บทที่ 143 อยู่ด้วยกันกับหลินหลางเยว่
หลินหลางเยว่ลดศีรษะของนางลงและยืนอยู่ที่มุมห้อง นางต้องการหาโพรงบนพื้นเพื่อซ่อนตัวจากความอับอาย “น่าอายเกินไปแล้ว ทำไมมันดังขนาดนี้...” เดิมทีนางถือศีลอดมาหลายปี นอกเหนือจากการดื่มชาแล้วนางจะไม่กินอะไรเลย อย่างไรก็ตาม ตอนนี้นางไม่มีพลังปราณมาเติมเต็ม ความว่างเปล่าและความหิวโหยเช่นนี้เป็นสิ่งที่ทนไม่...
