ตอนที่ 10 หล่อแล้ว!
ตอนที่ 10 หล่อแล้ว!
ในชีวิตคนเราทุกคนย่อมมีการเปลี่ยนแปลงเสมอ คำถาม:ประสบการณ์แบบไหนที่จะทำให้การเปลี่ยนแปลงชีวิตสมบูรณ์แบบ?
ผมชื่อ เกาจิ้ง ฉันอาศัยอยู่ในหมู่บ้านในเมือง เป็นบ้านเช่าหลังเล็ก และฉันกำลังจะออกไป ตัดผมที่ร้านตัดผม
และผมขอตอบว่า ประสบการณ์เปลี่ยนแปลงชีวิต ที่สมบูรณ์แบบขั้นเทพคือ
สูงกว่า เร็วกว่า แข็งแรงกว่า และหล่อกว่า….
เออๆ!ใช่ และยังมี ต้องรวยและหรูกว่า
ข้อหลังนี้ ฉันยังไม่มี
เกาจิ้ง กระโดดลงจากบันไดสูงประมาณ 10 กว่าขั้น รู้สึกตัวเบาเหมือนจะบินได้ ขอเท้าของเขาแตะพื้นคอนกรีตที่หน้าประตูเหล็ก ด้วยความแข็งแกร่งของการสปริงตัว เกาจิ้ง กระโดดขึ้นอีกครั้งแบบกระโดดไกล เขากระโดดไปที่ขอบแปลงดอกไม้ที่ก่อขึ้นด้วยอิฐฝั่งตรงข้ามถนน ระยะทางไกลกว่า 3 เมตร
"เฮ้ย!เจ๋งว่ะ"
เกาจิ้ง ผ่อนลมหายใจออก กำมือแน่นเขย่าแขนเล็กน้อย ในความรู้สึกเชื่อมั่นและสะใจ
" โอ๊ะโอ!"มีเสียงเด็กแว้วมา
เกาจิ้ง หันหน้าไปทันที เขาก็เห็นหลานชายตัวน้อยของครอบครัวของ จางโบ ข้างบ้านขี่สกู๊ตเตอร์ส่ายไปส่ายมา เงยหน้าขึ้นมองเขา
แล้วตกตะลึง! ?
"น้า!น้าทำอะไร"
"น้าทำแบบนั้นได้ไง"
"ทำไมน้ากระโดดใด้ไกลจัง"
เด็กน้อยเต็มไปด้วยประโยคคำถาม
เกาจิ้ง หัวเราะเบาๆแล้วกระโดดลงมาจากแปลงดอกไม้ เอื้อมมือไปลูบหัวเด็กน้อย จากนั้นก็ออกเดินไปที่ปากซอย
เกาจิ้ง รู้สึกดีมาก ร่างกายไม่เคยสบายและรู้สึกกระชุ่มกระชวยแบบนี้มาก่อน เต็มไปด้วยพละกำลังและความมีชีวิตชีวาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ในสายตาของ เกาจิ้ง โลกทั้งใบสดใสและสดใสกว่าที่เคย และแม้แต่ฝุ่นเล็ก ๆ ก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
เหมือนได้ใส่แว่นที่มีองศาตรงกันเป็นครั้งแรกหลังจากสายตาสั้นมาหลายปี!
ผลกระทบของสภาพแวดล้อมโดยรอบในฉากตึกสูง ในปัจจุบันรอบด้านเป็นแบบสามมิติที่ยังไม่คุ้นชิน
ประสาทสัมผัสของเขาเฉียบคมมาก
แม้ว่าสิ่งนี้จะนำปัญหามาให้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ เกาจิ้ง เชื่อว่าเขาสามารถปรับตัวเข้ากับมันได้อย่างไม่มีปัญหา
ปัญหาที่ต้องแก้ไขทันทีคือ เสื้อยืดคับ กางเกงสั้นขาลอยขึ้นมา รองเท้าคับเกินไป
และเส้นผมที่ชี้โด่เด่จากการขึ้นใหม่ต้องถูกตัดแต่งซะหน่อย
ด้วยการก้าวอย่างรวดเร็ว เกาจิ้ง เดินออกจากตรอกไปยังถนนด้านนอกใช้เวลาไม่นาน
ใกล้เวลาอาหาร ที่ร้านทำผม มีป้ายไฟทรงกระบอกสีน้ำเงินแดงกำลังหมุนอยู่ ที่ทางแยก
ช่างตัดผม ที่ย้อมผมสีน้ำเงินและหญิงสาวที่มีหน้าที่สระผมย้อมผมสีแดง กำลังถือโทรศัพท์มือถือและกดแป้นพิมพ์อย่างใจจดใจจ่อ
เมื่อเห็น เกาจิ้ง ที่ผลักประตูเดินเข้ามา ช่างตัดผมหันมาเห็น ก็ตกตะลึง
เขางุนงงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถามอย่างลังเล: "เออ!พี่! พี่เกา?"
เขายังรู้สึกไม่แน่ใจ
เกาจิ้ง นั่งลงบนเก้าอี้ทำผม พยักหน้าแล้วพูดว่า "ช่าง ช่วยเล็มผมให้ฉันหน่อย"
"ว้าว!"
หญิงสาวช่างสระผมกระโดดขึ้นและอุทานว่า "พี่ เกา ทำไมวันนี้พี่หล่อจัง"
เกาจิ้ง ยิ้มและพูดว่า "ก็คนมันหล่อนะ"
หญิงสาวช่างสระผมยิ้มและขยิบตาให้เขา: "คนเราจะหล่อได้รวดเร็วอะไรขนาดนั้น มาฉันจะสระผมให้คุณก่อน"
"ไม่ต้องหรอก ฉันกำลังรีบ ให้ ช่าง ตัดเลย”เกาจิ้งตอบ
หญิงสาวที่กำลังจะสระผมให้เขาทำหน้ามุ่ย แล้วกลับมานั่งเล่นโทรศัพท์อีกครั้ง
ช่างตัดผมยืนอยู่ข้างหลังเกาจิ้ง มองซ้าย ขวา หน้า หลัง อย่างไม่เชื่อ
เกาจิ้ง มักจะมาหาเขาเพื่อตัดผม แต่เมื่อเทียบกับครั้งสุดท้ายที่เขาพบกันกลับตอนนี้ เขาดูเหมือนเป็นคนละคน
หากคุณต้องการไปทำศัลยกรรม ไม่มีที่ไหนทำได้เร็วขนาดนั้น!
"อะแฮ่ม!"
เกาจิ้ง ไออย่างกระวนกระวายในขณะที่เขาจ้องมองอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ช่างตัดผมตั้งสติได้และรีบพูดว่า "พี่เกา ฉันจะช่วยคุณเล็มผมทั้งสองข้างและตัดด้านบนอีกเล็กน้อย"
เกาจิ้งไม่คัดค้าน: "อืม เอาตามความคิดของช่างเลย"
แม้ว่าช่างตัดผมยังเด็กมาก แต่ฝีมือของเขาก็ค่อนข้างดี
เขาและหญิงสาวคนนั้นเป็นคู่หนุ่มสาว ทั้งสองหนีจาก มณฑลเจียงซี มายัง หยุนเฉิง และเปิดร้านที่นี่
เหตุผลของการหลบหนีนั้นง่ายมาก ครอบครัวของเขาไม่สามารถจ่ายเงินกับเรื่องบางเรื่องไหว หรืออาจจะเป็นหนี้สินส่วนตัว
เกาจิ้ง เคยมาตัดผมที่ร้านของเขาเป็นประจำ ดังนั้นเขาและทั้งคู่จึงรู้จักกัน
เข้าจึงรับรู้และเข้าใจสถานการณ์นี้ด้วย
ช่างหยิบปัตตาเลี่ยนไฟฟ้าขึ้นมา และใช้เวลาเพียงสิบนาทีก็ทำทุกอย่างเสร็จ
เขาไว้ผมสั้นส่วนของ เกาจิ้ง เล็มจอนด้านซ้ายและขวา และค่อยๆ ตัดตามรูปร่างของศีรษะ
มืออาชีพคือมืออาชีพ
หลังจากได้รับการตัดแต่งผมให้เข้าทรงโดยช่างตัดผม คะแนนรูปลักษณ์ของ เกาจิ้ง เพิ่มขึ้นอย่างน้อย 0.5! หล่อขึ้นมาอีกนิด
ดูสดชื่น มีความสามารถ อบอุ่น และหล่อเหลา แถมยังมีรสนิยมแบบผู้ชายอินเทรนด์อีกด้วย
หญิงสาวที่กำลังสระผมอยู่ข้างๆเธอกำลังจ้องมองมาที่เขา
เกาจิ้ง พอใจมาก: "เท่าไหร่?"
ช่างตัดผม ใช้ไดร์เป่าผมมาเป่าเศษผมออก แล้วตอบด้วยรอยยิ้ม: "ค่าช่าง 20 ครับ"
เกาจิ้ง หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อชำระเงินผ่าน วีแชท
เกาจิ้ง มาที่ร้านขายเสื้อผ้าฝั่งตรงข้ามถนนอีกครั้ง
ถนนในหมู่บ้านในเมืองแห่งนี้เต็มไปด้วยร้านค้า และสามารถซื้อสิ่งจำเป็นในชีวิตส่วนใหญ่ได้ที่นี่
เขาซื้อเสื้อยืดและกางเกงยีนส์ตัวใหม่ที่ร้านแต่ละแห่ง รวมทั้งรองเท้าคู่ใหม่ที่เข้ากับเขาได้ดี
หลังจากเปลี่ยนชุดใหม่แล้ว ก็เรียกแท็กซี่ที่สี่แยก
“โชเฟอร์ ไปโรงแรมเกาลูน!”
เกาจิ้งตะโกนบอกจุดหมาย อย่างกระวนกระวายเพราะ ท้องของเขาเริ่มสร้างปัญหาอีกครั้ง
ก่อนหน้านี้ที่บ้าน เกาจิ้ง กินอาหารแห้งทั้งหมดที่อยู่ในเป้ของเขา
เมื่อรวมกับเครื่องดื่มชูกำลังสองขวดเขาแทบจะไม่รู้สึกอะไรเลย
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงต่อมาท้องของเขาก็เริ่มร้องอีกครั้ง
ไม่เพียงแค่กระเพาะเท่านั้น แต่เซลล์ในร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความหิวกระหาย ต้องการการเติมพลังงานอย่างเร่งด่วน!
โรงแรมเกาลูน เป็นโรงแรมระดับ 5 ดาวเก่าแก่ใน หยุ่นเฉิง และยังเป็นโรงแรมที่ให้บริการโดย จินฮุย การค้า
บุฟเฟ่ต์ของเขาดีมาก ในอดีต เกาจิ้ง เคยมา ทานอาหารกับลูกค้าไม่กี่ครั้ง
เกิดความประทับใจอย่างมาก
เมื่อเขามาถึงโรงแรม เขาขึ้นลิฟต์ไปที่ร้านอาหารบนชั้นสาม และ เกาจิ้ง จ่ายเงิน 298 โอเชียน สำหรับอาหารที่บาร์
ราคาค่อนข้างแพง แต่ เกาจิ้ง ตัดสินใจที่จะให้รางวัลตัวเอง
เฉลิมฉลองให้กลับชีวิตที่รอดตายของเขา จากเหตุร้ายแล้วกลายเป็นดี!
บุฟเฟ่ต์ของ โรงแรมเกาลูน เน้นอาหารทะเลสดเป็นหลักคุณภาพและรสชาติของวัตถุดิบก็ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีแม้ว่าจะยังไม่ถึงเวลารับประทานอาหารแต่ก็มีลูกค้าจำนวนมากอยู่ที่ล็อบบี้แล้ว
เกาจิ้ง ถือจานอาหารค่ำตรงข้ามโซนอาหารทะเลที่มีผู้คนจำนวนมากที่สุดและตรงไปที่พื้นที่บาร์บีคิว
บาร์บีคิวเป็นที่นิยมน้อยกว่าอาหารทะเล
สำหรับคนส่วนใหญ่ ถ้ากินสเต็กเนื้อหนาที่ย่างด้วยเตาถ่าน เขาสามารถกินได้ แค่70-80% ของค่าอาหาร ซึ่งไม่คุ้มกับค่าราคาบุฟเฟ่ต์ที่จ่ายไป
และการกินเนื้อสัตว์จะทำให้แน่นท้องเพราะเนื้อสัตว์ย่อยยากเลยอิ่มง่าย
อย่างไรก็ตาม สำหรับ เกาจิ้ง ในขณะนี้ สเต็กเนื้อริบอายชิ้นหนาที่วางบนตะแกรงนั้นมีรสชาติที่อร่อยมาก และเขาไม่สามารถห้ามไม่ให้น้ำลายไหลได้เพียงแค่มองพวกมัน
เขาสั่งสเต็กห้าชิ้นในคราวเดียว และสั่งให้เชฟทาชีสหนาๆ บนสเต็กแต่ละชิ้น
การอัดแคลอรี่เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับเขาในตอนนี้
พ่อครัวไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า เกาจิ้ง จะกินสเต็กด้วยคนเดียวมากมายขนาดนี้ และเสิร์ฟซอสสูตรลับอย่างพิถีพิถัน
เกาจิ้ง ถือสเต็กจานใหญ่ 5 จานและหาที่นั่งตรงมุมห้องโถงโดยบริการตนเอง แล้วนั่งลง
เกาจิ้ง ไม่ค่อยได้กินอาหารตะวันตกบ่อยนัก และเขาไม่ชำนาญในการใช้มีดและส้อม
แต่วันนี้เขากำลังหัดใช้มีด หั่นสเต็กชิ้นหนาๆ อย่างง่ายดาย จุ่มเนื้อกับซอส
อ้ำ!!
สเต็กเนื้อริบอายชิ้นหนาถูก เกาจิ้ง จัดการเรียบ
ไม่เหลือชีสแม้แต่นิดเดียว
"หายหิวมาได้หน่อยนึง!"
แม้ว่ามันจะยังห่างไกลจากการเติมเต็มความอยากอาหารของเขา แต่ เกาจิ้ง ก็รู้สึกสบายใจมากขึ้นกับสเต็กที่อยู่ไม่ท้อง
เขารู้สึกได้แม้กระทั่งว่าเนื้อวัวถูกย่อยอย่างรวดเร็วในร่างกายของเขา เปลี่ยนเป็นพลังงานอย่างต่อเนื่อง
หลังจากนั้นเขาจัดการกับสเต็กที่เหลือต่อแบบรวดเดียวจบ
สเต็กชิ้นที่สองและสามถูกกวาดเรียบ
การใช้มีดและส้อมของ เกาจิ้ง มีความเชี่ยวชาญมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ความเร็วในการจัดกานอาหารดำเนินไปอย่างรวดเร็ว
ห้านาที สเต็กเนื้อริบอายชิ้นหนา 5 ชิ้น ก็เกลี้ยงฉาด
"เสร็จแล้ว! นี่แค่รอบแรก"
โชคดีที่ เกาจิ้ ซ่อนตัวอยู่ในมุมที่ห่างไกล มิฉะนั้นคนอื่นคงจะตกใจแล้วหันมาจ้องมอง
อย่างไรก็ตาม เกาจิ้ง ยังรู้สึกไม่ถึงครึ่งกระเพาะ
หยิบผ้าเช็ดปากและซอสที่ติดตามมุมปากออก แล้วเขาก็ลุกขึ้นและไปที่พื้นที่บาร์บีคิวอีกครั้ง
อันที่จริงเมนูบุฟเฟ่ต์ในร้านเกาลูน มีมากมายนอกจากอาหารทะเลและบาร์บีคิวแล้วยังมีผัดผักตามฤดูกาลซุปและของว่างพาสต้าข้าวและของหวาน ฯลฯ
แต่เกาจิ้งสนใจแต่เนื้อเท่านั้น
เมื่อเห็น เกาจิ้ง ผู้เชี่ยวชาญด้านบาร์บีคิวก็ผงะอย่างเห็นได้ชัด
"ทำไมคุณมาที่นี่ล่ะครับ"
สเต็กย่างก่อนหน้านี้ทั้งหมดถูก เกาจิ้ง เอาไป และชิ้นใหม่เพิ่งวางบนชั้นวาง และพวกเขายังไม่ได้ปรุงด้วยซ้ำ!
"เอาแบบแรร์:สามชิ้นก็พอ"
เกาจิ้งไม่สนใจ: "ให้ฉัน ขอบคุณ"
คนจีนไม่ค่อยชอบสเต็กแบบ แรร์: ดิบเกินไป สุกห้าหรือหกคือตัวเลือกหลัก และต้องทำอย่างดี .
เกาจิ้ง รู้สึกว่าแม้ว่ามันจะดิบทั้งหมด แต่เขาก็ยังกินได้
พ่อครัวย่างเสิร์ฟสเต็กย่างระดับกลาง 3 ชิ้นด้วยสีหน้าแปลกๆ
แน่นอนว่าชีสและซอสเป็นสิ่งจำเป็น
เกาจิ้ง เลือกเนื้อแกะและหมูสามชั้นทอดกับหัวหอม
ย้อนกลับมานั่งที่เดิมและกินต่อ
เมื่อเกาจิ้งจัดการกับเนื้อไปอีกสี่ส่วน และในที่สุดก็เหลือเพียงเนื้อแกะทอดหนึ่งจาน ก็มีบริกรคนหนึ่งเข้ามา
ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เขาพูดอย่างสุภาพว่า "ขอประทานโทษค่ะ ดิฉันขออนุญาตเก็บจานให้นะคะ'
เกาจิ้งพยักหน้าและยิ้ม "โอเค ขอบคุณ
บริการค่อยๆ วางจานเปล่าลงบนที่เก็บจาน
แต่หัวใจของเธอกลับกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง "ว้าว ว้าว หล่อจัง รอยยิ้มมีเสน่ห์มาก แล้วก็..."
"แล้วก็กินได้! แบบอื้อหือ"
จบตอน
