ตอนที่ 812 วงจักรล้างโลก สังหารทันที

เย่ว์หยางไม่สมควรจูบเสวี่ยอู๋เสียอย่างไม่มีเหตุผลเมื่อเขาออกมา

ที่สำคัญยังมีบุรุษผมงูอยู่ที่นี่อีกคนหนึ่งไม่ควรรีบร้อนประกาศอำนาจอธิปไตย นั่นจะทำให้คนที่มีความชอบตกที่นั่งลำบาก  เมื่อดูปัญหาของแดนสวรรค์แล้ว นึกถึงปัญหาในทะเลจีนดินแดนจีนตะวันออกกำลังมีการเปลี่ยนแปลงไป หากมีความเข้าใจเรื่องในอดีตผู้คนมากกว่าพันล้านจะก่อภัยพิบัติขนาดเล็กได้หรือ? แน่นอนว่าตัวอย่างที่ว่ามานี้ย่อมไม่เหมือนกัน เสวี่ยอู๋เสียและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนนอกจากเย่ว์หยางแล้วพวกนางไม่ชายตามองบุรุษอื่น แต่เย่ว์หยางคิดว่าทำให้ความสัมพันธ์คู่รักชัดเจนไปเลยจะดีกว่าเพื่อให้เรื่องยุ่งยากกระจายหายไปกับสายลม

หลังจากจูบเสวี่ยอู๋เสียแล้วเขากอดองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไว้ในวงแขนและจูบแม่เสือสาวอย่างหนักหน่วงโดยไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมทั้งนั้น

แน่นอนดูแล้วว่าชีวิตรักที่มีความสุขสมของเย่ว์หยางรายล้อมไปด้วยหญิงงามกล่าวได้ว่าบุรุษผมงูนามว่าฉางฟงอดรู้สึกอิจฉาไม่ได้จนรู้สึกอยากเอาศีรษะโขกพื้นยิ่งนัก

“กว่าข้าจะได้พบหญิงงามสักคนแสนยากลำบาก  เห็นอย่างนี้แล้วข้าอยากตาย” คุณชายฉางฟงผู้อ้างว่ามาจากสี่ตระกูลใหญ่แดนสวรรค์ร้องไห้สะอื้นท่าทีเศร้าสร้อย ดูเหมือนเป็นไปได้ว่าเขาอาจเฉือนข้อมือฆ่าตัวตายก็เป็นได้

“ถ้าเจ้าผูกคอตาย เจ้าจะตายช้าและทรมาน  เชื่อข้า...ใช้มีดดีกว่า นี่จะช่วยให้เจ้าสมประสงค์ได้”  เย่ว์หยางยื่นดาบให้เขาอย่างมีน้ำใจ

“เฮ่ย.. ข้าไม่อยากตายสักหน่อย...”  คุณชายฉางฟงไม่ใช่คนโง่ เขาไม่มีความสุขในชีวิตที่อายุสั้นตายเร็วเช่นกัน

“ไม่เป็นไร, ถ้าเจ้ายังคิดไม่ตกเจ้ามาหาข้าได้ทุกเมื่อ  ข้ามีสารพัดวิธีให้เจ้าตายโดยไม่เจ็บปวดตราบใดที่เจ้าจ่ายค่าที่ปรึกษาให้บ้างสักเล็กน้อย ข้าสามารถระดมเงินบริจาคค่าโลงศพจากเมืองหินขาวตะวันตกให้เจ้าได้ข้าเองก็ยินดีรับเป็นเจ้าภาพให้ ยิ่งถ้าเจ้าเลือกตายในวันหยุดนักขัตฤกษ์ร้านขายโลงจัดสมณาคุณซื้อหนึ่งแถมหนึ่งให้เจ้าด้วย”  เย่ว์หยางยังพูดไม่จบคุณชายฉางฟงหวาดกลัวจนหน้าถอดสีเขาเผ่นหนีไม่คิดชีวิตไม่กล้าหันกลับมามองอีกเลยเหมือนกับว่าขืนอยู่ต่อแม้อีกวินาทีเดียว เย่ว์หยางอาจกดดันให้เขาฆ่าตัวตายได้

“หลอกตีกินอีกแล้ว!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรู้ว่าเย่ว์หยางเป็นผู้แข็งแกร่งที่ไม่ยอมให้คนอื่นดูแคลนตนเองได้นางกำหมัดและทุบเขา แม้ว่าดูภายนอกเหมือนจะโกรธแง่งอนแต่ความจริงหมัดนางเบาไม่สามารถฆ่าได้แม้แต่ยุง

“ข้าไม่ห่วงว่าแม่เสือสาวเจ้าจะมีเสน่ห์มากเกินไป!” เย่ว์หยางลูบหน้าองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเบาๆนางยินดีจนได้ยินเสียงเต้นของหัวใจ

นางรู้ว่าเขาแข็งแกร่งและหึงนาง

แต่ในที่สุดนางแข็งขืนตัวแต่ไม่โกรธและมีความสุขในใจ

เนื่องจากการปรากฏตัวของบุรุษผมงูฉางฟงผู้นี้และเพราะจอมปีศาจลี่ตี้กำลังจะฆ่าเสวี่ยอู๋เสียเย่ว์หยางจึงถูกขัดจังหวะความรับรู้ขอบเขตปราณราชันย์เขาสามารถดึงพลังสนับสนุนมาจากพลังงานกฎสวรรค์ของวิหารปีศาจดินเพื่อเลื่อนระดับเป็นนักสู้ปราณราชันย์อย่างสมบูรณ์ ทั้งยังสามารถเลื่อนพลังได้สูงมากกว่าปราณราชันย์ระดับสอง แต่เมื่อตอนนี้ถูกขัดจังหวะเขาค่อยหาโอกาสเลื่อนระดับในภายหลัง

โลกเราไม่ได้สมบูรณ์พร้อมอยู่แล้ว

สามารถเสี่ยงท้าทายดูดซับพลังกฎสวรรค์เพื่อเลื่อนระดับพลังปราณราชันย์ได้นับเป็นความสำเร็จในวิถีของเย่ว์หยางแล้ว

นอกจากนี้ในการท้าทายที่ยากลำบากนี้เทพธิดาเทวทูตวายุของเสวี่ยอู๋เสียเนื่องจากผสานพลังอยู่กับคัมภีร์โบราณจึงทำให้มีวิวัฒนาการกลายเป็นเทพขุนพลวายุซึ่งนับเป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่

“เจ้าเป็นใครกันแน่?”  จอมปีศาจลี่ตี้คำรามเสียงทุ้ม  เขานึกคิดด้วยความขุ่นเคืองว่าเย่ว์หยางไม่ใช่คนธรรมดาในหอทงเทียนแน่นอน  แต่อาจจะมาจากดินแดนในตำนานก็ได้มนุษย์ธรรมดาจะมีความเข้าใจระดับนั้นได้ยังไง? ความรู้ทุกอย่างของเขามีอยู่มากมายขนาดไหนกันแน่? นี่ไม่ใช่ระดับที่นักสู้หอทงเทียนจะสามารถฝึกให้สำเร็จได้จนถึงระดับนี้...ถ้าเขามาจากดินแดนในตำนานจริงๆ อย่างนั้นการสู้รบครั้งคงตัดสินไปแล้วว่าต้องพ่ายแพ้อย่างน่าอนาถ ต่อให้เป็นฝ่าบาทจักรพรรดิปีศาจฟ้าก็คงสู้กับนักรบผู้นี้ไม่ได้!

“คนตายไม่จำเป็นต้องรู้ความลับหรอก!”  แม้ว่าเย่ว์หยางจะได้รับการเลื่อนระดับเป็นนักสู้พลังปราณราชันย์  แต่ยังเป็นผู้ใหม่อยู่  เขาไม่กล้าดูถูกศัตรูจริงๆ

จอมปีศาจลี่ตี้ผู้นี้ไม่ใช่ผู้ที่จะรับมือได้ง่าย

เป็นเพราะผนึกของกฎสวรรค์ทำให้เขาสูญเสียพลังไปมากเหลือพลังไม่ถึงหนึ่งในสิบของพลังเดิม ถ้าจอมปีศาจลี่ตี้พบกับเขาในช่วงที่พลังสุดยอด

ผลที่ตามมาคงคาดไม่ได้ว่าผู้ใดจะแพ้ผู้ใดจะชนะ  อย่างน้อยถ้าจอมปีศาจลี่ตี้ต้องการหนีไปเย่ว์หยางกับเสวี่ยอู๋เสียร่วมมือกันก็คงหยุดไม่ได้..

เพลิงอมฤตลุกโชนเป็นลำร้อนแรง

เย่ว์หยางกระโดดเข้าไปในกองเพลิงและขี่หงส์เพลิงขับไล่ต้อนจอมปีศาจลี่ตี้ด้วยความเร็วดุจสายฟ้าขณะที่จอมปีศาจลี่ตี้คำรามดังสายฟ้าเขาปล่อยหมัดใส่ศัตรู มือขวาของเขาค่อยๆกวาดออกช้าๆ เพราะอิทธิพลของวงจักรนิรันดร ในระยะสิบเมตรทุกสัดส่วนของจอมปีศาจลี่ตี้ล้วนหนักอึ้ง ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนเดิมได้อีก

เย่ว์หยางดูที่อกของจอมปีศาจลี่ตี้และผลักมือซ้ายออกเบาๆ

หลังจากเข้าถึงสำนึกปราณราชันย์แล้ววงจักรล้างโลกก็สามารถเปลี่ยนร่างอมตะให้เป็นคนตายได้

อักษรรูนโบราณไม่ได้จางลางเลือนเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป แต่ปรากฏชัดสมบูรณ์แสดงให้เห็นถึงพลังงานที่ทำลายล้างโลกได้

อักษรรูนอมตะที่อยู่ในระดับลึกลงไปปรากฏที่ระหว่างคิ้วของเย่ว์หยางเชื่อมโยงกับสำนึกปราณราชันย์พลังกฎสวรรค์ขนาดเล็กของวงจักรล้างโลกและพลังของวงจักรโลกก็มีพลังในการทำลายล้างอยู่ทั้งสามส่วนประกอบนี้ตัดเข้าไปในอกของจอมปีศาจลี่ตี้

พลังตัดครั้งนี้ไม่ได้เหมือนครั้งก่อนที่ตัดขาดเป็นสองท่อน

นั่นรวมทั้งวิญญาณปณิธานและพลังงาน

รอยแผลทั้งหมดถูกเปิดออก

ในที่สุดพลังล้างผลาญเช่นนั้นสามารถโจมตีได้

เย่ว์หยางเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับปราณราชันย์  พลังแห่งการรู้แจ้งยังไม่เพียงพอจะใช้พลังที่แท้จริงของวงจักรล้างโลก  ถ้าเย่ว์หยางมีพลังปราณราชันย์ถึงระดับสิบและใช้พลังปราณราชันย์  จากนั้นพลังเทพที่ออกมาจะเป็นพลังเทพที่แท้จริงและทำให้วงจักรมีพลังทำลายล้างที่แท้จริง ไม่ใช่แค่ฆ่าศัตรู

วงจักรล้างโลกตัดผ่านร่างของจอมปีศาจลี่ตี้ออกด้านหลัง

ภาพที่ปรากฏคือร่างขนาดใหญ่จอมปีศาจลี่ตี้มีบาดแผลเปิดแต่ไม่ได้ร่างขาดเป็นสองท่อนเกราะปีศาจฟ้าแต่เดิมที่ไร้เทียมทานยังถูกวงจักรล้างโลกตัดผ่านโดยไม่อาจป้องกันไว้ได้ราวกับเขาไม่ทราบว่าวงจักรล้างโลกแตกหักได้

หลังจากรู้แจ้งแล้วเย่ว์หยางเสร็จสิ้นการรู้แจ้งพลังชั้นสูงวงจักรล้างโลกได้ฟื้นฟูพลังปณิธานราชันย์ที่แท้จริง  ตอนนี้ทุกคนเหนื่อย

ร่างเขาเหงื่อโทรมกายลมหายใจหนักหน่วงเหมือนวัวกระทิง

ปกติแล้วการต่อสู้ต่อเนื่องเป็นเวลาสามชั่วโมงนั้นเหนื่อยมากอยู่แล้ว

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนตกใจรีบเข้ามาคว้าแขนประคองเย่ว์หยางตอนนี้ประกายอักษรรูนไม่เพียงแต่กินพลังของเย่ว์หยาง  แม้แต่นางกับเสวี่ยอู๋เสียยังพลอยรู้สึกมึนงงไปด้วย

ซากหักพังของวิหารปีศาจดินได้รับผลกระทบ

ก้อนน้ำแข็งพื้นที่แข็งเหมือนหินกลายเป็นวังวนหมุนและสิ่งมีชีวิตที่อยู่โดยรอบถูกทำลายทันที

ไม่มีตุ๊กตาน้ำแข็งที่ตื่นขึ้นเพราะถูกผนึกเป็นเวลานานเกินไป และไม่ค่อยมีผู้รอดชีวิตเท่าใดนัก พวกเขาถูกฆ่าตายตั้งแต่อยู่ภายใต้พลังกดดันของยักษ์ทองแล้ว  เหลืออยู่สองแต่เพราะพลังของวงจักรล้างโลกที่ใช้ออกโดยอักษรรูนอมตะ สลายเป็นผุยผง  รูปตุ๊กตาน้ำแข็งแตกกระจายร่างของพวกเขาถูกวงจักรล้างโลกบดขยี้จนไม่มีอะไรเหลือ  ยกเว้นแต่คัมภีร์อัญเชิญที่ร่วงตกอยู่ในที่ห่างออกไปแล้วไม่มีอะไรเหลือ

“วงจักรล้างโลก ยังมีพลังที่แข็งแกร่งยิ่งนัก!” เสวี่ยอู๋เสียมีคัมภีร์แห่งสัจจะและนางก็ยังไม่รู้ว่าวงจักรล้างโลกมีความน่ากลัวขนาดไหนหลังจากที่เย่ว์หยางมีความสำเร็จเข้าถึงระดับปราณราชันย์

“....” เย่ว์หยางอ้าปากหอบ และไม่สามารถคิด เพราะเขาคิดไม่ออก

จอมปีศาจลี่ตี้ที่ถูกวงจักรล้างโลกฟันใส่แต่ยังไม่ตาย

ก็แค่ทำลายชีวิต

เกราะปีศาจฟ้าบนร่างของเขาร่วงลงโดยอัตโนมัติ

แหวนเก็บสมบัติจากนั้นขวานปีศาจดิน ลักษณะเหมือนงูไม่สามารถคงรักษาเอาไว้ได้และกลับคืนเป็นร่างเหมือนปีศาจอสูรพิทักษ์ที่ถูกเสี่ยวเหวินหลีตรึงเอาไว้กับผนังน้ำแข็ง  เจ้าของกับอสูรพิทักษ์มีความคล้ายกันมาก

จอมปีศาจลี่ตี้ดูเหมือนต้องการไปหาอสูรพิทักษ์ของเขา  แต่ทันทีที่เขาก้าวเท้า ร่างของเขาสั่น

จอมปีศาจลี่ตี้ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

ในก้าวที่สองอสูรพิทักษ์ที่อยู่หน้าจอมปีศาจลี่ตี้จอมเวทที่เคยแปลงตัวเป็นบุรุษผมขาวกลายเป็นลำแสงกระจายหายไปในอากาศแต่ไม่กลับไปหาจอมปีศาจลี่ตี้ เหมือนอย่างอสูรพิทักษ์ที่ตายแล้วกลับไปหาเจ้านายตามปกติ..ร่างของเขาระเบิดดังปัง....คัมภีร์อัญเชิญของจอมปีศาจลี่ตี้ร่วงลงพื้นสีดูหมองหม่นและพลังรัศมีจางลงเหมือนกับชีวิตของผู้เป็นนาย

จอมปีศาจลี่ตี้เข่าอ่อนเกือบทรุดลงกับพื้นแต่เขาดิ้นรนลุกขึ้นยืน

“ท่านมีความแข็งแกร่งมาก  ถ้าเป็นหลายหมื่นปีที่แล้ว  ข้าคงต้านท่านไม่ได้แม้สักครู่  ถ้าข้ามีพลังแข็งแกร่งข้าอยากจะท้าทายท่านในสภาพแข็งแกร่งที่สุด แต่เพราะสถานการณ์ภายนอกบังคับ ข้าไม่มีเวลารอได้ ข้าต้องการแข็งแกร่งอย่างเร่งด่วน  จอมปีศาจลี่ตี้!ท่านไม่ได้พ่ายแพ้ในเงื้อมมือข้า หากแต่ท่านพ่ายแพ้ให้กับโชคชะตาต่างหาก”  เย่ว์หยางให้เกียรติจอมปีศาจลี่ตี้

“โชคชะตาของข้าน่าอนาถอยู่แล้วหลังจากที่ผ่านมาหลายหมื่นปี ดังนั้นตายเสียก็ยังนับว่าดีกว่า  บุรุษหนุ่ม, ขอบคุณเจ้าถ้าเจ้าพบกับปีศาจฟ้าช่วยบอกเขาด้วยว่าข้าเป็นอิสระแล้ว”

จอมปีศาจลี่ตี้งอตัวและล้วงมือเข้าไปในเกราะปีศาจฟ้าดึงชิ้นไม้ที่อยู่ข้างในเกราะออกมา

เขาเช็ดเบาๆ

จากนั้นโยนให้เย่ว์หยาง

ในที่สุดเขายืดตัวตรงอย่างเข้มแข็ง

เขาทรงกายยืนตัวตรงเหมือนคันทวน  แม้แต่ม่านตาก็ขยายเหมือนกับว่าพลังชีวิตสลายไปแม้ตายเขาก็ไม่ยอมล้มลง แม้ว่าเย่ว์หยางจะฆ่าเขาด้วยวงจักรล้างโลก เขาก็ยังคือจอมปีศาจลี่ตี้ผู้มีนามกึกก้องทั้งแดนสวรรค์

เย่ว์หยางมองดูโองการปีศาจฟ้าในมือตนเอง เขาจะมอบของขวัญให้จอมปีศาจลี่ตี้ตอบแทน

คลื่นเพลิงอมฤต

แผดเผาร่างของจอมปีศาจลี่ตี้

นี่เป็นครั้งแรกที่เย่ว์หยางฆ่าศัตรูทรงพลังได้แล้วเขาไม่เก็บศพเอาไว้เป็นปุ๋ยดอกไม้หรือทำเป็นอาหารสุนัข เป็นครั้งแรกที่เขาปฏิบัติต่อร่างของศัตรูอย่างจริงใจ  ถ้าจอมปีศาจลี่ตี้อยู่ในสภาพสุดยอดเย่ว์หยางจะไม่สามารถโจมตีใส่ศัตรูที่ทรงพลังนี้ได้แม้ว่าเขาจะใช้วงจักรล้างโลกก็ตามวงจักรล้างโลกแต่ก่อนนั้นถึงจะฆ่าได้ทันทีก็จริงแต่จอมปีศาจลี่ตี้ถูกพลังกฎสวรรค์ผนึกไว้และอ่อนแอบาดเจ็บจากพลังกดดันของยักษ์ทองและยังถูกเสวี่ยอู๋เสีย องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเสี่ยวเหวินหลีและเทพขุนพลวายุโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า

ศัตรูเช่นนี้คู่ควรได้รับเกียรติจากเย่ว์หยาง...

เขาไม่ใช่เป็นคนแรกที่ถูกกำจัดในสายธารเวลาอันยาวนานและจะไม่ใช่คนสุดท้ายแต่เขาก็ควรค่าแก่การถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์เส้นทางการเติบโตของเย่ว์หยาง