ตอนที่ 20 พูดคุยธุรกิจ [ฟรี]
ตอนที่ 20
พูดคุยธุรกิจ
ถึงแม้ว่าบริษัทโทรคมนาคมที่ถูกสร้างขึ้นจะเป็นของจริง แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เป็นเพียงแค่ฉากบังหน้าเท่านั้น เพราะในความจริงแล้วมันคือฐานของ SSR เมื่อสงครามโลกสิ้นสุดลงเพ็กกี้จะถูกส่งตัวมาที่นี่ เหล่าหทารกล้าที่เป็นฮีโร่ของสนามรบจะถูกลดตำแหน่งกลายเป็นพนักงานในบริษัทที่รับผิดชอบในการบริการด้านต่าง ๆ และด้วยเหตุการณ์บางอย่างในอนาคตมันก็ทำให้เพ็กกี้ได้มีโอกาสในการแสดงความสามารถของเธออีกครั้งและในที่สุดเธอก็กลายเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งของ SHIELD
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้แน่นอนว่ามันเกี่ยวข้องกับดอตตี้ และด้วยเหตุผลนี้เองที่ทำให้ดอตตี้และเพ็กกี้กลายเป็นคู่ปรับกัน
"มีอะไรอย่างงงั้นหรอ?"
เมื่อเห็นซูไป๋มองมาที่เธอด้วยสายตาแปลก ๆ ดอตตี้ก็ถามขึ้นมา
"ไม่มีอะไรหรอก เราไปดูตึกกันดีกว่า ผมหวังว่าเจ้าของตึกจะเป็นคนใจดีและเต็มใจที่จะขายตึกให้กับเรานะ" ซูไป๋ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเดินนำออกไป
ตัวตึกนั้นมีรูปทรงคล้ายกับบอลรูนและดูเหมือนว่าธุรกิจของเจ้าของตึกนั้นจะเป็นไปได้ด้วยดี แน่นอนว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาตอนกลางวันทำให้มันยังเปิดให้บริการอยู่
พนักงานต้อนรับรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นสีผิวของซูไป๋ แต่เมื่อเขาเห็นว่าท่าทางของซูไป๋และคนที่ตามมา ซูไป๋จะต้องเป็นคนรวยอย่างแน่นอนพร้อมกับรีบแสดงสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสและจริงใจทันที
"บอกเจ้านายของคุณให้ฉันหน่อยว่าฉันต้องการคุยธุรกิจกับเขา" ซูไป๋พูดขึ้น
"ได้ครับ โปรดรอสักครู่" พนังงานต้อนรับหันหลังและรีบจากไปทันที เขารีบเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง
ดูเหมือนว่าชั้นสองจะเป็นสถานที่สำคัญสำหรับพวกแขก VIP ทำให้มีบอดี้การ์ดเฝ้าอยู่ตรงบันได หลังจากนั้นไม่นานพนักงานต้อนรับก็เดินกลับมาด้วยใบหน้าอึดอัดเล็กน้อย
"ขอโทษด้วยครับคุณผู้ชายดูเหมือนว่าเจ้านายของผมจะยุ่งมาก ผมกลัวว่า ... "
"ตอนแรกเขาพูดว่าอะไร!" เมื่อมองดูหน้าตาที่อึดอัดของพนักงานต้อนรับ ซูไป๋ก็พูดขึ้นมาอย่างใจเย็น
"เจ้านายบอกว่า ... เขาไม่ต้องการทำธุรกับพวกลิงเหลือง" พนังงานต้อนรับพูดขึ้นมาเบา ๆ
"ลิงเหลือง?" มุมปากของซูไป๋ยกขึ้นแสดงความเยาะเย้ย
ถึงแม้ว่าเขาจะรู้อยู่แล้วว่าการเหยียดเชื้อชาติในยุคนี้ค่อนข้างรุงแรง แต่แค่เขาไม่ได้โดยเหยียดแบบนี้มานานแล้ว
เพราะก่อนหน้านี้ที่เขาอยู่กับกองทัพอเมริกาเขาก็ไม่ได้โดนเหยียดแบบนี้ ไม่เว้นแต่ตอนที่เขาอยู่กับสตีฟ ดอตตี้ หรือชอว์ เขาก็ไม่ได้โดนเหยียดแบบนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าของที่นี่จะกล้าเรียกเขาว่าลิงเหลือง
"ดอตตี้หาไวน์มาให้ผมสักขวด"
"ขึ้นไปด้านบนและไป ‘เชิญ’ เจ้านายของที่นี่ให้ลงมาคุยกับฉันหน่อย"
ซูไป๋นั่งลงบนโซฟาอย่างสบาย ๆ ก่อนที่ดอตตี้จะเดินออกไปพร้อมกับริพไทด์
"คุณผู้ชาย ... " พนักงานต้อนรับเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี และกำลังจะหยุดซูไป๋ แต่ทันใดนั้นเขาก็ถูกดอตตี้เตะจนล้มลงไปกับพื้นก่อนที่ดอตตี้จะเดินไปที่บาร์ ซึ่งตอนนี้พนักงานคนอื่น ๆ เริ่มวิ่งหนีไปคนละทิศคนละทาง
ตุบ! ตุบ! ตุบ! ด้วยความคล่องแคลวและเด็ดขาดของดอตตี้ในพริบตาพนักงานทุกคนก็ล้มลงกับพื้น ดอตตี้ยืนอยู่ข้างหน้าบาร์ก่อนที่จะมองไปยังพนักงานหญิงที่กำลังหวาดกลัวอยู่พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า "คุณช่วยหาไวน์ให้ฉันสักขวดได้ไหม?"
ในขณะเดียวกันทางด้านของริพไทด์ในตอนนี้ก็ได้มาถึงข้างหน้าบันไดเรียบร้อยแล้ว แน่นอนว่าบอดี้การ์ดทั้งสองคนไม่ยอมจะให้ริพไทด์ขึ้นไปด้านบนง่าย ๆ พร้อมกับวิ่งเข้าหาริพไทด์อย่างรวดเร็ว ทางด้านของริพไทด์ที่เห็นแบบนั้นก็เยาะเย้ยออกมาพร้อมกับโบกมือของเขา ทันใดนั้นร่างของบอดี้การ์ดทั้งสองก็บินออกไปและล้มลงกับพื้นอย่างรุนแรง
เมื่อเห็นแบบนี้แขกที่อยู่ในด้านในก็ตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัวพร้อมกับวิ่งหนีกันให้วุ่น
ริพไทด์เดินขึ้นไปบนชั้นสองอย่างช้า ๆ ก่อนที่หลังจากนั้นไม่นานจะมีบอดี้การ์ดมุ่งหน้ามาหาเขาพร้อมกับปืนที่อยู่ในมือ
ปัง! ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับลูกกระสุนที่พุ่งไปทางริพไทด์อย่างรวดเร็ว
ริพไทด์โบกมือของเขา ทันใดนั้นมันก็มีสายลมที่รุนแรงปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหันก่อนที่มันจะสะท้อนลูกกระสุนให้เด้งกลับไปยังบอดี้การ์ดเหล่านั้น
ฉึก! ฉึก!
บอดี้การ์ดล้มลงกับพื้นที่ละคนพร้อมกับเสียงหัวเราะของริพไทด์ที่ดังขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเดินมาถึงห้อง ๆ หนึ่ง
ตูม!!
ประตูถูกเปิดออกอย่างรุนแรง ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังขึ้นมาจากข้างในพร้อมกับมีชายวัยกลางคนที่มีพุงขนาดใหญ่ที่กำลังตื่นตระหนักและรีบสวมเสื้อผ้าของเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธว่า "แกรู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน? แกกล้ามาสร้างปัญหาที่นี่สงสัยคงไม่อยากมีชี ... "
ก่อนที่จะได้พูดจบชายวัยกลางคนก็มองเห็นสายลมพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะถูกกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างรุนแรง "แก…."
"บอสของเราเชิญคุณให้ลงไปคุยด้านล่าง!"
ริพไทด์พูดขึ้นมาด้วยเย่อหยิ่งก่อนที่จะมีสายลมปรากฏขึ้นอีกครั้งพร้อมกับพันธนาการร่างของชายวัยกลางคนเอาไว้
ตูม!!
มีเสียงดังขึ้นมาจากบนชั้นสองพร้อมกับร่างของคนที่กำลังลอยลงมาจากด้านบนตกลงมากระแทกโต๊ะด้านหน้าของซูไป๋อย่างพอดิบพอดี ทำให้โต๊ะแตกเป็นเศษไม้ทันที และมีร่างของชายวัยกลางคนที่กำลังนอนร่างชักกระตุกด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
"คุณเป็นใคร ทำไมถึงต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย .... คุณต้องการอะไรกันแน่ ฉันจะให้คุณทุกอย่างที่ต้องการเลย ได้โปรดเถอะ .... ได้โปรดปล่อยฉันไป" ชายวัยกลางคนพยายามลุกขึ้นขอความเมตตาด้วยความกลัว
ซูไป๋ยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับถือแก้วไวน์ขึ้นมาจิบเบา ๆ ก่อนที่จะหันไปพูดกับริพไทด์ตรงหน้าว่า "ฉันบอกให้นายเชิญเขาลงมาไม่ใช่หรอ? ทำไมนายถึงไร้มารยาทแบบนี้"
"ขอโทษครับ!" ริพไทด์ก้มหัวขอโทษซูไป๋
"ลืมมันไปเถอะ" ซูไป๋โบกมืออย่างไม่แยแสพร้อมกับมองไปที่ชายวัยกลางคนและพูดว่า "ฉันเป็นใคร? เป็นคำถามที่ดี ฉันเป็นลิงเหลืองที่คุณพูดถึงเมื่อกี้นี้ไง ฉันมาที่นี่เพื่อพูดคุยธุรกิจกับคุณ แต่ตอนนี้ฉันสงสัยว่าคุณยังต้องการที่จะพูดคุยธุรกิจกับฉันอยู่หรือเปล่า?"
"แน่นอนๆ ไม่ว่าจะธุรกิจอะไรก็ได้หมดเลยครับ ได้หมดเลย!" ชายวัยกลางคนรีบพูดขึ้นมาอย่างเอาใจ
ซูไป๋ยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจ ทำให้ชายวัยกลางคนถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
"คุณแน่ใจหรอ? แต่ว่าฉันยังไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้นในตอนนี้นะสิ!"
ทันใดนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของซูไป๋ก็หายไปพร้อมกับบรรยากาศที่เย็นยะเยือกอย่างกะทันหัน ซูไป๋หยิบขวดไวน์มาจากดอตตี้และตีมันลงไปที่หัวของชายวัยกลางคนอย่างจัง
เพล้ง!!
ขวดไวน์แตกพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมา
โปรดติดตามตอนต่อไป …
