บทที่ 144 ถ้าข้าเป็นตัวแทนของเต๋าแห่งสวรรค์ล่ะ?
ในท้ายที่สุดหลินหลางเยว่ก็รู้สึกอายเกินกว่าจะนั่งบนตัวหลี่หราน นางคุกเข่าและพยายามนวดเขาอย่างเต็มที่ หลี่หรานไม่สนใจ เขาไม่ได้คิดเกี่ยวกับหลินหลางเยว่มากนัก เหตุผลที่เขาร้องขออะไรเช่นนี้ก็เพื่อสนองรสนิยมชั่วร้ายของเขาเอง ‘ดวงจันทร์ที่สว่างไสวอยู่บนท้องฟ้า’ กำลังคุกเข่าอยู่ข้างๆและนวดเขา มันย่อมทำให้...
