บทที่ 7: อัปเกรด! ที่ดินเลเวล 2!
ยังไงก็ตามกำไรต่อเดือนของผู้จัดการเฉินก็ไม่ใช่เรื่องของฉินหลินอยู่แล้ว เรื่องแบบนี้ในสังคมมีอยู่ถมถืด
กว่าเจ้าหมอนี่จะนั่งในตำแหน่งนี้ได้อย่างมั่นคงมันต้องวางรากฐานกันเป็นระบบเอาไว้แล้ว ไม่อย่างนั้นมันจะกล้ายักยอกเงินจากบริษัทลูกโซ่รายใหญ่ระดับชาติแบบนี้มั้ยล่ะ?
เป้าหมายของเขาคือการขายแตงโม ขอแค่บรรลุเป้าหมายเป็นพอ เรื่องอื่น ๆ ยังไงก็ได้ทั้งนั้น
นอกจากนี้นี่ยังเป็นประโยชน์ต่อเขาด้วย เพราะโดยปกติการออกบิลแบบนี้จะเป็นแบบบิลเดียวทำให้เปิดใบแจ้งหนี้ได้โดยไม่ถูกกดราคา
“ว่าแต่เสี่ยวฉิน เธอมีแตงโมเท่าไหร่ล่ะ?” เห็นได้ชัดว่าผู้จัดการเฉินกังวลปัญหานี้มากที่สุด
ฉินหลินอธิบายว่า “ล็อตแรกประมาณแปดร้อยลูก ลูกละสิบกว่าจิน เดี๋ยวผมกลับไปเอามาส่งให้ก่อนเลยสี่ร้อยลูก แล้วตอนบ่าย ๆ เย็น ๆ ก็อีกชุดสี่ร้อยลูก ต่อไปน่าจะมีไม่ต่ำกว่าวันละแปดร้อยลูกครับ”
ผู้จัดการเฉินคิดเงินในใจดูแล้วก็มีสีหน้าที่ชอบใจมาก ๆ
“โอเค ส่งของแล้วก็เปิดใบแจ้งหนี้มาเลย เดี๋ยวจะให้การเงินจัดการให้” ผู้จัดการเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณครับผู้จัดการ” คุยจบฉินหลินก็จากไป
ผู้จัดการเฉินอารมณ์ดียิ่ง เมื่อเห็นแตงโมสองลูกที่ฉินหลินทิ้งไว้เขาก็ให้คนเอาไปผ่าแล้วแบ่งให้พวกพนักงานข้างนอกกิน
ฉินหลินกลับไปที่โกดังเช่าแล้วขนแตงโมที่เหลืออีกสี่ร้อยกว่าลูกขึ้นรถไปส่งที่ห้าง
ชั่งออกมาแล้วได้ประมาณสี่พันห้าร้อยกว่าจิน
และตอนบ่างแตงโมล็อตใหม่ก็สุกอีกรอบโดยมีเลเวลหนึ่งสี่ร้อยสิบเอ็ดลูกกับเลเวลสองอีกสามลูก
ฉินหลินจัดการปลูกล็อตใหม่ให้เสร็จก่อนแล้วค่อยขนสี่ร้อยกว่าลูกดังกล่าวออกจากเกมแล้วไปส่งที่ RT-Mart รวมเป็นสองชุด ครั้งนี้หนักสี่พันสี่ร้อยกว่าจินเมื่อรวมกับเมื่อเช้าอีกสี่พันห้ากว่า ๆ ก็เป็นเก้าพันจินหน่อย ๆ
หลังจากส่งของเสร็จแล้วเขาก็เปิดบิลแจ้งหนี้ให้ผู้จัดการเฉิน และเงินก็เข้าบัญชีอย่างรวดเร็ว
“บัญชีเลขท้าย… เงินเข้า 10,899.60 หยวน คงเหลือ 31,344.60 หยวน”
หลังจากขายแตงโมจากในเกมมาสี่วัน ตอนนี้ในบัญชีของฉินหลินมีเงินถึงสามหมื่นกว่าหยวนแล้ว
และหลังจากนี้ไปเขาจะหาเงินได้วันละหมื่นหยวน!
เมื่อตัวละครในเกมเลเวลอัพเขาจะสามารถอัปเกรดที่ดินให้เลเวลสูงขึ้นและจะหาเงินได้มากขึ้นด้วย
ฉินหลินอารมณ์ดีมากเลยเข้าไปช้อปปิ้งในห้างเพื่อหาซื้อของดี ๆ กลับบ้าน
ทว่าเขาก็ต้องแทบทรุดเพราะว่าแตงโมที่ตั้งขายในแผงมันดันติดป้ายราคาว่า
[แตงโมคัดพิเศษจินละ 3 หยวน!]
ส่วนไอ้ที่อยู่ข้าง ๆ เป็นแตงโมเดิม ๆ กาก ๆ ราคาจินละสองหยวน แค่มองผ่านแว้บเดียวเขาก็รู้แล้วว่า ‘ไอ้แตงโมคัดพิเศษจินละสามหยวนนี่มันแตงโมของกรูไม่ใช่เหรอวะ!!!!’
‘ไอ้ผู้จัดการเฉินมันต้องรู้แน่ ๆ ว่าแตงโมของกรูทุกลูกคุณภาพดีกว่าแตงโมจ้าวอื่นเพราะงั้นมันเลยกล้าขายแพงขนาดนี้’
‘เสียเหลี่ยม!’
‘เสียเหลี่ยมชิบหายยยยยยยย!’
‘ขายราคานี้กำไรยังมากกว่าต้นทุนอีก!!!’
เป็นยุคทองของแบรนด์โดยแท้ อีกฝ่ายมีความสามารถที่จะขายราคานี้ได้ เป็นใครมาเห็นก็ต้องอิจฉา
ฉินหลินทนดูป้ายราคาต่อไปไม่ไหวเลยเดินหนีไปดูย่านอื่น
เมื่อเขากลับถึงบ้านก็มีเสียงแจ้งเตือนว่ามีแมลงกับวัชพืชรบกวนอีกแล้ว เขาเลยสั่งตัวละครในเกมออกไปจัดการทันที
............................................................
วันรุ่งขึ้น
ฉินหลินตื่นแต่เช้าเจอเข้ากับแตงโมสุกและออเดอร์จากเหล่าเถ้าแก่ร้านขายผัก
เป็นออเดอร์แตงโมให้ไปส่งแต่เช้าอยู่แล้ว
เขารีบไปที่โกดังเช่าและขนย้ายแตงโมสุกออกจากเกม
ครั้งนี้ไม่มีแตงโมเลเวลสอง มีแต่เลเวลหนึ่งสี่ร้อยกว่าลูก
เขาถ่ายคลิปลงวีแชท และเมื่อเห็นว่าไม่มีออเดอร์ใหม่เขาก็นับจำนวนที่สั่งแล้วเอาไปส่งซึ่งปริมาณก็พอ ๆ กับเมื่อวานคือได้สี่ร้อยลูกนิด ๆ เป็นเงินประมาณเจ็ดพันกว่าหยวน
ช่วงบ่าย ๆ ก็เอาไปส่งให้ทาง RT-Mart อีกสี่ร้อยกว่าลูกได้เงินมาประมาณหกพัน
วันนี้สรุปว่าเงินเข้าทั้งหมด 13,063 หยวน ยอดเงินคงเหลือคือ 46,409 หยวน
หลังจากส่งแตงโมที่ RT-Mart แล้วฉินหลินก็รีบไปที่สำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ เดิมทีร้านเขามีเพียงเอกสารที่เกี่ยวข้องกับการจ้างงานของตนเองเท่านั้น แต่ตอนนี้เขากำลังคัดเกรดแตงโมขายเลยรู้สึกว่าจำเป็นต้องขอใบอนุญาตขายส่งผลไม้ มิฉะนั้นหากเกิดข้อผิดพลาดขึ้นภายหลังมันจะลำบากเอา
แต่พอไปถึงสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์เขาก็กรอกข้อมูลอยู่นานสุดท้ายบอกว่าไม่ต้องขอใบอนุญาตค้าส่งซะงั้น
ฉินหลินก็ตระหนักว่าความไม่รู้นี่มันภัยร้ายโดยแท้
ปรากฎว่ามาตรา 35 ของกฎระเบียบว่าด้วยเรื่องอาหารได้กำหนดว่าหากเป็นผลไม้เป็นชนิดเดียวโดยที่มีขนาดไม่ถึงมาตรฐานชาวสวนสามารถจำหน่ายผลไม้ได้โดยตรงโดยไม่ต้องมีใบอนุญาตขายส่ง
ฉินหลินเดินออกจากสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์แล้วตรงกลับบ้าน
ทันทีที่พึ่งถึงบ้านจู่ ๆ การแจ้งเตือนที่ไม่เหมือนเดิมได้ปรากฏขึ้น
[เลเวลตัวละครเพิ่มขึ้น โฮสต์สามารถบุกเบิกที่ดินแปลงใหม่ได้! สามารถอัปเกรดที่ดินเป็นเลเวลสองได้หกแปลง!]
ฉินหลินรีบเปิดจอเกมขึ้นมาดูทันที
ตอนนี้ที่ดินที่เคยโดยถมเทาเอาไว้ได้เปิดให้สามารถบุกเบิกเพิ่มได้หกแปลง
นอกจากนี้ยังมีไอคนอัปเกรดที่ดินปรากฏขึ้นบนหน้าจอซึ่งมีตัวเลขกำกับพ่วงท้ายว่า 0/6 ด้วย
หรือก็คือไม่เพียงแต่เขาจะมีแปลงปลูกเพิ่มขึ้นอีกหกแปลงเท่านั้น แต่เขายังสามารถอัปเกรดแปลงปลูกหกแปลงให้เป็นเลเวลสองได้อีกด้วย
ฉินหลินรีบสั่งให้ตัวละครไปเอาอุปกรณ์บุกเบิกมาอย่างไม่ลังเลเลย เขาจัดการหักร้างถางพงทั้งหกแปลงจนเสร็จแล้วเอาจอบตีแปลงและปลูกเมล็ดแตงโมลงไปทันที
โดยที่แตงโมหกแปลงใหม่นี้เขากะว่าจะไม่เอาออกมาขายในโลกจริงแต่จะขายเอาเงินในเกม เพราะการจะอัปเกรดที่ดินนั้นมันต้องใช้เงินในเกม
ที่สำคัญคือหลังจากที่เขาอัปเกรดแปลงปลูกแล้วเขาจะสามารถปลูกพืชผักผลไม้ที่มีราคาสูงกว่านี้โดยสิ้นเชิงได้!
แตงโมหกแปลงนี้ปลูกได้วันละสองครั้ง ดังนั้นการจะอัปเกรดแปลงปลูกหนึ่งแปลงต้องปลูกแตงโมหกแปลงนี้ขายสองวัน
แปลว่าเขาจะอัปเกรดแปลงปลูกเป็นเลเวลสองครบจำนวนหกแปลงต้องใช้เวลาสิบสองวัน
..........................................................................................
ผ่านไปอีกสองวันฉินหลินได้เงินจากแตงโมยี่สิบสี่แปลงแรกสองหมื่นหกพันกว่าหยวนทำให้เงินในบัญชีตอนนี้มีอยู่เจ็ดหมื่นสองกว่า ๆ
ส่วนหกช่องใหม่ก็ขายเอาเงินในเกมมาอัปเกรดแปลงเสร็จเรียบร้อยแล้วหนึ่งแปลง
หลังจากอัปเกรดแปลงปลูกเป็นเลวลสองแล้วฉินหลินก็สั่งตัวละครไปเช็คดูที่ร้านขายเมล็ดพันธุ์ในเมืองแร่ดิบข้างนอกฟาร์ม
ร้านขายเมล็ดพันธุ์มีเมล็ดพันธุ์หลากหลายชนิด ไม่ว่าจะอันที่มีในโลกจริงหรืออันที่ในโลกจริงไม่มีก็รวมอยู่นี่นี่แล้ว
โดยส่วนใหญ่มีการถมเทาเอาไว้เพราะเลเวลตัวละครยังไม่ถึงเลยซื้อไม่ได้ ซึ่งมันก็ใจดีบอกกำกับเอาไว้ให้ด้วยว่าต้องตัวละครเลเวลเท่าไหร่ถึงจะซื้อได้
ฉินหลินค้นหาเมล็ดพันธุ์เลเวลสองรวมไปถึงผักผลไม้และต้นกล้าไม้ชนิดต่าง ๆ ทันที
เขาเลือกที่จะลองปลูกผลไม้ดู เพราะว่าผลไม้หลายชนิดมีราคาแพงกว่าแตงโมเยอะ
ทว่าการปลูกต้นกล้าอะไรพวกนั้นเลเวลเขายังไม่ถึงจึงจำใจต้องยอมแพ้
หาไปหามาในที่สุดก็พบกับเมล็ดผลไม้เลเวลสองที่เหมาะกับสถานการณ์ปัจจุบันของเขามาก
นั่นคือสตรอว์เบอร์รี่แดง!
ฉินหลินลองเช็คดูในเน็ตแล้วพบว่าตอนนี้ไม่ใช่ฤดูสตรอว์เบอร์รีแดง หรือก็คือสตรอว์เบอร์รี่แดงถือเป็นผลไม้นอกฤดูกาลไปแล้วในตอนนี้ ราคาของสตรอว์เบอร์รีแดงเดิม ๆ ในตลาดสูงถึงจินละ 15 ถึง 25 หยวน
เมื่อเห็นราคาของสตรอว์เบอร์รี่แดงแล้วฉินหลินจึงไปที่จุดขายเมล็ดพันธุ์ในเขตโหยวเฉิงทันที
ยังคงเป็นเธอคนเดิมและเธอยังจำฉินหลินได้ “ไงน้องชาย วันนี้เอาไรดีล่ะหืม?”
“มีเมล็ดสตรอว์เบอรี่แดงมั้ยครับเจ๊?” ฉินหลินกล่าวว่า
“มี ๆ ๆ เมล็ดสตรอว์เบอรี่แดงถุงละสองจินสี่สิบห้าหยวนนะ!” พนักงานขายแนะนำด้วยความกระตือรือร้นทันที
ฉินหลินจ่ายเงินซื้อเมล็ดสตรอว์เบอร์รี่แล้วกลับบ้าน เขาเข้าเกมทันทีและเอาเมล็ดสตรอว์เบอร์รี่ใส่ลงในช่องเก็บเมล็ด
จากนั้นก็ออกเกมแล้วเช็คดูช่องเก็บเมล็ดก็เห็นว่าเมล็ดสตรอว์เบอร์รี่ยังอยู่
ฉินหลินได้ปลูกเมล็ดสตรอว์เบอร์รี่ในที่ดินเลเวลสองทันที
ตกกลางคืน
หลังจากรดน้ำและกำจัดพวกสัตว์รบกวนเสร็จแล้วเขาก็ผล็อยหลับไปด้วยความคาดหวัง
วันรุ่งขึ้น
ฉินหลินตื่นเช้าขึ้นมาก็เช็คหน้าจอเกมก่อนเลย ที่ปรากฏอยู่นั้นนอกจากแตงโมเขียว ๆ แล้วยังมีสตรอว์เบอร์รี่สีแดงแปร๊ดตัดกับสีเขียวดูสะดุดตาเป็นพิเศษ
ฉินหลินรีบเข้าเกมและตรงไปยังแปลงปลูกสตรอว์เบอร์รี่ทันที เมื่อมองจากจอเกมแล้วแปลงปลูกมันแค่ชองสี่เหลี่ยมเป็นแถบ ๆ กาก ๆ เท่านั้น แต่พอเข้ามาดูในแปลงปลูกจริงแล้วช่างสดชื่นหัวใจอะไรขนาดนี้หนอ
เมื่อก่อนสมัยที่ออกเดทกับจ้าวโม่ชิงใหม่ ๆ ทั้งคู่มักจะพากันไปที่ไร่ไร่สตรอว์เบอร์รี่เพื่อเก็บสตรอว์เบอร์รี่กินกันเอง แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะอยากประหยัดเงินหรืออะไร แต่เป็นเพราะคู่รักมักจะชอบบรรยากาศหวานแหววแบบนั้น
ฉินหลินเด็ดสตรอว์เบอร์รี่มาดูสองสามลูก แต่ละลูกต่างอวบอ้วนและมีสีแดงสดน่าเอาใส่ปากแล้วเคี้ยวให้สาแก่ใจจริง ๆ
และกล่องข้อความก็เด้งขึ้นมา
[สตรอว์เบอร์รีแดง: เลเวล 1]
[คุณสมบัติ: แม้ว่าจะไม่ได้วิเศษวิโสอะไรแต่ก็เป็นผลิตภัณฑ์จากเกม รสชาติดีมาก ดีที่สุดในบรรดาสตรอว์เบอร์รีแดงทั้งปวง อร่อย +1 หวาน +1 รสสัมผัส +1]
สตรอว์เบอร์รีที่ผลิตขึ้นโดยเกมนี้มีคุณสมบัติอร่อย หวาน และรสสัมผัส +1 เหมือนแตงโมเลย
ไม่ว่าข้อความจะเขียนขี้โม้ไว้มากมายขนาดไหนฉินหลินผู้มากประสบการณ์ก็ต้องลองเทสต์ด้วยลิ้นของตัวเองอยู่ดี
อ้าปากกว้าง ๆ เอาสตรอว์เบอร์รี่วางบนลิ้นแล้วก็เคี้ยว...
น้ำผลไม้ล้นทะลักเข้าปากทันที มันทั้งนุ่มชุ่มฉ่ำและหอมมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คำเดียวเลย: อร่อย!
สองคำเลย: อร่อยโคตร!
หากสตรอว์เบอร์รีธรรมดาขายกันในราคาจินละ 15 ถึง 25 หยวนล่ะก็ ของจากเกมต้องแพงกว่า 25 หยวนแน่นอน
จากนั้นฉินหลินก็ออกเกมแล้วสั่งให้ตัวละครเก็บแตงโมสุกกับสตรอว์เบอร์รี่แดงทั้งหมด
ครั้งนี้นอกจากแตงโมแล้วเขายังเก็บสตรอว์เบอร์รีแดงได้อีก 50 ลูก แต่ก็เลือกที่จะขายสตรอว์เบอร์รี่แดงเหล่านี้ในเกมเพราะกะว่าจะเอาเงินมาอัปเกรดแปลงปลูกอีกห้าแปลงให้เป็นเลเวลสองให้ได้ก่อน
และด้วยการปลูกสตรอว์เบอร์รี่ขายในเกมเพิ่มเข้าไปด้วยจะทำให้เวลาเดิมที่กะว่าจะสามารถอัปเกรดที่ดินหกแปลงให้เป็นเลเวลสองได้ลดลงไปอย่างมากคือสามารถทำสำเร็จได้ภายในเจ็ดวัน
...............................................................................
เจ็ดวันผ่านไปฉินหลินขายส่งแตงโมได้เงิน 94,211 หยวน ยอดคงเหลือในบัญชีตอนนี้สูงถึง 166,743 หยวน
สรุปเขามีรายได้มากกว่า 160,000 หยวนใน 13 วัน เป็นอะไรที่ตัวเขาในอดีตแค่ฝันยังไม่กล้า
และตอนนี้แปลงปลูกเลเวลสองก็มีครบหกแปลงแล้ว รายได้ที่จะไหลเข้ามาจะเพิ่มขึ้นยิ่งกว่านี้อีกเพียบ!
