญิงคนนั้นทำหน้ามุ่ย
เมื่อได้ยินอีกฝ่ายเรียกเขาว่าประธานฉิน เขาก็หันกลับไปมอง
สาวสวยผมหยิกสีเบอร์กันดีมัดรวมหางม้า สวที่คาดผมสีขาว แต่งหน้าอ่อนๆ ปรากฏต่อสายตาของเขา
“คุณเป็นใคร? อ้าวเธอนี่เอง?”
ฉินเทียนจำเธอได้ และไม่คิดใส่ใจ เขาพูดเตือนเธอ
“เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว”
แม้ว่ารูปร่างและหน้าตาของหญิงสาวจะไม่เลว แต่เขาก็ไม่สนใจของเก่า
“ฉันรู้ ฉันแค่อยากนั่งเป็นเพื่อนคุณ? ไม่ได้หรอคะ??”
ท่าทีเย็นชาของฉินเทียนทำให้ฉิวเซียวหม่านเจ็บปวดเล็กน้อย
แต่เธอไม่สามารถเสียหน้าต่อหน้าเพื่อสาวของเธอได้ ดังนั้นเธอจึงรวบรวมความกล้าและพูดต่อ
ฉินเทียนมองเธออีกครั้งและพ่นคำสองคำออกมาเบาๆ
"ตามสบาย"
“เย้ เย้ เย้ ขอบคุณนะคะ ประธานฉิน” ฉิวเซียวหม่านมีความสุขมาก
เหมือนกับเด็กน้อยที่ได้ลูกอม เธอยิ้มกว้าง
บางทีนี่อาจเป็นวิธีที่ผู้หญิงทำต่อหน้าคนรวย?
“อ่า ประธานฉิน ฉันไม่ได้เจอคุณมาพักหนึ่งแล้ว คุณหล่อขึ้นมาก ฉันเกือบจะจำคุณไม่ได้แหนะ”
“...”
เมื่อเห็นว่าฉินเทียนไม่ได้พูดอะไร ฉิวเซียวหม่านก็ทำหน้าไม่ถูก
แต่เธอไม่อยากกลับไปให้อายเพื่อน ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาดที่จะเปลี่ยนสไตล์ และเริ่มทำตัวเหมือนเด็กใส่ฉินเทียน
“ประธานฉินอ่า (คร่ำครวญ) ฉันทำอะไรผิดหรอคะ? ทำไมคุณถึงต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย?”
“ฉันบอกแล้วไงว่านี่ไม่ใช่เรื่องของเธอ”
“ถ้ามาเพื่อพูดเรื่องนี้ ฉันว่าเธอกลับไปเถอะ”
ฉินเทียนอารมณ์ร้อนใส่เล็กน้อย
สำหรับเขาแล้ว การจับตาดูซูหยานหรานเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด
ไม่มีเวลามาสนใจผู้หญิงคนนี้
“ฉัน...ฉัน...”
ฉิวเซียวหม่านดูเสียใจ “อ่า อย่าใจร้ายกับฉันนักเลยค่ะ ฉัน...ฉันแค่อยากจะแนะนำเพื่อนให้คุณรู้จัก”
“เพื่อน?” ฉินเทียนเลิกคิ้วขึ้น
“ใช่ ใช่ ดูนั่นสิคะ!”
ฉิวเซียวหม่านเห็นว่าฉินเทียนไม่คัดค้านเลยรีบชี้ไปที่เพื่อนของเธอ
“คุณชอบคนไหนไหม? คุณอยากให้ฉันเรียกพวกเธอมานี่หรือเปล่า?”
ฉินเทียนมองตามนิ้วของเธอ และเหลือบไปเห็นหญิงสาวผมหางม้า สวมชุดลำลอง ใส่กางเกงยีนส์
ถังเซวีย? โอ้น่าสนใจ
“อืม เรียกพวกเธอมาสิ”
——–
