ตอนที่แล้วตัวประกอบแรงค์ EX — 0019
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตัวประกอบแรงค์ EX — 0021

ตัวประกอบแรงค์ EX — 0020


6. คาบเรียนแรก (2)

* * *

โรงยิมเงียบกริบราวกับมีน้ำเย็นราดลงมา

คำพูดแฝงเจตนาร้ายพุ่งตรงเข้าหาฉัน

“นึกว่าได้การ์ดไอเท็มสามร้อยใบเพราะเก่ง ที่แท้ก็สกิลเส็งเคร็งเลเวลหนึ่ง”

ผู้พูดคือนักเรียนปีหนึ่งห้องสอง

ฉันรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อยเมื่อได้เห็นใบหน้าอีกฝ่าย

‘ตัวประกอบที่กำลังจะถูกจูซูย็อกอัดจนหมดสภาพ?’

ในช่วงท้ายของปีหนึ่ง เขานึกทบทวนและปรับปรุงตัวเองจนกลายเป็นเพื่อนกับจูซูย็อกได้ แต่สุดท้ายก็ถูกเอนามีเผ่าอสูรเข้าสิง และทำให้จิตใจของจูซูย็อกแหลกเป็นผุยผง

ตัวประกอบคนนั้นกำลังหาเรื่องฉัน

〈เรียกดูข้อมูลตัวละคร ‘บังยุนซบ’ 〉

[ชื่อ] บังยุนซบ

[สมญานาม] โรงเรียนแสงเงินปีหนึ่งห้องสอง

[พรคุ้มครอง] ได้รับแรงสนับสนุนจากเผ่างูบางคน ‘เสน่ห์ของเจ้าคือความโง่เขลา’

[แสงประทาน] (ปิดใช้งาน)

[สถานะ]

[ค่าสถานะโดยรวม] Lv.13

[สกิล]

กระบองสองท่อน Lv.3

เสียงประหลาด Lv.1

‘เหมือนกับข้อมูล NPC ที่เห็นจากหนังสือเซตติ้ง’

หลังจากจูซูย็อกเผชิญกับยุคมืด

บังยุนซบก็หาเรื่องพระเอกของเราทันที

ในตอนนั้น จูซูย็อกกำลังสติหลุดลอยเพราะเพิ่งอับอายต่อหน้าธารกำนัล

จึงไม่แยแสบังยุนซบแม้แต่น้อย

‘ภายในเกม ผู้เล่นจะได้ควบคุมจูซูย็อกเพื่อเอาชนะบังยุนซบ’

บังยุนซบดวลกับพระเอกและพ่ายแพ้สิ้นท่า ถูกบดขยี้ทั้งร่างกายและวิญญาณ

นั่นคือเรื่องที่จะเกิดขึ้นในสัปดาห์ถัดไป ของคาบเรียนต่อสู้ที่ปีหนึ่งห้องสองฝึกซ้อมกันเอง

‘เนื่องจากยุคมืดของจูซูย็อกไม่เกิดขึ้น เขาจึงไม่มีที่ระบาย ก็เลยเบนเป้าหมายมาลงกับซูเปอร์โนว่าไร้นามแทน?’

ตัวฉัน โชอึยชิน รู้จักกันดีในฐานะซูเปอร์โนว่าไร้นาม

แต่ถึงอย่างนั้นก็ถูกมองว่าเป็นเด็กห้องศูนย์—แหล่งรวมตัวปัญหา

แถมสกิลสายต่อสู้ก็ยังมีเลเวลแค่หนึ่ง

ถือเป็นคนดังที่มีช่องว่างให้ข่มเหงได้อยู่

‘หมอนั่นคิดว่าถ้าชิงข่มขวัญเราก่อน คนอื่นจะมองว่าแข็งแกร่งเพราะกล้าพูดจาดูถูกซูเปอร์โนว่าไร้นาม?’

ฉันเพิ่งเข้าเรียนในฐานะห้องศูนย์เป็นวันแรก

ถ้าจะเล็งฉัน วันนี้คือวันดี

นั่นคือเหตุผลที่เปลี่ยนเป้าจากจูซูย็อกมาเป็นฉัน

“บังยุนซบ นายพูดกับฉันหรือ”

ได้ยินฉันเรียกชื่อเต็ม บังยุนซบพลันผงะพร้อมกับหายใจคิดขัด

ดูท่าแล้ว คงแค่อยากจะข่มเหงฝ่ายเดียว แต่คิดไม่ถึงว่าฉันจะรู้จักชื่อ

เขาตีมึนซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางฝูงชน แต่ทันทีที่ถูกเรียกชื่อ ความลำบากใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าอย่างชัดเจน

แต่บังยุนซบยังทำใจดีสู้เสือ

“ก็ใช่น่ะสิ! ฉันพูดผิดตรงไหน!”

โรงยิมเริ่มปั่นป่วน

ทุกคนคงคาดไม่ถึงมาก่อน ว่าจะมีสวะสังคมแบบนี้ปะปนอยู่กับนักเรียนโรงเรียนแสงเงินอันทรงเกียรติ

แต่โลกนี้มีกฎการอนุรักษ์สวะอยู่

(*ล้อกฎการอนุรักษ์พลังงาน)

ไม่ว่าจะเป็นที่ใดในโลก ย่อมล้วนมีไอ้โง่แฝงตัวอยู่เสมอ

ฉันเห็นครูฮัมกึนยองทำหน้าเคร่งเครียด

‘ทำยังไงดีนะ?’

บังยุนซบ

จูซูย็อก

คาบเรียนฝึกการต่อสู้

สรรพภัณฑ์

พัฒนาการในอนาคต

ฉันคิดวิธีดีๆ ออกแล้ว

ก่อนที่ฮัมกึนยองจะได้พูดอะไร ฉันยกมือขึ้น

“วันนี้นักเรียนต้องจับคู่ฝึกกันเองใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นในคู่แรก ผมจะฝึกกับบังยุนซบเอง”

ได้ยินคำพูดฉัน บรรยากาศในโรงยิมเริ่มฮือฮา

ฉันเสริมด้วยคำพูดเบาๆ ซึ่งมีแค่ฮัมกึนยองที่ได้ยิน

“ถ้าผมสู้กับบังยุนซบ นั่นจะเป็นตัวอย่างที่ดี”

ฮัมกึนยองมองฉันด้วยสายตาครุ่นคิด

“โชอึยชิน เธอเข้าใจความหมายของวิชานี้ใช่ไหม”

“ครับ”

ฮัมกึนยองจ้องฉันอย่างตั้งใจประหนึ่งลองวัดตื้นลึกหนาบาง

ไม่กี่วินาทีถัดมา

ฮัมกึนยองอมยิ้ม

“ฝากด้วย โชอึยชิน”

คิมชินรกและโนยองมีที่เห็นฉันกระซิบคุยกับฮัมกึนยอง ต่างพยักหน้ารับหลังจากเดาสถานการณ์ได้คร่าวๆ

เมื่อครูทั้งสามอนุญาตให้มีการประลอง นักเรียนรอบๆ เริ่มส่งเสียงฮือฮา

“นั่นซูเปอร์โนว่าไร้นาม โชอึยชินไม่ใช่หรือ”

“ครูฮัมกึนยองบอกว่า โชอึยชินมีสกิลสรรพภัณฑ์”

“ฉันได้ยินจากทีวีว่ามันคือ TOP5 สกิลหายากที่เพลเยอร์ต้องการ ดูจากจำนวนการ์ดก็น่าจะเป็นแบบนั้น”

นักเรียนเริ่มพากันทำนายผลการดวลระหว่างฉันกับบังยุนซบ

“แม้บังยุนซบจะเป็นไอ้งั่ง แต่ฝีมือก็ค่อนข้างดี… เดาไม่ถูกเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

“สกิลของซูเปอร์โนว่าไร้นามมีเลเวลแค่หนึ่ง และค่าสถานะโดยรวมก็ใกล้เคียงกัน ไม่ว่าเขาจะใช้อาวุธได้มากแค่ไหน แต่ฝ่ายที่ได้เปรียบก็ยังคงเป็นฝั่งที่เลเวลสกิลสูงกว่า”

“ฉันขอเดิมพันข้างบังยุนซบหนึ่งหมื่นวอน!”

ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่ม แต่ภายในโรงยิมเริ่มเต็มไปด้วยเสียงเอะอะ หัวข้อสนทนาคือการพนันขันต่อ

ไม่นานก็มีคนเปิดโต๊ะรับพนันด้วยแอปพลิเคชันสำหรับเดิมพันโดยเฉพาะ โดยฉายรหัสเข้าร่วมผ่านโฮโลแกรม

“สามพันวอน แทงบังยุนซบ!”

“หนึ่งหมื่นห้าพันวอน แทงบังยุนซบ!”

“สี่หมื่นวอน แทงโชอึยชิน”

“บังยุนซบหนึ่งแสนวอน! สู้เค้านะโว้ย!”

ทุกคนลองเชื่อมต่อโต๊ะพนันผ่านรหัส จากนั้นก็วางเงินเดิมพัน

แม้กระทั่งตอนที่จูซูย็อกและอันดาอินดวลกันครั้งแรก บรรยากาศก็ยังไม่ดุเดือดเท่านี้

คณะครูไม่มีเอี่ยวกับการเดิมพัน แต่พวกเขาก็ไม่ได้ห้าม

ทั้งสามรู้อยู่แล้วว่าผลลัพธ์จะออกหน้าไหน

ถ้าอย่างนั้น พวกเขาต้องการสิ่งใดจากผลลัพธ์? จะนำมันไปใช้กับคาบเรียนอย่างไร?

‘เงินเดิมพันแค่นี้ยังถือเป็นเพียงความบันเทิง ไม่ใช่การพนัน ถึงจะเสียไปก็ไม่เดือดร้อน และยังเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับนักเรียนด้วย’

ยอดเงินรวมของวงพนันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ถึงส่วนใหญ่จะเดิมพันข้างบังยุนซบ จนวงเงินเริ่มไม่สมดุล แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา

จนกระทั่ง

“โชอึยชินชนะ หนึ่งล้านวอน”

ท่ามกลางกลุ่มนักเรียน เด็กคนหนึ่งวางเดิมพันด้วยเงินก้อนโตจนบรรยากาศในโรงยิมเงียบสงัด

อูซังฮุน

เมื่อลองมานึกดู อูซังฮุนเรียนอยู่ปีหนึ่งห้องหนึ่ง

เขามาถึงโรงยิมช้า จึงไม่มีโอกาสได้ทักทายเพราะฉันกำลังคุยกับจูซูย็อก

“ไม่เห็นสีหน้าของโชอึยชินกันรึไง? ถ้าพวกนายไม่อยากหมดตัว อย่าเดิมพันข้างบังยุนซบเยอะนักล่ะ”

อูซังฮุนมองหน้าฉันพลางส่งยิ้มแฝงเลศนัย จากนั้นก็ฉายโฮโลแกรมเพื่อโอนเงิน

ท่าทีอันแน่วแน่ของเขา ทำเอาบรรยากาศเริ่มโกลาหลอีกครั้ง

“เขาคือผู้รอดชีวิตจากการสอบเข้า… ทีมเดียวกับซูเปอร์โนว่าไร้นาม!”

“หนึ่งในผู้เกี่ยวข้องกับคดีซนเมากาว…”

“ถ้าอย่างนั้น เขาก็ต้องเคยเห็นฝีมือของซูเปอร์โนว่าไร้นามเป็นอย่างดี… ชักกังวลแล้วสิ”

ขณะเดียวกัน วังจีโฮกำลังยืนครุ่นคิดพลางมองโฮโลแกรมที่แสดงยอดเงินในบัญชี ยอดเงินเต็มไปด้วยเลขศูนย์ยาวเหยียด

เสือเหลืองเริ่มทำหน้าราวกับคันไม้คันมือ

“ใส่สักสิบล้านวอนดีไหม”

“…ถ้าจำนวนเงินสูงเกินไป นายจะถูกตั้งข้อหาเล่นพนัน ระวังตัวด้วย”

“แล้วยังไง?”

ตาแก่นี่พูดว่า ‘แล้วยังไง’ อีกแล้ว

ฉันหมดคำจะกล่าวกับวังจีโฮ

แม้จะพึมพำด้วยสีหน้าไม่พอใจ แต่สุดท้ายเขาก็ปิดปากสนิทหลังจากฟังคำเตือนของฉัน

วงเงินเดิมพันกำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ก็จริง แต่ฉันไม่อยากให้ยอดก้าวกระโดดเกินไปนัก

เพลเยอร์จะได้รับการผ่อนปรนเป็นกรณีพิเศษภายใต้ ‘พรบ.คุ้มครองเพลเยอร์’ วงเงินระดับนี้จึงยังไม่เป็นปัญหา

“อะไรกัน… ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ…”

บังยุนซบก็แค่ลองหาเรื่องคนดัง เพื่อคลายความเครียดและยกระดับจุดยืนของตัวเอง

เขาจึงเริ่มตื่นตระหนกเมื่อเรื่องราวบานปลาย

‘สีหน้าแบบนั้น… ไม่น่าทำปากเก่งแต่แรก’

ราวกับบังยุนซบคิดแผนเด็ดออกพอดี

เขาเปลี่ยนสีหน้าพร้อมกันตะโกนเสียงดัง

“การดวลครั้งนี้จะจำกัดให้ใช้อาวุธได้แค่คนละหนึ่งชนิด! แล้วก็ห้ามใช้แสงประทานด้วย!”

เสียงถอนหายใจดังระงมจากทุกสารทิศ เมื่อได้ยินข้อเสนอที่น่ารังเกียจจากปากบังยุนซบ

‘ลูกไม้ตื้นเขิน’

สกิลกระบองสองท่อนของบังยุนซบมีเลเวลสาม

ส่วนสกิลสรรพภัณฑ์ของฉันมีเลเวลหนึ่ง

ค่าสถานะโดยรวมเลเวลสิบสามเท่ากัน

ถ้ามองแค่เลเวลสกิล ฉันแทบไม่มีโอกาสชนะเลย

แถมยังห้ามใช้แสงประทาน เรียกได้ว่าเสียเปรียบเต็มประตู

‘แต่ก็ไม่มีปัญหา’

ไม่มีอะไรที่ฉันต้องกังวล

“ตกลง”

หลังจากตอบตกลง บังยุนซบทำหน้าราวกับตนคว้าชัยได้แล้ว แววตาเปี่ยมความฮึกเหิม

การรับคำท้าของฉัน ทำเอานักเรียนที่แทงข้างฉันแทบจะถอนเดิมพันทันที

ฉันนำการ์ดไอเท็มใบหนึ่งออกจากหน้าต่าง แล้วเปลี่ยนให้เป็นวัตถุจริง

“ในเมื่อฉันรับคำท้าตามเงื่อนไขของนาย ดังนั้น คนที่แพ้ต้องทำตัวเป็นเบ๊ของอีกฝ่ายหนึ่งปีเต็ม… ตกลงไหม”

ไอเท็มที่ฉันนำออกมาคือ ‘แหนบแห่งคำสัญญา’ ซึ่งมีเกรด R

หนึ่งในการ์ดไอเท็มที่ฉันซื้อเตรียมไว้ก่อนโรงเรียนจะเปิด

หากผิดสัญญาที่ให้ไว้ต่อหน้าแหนบแห่งคำสัญญา เล็บทั้งหมดจะถูกแหนบร้อนๆ ถอนออกมา

ต่อให้ผิดคำสัญญา แต่บทลงโทษก็มีแค่การถูกถอนเล็บ เกรดของมันจึงไม่สูงมาก

มันเจ็บปวดและทรมานมากก็จริง แต่ก็สามารถรักษาได้ด้วยไอเท็มฟื้นฟู

‘สำหรับคนขี้ขลาดอย่างบังยุนซบ แค่นี้ก็พอแล้ว’

การถูกถอนเล็บด้วยแหนบร้อนๆ คงไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากเผชิญ

“ศึกดวลตัดสินเบ๊?”

“ซูเปอร์โนว่าไร้นามเอาจริงแฮะ”

ข้อเสนอของฉันทำเอาเด็กปีหนึ่งพากันตื่นเต้น

“แหนบแห่งคำสัญญา…!”

บังยุนซบพึมพำด้วยสีหน้ากระวนกระวาย

เนื่องจากเป็นไอเท็มที่โด่งดัง เขาจึงจดจำได้ทันที

“คิดว่าฉันจะกลัวจนถอนตัวไปเองรึไง? ก็เอาเซ่!”

ซ่า!

ทันทีที่บังยุนซบรับปากอย่างห้าวหาญ แหนบแห่งคำสัญญาพลันลุกไหม้แล้วสลายไปในอากาศ

เล็บทั้งหมดของฉันกับบังยุนซบเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที ก่อนจะกลับเป็นสีเดิม

ศึกดวลตัดสินเบ๊กำลังจะเริ่มขึ้น

* * *

มีเพียงสามคนที่เดิมพันข้างฉัน

อูซังฮุน จูซูย็อก และคิมยูรี

อูซังฮุนนั้นเข้าใจได้ แต่ฉันแปลกใจกับจูซูย็อกและคิมยูรี

จูซูย็อกเห็นว่าอูซังฮุนพนันด้วยเงินหนึ่งล้านวอน เขาจึงใส่ตัวเลขเดียวกัน

พระเอกของเราเป็นเหลนของประธานใหญ่แห่งกลุ่มทุนจู หนึ่งในสี่แชโบลที่ใหญ่ที่สุดของเกาหลีใต้

เขาแทบไม่มีสามัญสำนึกด้านการเงิน จึงเดิมพันตามอูซังฮุน

อูซังฮุนเคยเล่าให้ฟังว่า พ่อกับแม่ให้พกเงินค่าขนมติดตัวไว้สมควร จะได้เลี้ยงข้าวจางนัมอุกกับฉันทุกครั้งที่มีโอกาส หนึ่งล้านวอนจึงไม่ใช่จำนวนเงินที่ทำให้สิ้นเนื้อประดาตัว

‘คิดไม่ถึงว่าคิมยูรีจะเอาด้วย’

คิมยูรีดูไม่เหมือนผีพนัน ตรงกันข้าม บุคลิกของเธอค่อนไปทางหัวหน้าห้องผู้เข้มงวด

ยอดเดิมพันฝั่งฉันคือ 2,050,000 วอน

ส่วนฝั่งบังยุนซบคือ 2,478,000 วอน

เป็นจำนวนเงินที่ค่อนข้างสูง ทั้งที่ยังมีอีกหลายคนไม่ได้ลงเดิมพัน เช่นวังจีโฮ ฮันอี และอันดาอิน

“เอาล่ะ พวกเธอสองคนเข้าประจำที่”

“วู้ว!”

นักเรียนกว่าร้อยคนที่รวมตัวกันในโรงยิมเด็กปีหนึ่ง ส่งเสียงโห่ฮาอย่างมีความสุข

อุปกรณ์พกพาของเจ้ามือโต๊ะพนัน เปิดโหมดขยายภาพโฮโลแกรมของหน้าจอแอปฯ เพื่อฉายขึ้นไปในอากาศ

[ศึกดวลตัดสินเบ๊]

[ซูเปอร์โนว่าไร้นาม โชอึยชิน VS ผู้ท้าชิงปริศนา บังยุนซบ]

ฉันชักอยากรู้แล้วว่าใครเป็นคนเขียนข้อความพวกนี้

นอกจากนั้น ยังมีการใช้เพลง BGM อย่าง ‘Going The Distance’ จากภาพยนตร์เรื่อง ‘Rocky’ เพื่อสร้างบรรยากาศ

งานประพันธ์ชั้นครูแบบนั้น ถูกนำมาใช้กับการต่อสู้เดิมพันโง่ๆ ในศึกดวลตัดสินเบ๊?

“เมื่อได้ยินสัญญาณ ให้เริ่มเปลี่ยนการ์ดเป็นวัตถุแล้วลงมือได้ทันที”

กรรมการคือคิมชินรก ครูประจำชั้นปีหนึ่งห้องหนึ่งที่ไม่มีส่วนได้ส่วนเสีย

ฉันเลือกการ์ดหนึ่งใบจากกล่องสามร้อยใบ จากนั้นก็ยืนประจำที่

กึก กึก กึก

บังยุนซบกับฉันยืนเผชิญหน้ากันโดยรักษาระยะห่างประมาณสิบเมตร

BGM เปลี่ยนจาก ‘Going The Distance’ เป็น ‘Gonna Fly Now’

“ถ้าอย่างนั้น เตรียมตัว”

“วู้ว!”

“ลุยเลยบังยุนซบ!”

“บังยุนซบ! จงเป็นไอ้งั่งที่คว้าชัยชนะ!”

บังยุนซบเผยสีหน้ายินดีปรีดา เมื่อจินตนาการว่าตนกำลังจะได้เป็นวีรบุรุษของเพื่อนร่วมรุ่น

คิมชินรกส่งสัญญาณด้วยการยกมือ

“เริ่ม!”

ไอเท็มการ์ดในมือบังยุนซบเปลี่ยนเป็นกระบองสองท่อน

“ย๊ากกกก!”

บังยุนซบผู้ถือกระบองสองท่อน ปรี่เข้าใส่พร้อมกับแหกปากตะโกน

ทางฉันก็เปลี่ยนการ์ดให้เป็นวัตถุ

เมื่อกำอาวุธแน่น เสียงของระบบดังขึ้น

〈สกิล ‘สรรพภัณฑ์’ ทำงาน〉

“เดี๋ยวนะ บ้าน่า…! นั่นมันอาวุธเวทมนตร์!”

เสียงอุทานด้วยความประหลาดใจดังจากกลุ่มผู้ชม

ใช่แล้วพวก

สิ่งที่อยู่ในมือฉันคืออาวุธเวทมนตร์พื้นฐานธาตุดินเกรด R ‘ไม้เท้าธรณีของจอมเวทฝึกหัด’

ด้วยความช่วยเหลือจากสกิลสรรพภัณฑ์ คาถาของเวทมนตร์ สูตรการคุมมานา และผลลัพธ์ของเวทมนตร์แล่นเข้ามาในหัวฉันทันที

“เวทมนตร์ล่ะ!”

“โว้วโว้ว!”

มีเพลเยอร์เพียงส่วนน้อยที่ใช้เวทมนตร์

แตกต่างจากพลังเพลิงของย็อมจุนยอล หรือวิชาลมของซาวอลเซอึม การใช้เวทมนตร์ต้องพึ่งพาอาวุธเวทมนตร์

ต้องร่ายคาถาในภาษาที่ถูกกำหนดไว้ และควบคุมมานาผ่านสูตรเวทมนตร์

เวทมนตร์ไม่ใช่พรสวรรค์ติดตัวโดยกำเนิด แต่เป็นผลจากการวิจัยเชิงตรรกศาสตร์ที่เข้มงวด

‘เวทมนตร์แตกต่างจากพลังประเภทอื่น มันใกล้เคียงกับคณิตศาสตร์มากกว่าพลังพิเศษ’

ไม่เพียงเท่านั้น สกิลที่เกี่ยวกับเวทมนตร์ส่วนใหญ่ล้วนหามาครอบครองได้ยาก และเลเวลอัปได้ยากยิ่งกว่า

ผู้คนเชื่อกันว่าเวทมนตร์คือสิ่งที่ไร้ประโยชน์ หากไม่ถูกใช้งานโดยเผ่าแท้ หรือตัวตนอันสูงส่งที่เกี่ยวข้องกับเวทมนตร์

‘สำหรับโลกใบนี้ เวทมนตร์มักถูกกล่าวถึงในฐานะภาคผนวกเชิงลึก หรือไม่ก็ปรากฏในข้อสอบเฉพาะทางที่มีความยากสูง แถมยังพบเห็นได้ไม่บ่อย แต่ในทางกลับกัน สวะติดเกมที่เล่นผ่านหน้าจอมือถืออย่างฉัน จะมีโอกาสเข้าถึงเวทมนตร์ได้มากกว่า เพราะได้ควบคุมเวทมนตร์ผ่านตัวละครที่สามารถใช้เวทได้’

และอาวุธเวทมนตร์ ก็ถือเป็นอาวุธ

ตัวฉันที่มีสกิลสรรพภัณฑ์ สามารถใช้อาวุธได้ทุกชนิด แน่นอนว่านับรวมอาวุธเวทด้วย

“เทอราเซีย·อีโค่!” (Terracia Ico)

ครึก! ครึก! ครึก!

หลังจากคำร่ายคาถาสั้นๆ จบลง เวทมนตร์ธาตุดินพุ่งเข้าใส่ดวงตาบังยุนซบอย่างแม่นยำ

แม้บังยุนซบจะลองเหวี่ยงกระบองสองท่อนปัดป้อง แต่ก็ไม่มีทางไล่ตามความเร็วของเวทมนตร์ทัน

เวทมนตร์เลเวลหนึ่งมิได้ทรงอานุภาพสักเท่าใด แต่ก็เพียงพอที่จะบดบังทัศนวิสัยและสร้างความเสียหายแก่ดวงตา

“อ๊า! ตาฉัน…! ตาฉัน!!”

บังยุนซบดิ้นรนด้วยความเจ็บปวดหลังจากถูกก้อนดินพุ่งเข้าใส่ใบหน้าและดวงตา

ฉันเข้าประชิดตัวเขาทันที พร้อมกับใช้ไม้เท้าซัดใส่ท้ายทอย

ผัวะ!

บังยุนซบแหกปากตามแรงกระแทกอันหนักหน่วง

เพียงเท่านี้ การต่อสู้ก็ถือเป็นอันสิ้นสุด

ทว่า…

‘แค่ครั้งเดียวมันยังไม่สาแก่ใจ’

ก่อนที่เขาจะสลบลงไปบนพื้นโรงยิม ฉันกระแทกไม้เท้าใส่บังยุนซบอีกรอบ

จำเป็นต้องลงมือกับพวกกุ๊ยเกินเหตุด้วยหรือ?

พอดีมันเป็นรสนิยมของฉัน ที่จะอัดพวกกุ๊ยให้เกินเหตุเข้าไว้

ผัวะ!

“อ๊ากกก!”

เนื่องจากไม้เท้ากระแทกใส่ตำแหน่งเดิมอย่างแม่นยำ บังยุนซบจึงล้มฟุบลงไปทันที

ฉันใช้เท้าเหยียบแผ่นหลังของบังยุนซบที่กำลังนอนคว่ำ และเล็งไม้เท้าใส่เขาพลางหันไปมองกรรมการคิมชินรก

คิมชินรกยกมือขึ้นสูงพร้อมกับตะโกน

“โชอึยชินชนะ!”

คำประกาศของคิมชินรกทำให้โรงยิมเต็มไปด้วยเสียงเชียร์

“เฮ—!”

“สุดยอด! เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเวทมนตร์ของจริง!”

“อ…อาวุธเวทมนตร์… เป็นแบบนี้เองหรือ”

“สกิลขี้โกงชะมัด!”

“อ๊า! หนึ่งแสนวอนของฉัน!”

ชื่อของบังยุนซบถูกลบออกจากหน้าจอแอปฯ เดิมพัน

โดยมีข้อความ ‘ซูเปอร์โนว่าไร้นาม โชอึยชิน ได้รับชัยชนะ!’ ปรากฏขึ้นแทน

“ระยำ… ใช้เวทมนตร์… แกมันไอ้ขี้ขลาด!”

บังยุนซบตะโกนด้วยน้ำตาคลอเบ้า ดวงตาแดงก่ำคล้ายกับกำลังถูกเผา

ก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไร ครูฮัมกึนยองชิงพูดตัดหน้า

“บังยุนซบ เธอคิดว่าโชอึยชินเป็นไอ้ขี้ขลาดจริงหรือ”

เขาเงียบทันทีที่ได้ยินคำถามของฮัมกึนยอง

“ไม่คิดบ้างหรือ ว่าการกระทำที่ขี้ขลาด คือการตะโกนดูถูกผู้อื่นขณะหลบอยู่หลังกลุ่มเพื่อน รวมถึงการตั้งกฎห้ามเพลเยอร์ที่มีสกิลสรรพภัณฑ์เปลี่ยนอาวุธ”

ฮัมกึนยองดูไม่โกรธหรือโมโห

เป็นท่าทีของครูที่กำลังอธิบายให้นักเรียนฟัง

“ยังไม่เข้าใจอีกหรือ ว่าทำไมพวกครูถึงยอมให้มีการต่อสู้”

ฮัมกึนยองยังคงพูดโดยไม่เปิดโอกาสให้คนอื่น

บังยุนซบอ้ำๆ อึ้งๆ แต่สุดท้ายก็พูดไม่ออก ทำได้เพียงขยี้ตาพลางก้มหน้า

นักเรียนคนอื่นยังคงปิดปากเงียบ

เจ้ามือโต๊ะพนันที่เปิดแอปฯ เดิมพันเริ่มฉุกใจคิด

เขารีบปิด BGM และโฮโลแกรมทันที

“พวกเธอที่สอบเข้าโรงเรียนแสงเงินได้ ล้วนเป็นเพลเยอร์ที่เก่งกาจและพากเพียร แต่ละคนจึงมีความทะนงตนและเชื่อมั่นในตัวเองสูง แต่บางครั้งสิ่งเหล่านั้นก็กลายเป็นยาพิษ เพลเยอร์จำเป็นต้องหวาดระแวงและถ่อมตนเมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่รู้จัก”

หวาดระแวงและถ่อมตนต่อสิ่งที่ไม่รู้จัก

นี่คือหลักคิดที่คณะครูอยากถ่ายทอดแก่เด็กปีหนึ่งของโรงเรียนที่ดีที่สุด ในคาบแรกของการเรียน

หากไม่มีฉันกับบังยุนซบ พวกเขาก็คงหยิบยกข้อคิดจากการดวลระหว่างอันดาอินกับจูซูย็อกที่อยู่คนละระดับกับทุกคน

‘แต่จูซูย็อกที่กำลังเผชิญยุคมืด ต้องเผยด้านที่น่าสมเพชให้อันดาอินเห็น’

ฮัมกึนยองพูดต่อไป

“ทั้ง ‘เหตุการณ์ประวัติศาสตร์แนจังซา ในอุทยานแห่งชาติแนจังซาน’ และ ‘โศกนาฏกรรมทะเลสาบซอกชน’ ล้วนเป็นคดีใหญ่ที่ทุกคนทราบกันดีว่า ทีมโปรเพลเยอร์ถูกกวาดล้างโดยเอนามีที่มีเกรดและค่าสถานะโดยรวมไม่สูงนัก”

ความเงียบที่หนักอึ้ง แผ่ปกคลุมบรรยากาศรอบกลุ่มนักเรียนที่เริ่มสังเกตเห็นความตั้งใจของครู

“ความหย่อนยานหมายถึงชีวิตและความตายของเพลเยอร์… บังยุนซบย่ามใจขณะเผชิญหน้ากับซูเปอร์โนว่าไร้นาม เจ้าของสกิลสรรพภัณฑ์เกรด SSR ผู้พิชิตเอนามีติดค่าหัวเกรด R+ ได้โดยที่เขาแทบจะไร้เครื่องมือ”

บรรยากาศรอบตัวฮัมกึนยองดูน่าเกรงขามเป็นทุนเดิม เมื่อเขาพูดด้วยเสียงขึงขัง นักเรียนจึงพากันกลืนน้ำลาย

ครูประจำชั้นห้องศูนย์ค่อยๆ กวาดสายตาไปทั่วกลุ่มนักเรียนที่กำลังตื่นเต้น

หลายคนหลบตา บางคนก้มศีรษะ

การวางเดิมพันข้างบังยุนซบด้วยเงินก้อนใหญ่ ก็ถือเป็นการดูถูกโชอึยชินเช่นกัน จึงเป็นธรรมดาที่จะสำนึกผิด

สุดท้าย ฮัมกึนยองเสริม

“บังยุนซบ การต่อสู้เมื่อครู่เป็นไปอย่างยุติธรรม… ไม่สิ เธอแพ้ทั้งที่ตั้งข้อจำกัดให้ตัวเองได้เปรียบ ดังนั้นรับผิดชอบคำพูดด้วย จงทำตามที่โชอึยชินบอกเป็นเวลาหนึ่งปี”

ความเงียบยังคงดำเนินต่อไป

คงเพราะเมื่อครู่บรรยากาศเร่าร้อนสุดขีด เมื่อเย็นลงจึงกลายเป็นเงียบสงัด

‘เปลี่ยนบรรยากาศดีไหมนะ?’

ขณะคิดแบบนั้น

แปะ! แปะ! แปะ!

“อึยชิน นายเจ๋งมาก!”

อูซังฮุนตะโกนพร้อมกับปรบมือ

ถัดจากอูซังฮุนเป็นจูซูย็อก และนักเรียนห้องศูนย์อีกสามคน

ในท้ายที่สุด นักเรียนคนอื่นตัดสินใจทำตาม

วู้ว!

รู้ตัวอีกที เสียงเชียร์และเสียงปรบมือให้กับฉัน ดังกังวานไปทั่วโรงยิม

มีหลายคนเดินมาคุยด้วย

“ฉันแพ้พนันก็จริง แต่ถือเป็นค่าเรียนที่คุ้มค่ามาก ได้เห็นเวทมนตร์เชียวนะ! เจ๋งมากพ่อซูเปอร์โนว่านิรนาม!”

“โชอึยชิน ไว้แสดงให้เวทมนตร์เราให้ดูอีกนะ!”

จนกระทั่งเสียงเชียร์และเสียงปรบมือหยุดลง

บังยุนซบที่นอนคว่ำหน้าบนพื้นเป็นเวลานาน หยุดสะอื้นพร้อมกับลุกขึ้นยืน

เขามองสลับไปมาระหว่างเล็บมือตัวเองกับใบหน้าของฉันด้วยสายตาขุ่นเคือง

ฉันได้รับเบ๊หนึ่งอัตรา

______________________

ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร พุธ เสาร์ และอาทิตย์ (4/4)

ติดตามผลงานของผู้แปล และนิยายทุกตอนได้ที่เพจเฟสบุค:

https://www.facebook.com/bjknovel/

หรือพิมพ์ค้นหา: bjknovel

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด