ตอนที่แล้วตอนที่ 23 ริพไทด์ VS อาซาเซล [ฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 25 การสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่2และการเดินทางสู่นิวยอร์ก [ฟรี]

ตอนที่ 24 ถ้าไม่เชื่อฟัง ... ก็ตายไปซะ!! [ฟรี]


ตอนที่ 24

ถ้าไม่เชื่อฟัง ... ก็ตายไปซะ!!

"เร็วมาก!"

          ริพไทด์ไม่คิดว่าซูไป๋จะลงมือจริง ๆ และเขาก็ไม่คิดว่าซูไป๋จะแข็งแกร่งมากขนาดนี้ ซึ่งเขาเคยหวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะได้เห็นฝีมือของซูไป๋สักครั้ง และตอนนี้มันก็ความเป็นจริงแล้ว เพียงแค่เหรียญเล็ก ๆ เพียงอันเดียวมันก็สามารถทำให้อาซาเซลเลือกตกยางออกได้แถมความเร็วของเหรียญยังมากกว่าเขาซะอีก

อาซาเซลได้รับบาดเจ็บ!

ริพไทด์มองไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัวและหลังจากนั้นไม่นานเขาก็เห็นร่างของอาซาเซลปรากฏขึ้นมาไกลจากนี้มากนัก

มีรอยแผลปรากฏขึ้นบนแขนของเขาอย่างชัดเจน

"ปฏิกิริยาตอบสนองเร็วมาก" ซูไป๋พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มก่อนที่เหรียญจะบินออกไปอีกครั้ง

อาซาเซลไม่กล้าจะยืนนิ่ง ๆ อยู่กับที่ ก่อนที่เขาจะเทเลพอร์ตอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

แต่ในทันทีที่เขาปรากฏขึ้นตัวเหรียญมันก็พุ่งตรงมาที่เขาอย่างรวดเร็วทำให้เขาได้แต่เทเลพอร์ตหนีอีกครั้ง

เหรียญบินแหวกอากาศอย่างรวดเร็วส่วนอาซาเซลก็ยังคงเทเลพอร์ตหนีตลอดเวลา ทำให้มองเห็นแค่อะไรที่กระพริบไปมาอยู่รอบ ๆ

ซูไป๋ไม่ได้จัดการง่ายดายเหมือนกับริพไทด์ และภาพเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง แต่เปลี่ยนจากที่อาซาเซลไล่ต้อนริพไทด์ เป็นซูไป๋กับไล่ต้อนอาซาเซลแทน

ตูม!!

อาซาเซลหายตัวไปอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาปรากฏตัวขึ้นบริเวณด้านหลังของซูไป๋เห็นได้ชัดว่าถ้าเขายังพยายามหลบหนีแบบนี้ต่อไปมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ซูไป๋สามารถควบคุมเหรียญให้มันบินได้อย่างรวดเร็วจนทำให้เขาได้รับบาดเจ็บด้วยความประมาท ดังนั้นเขาจึงตั้งใจที่จะเล่นงานซูไป๋ตรง ๆ

"ฉันกำลังรอคุณอยู่เลย!"

อาซาเซลไม่กล้าหยุดพร้อมกับเทเลพอร์ตหนีอีกครั้ง

ทันใดนั้นมันก็มีเหรียญห้าเหรียญบินไปมาไร้ทิศทางอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าอาซาเซลจะพยายามเทเลพอร์ตหนีอย่างต่อเนื่อง แต่ ... หลังจากนั้นไม่นานก็เริ่มมีรอยแผลปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขา อันเดียวเขายังพอหลบได้ ถึงแม้ว่าจะมีอันที่สองก็ยังไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่นี่มันห้าอัน ... เขาหลบไม่ทัน

"รู้ไหมว่าสิ่งนี้เรียกว่าอะไร?" ในขณะที่เขาควบคุมเหรียญทั้งห้าอยู่ ซูไป๋ก็หันไปถามกับริพไทด์ที่อยู่ด้านหลังเขา

ริพไทด์ส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมกับถามด้วยเสียงเคารพว่า "มันเรียกว่าอะไรหรอครับ?"

"ความแข็งแกร่งคือตัวกำหนดทุกสิ่ง!"

ซูไป๋พูดขึ้นมาพร้อมกับดีดเหรียญอีกหนึ่งเหรียญออกไป

หลังจากเหรียญนี้บินออกไปมันก็ไม่ได้มุ่งหน้าไปโจมตีอาซาเซลโดยตรง แต่มันกับพุ่งเข้าไปหาเหรียญอีกห้าเหรียญ ก่อนที่มันจะค่อย ๆ รวมตัวกันจนกลายเป็นก้อนกลม ๆ

อาซาเซลจ้องมองไปที่ซูไป๋ด้วยความระมัดระวัง

"เอาไง? คุณต้องการจะพิจารณาขอเสนอของฉันใหม่ไหม?" ซูไป๋ถามขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

"นี่ ... มันยังไม่พอ!" อาซาเซลพูดขึ้น

"งั้นลองเจอนี่หน่อย"

เมื่อสิ้นเสียงก้อนกลม ๆ ก็แยกตัวออกจากกันกลายเป็นลูกเหล็กที่มีขนาดเล็กหนาแน่นกว่าหนึ่งร้อยเม็ด ทำให้อาซาเซลที่เห็นเช่นนั้นถึงกับตกใจตาเบิกกว้างขึ้นและรีบเทเลพอร์ตหนีไปด้านข้างทันที

และในทันทีที่ร่างของเขาปรากฏตัวขึ้นลูกเหล็กก็บินมาล้อมรอบตัวเขาเอาไว้และยึดติดกันจนกลายเป็นกรงขังที่ขังอาซาเซลเอาไว้!

อาซาเซลรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาสร้างกรงขังขนาดใหญ่ด้วยเหรียญเพียงหกเหรียญได้อย่างไร?

"คิดว่าสิ่งนี้จะขังฉันได้อย่างงั้นหรอ?" อาซาเซลพูดขึ้นมาด้วยความไม่มั่นใจเล็กน้อย

"คุณลองดูได้!" ซูไป๋เดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า "ภายในระยะนี้ถ้าเกิดว่าคุณเทเลพอร์ตลูกปัดเหล็กเหล่านี้จะเจาะร่างกายของคุณให้เป็นรูอย่างรวดเร็ว โดยที่คุณอาจจะไม่มีเวลาเทเลพอร์ตได้ด้วยซ้ำ!"

อาซาเซลไม่พูดอะไรออกมา ... เพราะว่าเขาก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน!

"คุณยังไม่พอใจอีกหรอ? มันน่าเสียดายมากเลยนะ ถ้าเกิดว่าคุณเข้าร่วมกับพวกเรา ชีวิตความเป็นอยู่ของคุณจะดีขึ้นเป็นอย่างมาก อย่างน้อยคุณก็ไม่จำเป็นที่จะต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ตัวอยู่ที่นี่ แต่ถ้าคุณยังปฏิเสธอยู่แบบนี้ละก็ ... ฉันคงจะต้องส่งร่างของคุณไปนอนตายอยู่กลางถนน" ซูไป๋ส่ายหัวขึ้นมาด้วยความเสียใจ แต่ทันใดนั้นกรงขังก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่ากรงขังกลายเป็นลูกเหล็กอาซาเซลก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนขึ้นมาว่า "ช่องว่าง!"

ทันทีที่สิ้นเสียงของอาซาเซลร่างของเขาก็เกือบจะหายไปเกือบหมดแล้ว

ความเร็วของการเทเลพอร์ตดูเหมือนว่าจะเร็วขึ้นมากกว่าเดิมเล็กน้อย

สิ่งนี้เป็นเพราะว่าเขาถูกบังคับอย่างงั้นหรอ?

ในขณะเดียวกันลูกเหล็กก็บินออกไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน แต่ดูเหมือนว่ามันจะสายเกินไป เพราะว่าตอนนี้ร่างของอาซาเซลหายไปเกือบหมดแล้ว

อาซาเซลมองไปที่ซูไป๋พร้อมกับแสดงสีหน้าภาคภูมิใจ อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็นว่าใบหน้าของซูไป๋ก็แสดงสีหน้าภาคภูมิใจเช่นกัน ทันใดนั้นเขาก็รู้ได้ถึงอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ เขาเริ่มรู้สึกว่าคอของเขารัดแน่นและอึดอัดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย ก่อนที่เราของเขาจะปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

ในขณะเดียวกันลูกเหล็กก็บินออกไป

ฉึก! ฉึก! ฉึก!

เสียงของลูกเหล็กที่พุ่งทะลุร่างกายของอาซาเซลจนร่างกายของเขากลายเป็นรู พร้อมกับเลือดที่เปื้อนลูกเหล็กเต็มไปหมด ก่อนที่ร่างของเขาจะค่อย ๆ โอนเอนเตรียมตัวจะล้มลงกับพื้น

ร่างกายของอาซาเซลในตอนนี้มีหยดเลือดและรูเล็ก ๆ มากมายนับไม่ถ้วนอยู่บนร่างกายส่วนบนที่เปลือยเปล่าของเขา

ส่วนที่คอของเขาสร้อยคอที่เขาสวมเอาไว้ถูกบีบรัดแน่นจนทำให้ใบหน้าของเขาซีดเซียวด้วยอาการหายใจไม่ออก พร้อมกับร่างกายที่ค่อย ๆ ล้มลง แต่ทันใดนั้นสร้อยคอที่เขาสวมอยู่ก็ลอยขึ้นพร้อมกับร่างของเขา ก่อนที่มันจะลอยเข้าไปหามือของซูไป๋อย่างช้า ๆ อาซาเซลจ้องมองไปที่ซูไป๋ ส่วนซูไป๋ก็มองไปยังรอยเท้าของอาซาเซลที่ทำเครื่องหมายเอาไว้บนพื้นก่อนที่เขาจะหันไปมองหน้าแดงกำของอาซาเซลพร้อมกับส่ายหัวเบา ๆ และพูดขึ้นมาว่า "ใช้สมองของคุณคิดให้ดี คุณคิดว่าฉันมองไม่เห็นระเบิดเวลาที่ทำเอาไว้บนร่างกายของคุณอย่างงั้นหรอ?"

"เวลาของคุณใกล้จะหมดลงแล้ว คุณน่าจะให้คำตอบฉันได้แล้วมั้ง? คุณจะเอายังไง" ซูไป๋พูดขึ้นมาอย่างช้า ๆ

อาซาเซลต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่คอของเขาถูกรัดแน่นทำให้เขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลย เขาต้องการที่จะแสดงท่าทางเป็นการบอกใบ้ แต่ถึงอย่างนั้นร่างกายของเขาในตอนนี้ก็เป็นรูอยู่มากมาย ทำให้เขาไม่สามารถใช้ความแข็งแกร่งของเขาได้เลย

เมื่อเห็นว่าดวงตาของอาซาเซลเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาวโพลนและกำลังจะตายจากการขาดอากาศหายใจ ซูไป๋ก็เพิ่งจะนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ก่อนที่จะรีบพูดขอโทษขึ้นมาว่า "ฉันเกือบลืมไปเลยว่าคุณไม่สามารถตอบฉันได้ เอาล่ะ! ตอนนี้คุณพูดได้แล้ว ... คำตอบของคุณคืออะไร?"

เมื่อสร้อยคอที่รัดแน่นอยู่คลายตัว อาซาเซลก็ล้มลงกับพื้นทันที เขาหายใจเข้าไปเล็กน้อยก่อนที่จะรีบพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็วว่า "ตกลง ... ฉันจะเข้าร่วมกับพวกนาย!"

โปรดติดตามตอนต่อไป

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด