บทที่ 20

"แกเติมอะไรลงไปในน้ํา!"

มู่หรงปิงพยายามระงับอาการของเธอไว้ในสภาพที่เร้าอารมณ์ เธอกัดฟันหันไปมองหลี่มู่ไป๋

"ฉันไม่เข้าใจว่าเจ้าหน้าที่มู่หรงหมายถึงอะไร"

หลี่มู่ไป๋ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มจางๆ

แต่เมื่อรอยยิ้มของเขาตกอยู่ในสายตาของมู่หรงปิงเธอก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่าเขาต้องทําอะไรบางอย่างกับน้ํา!

"กล้าได้ไง!? แกรู้ไหมว่าตอนนี้แกอยู่ที่ไหน?!"

มู่หรงปิงในขณะนี้โกรธมาก!

ตอนนี้พวกเขาอยู่ในสถานีตํารวจ!

เขากล้าขนาดนี้ได้ยังไง!?

"แน่นอนฉันรู้"

หลี่มู่ไป๋ยิ้มอย่างหยอกล้อให้เธอ "แต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ที่นี่นอกจากเราสองคน"

ไม่นานมานี้เขาต้องการปิดการเฝ้าระวังของห้องสอบสวนโดยใช้ปัญญาประดิษฐ์อัจฉริยะออปติคอลของเขาที่ระบบของเขาให้รางวัลเขาเมื่อวานนี้ เขาไม่ได้ใช้มันมากนักหลังจากได้มันมา

แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าก่อนว่า มู่หรงปิงจะปิดการเฝ้าระวังของห้องสอบสวนด้วยตัวเอง

เธอไม่ได้เพียงแค่ปิดจอภาพ แต่ถอดปลั๊กการเชื่อมต่อพลังงานกับจอภาพออก!

ตอนนี้ไม่มีใครสามารถดูพวกเขาจากจอภาพได้!

ดี!

ในกรณีนั้น...

เฮ้อ ดูเหมือนว่ามู่หรงปิงต้องการทําอะไรบางอย่างกับเขาในห้องสอบสวนของตํารวจนี้...

น่าสนใจ!

รอยยิ้มที่มุมปากของหลี่มู่ไป๋เริ่มเย็นชามากขึ้นเรื่อย ๆ !

เมื่อเห็นรอยยิ้มแบบนั้น มู่หรงปิงก็อดไม่ได้ที่จะกัดฟันของเธอ!

ขณะที่เธอกําลังรู้สึกแสบร้อนในร่างกายของเธอ เธอเข้าใจได้ทันทีว่าหลี่มู่ไป๋ผสมอะไรลงไปในน้ํา!

เธอกลัวมากในตอนนี้!

ทำไมหลี่มู่ไป๋ถึงกล้าทําอย่างนั้นกับเธอ!?

มีเพียงสองคนเท่านั้นที่อยู่ในห้องสอบสวนในขณะนี้!

เนื่องจากเธอต้องการทําให้หลี่มู่ไป๋ลำบาก เธอจึงล็อคประตูห้องสอบสวนและนํากุญแจมาด้วยเพื่อไม่ให้ใครจากข้างนอกเข้ามาได้!

การเฝ้าระวังก็ถูกปิดโดยเธอ!

ยิ่งเธอคิดถึงสิ่งที่เธอทํามากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งรู้สึกหนาวมากเท่านั้น!

เธอรู้สึกราวกับว่าเธอตกลงไปในเหว!

แต่ความรู้สึกแสบร้อนในร่างกายของเธอเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ !

"แก... ถ้าแกกล้า... ทำเรื่องแบบนั้นกับฉัน... ฉัน ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่นอน..."

มู่หรงปิงขู่ด้วยน้ําเสียงเย็นชา

แต่ในที่สุดน้ําเสียงของเธอก็เปลี่ยนเป็นนุ่มนวล

เธอต้องการยืนขึ้นและเดินไปเปิดประตูห้องสอบสวน แต่ร่างกายของเธอก็ส่ายไปมา

ขณะที่เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้ร่างกายของเธอทรุดตัวลงกับพื้น

เธอสามารถด่าออกมาได้มากที่สุดเพียงไม่กี่ประโยค

ดวงตาที่จ้องมองหลี่มู่ไป๋ค่อยๆ เปลี่ยนจากความเย็นชาเป็นความแค้น ทําอะไรไม่ถูก... และวิงวอน...

จากนั้นเธอก็ค่อยๆคลานไปหาหลี่มู่ไป๋

...

เมื่อหลี่มู่ไป๋เห็นสิ่งนี้รอยยิ้มของเขาก็ดูลึกซึ้งขึ้น

เขาหยกคางสีแดงแผดเผาของมู่หรงปิงขึ้นและ...

...

...

...

...

...

เขาประสบกับความสุขอย่างท่วมท้น

ข้อความแจ้งของระบบดังขึ้นในใจของหลี่มู่ไป๋

[ดิง! พฤติกรรมชั่วร้ายของโฮสต์ประสบความสําเร็จในการปราบนางเอกมู่หรงปิง ได้รับรางวัล 20,000 คะแนนวายร้าย!]

[ดิง! โฮสต์ได้กินโชคของมู่หรงปิงสําเร็จ ได้รับรางวัล 1600 โชควายร้าย!]

ดวงตาของเขาเปล่งประกายเจิดจ้า

แผงคุณลักษณะลอยอยู่ต่อหน้าต่อตาหลี่มู่ไป๋

[โฮสต์]: หลี่มู่ไป๋

[โชควายร้าย]: 1800

[เสน่ห์]: 100+

[ความแข็งแกร่ง]: จุดเริ่มต้นของ ทองบริสุทธิ์

[ทักษะ]: ดวงตาแห่งการสํารวจ

[สูตรโกง]: รัศมีวายร้าย (ปราบปรามรัศมีของตัวเอก)

[บทบาท]: วายร้ายรุ่นเยาว์ (อัพเกรดได้)

[ไอเทม]: ตรายันต์ทดแทน (ใช้งาน), ตรายันต์โจมตี (ในระดับทองบริสุทธิ์), โจมตีตรายันต์ (ในระดับโดยกำเนิด)

[คะแนนวายร้าย]: 37000

ในขณะที่เขายังคงยุ่งอยู่กับการตรวจสอบสถิติใหม่ของเขาเขาไม่ได้คาดหวังว่า มู่หรงปิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาจะ 'โจมตี' เขา!

"เอ่อ...

....

....

....

เกือบครึ่งชั่วโมงต่อมา

จางอี้หมิงรีบกลับอย่างรีบร้อน

มันเป็นการเดินทางเพียงครึ่งชั่วโมง แต่ในขณะที่เขาติดอยู่ในการจราจรติดขัดเขาใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมงกว่าจะมาถึงที่นี่!

"หัวหน้าตํารวจจาง!"

ขณะที่เขารีบกลับไปที่สถานีตํารวจจางอี้หมิงเห็นเฉินกั๋วเจิ้งที่รออยู่ที่นี่มานานแล้ว

ในขณะนี้เฉินกั๋วเจิ้งพูดกับเขาอย่างมืดมน" หัวหน้าตํารวจจางค่อนข้างยุ่งกับหน้าที่ราชการของเขา ฉันต้องรอสักพักกว่าจะได้พบคุณ!"

จางอี้หมิงได้แต่ขอโทษด้วยรอยยิ้มขมขื่น:" ฉันขอโทษนายเฉินมาก เนื่องจากเป็นความผิดฉัน ฉันจะไปที่ประตูบ้านของคุณเพื่อขอโทษต่อหน้าทีหลัง!"

"อืม! ฉันไม่ใช่เรื่องของฉัน แต่คุณควรเป็นห่วงอาการของนายน้อยหลี่มากกว่า!"

เฉินกั๋วเจิ้งกรนอย่างเย็นชา

จางอี้หมิงจึงรีบตบหัวและพูดกับเจ้าหน้าที่ตํารวจข้างๆว่า "นายน้อยหลี่อยู่ที่ไหน? มู่หรงปิงปล่อยนายน้อยหลี่รึเปล่า"

เจ้าหน้าที่ตํารวจที่อยู่ข้างๆ เขาเป็นรองกัปตันที่ช่วยเหลือมู่หรงปิงมาก่อน เขาพูดออกมาทันที:" ไม่กัปตันมู่หรงพานายน้อยหลี่ไปที่ห้องสอบสวน..."

"อะไรนะ?"

จางอี้หมิงตกใจมาก

แม้ว่ามู่หรงปิงจะพานายน้อยหลี่มาที่นี่ แต่เธอก็ต้องต้อนรับเขาเหมือนวีไอพีและจัดห้องให้เขา

เธอกล้าปล่อยให้นายน้อยหลี่อยู่ในห้องสอบสวนได้อย่างไร!?

ช่างเป็นกบฏ!

ทันใดนั้นจางอี้หมิงก็รีบพาทุกคนไปที่ห้องสอบสวน

แต่เมื่อพวกเขามาถึงพวกเขาพบว่าประตูห้องสอบสวนถูกล็อคอย่างแน่นหนาจากด้านใน

และพวกเขาก็รู้ว่ากุญแจห้องก็ถูกมู่หรงปิงเอาไป!

ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถเปิดมันได้เลย!

เมื่อเห็นสิ่งนี้เฉินกั๋วเจิ้งที่อยู่ด้านข้างก็อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างเย็นชา:" อ่า หัวหน้าตํารวจจางมันผ่านไปมากกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับนายน้อยหลี่ คุณต้องรับผลที่ตามมา!"

จางอี้หมิงตระหนักดีถึงสถานการณ์ของเขา

เขาขอให้ใครสักคนทำลายเปิดประตูเพื่อเข้าไป

น่าเสียดายที่ประตูห้องสอบสวนทําจากโลหะผสมพิเศษซึ่งยากที่จะเปิดออก

จางอี้หมิงเริ่มวิตกกังวลเมื่อเวลาผ่านไป!

***

ขณะนี้อยู่ในห้องสอบสวน

เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูจากด้านนอกห้องสอบสวนมู่หรงปิงบังคับให้ตัวเองอดทนต่อความเจ็บปวด คิ้วของเธอขมวดเข้าด้วยกันและเธอพูดว่า "ขอร้องละ..."

เธอไม่สามารถให้ใครเห็นรูปลักษณ์ปัจจุบันของเธอได้!

"เธอขอร้องฉันเรื่องอะไร"

จ้องมองไปที่มู่หรงปิงที่ทําตัวเหมือนลูกแมว หลี่มู่ไป๋ไม่ได้สงสารเธอเลย แต่เขากลับถามเธออย่างหยอกล้อ

"ได้โปรด... ฉันขอร้องให้นาย..."

มู่หรงปิงกัดฟัน เสียงของเธออ่อนลง...

***

ไม่กี่นาทีต่อมา

จางอี้หมิงวิตกกังวลมากเหมือนมดบนกระทะร้อน

และในเวลานี้ประตูห้องสอบสวนก็ถูกผลักเปิดออกในที่สุด!

(ทำไมรู้สึกว่าคนนี้มันง่ายจังวะ)