ตอนที่ 13 โชว์พาว

  ตอนที่ 13 โชว์พาว

  สิบวันต่อมา

  ในเช้าวันเสาร์ณที่ จัตุรัสกลางเมือง หยุ่น เฉิง

  เป็นสถานที่ที่เป็นจุดเริ่มต้นของ ถนนตัวเมือง  ปัจจุบัน จัตุรัสกลางเมือง มีดูชีวิตชีวามาก มีธงโบกสะบัดและมีฆ้อง กลองส่งเสียงดังตึกกระทึก

  จัตุรัสขนาดใหญ่คับคั่งไปด้วยนักวิ่งมาราธอนนับพันนับหมื่น ที่รอการเปิดการแข่งขันอย่างเป็นทางการ

  หยุนเฉิง ซัมเมอร์ อินเตอร์เนชั่นแนล มาราธอน จัดขึ้น 9 ครั้ง ประวัติศาสตร์ไม่ยาวนาน ไม่ว่าในแง่ของขนาดหรือความเป็นมืออาชีพ มันยังห่างไกลจากการแข่งขันที่คล้ายคลึงกันในเมืองใหญ่ เช่น เมืองหลวงของจักรวรรดิ และมหานครเซี่ยงไฮ้

  การแข่งขันที่จัดขึ้นในเมืองใหญ่เช่น เมืองหลวงของจักรพรรดิ และ มหานครเซี่ยงไฮ้ นั้นอยู่ในระดับสูงสุดและระบบก็เข้มงวดที่สุดเช่นกันการลงทะเบียนเริ่มต้นล่วงหน้าอย่างน้อยครึ่งปีและผู้สมัครจะต้องผ่านการคัดกรองหลายครั้งก่อนที่จะผ่านการคัดเลือก

  ถึงกระนั้น ก็ยังมีจำนวนผู้เข้าร่วมการแข่งขันเป็นหมื่นหรือแสนได้อย่างง่ายดาย

  ระดับของ หยุนเฉิง มาราธอน นั้นค่อนข้างแตกต่าง และจำนวนผู้เข้าร่วมในปีนี้มี 30,000 กว่าคนเท่านั้น

  ในความเป็นจริง หยุนเฉิง ถือว่าการวิ่งมาราธอนเป็นโครงการที่เน้นทางการตลาดเป็นหลัก และมุ่งมั่นที่จะทำให้เป็นที่รู้จักของเมือง

  อย่างไรก็ตาม การท่องเที่ยวเป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมหลักที่สำคัญของหยุนเฉิง

  เพียงเพราะเงินรางวัลสำหรับแชมป์เปี้ยนและรองชนะเลิศมีเพิ่มขึ้นในปีนี้ ไม่เพียงแต่จำนวนผู้เล่นที่ลงทะเบียนเท่านั้นที่ทำลายสถิติ แต่ยังมีผู้เล่นมืออาชีพจำนวนมากที่ถูกดึงดูดให้เข้าร่วม

  เกาจิ้ง ซึ่งแทรกตัวอยู่ในฝูงชนเห็นร่างกลุ่มคนผิวสีจำนวนหนึ่งโหล หรือมากกว่านั้นที่ด้านหน้าของแถว

  นั่นคือนักวิ่งระยะไกลจากแอฟริกา

  ในการวิ่งมาราธอนนานาชาติ หยุนเฉิง ซัมเมอร์ อินเตอร์เนชั่นแนล ใน 3 ครั้งที่ผ่านมา  การวิ่งมาราธอนชาย สามอันดับแรกถูกนักวิ่งชาวแอฟริกันอเมริกันแย่งชิงไปทั้งหมด และแชมป์ของอันดับที่ 4 กับ 5 ก็เป็นของนักวิ่งผิวสีด้วยเช่นกัน

  สถานการณ์เดียวกันนี้เกิดขึ้นในงานวิ่งมาราธอน ระดับนานาชาติในเมืองอื่นๆ ในประเทศด้วย

  ธรรมดาแล้วไม่มีทางชนะ นักวิ่งชาวแอฟริกันอเมริกัน นั้นมีข้อได้เปรียบอย่างมากในการวิ่งระยะไกล

  ดังนั้นหาก เกาจิ้ง ต้องการคว้าแชมป์ในวันนี้ คู่ต่อสู้ของเขาจะต้องเป็นกลุ่มผู้เข้าแข่งขัน ชาวแอฟริกันอเมริกัน!

  แม้ว่า เกาจิ้ง จะรู้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งมาก แต่ เกาจิ้ง ก็กระตือรือร้นที่จะลองในขณะนี้ เต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะท้าทาย

  ก่อนทำการแข่งขันก็เป็นพิธีการตามปกติ คือ มีการปล่อยนกพิราบฝูงใหญ่บินเต็มท้องฟ้า

  ผู้นำกล่าวสุนทรพจน์ จากนั้นประกาศการเริ่มต้นอย่างเป็นทางการของปีนี้ หยุนเฉิง ซัมเมอร์ อินเตอร์เนชั่นแนล มาราธอน

  ปั้ง!

  เสียงปืนปล่อยตัวนักกีฬาดังขึ้น ฝูงชนขนาดใหญ่ในจัตุรัสกลางเมือง เริ่มเคลื่อนไหว

  ดูเหมือนราวกับว่ากระแสน้ำหลั่งไหลเข้าใส่ถนนของเมือง!

  การแข่งขันแบ่งออกเป็น ฟูลมาราธอน 42.195 กม. ฮาล์ฟมาราธอน 21.0975 กม. และฟันรัน 6 กม.

  ในหมู่จำนวนนักวิ่งแข่งขัน กลุ่มพวกวิ่งฟันรัน  นั้นน้อยที่สุด แต่งตัวเป็น ปีศาจและผีมีมากที่สุด ผู้เข้าแข่งขันจะแต่งตัวเป็นตัวละคร แอนิเมชั่นและภาพยนต์ต่าง ๆ เช่น ไอรอนแมน, ซุปเปอร์แมน, เดดพูล, แตงกวา  ฟักทองฯลฯ

  พวกเขาเน้นการมีส่วนร่วมกิจกรรมแบบสนุกสนาน  หลายๆคนชูไม้เซลฟี่อย่างมีความสุขและบางคนก็ถ่ายทอดสด

  อย่างไรก็ตาม เงินรางวัลรวมส่วนใหญ่ของกิจกรรมเตรียมไว้สำหรับผู้ชนะการวิ่งมาราธอนทั้งหมด

  แน่นอน เกาจิ้ง รายงานการวิ่งมาราธอนทั้งหมด เพราะเขาไม่ใช่ผู้สมัครตำแหน่งเริ่มต้น ดังนั้นตำแหน่งจุดสตาร์ทของเขาจึงต่ำมาก

  เกาจิ้ง ไม่สนใจ เพราะการแข่งขันที่ยาวนานระยะทางไกลกว่า 40 กิโลเมตรเพิ่งเริ่มขึ้น!

  นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาวิ่งมาราธอน

  แต่เป็นการลงวิ่งฟูลมาราธอนครั้งแรก

  ตามแผนการแข่งขัน ผู้เข้าแข่งขันต้องข้ามใจกลางเมืองผ่าน ถนนตัวเมือง เข้าสู่ย่านธุรกิจ หยุนเฉิง CBD และตรงไปจนสุดถนน เหวินไฮย จากนั้นวิ่งไปรอบทะเลสาบตาม ถนนฮู่กวัวง  หลังจากมาถึงเขื่อนเก็บน้ำของทะเลสาบหยุนหลัน

  จุดหมายสุดท้ายคือ เส้นชัยที่ จัตุรัสเมโมเรียล เส้นทางนี้ได้รับการวางแผนอย่างรอบคอบ ซึ่งไม่เพียงแต่เป็นไปตามข้อกำหนดของการแข่งขันเท่านั้น แต่ยังผสมผสานฉากที่พลุกพล่านของเมืองสมัยใหม่เข้ากับทิวทัศน์ธรรมชาติ ซึ่งสามารถมีบทบาทในการประชาสัมพันธ์ได้เป็นอย่างดี

  โดยเฉพาะ ถนนฮู่กวัวง ทิวทัศน์ข้างทางสวยงามมาก

  เมื่อเขาเริ่มวิ่งครั้งแรก เกาจิ้ง วิ่งจับกลุ่มไปกับฝูงชนอย่างไม่เร่งรีบ ไม่นำหน้าหรือตามหลัง

  อุปกรณ์บนร่างกายของเขาเรียบง่ายมาก ผู้จัดงานเป็นผู้แจกจ่ายชุดแข่งขันที่เขาสวมใส่ ผ้าหมายเลขที่มีชิปจับเวลาในตัวแขวนอยู่บนเสื้อ ส่วนรองเท้าวิ่งเป็นสินค้าราคาถูกจาก เถาเป่า

  การควบคุมการจราจรได้ถูกนำมาใช้แล้วบน ถนนที่กว้างขวางและตรงบริเวณรอบ ๆ รถถ่ายทอดสดนำร่องกำลังขับอยู่แถวหน้าและผู้แข่งขันนับไม่ถ้วนกำลังวิ่งไปข้างหน้า

  สองข้างทางเต็มไปด้วยผู้ชม

  ทุกคนโบกธงสี เล็ก ๆ และเชียร์ผู้เข้าแข่งขันอย่างกระตือรือร้น

  "A9274 สู้ๆ!"

  ทันใดนั้น ก็มีเสียงตะโกนที่ชัดเจนและไพเราะจากฝูงชน

  เขาได้รับความสนใจจากผู้คนมากมาย

  เกาจิ้ง อดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปมองตามทิศทางของเสียง

  เพราะ A9274 คือหมายเลขประจำตัวของเขา!

  หลังรั้วกั้นมีเด็กสาวอายุสิบเจ็ดหรือสิบแปดปีเสี่ห้าคน พวกเธอแต่งตัวสวยสะดุดตา  บางคนโบกมือให้ เกาจิ้ง และบางคนก็ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นถ่ายรูปเขาอย่างตื่นเต้น

  รอยยิ้มอ่อนเยาว์น่ารักเบ่งบานท่ามกลางแสงแดดในฤดูร้อน

  แม้ว่า เกาจิ้ง จะไม่ได้อยู่แถวหน้าของทีม แต่ส่วนสูงและรูปร่างหน้าตาของเขาก็ดูโดดเด่นกว่าผู้เข้าแข่งขันรอบ ๆ ตัวเขาอย่างเห็นได้ชัด

  ดังนั้นมันเป็นจึงเสน่ห์ที่ดึงดูดความสนใจของสาวๆ เหล่านี้และเชียร์เขาเป็นพิเศษ

  เกาจิ้ง ยิ้มและโบกมือให้พวกเธอ

  ผลที่ได้คือเสียงตอบรับที่ดังลั่น

  "หล่อจังเลย!"

  เกาจิ้ง เช็ดเหงื่อที่มีอยู่เล็กน้อยบนหน้าผากของเขาและวิ่งไปข้างหน้าต่อไป

  แม้ว่าจะเป็นเวลากว่าสองสัปดาห์แล้วที่การเปลี่ยนแปลงชีวิตเสร็จสิ้น แต่ เกาจิ้ง ในปัจจุบันยังไม่ได้ปรับตัวเข้ากับชีวิตของชายร่างสูงและหล่อเหลาได้อย่างเต็มที่

  ตัวอย่างเช่น เมื่อ เกาจิ้ง เดินบนถนนในวันนี้ อัตราการเหลียวมองมากกว่าเมื่อก่อนอย่างน้อยสิบเท่า!

  เวลาขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดิน รถเมล์ สาวๆ มักจะแอบถ่ายรูปเขา

  ถ้าไม่ใช่เพราะเขาอายุมากเกินไปเล็กน้อย และเขาไม่รู้ว่าวิธีจะแสดง ร้องเพลงหรือเต้นอย่างไร เกาจิ้ง คงอยากลองเป็นดาราดูสักครั้ง

  'โอ้!'

  ความรู้สึกจากสมอทองแดงที่หน้าอกของเขาทำให้เขาตบหน้าผากของตัวเอง

จุดประสงค์ของการเข้าร่วมมาราธอนครั้งนี้ของ เกาจิ้ง คือประการแรกเพื่อหาค่าครองชีพ และประการที่สองเพื่อรับพลังแห่งศรัทธาสำหรับสมอทองแดง

  สมอทองแดงเพิ่งได้ หยดน้ำ เพียงไม่กี่เม็ด

  แต่นี่มันเม็ดใหญ่!

  ความมั่นใจเหล่านี้มาจากเด็กสาวที่น่ารักเหล่านั้นอย่างเห็นได้ชัด

  เนื่องจากการได้รับความสนใจและความรักสามารถได้รับพลังแห่งศรัทธา เหตุใดเขาจึงยังฝังตัวท่ามกลางฝูงชนและวิ่งตามหลังกลุ่มนำ

  คือในความเป็นจริง เกาจิ้ง ได้รับอิทธิพลจากความคิดที่เป็นนิสัยของเขาในอดีต

  นั่นก็คือการคิดเกี่ยวกับการวิ่งแบบออมแรงเป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุด

  โชคดีที่คิดได้ตอนนี้ยังไม่สายเกินไป

  เขาเร่งความเร็วขึ้นทันที ก้าวไปข้างหน้าด้วยสองขายาวๆ และแซงคู่ต่อสู้ที่วิ่งอยู่ข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

  ในช่วงเวลานี้ เกาจิ้ง กิน โปรตีน จำนวนมากทุกวัน บริโภคไขมันและน้ำตาลจำนวนมาก

  แต่เขาสูงขึ้นโดยไม่ได้เพิ่มไขมันส่วนเกินเลย และน้ำหนักของเขาก็ยังอยู่ที่ประมาณ 70 กิโลกรัม และทักษะของเขาก็แข็งแรงและยืดหยุ่นมากกว่าเดิม

  ในเวลาเพียงสองหรือสามนาที เกาจิ้ง ก็เข้าสู่กลุ่มที่นำหน้าได้สำเร็จ!

  ระดับแรกประกอบด้วยผู้แข่งขันแอฟริกันอเมริกันมากกว่าหนึ่งโหล, ผู้แข่งขันยุโรปและอเมริกาและนักกีฬาในประเทศ ในหมู่พวกเขา ผู้แข่งขันแอฟริกันอเมริกันมีเป็นส่วนใหญ่การวิ่งรักษาตำแหน่งของพวกเขาชัดเจนมาก

  ระยะห่างระหว่างพวกเขากับกลุ่มระดับที่สองที่อยู่ข้างหลังนั้นไม่มากนัก แต่พวกเขาก็วิ่งอย่างมั่นคงมาก

  ภายใต้สถานการณ์ปกติ รูปแบบนี้จะคงอยู่เป็นเวลานานจนกว่าจะมีใครผ่อนตามไม่ทันหรือมีคนที่ทำความเร็วขึ้นนำ

  เกาจิ้ง ที่จู่ๆก็ปรากฏตัว ทำให้เกิดความสับสนวุ่นวายเล็กน้อย

  ผู้เข้าแข่งขันชาวแอฟริกันอเมริกันหลายคนเฝ้าดู เกาจิ้ง วิ่งผ่านพวกเขาโดยไม่พูดอะไร

  สายตาของผู้แข่งขันชาวยุโรปและอเมริกาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

  นักวิ่งระยะไกลในประเทศสองคนแสดงความลำบากใจ

  เมื่อดูหมายเลขบนหลังของ เกาจิ้ง พวกเขาสามารถบอกได้ว่า เกาจิ้ง ไม่ใช่ผู้แข่งขันในสายมืออาชีพ

  พุ่งไปด้านหน้าโดยไม่คำนึงถึงการเก็บออมพละกำลัง ไม่มีความเป็นไปได้อื่นนอกจากการสร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับความร้อนแรง

  ผู้แข่งขันในประเทศทั้งสองพวกเขารู้สึกละอายใจกับพฤติกรรมของ เกาจิ้ง

  พวกเขาลงสนามแข่งขันมามาก และมักจะเจอคนแบบนี้

  สุดท้ายก็หมดแรง ไม่มีอันดับหรือไม่ก็ไปไม่ถึงเส้นชัย

  แน่นอนว่าไม่ว่าจะรังเกียจหรือไม่ชอบก็ไม่มีใครสามารถพูดได้ว่า เกาจิ้ง ละเมิดกฎของการแข่งขัน

  ผู้เล่นที่มีประสบการณ์เหล่านี้ไม่ถูกรบกวนโดย เกาจิ้ง และพวกเขายังคงรักษาจังหวะที่มั่นคงตามกลยุทธ์ที่กำหนดไว้

  เกาจิ้ง ที่รีบไปที่ตำแหน่งนำหน้า ดึงดูดความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วนทันที!

  เลนส์กล้องที่ติดตั้งบนรถนำร่องโฟกัสมาที่เขา และฝูงชนที่อยู่ข้างถนนก็โห่ร้อง

  ส่วนใหญ่เป็นเพราะว่ารูปร่างหน้าตาในปัจจุบันของ เกาจิ้ง นั้นดีมาก มิฉะนั้นจะไม่สามารถสร้างการตอบรับที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้

  ยินดีต้อนรับหนุ่มฮอตเสมอ

  เกาจิ้ง รู้สึกถึงสายฝนที่ตกลงมาในสมอทองแดง

  มันเป็นความรู้สึกที่สวยงามมาก!

  อารมณ์ที่เบิกบานทำให้เขาก้าววิ่งเร็วขึ้น

  เกาจิ้ง แยกตัวออกจากผู้แข่งขันที่อยู่ข้างหลัง รักษาระยะห่างประมาณ 20 ถึง 30 เมตร และตามหลังรถนำร่องอย่างใกล้ชิด

  หลังจากวิ่งมาหลายกิโลเมตรเขาก็ยังไม่รู้สึกเหนื่อยล้าเลยแม้แต่น้อย

  มีความมั่นใจเต็มที่ที่จะเข้าเส้นชัยแบบสบายๆ

  จากนั้นเดินหน้าต่อไป

  วิ่งไปข้างหน้า

จบตอน