บทที่ 18

"นี่มันอะไรกันเนี่ย"

เมื่อมองไปที่เย่ซวนบนพื้นซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยเลือดมู่หรงปิงก็ขมวดคิ้ว

จากนั้นสายตาของเธอก็ตกลงไปที่หลี่มู่ไป๋ที่ตอนนี้กำลังบีบคางของซูชิงเยว่

เขามองเธอจากระยะไกลและยิ้มให้เธออย่างสนุกสนาน นี่เป็นการยั่วยุที่ชัดเจนสําหรับเธอ!

มู่หลงปิงไม่ใช่คนแปลกหน้าสําหรับหลี่มู่ไป๋เยาวชนหมายเลข 1 ในจิงไห่

แต่เมื่อเธอมาถึงจิงไห่เธอจึงรู้จักหลี่มู่ไป๋ในฐานะเพลย์บอยเท่านั้น เขาไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่ผิดกฎหมายเลย

แต่ตอนนี้...

หลังจากเห็นเขาเช่นนี้ความประทับใจแรกของมู่หรงปิงที่มีต่อหลี่มู่ไป๋คือเขากําลังกลั่นแกล้งผู้คนและขโมยผู้หญิงของคนอื่น!

"อืม คุณตำรวจคือว่า..."

เมื่อเห็นหลี่มู่ไป๋ที่ไม่มีเจตนาจะพูดเฉินกั๋วเจิ้งผู้มีตัวตนที่สําคัญที่สุดเป็นอันดับสองในเมืองก็เริ่มอธิบายทันที

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาจะไม่สนใจที่จะอธิบายให้หัวหน้าที่ไม่มีความสำคัญเลย

แต่เมื่อหลี่มู่ไป๋อยู่ที่นี่เขาต้องยืนขึ้นและอธิบายแทนหลี่มู่ไป๋

ท้ายที่สุดด้วยตัวตนของหลี่มู่ไป๋ตระกูลหลี่ จะไม่ยอมให้มีชื่อเสียแบบนี้กับหลี่มู่ไป๋แน่นอน!

ไม่นานเฉินเฟิงก็บรรยายทุกอย่างทึ่เกิดขึ้นจนกระจ่าง

ปรากฎว่าเย่ซวนทําร้ายเฉินเฟิงและบอดี้การ์ดสองคนของเขาและดูถูกเขาอย่างเย่อหยิ่ง

นายน้อยหลี่ที่บังเอิญอยู่ที่นี้ก็ได้ออกมาช่วยเขาด้วยความชอบธรรม

แต่เย่ซวนไม่สนใจและต้องการทำร้ายเขา

นายน้อยหลี่ป้องกันตัวและปราบปรามเย่ซวนทําให้เขาหยุดการกระทําของเขา

จากนั้นเฉินกั๋วเจิ้งได้รับแจ้งว่าลูกชายของเขาถูกทุบตีและเขาก็ปรากฏตัวพร้อมกับบอดี้การ์ดของเขา

ด้วยความกลัวว่าเย่ซวนจะทําร้ายผู้คน เขาจึงถูกล้อมรอบด้วยกลุ่มของเขาทําให้เขาไม่สามารถทําร้ายผู้คนได้ชั่วคราว...

"โอ้ ช่างเป็นคําอธิบายที่สมบูรณ์แบบ!"

รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมู่หรงปิง

ในใจเธอไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูดแม้แต่น้อย!

หากหลี่มู่ไป๋ปกป้องตัวเองอย่างถูกกฎหมายเธอคงไม่เห็นฉากนั้นเมื่อเธอมาถึง

นอกจากนั้นหลี่มู่ไป๋ยังยิ้มให้เธออย่างยั่วยุ

ในขณะที่มู่หรงปิงไม่สามารถไว้วางใจในสิ่งที่คนตระกูลเฉินทั้งสองพูด เธอได้สุ่มคนในฝูงชนเพื่อสอบถามเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ด้วยเหตุนี้คําอธิบายที่เธอได้รับจากพวกเขาจึงเหมือนกันทั้งหมด!

ไม่แตกต่างจากคําอธิบายที่เฉินเฟิงมอบให้เธอมากนัก

"โอ้ พาทุกคนกลับไปที่สถานีเพื่อรับการสอบปากคำ!

นอกจากนี้ให้ส่งภาพจากกล้องวงจรปิดทั้งหมดที่มีอยู่ที่นี้มาที่สถานี ถ้าใครบอกฉันว่าระบบเฝ้าระวังเสียพวกเขาจะถูกจับกุมทันที!"

มู่หรงปิงออกคําสั่งอย่างเย็นชา

เธอยังไม่ไว้ใจในคําอธิบายของใคร!

เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทุกคนให้คําอธิบายแบบเดียวกันเมื่อถูกถาม!

ทันใดนั้นเมื่อฝูงชนได้ยินว่ามู่หลงปิงต้องการให้พวกเขาไปที่สถานีเพื่อสอบปากคําแบบตัวต่อตัวพวกเขาก็โกรธ

เหตุการณ์เกิดขึ้นตั้งแต่แรกเพียงเพราะเย่ซวนทําร้ายคนอื่น

แต่ตอนนี้ไม่เพียง แต่เจ้าหน้าที่ตํารวจเหล่านี้จะขอคําอธิบายจากพวกเขา แต่ยังต้องการนําพวกเขากลับไปสอบปากคำ

พวกเขาจะทนได้อย่างไร?

ครู่หนึ่งคนในฝูงชนเปล่งเสียงออกมาอย่างโกรธเกรี้ยวว่า "เรามีธุรกิจที่เรียกเงินหลายล้านหยวนต่อนาที พวกคุณสามารถจ่ายได้หรือไม่ถ้าคุณทําให้เราล่าช้า?"

"ใช่เรา พวกคุณไม่เพียง แต่ล้มเหลวในการรับประกันความปลอดภัยของเรา แต่ยังเสียเวลาอันมีค่าของเรา เราจ่ายภาษีของเราเพียงเพื่อให้คุณกินและนอน?"

"..."

"กัปตัน... ทุกคนที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นบุคคลที่น่านับถือในสังคม..."

เมื่อรองกัปตันได้ยินสิ่งที่พูดโดยคนเหล่านี้เขาก็รีบไปแจ้ง

สิ่งต่าง ๆ ชัดเจนแล้วและไม่จำเป็นต้องให้เรื่องมันใหญ่ไปมากกว่านี้

หากพวกเขานําคนเหล่านี้กลับไปสอบปากคำเขากลัวว่าภายในวันพรุ่งนี้

ไม่ วันนี้ทุกคนในเมืองจะได้รับข่าวแน่นอน

พวกเขาจะถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงจากสาธารณชน!

"ฉันสั่งให้นายพาทุกคนกลับไปที่สถานีแล้ว นายหูหนวก?"

อย่างไรก็ตามมู่หรงปิงยังคงพูดอย่างเย็นชาในขณะที่เธอเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเองว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น!

"แต่..."

รองกัปตันยังคงลังเล

"ปัญหาคืออะไร?... ฉันจะรับผิดชอบเรื่องนี้ สิ่งที่นายต้องทําคือทําตามคําสั่งของฉัน!"

เสียงของมู่หรงปิงเย็นลง

"ใด้ครับ ผมเข้าใจ!"

เมื่อเห็นสิ่งนี้รองกัปตันก็ไม่กล้าพูดอีกต่อไป

เขาถ่ายทอดคําสั่งไปยังสมาชิกในทีมที่เหลือของเขา

"นายน้อยหลี่โปรดตามเรามา!"

มู่หรงปิงเดินขึ้นไปหาหลี่มู่ไป๋และพูดอย่างเย็นชา

หลี่มู่ไป๋ได้ปล่อยซูชิงเยว่ไป ตอนนี้เขากําลังยุ่งอยู่กับการจิบชาอีกครั้ง

เมื่อมู่หรงปิงเดินมา เขาเพียงแค่เหลือบมองเธอเพียงครั้งเดียว ซึ่งทําให้มู่หรงปิงเยาะเย้ยเขาในใจ

แต่เมื่อเธอคิดว่าหลี่มู่ไป๋จะประท้วงอย่างแน่นอน โดยไม่คาดคิดหลี่มู่ไป๋วางถ้วยชาของเขาลงและพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร:" เป็นเกียรติของฉัน ฉันจะไม่ทำให้เจ้าหน้าที่เดือดร้อน"

ดี

มู่หรงปิงแข็งตัวสักครู่

เธอไม่เคยคาดหวังว่าหลี่มู่ไป๋จะปฏิบัติตามเธอได้อย่างง่ายดาย!

เป็นไปได้ไหมว่าเธอเดาผิด?

มันเป็นไปไม่ได้!

สัญชาตญาณของเธอไม่เคยผิด!

หลี่มู่ไป๋ก็ลุกขึ้นยืนและยิ้มให้เธอแล้ว "เอาละ พวกเรากันเถอะ เจ้าหน้าที่มู่หรง"

อะไรนะ

เขารู้ได้อย่างไรว่ามูหรงเป็นนามสกุลของเธอ?

มู่หรงปิงตื่นตระหนกในทันที!

ดวงตาคู่เย็นของเธอกําลังจ้องมองหลี่มู่ไป๋อย่างน่าสะพรึงกลัว!