ตอนที่แล้วตอนที่ 49 ข้าจะทำตามวิถีแห่งโชคชะตา
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 51 ข้าเป็นนางเอกหรือตัวประกอบหรือจะเป็นตัวร้ายเหมือนกับเจียงมู่?

ตอนที่ 50 จากนี้ไปพวกเราพี่น้องต้องดูแลสามีของเราให้ดี


 ทันใดนั้น ติงหนานหรงก็ถูก ฮั่นอวี้ฉิงกอดและจูบที่แก้มอย่างไม่ทันตั้งตัว

  นางไม่รู้สึกอึดอัดแต่อย่างใด.

  กลับกันยังรู้สึก...สบายเล็กน้อย?

  มันคล้ายกับความรู้สึกที่ได้จับ เสวี่ยเมิ่งหานในเวลานั้น

  นางสลัดความคิดนี้ทิ้ง

  ติงหนานหรผละออกจากอ้อมกอดของฮั่นอวี้ฉิงและกล่าวอย่างเย็นชา:

  “ข้าจะกลับไปฝึกต่อ เจ้าจะทำอะไรก็เชิญ”

  “พี่หรง รอเดี๋ยว!”

  ฮั่นอวี้ฉิงหยุดติงหนานหรงและถามด้วยรอยยิ้ม:

 “ท่านได้ทักษะวิญญาณเหมือนข้าไหม? ลองดูที่ข้าสิ”

หลังพูดจบ

  นางก็ใช้สุญตาซ่อนเทพ

  ร่างกายของนางกลายเป็นโปร่งใสทันทีและจมหายไปในความว่างเปล่าราวกับว่าไม่เคยมีตัวตนอยู่

  จากนั้นนางก็ยกเลิกสุญตาซ่อนเทพ ร่างกายปรากฏขึ้นอีกครั้ง

  "ฮิๆ ของข้าคือวุญตาซ่อนเทพ มันไม่ใช่วิชาการล่องหนธรรมดา มันสามารถตรวจจับได้โดยจิตสำนึกของเทพปีศาจหรือเทพยุทธเท่านั้น"

  ฮั่นอวี้ฉิงบอกเกี่ยวกับติงหนานหรงถึงผลของสุญตาซ่อนเทพ

  ติงหนานหรงเข้าใจทันทีว่านางหมายถึงอะไร

  ทักษะของนางคงเป็นวิชาวิญญาณที่ได้รับหลังจากที่ฟื้นคืนชีพ

  มีเพียงจิตสำนึกเทพเท่านั้นที่สามารถตรวจจับได้?

  ไม่น่าแปลกใจที่นางไม่สังเกตเห็นในคืนนั้นและถูกลอบสังหารสำเร็จ

  ติงหนานหรงพยักหน้าและตอบว่า:

  "สิ่งที่ข้าได้รับไม่ใช่วิชาวิญญาณ แต่เป็นความสามารถที่เรียกว่า 'กายา...' ซึ่งเป็นความสามารถที่สามารถสะท้อนความเสียหายได้"

  นางกำลังจะพูดว่า 'กายาเหล็ก'

  แต่จู่ๆ ก็ไม่อยากพูดออกไป

  เพราะรู้สึกว่าชื่อนี้...ไม่ค่อยสวยงามเท่าไรนัก

  และมันไม่เข้ากับรูปร่างของนาง

  "ว้าว! สะท้อนความเสียหาย สะท้อนเท่าไหร่?"

  ฮั่นอวี้ฉิงรู้สึกประหลาดใจ

  นางไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับความสามารถในการสะท้อนความเสียหายมาก่อยเลย

  "100% ของความเสียหาย เจ้าจะรู้ทันทีหากเจ้าฟันข้า"

  ติงหนานหรงยกแขนซ้ายที่ขาวราวกับหิมะของนางขึ้น

  นางส่งสัญญาณให้ฮั่นอวี้ฉิงกรีดแขนของนางเพื่อสัมผัสด้วยตัวเองว่าจะได้รับความเสียหายสะท้อนกลับอย่างไร

  "ตกลง!"

  ฮั่นอวี้ฉิงหยิบกริชออกมาจากแหวนทันที

  นางลงมือกรีดแขนของหนานหรงเขาโดยไม่ลังเล

  ฟีด!

  มีเลือดไหลออกมาพร้อมกันสองสาย

  อันหนึ่งอยู่บนแขนซ้ายของ ติงหนานหรง

  อีกอันอยู่ที่แขนซ้ายของ ฮั่นอวี้ฉิง

  "อ้า มันวิเศษมาก!"

  ดวงตาของ ฮั่นอวี้ฉิงเป็นประกายขณะที่นางมองไปที่แผลที่เปื้อนเลือดที่ไหลจากแขนซ้ายของนาง

  “เป็นแผลแบบเดียวกันเป๊ะ!”

  นางเห็นว่าแขนซ้ายของนางมีบาดแผลที่เหมือนกับของติงหนานหรงทุกประการ!

  มันเป็นอะไรที่แปลกใหม่!

  “อย่างที่เจ้าเห็น อีกฝ่ายจะได้รับความเสียหายพอๆ กับที่ข้าได้รับ”

ติงหนานหรงกล่าวและมองฮั่นอวี้ฉิงอย่างลึกซึ้ง จากนั้นหันหลังและจากไป

  และร่างของนางก็หายไปในม้า

  “เฮ้ การมองครั้งสุดท้ายของนางหมายความว่าข้าควรพยายามฆ่านางใช่ไหม?”

  ฮั่นอวี้ฉิงยิ้มอย่างมีเลศนัย

  “ข้าไม่เต็มใจที่จะฆ่าท่านหรอก หรงเอ๋อ พี่สาวที่แสนดีของข้า”

  “จากนี้ไปพวกเราพี่น้องต้องดูแลสามีของเราให้ดี”

  "กลับไปทิ่นิกายหวู่โหยว~"

  ตอนนี้นางรู้สึกอารมณ์ดีมาก เอามือไพล่หลัง ฮัมเพลงเบาๆ

  นางเดินทางไปที่นิกายหวู่โหยวต่ออย่างมีความสุข

  ..

อาณาจักรปีศาจชายแดนใต้.

  สำนักงานใหญ่ของกองทัพปีศาจชาเหอ

  ในห้องโถงที่เต็มไปด้วยกระดูก

  “ท่านผู้บัญชาการ! ท่านต้องการที่จะล้างแค้นให้ข้า!”

  ชาหวู่เหวินที่เหลือเพียงหัวร่ำร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

  ชาเหอยืนอยู่บนบันไดสูง มองไปที่ศีรษะที่ลอยอยู่ด้านล่าง และถามอย่างเคร่งขรึม:

  "เจ้าเป็นผู้ฝึกตนในขอบเขตแปลงลักษณ์ ทำไมร่างกายของเจ้าถึกทำลายโดยผู้ฝึกตนมนุษย์ในขอบเขตรวบรวมวิญญาณ? "

  ชาหวู่เหวินตอบทันทีด้วยท่าทางดุร้าย:

  "ท่านผู้บัญชาการ! มนุษย์เด็กนั้นชื่อ หลิงอ่าวเทียนแม้ว่ามีนจะเป็นเพียงผู้ฝึกตนรวบรวมวิญญาณ แต่ข้าไม่รู้ว่ามันใช้วิชาลับอะไรบังคับให้พลังตัวเองไปถึงขอบเขตหวนคืนต้นกำเนิด!

  “ไม่เพียงแค่นั้น หลิงอ่าวเทียนยังจะใช้พิษวารีทมิฬด้วย!

  “มันคือพิษของเผ่าอสรพิษวารีทมิฬ!”

  เผ่าอสรพิษวารีทมิฬ? !

  ดวงตาสีเข้มของชาเหอเบิกกว้างทันที

  บูม! !

  แรงกดดันวิญญาณที่ทรงพลังผสมกับพลังปีศาจพวยพุ่งออกมาจากร่างเขาโดยไม่รู้ตัว

  “ท่านผู้บัญชาการ...”

  ชาหวู่เหวินผู้มีชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายอยู่แล้วก็ร่วงหล่นลงบนพื้นและเกือบถูกฆ่าในทันที

  ชาเหอรู้ว่าเขาสูญเสียความสงบ ดังนั้นเขาจึงคลายแรงกดดันและถามอย่างเร่งรีบ:

  “เกี่ยวกับอสรพิษวารีทมิฬที่เจ้าพูดถึง เจ้ามีหลักฐานอะไรไหม”

  ชาหวู่เหวินลอยขึ้นอีกครั้งด้วยความยากลำบาก สูดลมหายใจและพูดด้วยความโกรธ:

  "ใช่แล้ว! ร่างกายของข้าถูกทำลายโดย 'หมัดวารีพิษเทพนาคา' ของหลิงอ่าวเทียน!

  "และฐานที่มั่นของข้า...ถูกระเบิด!

  "มันต้องมีปรมาจารย์ในขอบเขตหลอมสุญตาซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังเด็กคนนี้แน่นอน!"

  เขายังไม่ลืมว่าฐานที่มั่นถูกถล่มจมหายไปในหลุมลึก 100 เมตร

  อย่างน้อยนั่นเป็นสื่งที่มีเพียงผู้ฝึกตนขอบเขตหลอมสุญตาเท่านั้นที่ทำได้

  และไม่ใช่หลอมสุญตาธรรมดา!

  เช่นเดียวกับเด็กคนนี้!

  "เข้าใจแล้ว "

  ชาเหอพยักหน้าแสดงความเข้าใจ

  ชาหวู่เหวินดูดุร้ายอีกครั้ง และคำรามเสียงดัง:

  "ท่านผู้บัญชาการ! ท่านต้องทำให้แน่ใจว่าได้ฉีกเด็กน้อยที่ชื่อว่าหลิงอ่าวเทียนเป็นชิ้นๆ! เพื่อปกป้องความยิ่งใหญ่ของเผ่าหนอนกลืนกินวิญญาณของข้า!"

  “เรื่องนี้เปิ่นฉ่วยเข้าใจแล้ว”(ข้าผู้เป็นผู้บัญชาการ)

  ชาเหอตอบอย่างเฉยเมยและถามอย่างฉับพลัน:

  “เจ้าลืมอะไรหรือเปล่า”

  "อะไร...ลืมอะไร?"

  ชาหวู่เหวินตกตะลึงไปครู่หนึ่งโดยไม่รู้ว่าทำไม

  เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก

  ชาเหอจ้องมองที่เขาอย่างเย็นชาและเอ่ยสี่คำ:

  "กล่องเปลือกกระดูก!"

  "กล่อง..กล่องเปลือกกระดูก?"

  ทันใดนั้น ชาหวู่เหวินก็จำได้

  ในเวลานั้น เพราะความสิ้นหวังในการหลบหนี เขาจึงทิ้งกล่องเปลือกกระดูกไว้!

  ภายในกล่องเปลือกกระดูกมีข้อมูลจำนวนมากเกี่ยวกับผู้ฝึกตนในหลี่โจว

  เช่น จำนวนนิกาย จำนวนผู้ฝึกตนในแต่ละขอบเขต ประเภทของวิชา ประเภทของอาวุธ ประเภทของค่ายอาคม โอสถ อุปกรณ์วิเศษ ฯลฯ...

  นี่เป็นข้อมูลอ้างอิงที่สำคัญอย่างยิ่งสำหรับการกำหนดกลยุทธ์สำหรับการโจมตีหลี่โจวในอนาคต!

  ใบหน้าของ ชาหวู่เหวินซีดลง และเขาพูดด้วยเสียงสั่นเครือ:

  "ข้า....ข้าเผลอทำตก..."

  "ไอ้โง่!!"

  ชาเหอคง้าความว่างเปล่าด้วยกรงเล็บอย่างรุนแรงด้วยความโกรธ

  ศีรษะขอ ชาหวู่เหวินบิดเบี้ยวและเสียรูปทันทีจากการบีบตัวของอากาศ

  แม้แต่ใบหน้าก็ยุบเข้าหากัน

  ในท้ายที่สุด เขาไม่สามารถแม้แต่จะส่งเสียงร้องได้และถูกบดขยี้เป็นชิ้นเนื้อทันที

  และแก่นปีศาจสีแดงเข้มรูปทรงเหมือนไข่ก็ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด