ตอนที่ 72 ในที่สุดเจ้าก็มา (อ่านฟรีครับผม)

ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ

ที่ลานกว้างของโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้เถิงหลงและผู้คนที่อยู่หน้าโทรทัศน์หัวใจของพวกเขาเต้นเร็วขึ้น

พวกเขาไม่แม้แต่อยากที่จะพูดอะไรออกมา!

ทุกคนมีสายตาและความรู้สึกเดียวกันในเวลานี้

ความรู้สึกที่รอดูการต่อสู้ของปรมาจารย์ทั้งสองคน!

บนลานประลองขนาดใหญ่ในลานกว้าง ฮวงซานหัวหน้าโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้เถิงหลงนั่งหลับตาอยู่บนลานประลองนั้น

ในขณะนี้ ทั้งผู้คนในลานกว้างและหน้าทีวีกำลังรอการมาถึงของหยานฉี

ซู่ซุนเอ๋ออยู่บนที่สังเกตุการณ์ ใบหน้าของเธอซีดลงเล็กน้อย เธอกัดริมฝีปากของเธอเบาๆ หมัดของเธอกำแน่น โดยที่เล็บของเธอไม่ได้อยู่ในมือของเธอซึ่งทำให้เธอไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆ

ขอร้องล่ะอย่ามาเลยนะหยานฉี...

หยานฉีไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของฮวงซานได้ เธอในตอนนี้ไม่เชื่อในตัวของหยานฉี เพราะเวลาแค่สามวันเขาจะเติมเต็มช่องว่างความแข็งแกร่งระหว่างเขากับฮวงซานได้อย่างไร?

ดั่งสำนวนที่บอกว่า การเป็นคนรอนั้นทรมานมากกว่าสิ่งใด...

และทันใดนั้น เด็กหนุ่มอายุ 18 ปีก็เข้ามาในลานกว้าง

ก้าวของเด็กหนุ่มคนนั้นไม่ช้าหรือเร็วจนเกินไป ใบหน้าของเขาสงบนิ่งเหมือนผิวน้ำที่เงียบสงบ ราวกับว่าเขาไม่เห็นอะไรในสายตาของเขาเลยในตอนนี้

สิ่งที่เขาเห็นมีเพียงตัวเขาเองเท่านั้น!

เด็กหนุ่มคนนี้อายุยังน้อยมาก แต่แววตาของเขายากที่จะทำให้คนที่มองนั้นลืมไปได้ง่ายๆ

บรรยากาศตอนนี้มันเงียบราวกับเป็นเวลากลางคืน และจมดิ่งลึกเหมือนก้นสมุทร

ในลานกว้างนั้นและทุกคนที่อยู่หน้าทีวีต่างพากันส่งเสียง

เพราะเด็กคนนั้นที่เดินมาคือปรมาจารย์หยานฉี!

ทันทีที่หยานฉีปรากฏตัวที่ลานกว้าง ฮวงซานซึ่งนั่งอยู่บนลานประลองก็ลืมตาขึ้น และแสงก็พุ่งตรงออกมาจากรูม่านตาของฮวงซาน

หลายๆคนกำลังรอการต่อสู้นครั้งนี้ เมื่อพวกเขาเห็นหยานฉีเดินมา ทำให้สีหน้าของพวกเขาดูยอดเยี่ยมอย่างมาก

นอกจากนี้ยังมีหลายคนที่คิดว่าหยานฉีจะไม่มาเพียงเพราะมันเป็นการท้าสู้ที่โง่เขลา แต่เมื่อพวกเขาเห็นหยานฉีกำลังมา พวกเขาอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว พวกเขารู้ว่าตั้งแต่วินาทีที่หยานฉีก้าวเข้ามาโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้เถิงหลงแล้ว ว่าชีวิตของเขากำลังจะหายไปตลอดกาลในโลกนี้

ทุกคนในโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้อสรพิษสายฟ้ามีรอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้าของพวกเขา

หัวใจของซู่ซุนเอ๋อตกลงไปอยู่บริเวณตาตุ่มเมื่อเธอเห็นว่าหยานฉีมาที่นี่จริงๆ

บนแท่นสูงสุดของลานกว้าง ปรมาจารย์ซู่มูและปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสิบเอ็ดคนก็ยืนดูอยู่

พวกเขาต่างพากันตกใจเมื่อเห็นหยานฉีเด็กที่เต็มไปด้วยพรสวรรค์กำลังเดินเข้ามาที่นี่

แต่ว่าปรมาจารย์ขั้นต้นที่มีร่างจิตวิญญาณต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ขั้นสูง ยังไงเสียหยานฉีก็ไม่มีโอกาสชนะอย่างแน่นอน

พวกเขาทั้งหมดมองไปที่ปรมาจารย์ซู่มูและเห็นสีหน้าของปรมาจารย์ซู่มูไม่มีความกังวลแม้แต่น้อย พวกเขาจึงคิดว่าหากหยานฉีตกอยู่ในอันตราย ปรมาจารย์ซู่มูจะต้องทำอะไรสักอย่างแน่นอน

ในที่สุดหยานฉีก็ก้าวเข้าสู่ลานประลองในลานกว้างนั้น

เมื่อสามวันก่อน หยานฉีได้สังหารหลินเที่ยนเจียงหัวหน้าของโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้พยัคฆ์ดำไปแล้ว

ในเวลานั้น มีคนจำนวนมากที่ไม่ทราบว่าหยานฉีนั้นมีร่างจิตวิญญาณอยู่ในตัว

ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่า หยานฉีมีร่างจิตวิญญาณ แต่ก็ไม่มีใครมองว่าหยานฉีจะได้เปรียบแต่อย่างใด

ที่ลานกว้างนั้นและทุกคนที่อยู่หน้าทีวีดูเหมือนจะเห็นจุดจบของการต่อสู้นี้อยู่ลางๆแล้ว

ฮวงซานหัวหน้าโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้เถิงหลงลุกขึ้นจากลานประลองและมองไปที่หยานฉีด้วยความเยาะเย้ย

“ข้าไม่คาดคิดว่าเจ้าจะมาจริงๆ”

ทุกคนมองไปที่หยานฉีเพื่อรอคำตอบของเขา

หยานฉียิ้มอย่างเย็นชา “ข้ามาเพื่อจุดประสงค์เดียวนั่นคือการฆ่าเจ้าเท่านั้น”

ที่ลานกว้างและทุกคนที่อยู่หน้าทีวีต่างตกตะลึง เพราะพวกเขาเคยได้ยินประโยคเดียวกันนี้มาก่อนตอนที่หยานฉีพูดกับหลินเที่ยนเจียงตอนที่เขาไปโรงเรียนศิลปะการต่อสู้พยัคฆ์ดำ

หยานฉีเจ้าจะสามารถฆ่าปรมาจารย์ขั้นสูงฮวงซานได้หรือไม่!