ตอนที่ 18 ชีวิตเล็กๆ

ตอนที่ 18 ชีวิตเล็กๆ

  ถึงแม้ว่าจะเป็นระยะห่าง300-400 เมตร เกาจิ้ง ก็ยังสามารถมองเห็นกลุ่มเงาที่ปรากฏขึ้นมาได้ในทันทีอย่างชัดเจน

  มันเป็นหนูขนาดใหญ่ยักษ์2 ตัว และยังตามมาด้วยหนูตัวเล็กอีกประมาณ 3 ตัว

  

  ลักษณะคล้ายบีเวอร์ ตัวอ้วน หัวทู่ ตาเล็ก มีขนหนาปกคลุมร่างกาย

  แต่วิธีการเคลื่อนที่ของหนูยักษ์เหล่านี้คล้ายกับจิงโจ้มากกว่า พวกมันยืนตัวตรงด้วยความสูงกว่า 2 เมตร อาศัยสองขาหลังที่แข็งแรงเพื่อกระโดดไปข้างหน้า ด้วยความเร็วที่ค่อนข้างสูง

  ขาหน้าของหนูยักษ์นั้นสั้น หนา และเล็บยาว มีกรงเล็บที่แหลมคม และมีเขี้ยวสองข้างแหลมคมยื่นออกมาจากมุมปาก มันดูไม่เป็นมิตรเอามากๆ

  ด้านหลังมีเนินดินปกคลุมด้วยพุ่มไม้ซึ่งน่าจะเป็นรังของมัน

  แซ็กๆ!

  หนูตัวใหญ่สองตัววิ่งนำหน้า ตามด้วยตัวเล็กสามตัว

  หนูทั้งห้าตัวกระโดดข้ามหญ้าและหยุดห่างจาก เกาจิ้ง เพียงร้อยเมตร

  หนูตัวใหญ่ชูจมูกขึ้นสายร่อนทำจมูกฟุดฟิตดมกลิ่นแล้วมีท่าทีประหลาดใจ ราวกับว่ามันได้กลิ่นบางอย่างที่ทำให้รู้สึกไม่ดี

  มีความกลัวและลังเลในดวงตาของมัน

  และในขณะที่พวกมันกำลังรีบไป เกาจิ้ง ได้นำหน้าไม้ล่าสัตว์ออกจากช่องเก็บของ

แล้วยกหน้าไม้ในมือขึ้นเล็งไปที่หนูตัวใหญ่

  

ตอนนี้ เกาจิ้ง กลับรู้สึกไม่มั่นใจว่าพลังของหน้าไม้ จะทำอันตรายหนูยักษ์ได้หรือไม่ และเขาก็ไม่รู้ว่าจุดอ่อนของหนูยักษ์นั่นอยู่ตรงไหน จึงทำได้แค่เพียงตั้งท่าต่อสู้ และพร้อมที่จะเทเลพอร์ตกลับ

  

  ในเวลานี้ ลักษณะอาการลุกลี้ลุกลนของหนูตัวใหญ่ทำให้ความคิดของ เกาจิ้ง เกิดความสงสัย ในท่าทางของเจ้าหนูยักษ์

เห็นได้ชัดว่าหนูยักษ์ตัวใหญ่มีอาการหวาดกลัวเล็กน้อย

  เกาจิ้ง วางหน้าไม้ล่าสัตว์ทันที

  เขามองตรงไปที่หนูตัวใหญ่ และก้าวย่างตรงเข้าไปที่หนูยักษ์ตัวนั้น

  ไม่มีอาวุธในมือ

  แต่เขากลับดูอันตราย!

  เมื่อเห็น เกาจิ้ง ใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว พวกหนูก็แตกตื่น

  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หนูตัวใหญ่สองตัวรู้สึกมีอาการร้อนรนกระวนกระวายใจมาก และพวกมันก็ส่งเสียงขู่เตือนอย่างเฉียบขาด

  ก้าวเข้าไปอย่างช้าๆ

  ในความเป็นจริง เกาจิ้ง ค่อนข้างประหม่าเช่นกัน มือของเขากำหมัดแน่น

  แต่เมื่อสังเกตเห็นปฏิกิริยาของหนู เขาจึงเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นแทน

      เมื่อ เกาจิ้ง เข้าใกล้ตำแหน่งที่ห่างจากหนูตัวใหญ่เพียง 20 ถึง 30 เมตร เขาก็ตะโกนเสียงดัง

"ออกไป"

และในขณะเดียวกันดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง ดุดันม่านตาของเขาขยายขึ้นเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด เหมือนมีประกายแห่งความดุร้ายฉายออกมาโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว

  หวี๊ววว!

  หนูตัวใหญ่ที่ เกาจิ้ง จ้องมองอยู่ก็กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว หันหลังกลับและวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต

  หางยาวของมันกวัดแกว่งไปมาและน้ำกระเซ็นกระจัดกระจายไปตามทาง

  มันกลัวจนฉี่ราด!

  หนูอีกสี่ตัวก็ตกใจสุดขีด และวิ่งหนีไปราวกับว่าจุดจบกำลังจะมาถึง

  พวกมันรีบขึ้นไปบนเนินเขาและหายไปจากสายตาของ เกาจิ้ง ในทันที

  "เฮ้อ! หึๆ"

  เกาจิ้ง ที่เห็นฉากเมื่อครู่นี้ก็หัวเราะและปล่อยมือที่กำแน่น

เขาทำให้พวกมันกลัวจริงๆ

เมื่อเห็นดังนั้น เกาจิ้ง คิดว่าหนูยักษ์พวกนั้นก็คงจะกลัวกลิ่นไอลมหายใจของงูยักษ์สีแดงบนร่างกายของเขาเช่นกัน

  งูเป็นศัตรูตามธรรมชาติของหนู!

หลังจากขับไล่ เจ้าถิ่นที่อาศัยอยู่บริเวณฝั่งลำธารออกไปแล้ว เกาจิ้ง ก็เดินสำรวจไปรอบๆ

เขาตัดสินใจจะตั้งแคมป์พักที่นี่

  เหตุผลที่เขาไม่ข้ามลำธารและเข้าสู่ที่ราบทันทีนั้นเขาได้คำนึงถึงความปลอดภัยไว้ก่อน

  ทุ่งหญ้าทุรกันดารข้างหน้าดูสวยงามและเงียบสงบไม่น่าจะมีภัยอันตรายอะไร แต่ เกาจิ้ง ไม่รู้ว่าอันตรายใดที่ซุ่มซ่อนอยู่ในบริเวณใกล้เคียงนั้นน่ากังวลมากกว่า

  ทุ่งหญ้าแตกต่างจากป่า ภูมิประเทศเป็นที่ราบไม่มีที่ให้หลบซ่อน หากพบสัตว์ป่าจำนวนมาก คุณจะไม่สามารถวิ่งหนีได้

  เมื่อถึงเวลานั้น ทางเดียวคือต้องเทเลพอร์ตกลับไปยังโลกหลัก

  แต่ปัญหาคือเวลาของทั้งสองโลกนั้นค่อนข้างคงที่ พอเขาจากไป เขาก็กลับมาในเวลาเดิมตำแหน่งเดิม

  กล่าวอีกนัยหนึ่งว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้อันตรายหายไปตอนกลับมา

หาก เกาจิ้ง พบกับสิ่งที่ดำรงอยู่แข็งแกร่งจนไม่มีใครเทียบได้ เช่น งูยักษ์สีแดงที่ไม่สามารถแม้แต่จะยิงให้เจาะทะลุได้ โลกใบใหญ่นี้ก็จะได้บอกลาเขาตลอดไป

  ดังนั้นก่อนที่จะดำเนินการผจญภัยครั้งต่อไป เกาจิ้ง จะต้องตรวจสอบสถานการณ์โดยรอบก่อน

  ทีละก้าว อย่างมั่นคง นั่นจะไม่เป็นการฆ่าตัวตาย

  เขาเตรียมการไว้แล้ว และนำกล้องส่องทางไกลกำลังสูง อุปกรณ์มองเห็นกลางคืนแบบอินฟราเรด และ โดรน มาวิค2  สองเครื่องมาด้วย

  เกาจิ้ง เลือกต้นไม้เป็นสถานที่ตั้งแคมป์พัก

  เขาเลือกต้นไม้ยักษ์ที่หนาที่สุดและสูงที่สุดในบริเวณใกล้เคียง และด้วยความช่วยเหลือของเถาวัลย์ เขาจึงปีนขึ้นไปบนกิ่งไม้ที่สูง 100 เมตร

จากนั้นเขาก็เลือกตำแหน่ง ต้องคบกิ่งไม้ขนาดใหญ่ ที่เหมาะสมแล้วเก็บใบไม้มาวางปูพื้น ตั้งกระโจมวงกลมแล้วยึดด้วยเชือก

  บ้านต้นไม้ที่เรียบง่ายเสร็จสมบูรณ์

  สถานที่นี้สูงจากพื้นดินพอสมควร ไม่กลัวการโจมตีของสัตว์ป่า และหลังคาที่หนาแน่นสามารถกำบังลมและฝนได้

  และมุมมองที่กว้างมาก

  หากโชคไม่ดีถ้าเขาติดอยู่บนต้นไม้ เกาจิ้ง สามารถกลับไปที่โลกหลักเพื่อซื้อร่มบิน เรียนรู้วิธีการใช้งาน จากนั้นกลับมาและหลบหนี เพื่อที่เขาจะได้ไม่สับสนจนทำอะไรไม่ถูก

  ปัญหาเดียวคือการขึ้นและลงต้นไม้นั้นค่อนข้างยุ่งยาก

  แต่ปัญหานี้ไม่มีอะไรเทียบได้กับความเสี่ยงของการตั้งแคมป์บนพื้นดิน

  หลังจาก เกาจิ้ง ทำงานเสร็จ ท้องฟ้าก็ค่อยๆ มืดลง

  เขาเห็นดวงจันทร์ขึ้นทางทิศตะวันออก

  นอกจากขนาดที่เหลือเชื่อของสิ่งมีชีวิตแล้ว โลกใบใหญ่ ยังมีสิ่งที่เหมือนกันกับ โลก อีกด้วย

  มันคล้ายกับโลกหลักดั้งเดิมมาก มีป่าและทุ่งหญ้าปกคลุมพื้นที่ ไม่มีที่อยู่อาศัยของมนุษย์ และแน่นอนไม่มีมลพิษ อากาศสะอาดมาก

  แรงโน้มถ่วง ความกดอากาศ การแผ่รังสีจากสิ่งแวดล้อม ฯลฯ ของโลกใบใหญ่ไม่แตกต่างจากโลกหลักมากนัก และยังสามารถใช้งานเข็มทิศได้อีกด้วย

  รอบกลางวันและกลางคืนเกือบ 24 ชั่วโมงต่อวัน

  ทั้งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ขึ้นทางทิศตะวันออกและตกทางทิศตะวันตก

  มีดวงจันทร์สองดวง

  พระจันทร์ดวงหนึ่งสว่างไสวเป็นพิเศษ สว่างไสว และใหญ่โต แสงจันทร์สีเงินของมันบดบังดวงดาวทั่วท้องฟ้า

  ดวงจันทร์อีกดวงที่ขึ้นพร้อมกัน มันมีขนาดเล็กกว่ามากและมีสีแดงเข้ม

  เกาจิ้ง หยิบหม้อที่ทำความร้อนด้วยตัวเอง และเนื้อเป็นอาหารเย็น แล้วเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ยามค่ำคืนของโลกใบใหญ่ขณะรับประทานอาหาร

  สายลมเย็นพัดโชยมา ทุ่งหญ้าใต้แสงจันทร์เงียบสงบ

  เขาเข้านอนดึกมาก

  เช้าวันรุ่งขึ้น เกาจิ้ง ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงนกร้องที่ฟังได้อย่างชัดเจน

  เขาหาวและคลานรอดออกจากเต็นท์

  เขาพบว่าบนต้นไม้ใหญ่อีกต้นข้างๆ มีนกมากมายกำลังเล่นอยู่

  ส่วนใหญ่เป็นนก ตัวเล็ก

  ตอนนี้ เกาจิ้ง มีเกณฑ์พื้นฐานสำหรับการตัดสินขนาดของสิ่งมีชีวิตในโลกใบใหญ่

  ต้นไม้ของเขาไม่มีสัตว์อื่นอาศัยอยู่

  เกาจิ้ง ได้ทำการตรวจสอบเป็นพิเศษเมื่อเขาตั้งแคมป์เมื่อวานนี้ และพบว่าไม่มีรังนกบนต้นไม้ใหญ่ที่เขาเลือก

  ก่อนเข้านอนก็โรยแป้งกันงูจำนวนมากรอบกิ่งไม้

  เห็นได้ชัดว่านกไม่ชอบกลิ่น

  เกาจิ้ง ปีนลงจากบ้านต้นไม้

  กลับมาที่พื้น เขาไปที่ลำธารเพื่อชำระล้าง

  ที่เก็บของสมอทองแดงสะดวกและใช้งานได้จริง ของใช้ประจำวัน เช่น ยาสีฟันและแปรงสีฟันสามารถใช้ได้ทุกเมื่อ

  เกาจิ้ง แปรงฟันโดยตรงกับน้ำในลำธาร

  แม้ว่าจะมีน้ำดื่มมากมายในพื้นที่จัดเก็บ แต่เขาก็ยังอยากลองน้ำที่นี่

  น้ำในลำธารใสสะอาดมีรสหวานในปาก

  นี่คือน้ำธรรมชาติที่ยอดเยี่ยม

  ตู้ม!

  ทันใดนั้น ปลายาวหนึ่งฟุตก็กระโดดขึ้นจากน้ำ เกล็ดสีเงินที่ท้องของมันส่องแสงเป็นประกายในยามเช้า

  ห่างเพียงไม่กี่เมตรด้านหน้าของ เขา

  สวยงามมาก

  นี่คือความท้าทาย

  เกาจิ้ง คายน้ำยาสีฟันออกจากปากและเลียฟัน

  หลังจากล้างหน้าเสร็จ เขาก็หยิบคันเบ็ดและเหยื่อออกจากช่องเก็บของ เป็นชุดคันเบ็ดสำหรับตกปลาทะเลขนาดใหญ่

  เกาจิ้ง พกเครื่องมือตกปลาและล่าสัตว์ในกรณีฉุกเฉิน

  ตอนนี้มันได้ใช้ประโยชน์แล้ว

  ลำธารนี้เกิดจากภูเขาทางเหนือกว้างกว่ายี่สียเมตร และส่วนที่ลึกที่สุดเพียงสี่หรือห้าเมตร

  เกาจิ้ง เลือกสถานที่ที่น้ำไหลค่อนข้างเบา พร้อมแล้วก็ใช้คันเบ็ดเหวี่ยงส่งเหยื่อออกไป

พอเหยื่อตกลงไปในน้ำ ทุ่นเบ็ดก็จมลงทันที สายเบ็ดวิ่งตึงดึงคันเบ็ดโค้งงอ

  เกาจิ้ง ไม่คาดคิดว่าจะกัดเหยื่อได้เร็วขนาดนี้ และแรงดึงของปลาก็ดุร้ายมาก ดังนั้นเขาจึงรีบวัดคันเบ็ดด้วยแรงทั้งหมดของเขา

  ดึงกลับ!

  ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของ เกาจิ้ง นั้นไม่ธรรมดา แม้ว่าปลาที่ติดเบ็ดอยู่ในน้ำจะต่อต้านอย่างรุนแรง แต่พวกมันก็ยังถูกลากขึ้นจากน้ำอย่างแรง และยกลอยขึ้นตกลงไปที่ชายฝั่ง

  มันกระโดดดิ้นไปมาอย่างหาทางหนีตัวปกคลุมไปด้วยโคลน ฝุ่นและหญ้า

  ปลาที่ เกาจิ้ง ตกได้นั้นมีความยาวมากกว่าครึ่งเมตร มีหลังสีดำและท้องสีขาวเงินซึ่งดูเหมือนปลาแซลมอนบางชนิด

  เกาจิ้ง วางเบ็ดตกปลาและดึงมีดออกมาจากฝัก

  เขาจัดการเพียงครั้งเดียวทำให้ชีวิตของมันจบลง

  หลังจากปลดตะขอเบ็ดแล้ว เกาจิ้ง ก็หิ้วปลาลงไปในลำธารเพื่อขอดเกล็ดปลาและผ่าท้องปลา

  เมื่อเขาตัดหัวของปลาและลอกหนังออก เนื้อสีส้มสวยงามสดใสก็ปรากฏขึ้นทันที

  เกือบจะเหมือนกับเนื้อปลาแซลมอนที่ดี

  เกาจิ้ง อดไม่ได้ที่จะหั่นปลาดิบชิ้นเล็ก ๆ ด้วยมีด ใส่เข้าไปในปากของเขาและชิมมัน

  นี่ไม่ใช่วิธีการที่ถูกต้อง คุณต้องรู้ว่า ปลาน้ำจืดป่ามีพยาธิมากและไม่เหมาะที่จะทำซาซิมิเพื่อบริโภค

  ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นปลาที่ไม่รู้จักจากต่างโลกอีกด้วย

  แต่เขารู้สึกว่าแม้ว่าเขาจะกลืนปลาดิบลงไปทั้งตัวก็จะไม่มีปัญหา

  เนื้อปลาที่นุ่มหวานมันแทบจะละลายในปาก

  ไม่เพียงแต่ไม่มีกลิ่นคาวหรือมีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ยังสดและหวานซึ่งกระตุ้นต่อมรับรสได้ดี

  เป็นรสชาติน่าทึ่ง!

  เกาจิ้ง ตกหลุมรักชีวิตที่นี่ทันที

    จบตอน