ตอนที่แล้วบทที่ 28 : หลิงซานยอมรับความพ่ายแพ้!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 30 : เทคนิค​การหายใจพื้นฐานระดับ 10

บทที่ 29 : ได้รับยาเสริมประสิทธิภาพ​ยีน​!


บทที่ 29 : ได้รับยาเสริมประสิทธิภาพ​ยีน​!

มนุษย์กลายพันธุ์ล้มลงพร้อมๆกับเลือดที่ไหลนองพื้น

นักเรียนรอบๆทุกคนต้องใช้เวลานานกว่าจะหายจากอาการตกตะลึง​เเละรู้ตัวว่ามนุษย์กลายพันธุ์นั้นถูกชูโจวฆ่าตายไปแล้ว

"ในที่สุดสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวนี้ก็ตายแล้ว" หลิงซานและคนอื่นๆ ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก…..ในที่สุดพวกเขาก็รอดพ้นจากหายนะครั้งนี้

"ความแข็งแกร่งของเขาแข็งแกร่งเกินไป…. เขาเหนือกว่าฉันมาก" หลิงซานมีประกายแห่งความชื่นชมในดวงตาของเขา

….

ด้านชูโจวเขายังนึกถึงพลังใบมีดผสานเมื่อครู่นี้ ประทับความสามารถ​เมื่อกี้เข้าไปในหัวใจของเขาทีละนิดเเละเปลี่ยนมันเป็นความทรงจำที่ไม่สามารถ​ลบออกได้ เเละเขามีความมั่นใจว่าตราบใดที่เขาฝึกเพิ่มอีกสักระยะ เขาจะสามารถสร้างออร่าใบมีดแบบนั้นได้ตามต้องการ

"...ตอนนี้ แม้ว่ามนุษย์กลายพันธุ์จะถูกตัดหัวไปแล้ว แต่ก็ยังมีปัญหาที่ต้องจัดการ" ชูโจวพูดกับตัวเองพลางมองดูมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ตัวอื่นๆ รอบตัวเขา

"หืม ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดปกติกับมอนสเตอร์​รูปร่างคล้ายมนุษย์พวกนี้!" เมื่อชูโจวหันกลับมามองเขาก็พบว่ามอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ที่เหลือทั้งหมดกำลังนอนอยู่บนพื้นและตัวสั่นกระตุก พร้อมกับส่งเสียงคำรามอย่างคร่ำครวญ

"เกิดอะไรขึ้นกับมอนสเตอร์พวกนี้?" หลิวเฉียนๆและคนอื่นๆ เดินไปที่ด้านข้างของชูโจวและมองดูเหล่ามอนสเตอร์ที่กระตุกอยู่บนพื้นอย่างอยากรู้อยากเห็น

ชูโจวครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วพูดว่า "บางทีมอนสเตอร์ที่ถูกสร้างขึ้นเหล่านี้มีข้อบกพร่องร้ายแรงและไม่สามารถอยู่รอดได้เป็นเวล่นาน ตอนนี้เวลาการมีชีวิต​โดยประมาณของพวกมันคือ..."

ก่อนที่ชูโจวจะพูดจบ มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ที่กระตุกเกร็งทั้งหมดก็ตัวแข็งทื่อเเละเเน่นิ่งไป

ชูโจวเดินไปไกล้ๆมอนสเตอร์คล้ายม​นุษย์​ และพบว่ามอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์ทั้งหมดนั้นไม่มีพลังชีวิตเหลืออยู่อีกต่อไปเเล้ว

"ตายหมดเเล้ว"เขาพูดเบาๆ

ในที่สุดทุกคนก็แสดงสีหน้าผ่อนคลาย ราวกับว่าพวกเขายังได้มีชีวิตรอดอยู่หลังจากเกิดหายนะ…… ณ จุดๆนี้พวกเขาปลอดภัยอย่างแท้จริงเเล้ว

นักเรียนหลายคนอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ ครั้งนี้อันตรายเกินไปจริงๆ และเป็นความโชคดี​ที่รอดมาได้

ที่ทางเข้าเมือง

จางเหยาหยาง จู่ๆ ก็ผละออกจากการต่อสู้กับอาจารย์​ลี่เกอและคนอื่นๆ จาดนั้นหยิบเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์ออกมาและดูหน้าจอที่แสดงบนเครื่อง…. เเล้วก็เห็นจุดสีเทาหลายจุดบนหน้าจอ

"ในเวลาไม่ถึงชั่วโมง พวกมันตายหมดแล้วหรือ?......ดูเหมือนว่าจะต้องปรับปรุงยามอนสเตอร์ประเภท B อีกหน่อย!" เขาพูดกับตัวเองจากนั้นมองไปที่อาจารย์​ลี่เกอและคนอื่นๆ

"ทุกท่าน ตอนนี้เกมส์​จบแล้ว ฉันยังมีสิ่งที่ต้องทำ….ไว้ฉันจะไม่เล่นกับพวกคุณอีกในอนาคต​นะ!" เขาหัวเราะออกมาดัง ๆ และหายตัวไป

อาจารย์​ลี่เกอและคนอื่นๆ ไม่มีทางเลือกอื่นเพราะพวกเขาไม่สามารถหยุดจางเหยาหยางได้

"เข้าไปในเมืองกันเถอะและดูว่ามีนักเรียน​เหลืรอดกี่คน" อาจารย์​ลี่เกอและคนอื่นๆ ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือความปลอดภัยของนักเรียน และพวกเขาก็รีบเข้าไปในเมืองด้วยความเร็วสูงสุด

ครู่ต่อมา อาจารย์​ลี่เกอและคนอื่นๆ ก็มาถึงจุดที่ชูโจวและนักเรียนคนอื่นๆ ที่รอดชีวิตกำลังนั่งพักกันอยู่

"ชูโจว" เมื่อเห็นว่าชูโจวยังสบายดี อาจารย์​ลี่เกอที่ตึงเครียดอยู่ตลอดเวลาก่อนหน้านี้ก็ผ่อนคลายลง

"อาจารย์​ลี่เกอ คุณมาเเล้ว……ผมขอโทษ​ด้วยนักเรียนสี่คนในโรงเรียนของเราตอนนี้เหลือเพียงหลิวเฉียนๆและฉันเท่านั้น...สำหรับโจวถง และจินเจิ้นหนานผมไม่เห็นพวกเขาเลย

และเกรฃว่าพวกเขาอาจเสียชีวิตใต้เงื้อมมือของมอนสเตอร์รูปเเบบมนุษย์เหล่านี้ไปแล้ว” ชูโจวกล่าว (เพราะเอ็งต่างหาก -​___-)​

"ดีเเล้วที่พวกเธอรอดมาได้…. สำหรับโจวถงและจินเจิ้นหนาน ฉันพูดได้คำเดียวว่าพวกเขาโชคไม่ดีเท่านั้น ปกติในการทดสอบชั้นยอดก็มักจะมีอันตรายถึงตายอยู่แล้ว เเถมครั้งนี้ยังมีอุบัติเหตุเช่นนี้เกิดขึ้นอีก มันจึงเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะเสียชีวิต..."

อาจารย์​ลี่เกอรู้การกระทำที่เลวร้ายของโจวถง และจินเจิ้นหนานในระหว่างปฏิบัติการพายุเเล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่ชอบนักเรียน​สองคนนี้โดยธรรมชาติ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้จริงจังกับชีวิตและความตายของพวกเขา

ในเวลาเดียวกัน​นี้ ครูชั้นนำของโรงเรียนมัธยมหลายแห่ง ตลอดจนคณะกรรมการของมหาวิทยาลัยต่อสู้ทั้ง 6 แห่ง ก็ได้รับรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น​ทั้งหมดจากนักเรียนคนอื่นๆ

เมื่อพวกเขารู้ว่าชูโจวเป็นคนที่พลิกสถานการณ์​การต่อสู้นี้ รวมถึงเป็นคนที่ฆ่ามนุษย์กลายพันธุ์ระดับกึ่งปลุกพลังและช่วยนักเรียนผู้รอดชีวิตทั้งหมดไว้… สิ่งนี้​ทำให้​พวกกเขาทั้งหมดรู้สึกตกตะลึง​อย่างมาก

"นักเรียนชูโจวจากคะแนนและความสำเร็จของคุณ เรายอมรับว่าคุณเป็นอันดับหนึ่งในการทดสอบชั้นยอดนี้….. ตามกฎแล้ว เราจะให้รางวัลคุณเป็นหลอดยาเสริมประสิทธิภาพ​ยีน"

"เเต่ในเหตุการณ์​นี้คุณมีส่วนร่วมมากเกินไป และรัฐบาลจะต้องให้รางวัลอื่น ๆ เพิ่มเติมแก่คุณอย่างแน่นอน..."

หลังจากการปรึกษาหารือกัน ครูชั้นนำของโรงเรียนมัธยมสิบอันดับแรก​ก็ลงความเห็น​กันว่าชูโจวเป็นอันดับหนึ่งในการทดสอบชั้นยอดนี้ และประกาศ ณ จุดนั้น

หลิงซาน, ซีเหมิง, หลี่ชิงฉี และนักเรียนที่รอดชีวิตทั้งหมดไม่ได้แสดงท่าทีคัดค้าน ทุกคนคิดว่านี่เป็นสิ่งที่ชูโจวสมควรได้รับ

"สำเร็จแล้ว ในที่สุด​ฉันก็ได้รับยาเสริม​ประสิทธิภาพ​ยีน​!" ชูโจวรู้สึกปลาบปลื้มในใจ……ในที่สุดเป้าหมายของเขาในการเข้าร่วมการทดสอบชั้นยอดใฝครั้งนี้ก็บรรลุผลสำเร็จแล้ว

ด้วยยาเสริมประสิทธิภาพ​ยีน​ มันง่ายสำหรับเขาที่จะปลดล็อก​เเละพัฒนา​เป็นนักรบที่แท้จริง!

จากนั้นพวกเขาก็ประกาศว่า หลิงซานเป็นอันดับที่สอง, ซีเหมิงเป็นอันดั​บที่สาม และ หลี่ชิงฉี เป็นอันดับที่สี่….. สิ่งนี้ทำให้ หลิงซานเเละซีเหมิงยังได้รับรางวัลยาเสริม​ประสิทธิภาพ​ยีน​เเละด้วยสาเหตุ​นี้ทำให้หลี่ชิงฉีรู้สึกเศร้าเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม ไม่นานเธอก็ได้ความหวังกลับคืนมา เพราะครูคนหนึ่งบอกว่าเธอก็ทำผลงานได้โดดเด่นในเหตุการณ์​ครั้งนี้อย่างมาก รัฐบาล​อาจจะพิจรณา​ให้รางวัลเป็นหลอดยาเสริมประ​สิ​ท​ธิภาพ​ยีน​ให้กับเธอสิ่งนี้ทำให้หลี่ชิงฉีมองเห็นความหวังอีกครั้ง

…..

  

"เอาล่ะนักเรียน​ทุกคน​ ในตอนนี้จะมีประกาศเฉพาะสี่อันดับแรกของการทดสอบชั้นเท่านั้น​ และสำหรับ​อันดับ​อื่นๆเราจะแจ้งให้ทราบในเร็วๆ นี้..."

"สถานการณ์​เลวร้ายที่นี่มีเรื่องที่น่ากลัวเกิดขึ้น​มากเกินไป….. เราต้องรีบติดต่อกรมตำรวจเพื่อให้มาจัดการกับเรื่องนี้"

ครูหลายคนไม่ได้ประกาศอันดับต่อไป แต่ติดต่อกับกรมตำรวจทันทีแล้วปล่อยให้คนของกรมตำรวจจัดการเรื่องนี้ โดยเฉพาะซากศพของสัตว์ประหลาดรูปร่างมนุษย์นั้นต้องได้รับการตรวจสอบ​อย่างจริงจัง…….พวกเขาคาดการณ์ได้เลยว่าเหตุการณ์นี้อาจก่อให้เกิดพายุลูกใหญ่ตามมา

……..

"นักเรียนชูโจว ฉันชื่อกัวเต๋าจากมหาวิทยาลัยกองทหารที่หนึ่ง​ ฉันสงสัยว่าเธอจะพอมีเวลาบ้างไหม ฉันอยากคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว"

"อะแฮ่ม...ชูโจวเพิ่งผ่านการต่อสู้อันโหดร้ายมาหมาดๆ ดังนั้นในตอนนี้เขาคงจะเหนื่อยมาก….. คุณกัวเต๋าอย่าทำให้เขาลำบากเลย นักเรียนชูโจวเธอคงจะหิวและเหนื่อยแล้ว ฉันได้จองภัตตาคาร​อาหารสี่ฤดูไว้เเล้ว… เราไปหาอะไรกินกันก่อนดีไหม”

"หยานชิง….คุณเรียนรู้การเล่นกลที่ใหนมากัน นักเรียน​ชูโจวมากับฉันดีกว่า ฉัน……… "

ในขณะนี้ชูโจวได้ ถูกรายล้อมด้วยคณะกรรมาธิการจากมหาวิทยาลัย 6 แห่ง รวมทั้งกัวเต๋า และ หยานชิง

คณะกรรมาธิการทุกคนทักทายชูโจวอย่างกระตือรือร้น และบางคนถึงกับติดสินบนเพียงเพื่อต้องการคุยกับชูโจวตามลำพัง

เเต่ก็ไม่แปลกที่คณะกรรมาธิการเหล่านี้จะกระตือรือร้นมากขนาดนี้…..นัดเรียนผู้ฝึกหัดระดับสูง​คนหนึ่งสามารถ​ฆ่าสิ่งมีชีวิตระดับกึ่งนักรบผู้ปลุกพลังได้….เด็กคนนี้มีศักยภาพมากแค่ไหนกัน? พวกเขาคงเป็นคนโง่เขลาหากไม่คิดหาทางพาชูโจวเข้ามหาวิทยาลัยในตอนนี้

ชูโจวมองคณะกรรมการมหาวิทยาลัยทั้งหลายที่จ้องมองเขาราวกับหมาป่ามองลูกเเกะ แน่นอนว่าเขารู้ว่าจุดประสงค์ของคณะกรรมาธิการเหล่านี้คืออะไร?

แต่ว่า เขายังไม่รู้ว่าจะเดินทางไปต่ออย่างไรในอนาคต ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถให้คำตอบกับคนเหล่านี้ได้…… เขาต้องกลับไปคิดให้รอบคอบว่าจะทำอย่างไรต่อไปหลังจากได้รับการเลื่อนขั้นเป็นนักรบเเล้ว

"ทุกท่าน ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายนักในตอนนี้ และไม่ต้องการที่จะคิดเกี่ยวกับการเข้ามหาวิทยาลัยนั้นในตอนนี้...ดังนั้นฉันจะให้คำตอบหลังจากที่ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกสองสามวัน"

"อาจารย์ลี่เกอ กลับกันเถอะ" ชูโจวพูดกับคณะกรรมาธิการอย่างสุภาพ แล้วขอให้อาจารย์​ลี่เกอพาเขาออกไปโดยเร็ว

"โอเค กลับกันเถอะ" อาจารย์​ลี่เกอพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและก่อนที่คณะกรรมาธิการหลายคนจะทันได้รั้งพวกเขาไว้ เธอก็จับมือชูโจวและหลิวเฉียนๆจากนั้นกลายเป็นภาพติดตาและจากไป

ในป่าเเห่งหนึ่ง

ร่างของจางเหยาหยางกำลังควบม้าอย่างรวดเร็วเข้าไปในป่าเล็กๆ แห่งนี้เพื่อมาพบลูกน้องของเขา….. แต่เมื่อมาถึงกลับพบว่าไม่มีวี่แวว​ลูกน้องคนใดที่เขาอยู่ที่นี่เลย

"พวกมันหายไปใหนกันหมด" เขาพูดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย

"พวกมันกำลังรอเเกอยู่ในนรกเเล้ว" ด้านหลังของจากเหยาหยางปรากฏ​ชายวัยกลางคนร่างอ้วนท้วนเเละกำลัวทำการหักกิ่งไม้ออกมาถือไว้ในมือ

"เเกเป็นใคร?" ร่างของจางเหยาหยางเกร็งขึ้นทันใด รูม่านตาของเขาหดลง และเขามองดูชายวัยกลางคนร่างอ้วนท้วนที่อยู่​ต่อหน้าเขาด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง

เขาเป็นมหาอำนาจนักรบระดับพิเศษ​ แต่เขาไม่ทันสังเกตเห็นเลยว่าอีกฝ่ายอยู่ที่นี่ตั้งเเต่เมื่อไร…….นี่มันผิดปกติมาก

"คนตาย จำเป็นต้องรู้มากขนาดนั้นเลยหรอ?" ชายวัยกลางคนอ้วนพูดอย่างเฉื่อยชา

วิ่ง! ........ แม้ว่าภายนอกจากเหยาหยางจะดูก้าวร้าว เเละปกติ​เขาดูไม่ได้ใส่ใจกับหมายจับของรัฐบาลด้วยซ้ำ

แต่ที่จริงแล้วเขาเป็นคนที่ระมัดระวังตัวมาก มิฉะนั้นด้วยบุคลิกที่ก้าวร้าวเช่นนี้ เขาคงไม่มีชีวิตอยู่ถึงทุกวันนี้

หลังจากตระหนักว่าชายวัยกลางคนที่ดูขี้เกียจและอ้วนคนนี้อาจจะเป็นบุคคลที่อันตรายอย่างยิ่ง เขาไม่แม้แต่จะลองทดสอบพลังของอีกฝ่าย​ด้วยซ้ำ เขาทำการหันหลังกลับและหนีไปทันที

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาหันหลังกลับและหนีออกไปได้ไม่ถึงสิบเมตร กิ่งไม้ใหม่เอี่ยมก็แทงทะลุผ่านศีรษะของเขาทันที

โผ๊ะ!

จางเหยาหยาง ผู้ทรงพลังต่อหน้าอาจารย์​ลี่เกอและคนอื่น ๆ ก่อนหน้านี้​ ได้เสียชีวิตลงไปอย่างเงียบ ๆ ในป่าที่ไม่มีใครรู้จักนี้

"อ่อนเเอแบบนี้ยังที่กล้ามาที่เขตเจียงเฉิงเพื่อสร้างปัญหา...ไม่รู้หรอว่าเจ้านายของฉันชอบความสงบเงียบ"

"เห้อออ….วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ดี เป็นวันหยุดที่หายากเเละฉันได้นัดกับป้าหวังและคนอื่นๆ เพื่อเต้นสแควร์แดนซ์ด้วยกัน แต่มันกลับสูญเปล่าไปแบบนี้..."

ชายวัยกลางร่างคนอ้วนพึมพำอย่างไม่พอใจ เอามือใส่กระเป๋ากางเกง ก้าวข้ามร่างของจางเหยาหยาง และเดินเฉื่อยชาไปทางด้านนอกของป่า

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะจากไป เขาได้มองลึกเข้าไปในทิศทางหนึ่งของป่าเเละหลังจากที่ชานร่างอ้วนวัยกลางคนหายไป ก็ปรากฏ​ร่างสองร่างกระโดดลงมาจากต้นไม้ หนึ่งในนั้นคือ "จิ้งจอกเงิน" ซูไป๋ อีกคนเป็นชายร่างกำยำในชุดคลุมสีดำ

"ช่างน่ากลัวจริงๆ…. ในเขตเจียงเฉิงนี้มีมังกร​ซ่อนอยู่​เต็ม​ไปหมด! ถ้าฉันกล้าสร้างปัญหา​ที่นี่...บางที ฉันอาจจะตายที่นี่เหมือนคนงี่เง่าอย่างจางเหยาหยาง" ซูไป๋พูดกับร่างในชุดดำที่อยู่ข้างๆ เขา

"นายน้อยพูดถูก…คนในเขตเจียงเฉิงนี้น่ากลัวมาก" ร่างในชุดคลุมสีดำพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

"เหล่าลูกน้องของฉันไม่เคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับบุคคลเเบบนั้นเลย...คาดว่ามีคนไม่มากนักที่รู้ว่ายังมีปีศาจเช่นนี้ซ่อน​อยู่​ในเขตเจียงเฉิง"

"เอาล่ะเขตเจียงเฉิงนี้น่ากลัว​เกินไป…. เราต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเเละอย่าเผลอไปขัดขวางสายตาของใครบางคน​เข้า" หลังจากที่ซูไป๋พูดจบเขาก็หายไปพร้อมกับร่างในชุดดำ

………………………

5 1 โหวต
Article Rating
1 Comment
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด