ตอนที่ 21-27 ความทรงจำ
ลินลี่ย์มองอย่างระมัดระวัง
เทวทูตผู้งดงามผมสีน้ำตาลนี้ดูจากลักษณะนางค่อนข้างคล้ายกับเขา
“ท่านแม่หรือเปล่า?” ลินลี่ย์รู้สึกกระวนกระวายจาย
“นายท่าน”
แต่อาการสนองตอบแรกของเทวทูตสิบสองปีกนี้หลังจากบินลงมาก็คือคุกเข่า
“ฮึ่ม” แค่เพียงคิดลินลี่ย์ส่งพลังมหาเทพไปหนุนกันเทวทูตผมน้ำตาลป้องกันไม่ให้นางคุกเข่า
ลินลี่ย์รู้สึกว้าวุ่นใจอย่างช่วยไม่ได้เขาชำเลืองมองมาทางออกุสตาและรำพึงในใจ “ออกุสตาต้องรู้ว่าเทวทูตจะต้องคุกเข่าเมื่อเห็นเขา แต่เขาไม่พูดอะไรแม้แต่น้อย” เพราะเทวทูตปกติจะคุกเข่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่สตรีที่อยู่หน้าของเขาอาจเป็นมารดาของลินลี่ย์!
ลินลี่ย์ไม่ยอมให้ภาพเช่นนั้นเกิดขึ้น
ประมุขมหาเทพแห่งแสงออกุสตาที่อยู่ใกล้เขาส่งเสียงหัวเราะ “ฮ่าฮ่า เอาล่ะตอนนี้เจ้าสามารถยืนรอตรงนั้นไปก่อน”
“เจ้าค่ะ” เทวทูตสิบสองปีกว่าง่ายยิ่งนัก นางยืนอยู่ข้างหนึ่งไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว เพียงแต่มีบ่อยครั้งที่นางจะหันมามองลินลี่ย์ด้วยความสงสัย
“ใช่ท่านแม่ของข้าหรือเปล่า?” ลินลี่ย์อดชำเลืองมองดูนางสองสามครั้งไม่ได้
เมื่อตอนมารดาของเขาตายลินลี่ย์อายุเพียงสี่หรือห้าปีเท่านั้น เขาไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับนางแม้แต่น้อย อย่างไรก็ตามเท่าที่ลินลี่ย์มองดูสตรีงามผิวขาวซีดนี้เขามีความรู้สึกแน่ใจเหมือนกับว่าวิญญาณของเขาสั่นสะท้าน “ข้ายังต้องอาศัยบิดาช่วยยืนยันให้แน่ใจ! ท่านพ่อและท่านแม่มีชีวิตร่วมเป็นร่วมตายมาด้วยกัน เขาจะต้องระบุได้ชัดเจนแน่นอน”ลินลี่ย์รำพึง
ในท้องฟ้าของพิภพแสงศักดิ์สิทธิ์ ร่างมหาเทพธาตุลมของลินลี่ย์รีบเร่งพาฮ็อกบิดาของเขามาตลอดทาง
“ท่านพ่อ ออกุสตาพาเทวทูตที่ดูเหมือนท่านแม่มาแล้ว” ลินลี่ย์พูดขึ้นทันที
“มาแล้วหรือ?” ฮ็อกหน้าแดงด้วยความตื่นเต้น
“อย่างไรก็ตาม ข้าไม่แน่ใจเสียทีเดียว” ลินลี่ย์มองบิดาของเขา “อีกไม่นาน ท่านพ่อจะได้ดูนางใกล้ๆและจะรู้ว่านางใช่ท่านแม่หรือไม่”
“ข้าแค่ชำเลืองมองก็สามารถบอกได้” ฮ็อกแน่ใจเต็มที่
ถึงตอนนี้เกาะงดงามแพรวพราวปรากฏอยู่ในสายตาของลินลี่ย์และฮ็อก ประกายแสงสีเขียวฉายรอบตัวเขาลินลี่ย์ลี่ย์และฮ็อกเข้าไปในเกาะ
ภายในสวนน้ำ
“ควั่บ” ร่างสองคนบินลงมาจากท้องฟ้า เป็นลินลี่ย์ผมสีเขียวและฮ็อก ลินลี่ย์ผมสีเขียวเดินเข้ามาหาร่างหลักและจากนั้นทั้งสองผสานร่างเป็นหนึ่ง
เมื่อลงมายืนที่พื้น...
ฮ็อกดูเหมือนจะเห็นเพียงคนๆเดียว นั่นคือเทวทูตผมน้ำตาลผู้ยืนหันข้างให้เขา
ปากของฮ็อกอ้าค้าง แต่พูดอะไรไม่ออก ตาของเขากลายเป็นสีแดงทันที
“ลี...ลีน่า!” ในที่สุดฮ็อกก็เรียกชื่อด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
เทวทูตสิบสองปีกชำเลืองมองฮ็อกนางมองฮ็อกด้วยความสงสัย ถึงอย่างนั้นนางก็ยังขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ลีน่า!เจ้าจำข้าได้ไหม?” ฮ็อกเข้ามาหาทันทีและคว้ามือของเทวทูตสิบสองปีก เทวทูตไม่กล้าทำอะไรโดยไม่ได้รับอนุญาตดังนั้นในพริบตานางหลบไปอยู่อีกด้านหนึ่ง
“ท่านพ่อ! อย่าเพิ่งใจร้อน” ลินลี่ย์รีบตะโกนบอก
“เกิดอะไรขึ้น?” ฮ็อกหันไปมองลินลี่ย์
“ท่านพ่อ, บอกข้ามาก่อน นางใช่ท่านแม่ข้าหรือเปล่า?” ลินลี่ย์ถามทันที
“ใช่! ใช่แน่นอน!”ฮ็อกยืนยันมั่นใจ “พวกเขาดูเหมือนกันจริงๆ และกลิ่นของนาง...ข้าไม่เคยลืมเลย!” ฮ็อกสามารถจำได้กระทั่งกลิ่นของลีน่าภรรยาของเขา เพราะนอนกับเขาเมื่อเห็นเทวทูตผมน้ำตาล เขายิ่งมีความมั่นใจ
นี่คือภรรยาของเขา
“ฮ่าฮ่า, ลินลี่ย์,งั้นเจ้าก็กำลังตามหามารดาของเจ้านั่นเองสินะ” ออกุสตาเริ่มหัวเราะ “มิน่าเล่า เจ้าถึงใส่ใจเรื่องนี้มากขนาดนี้,ลินลี่ย์บอกเจ้าไว้นานแล้วว่านี่ก็คือนางนั่นเอง ไม่จำเป็นต้องกังวลเกินไป! นอกจากนี้ตามรายงานข่าวกรองที่บริวารของข้าแจ้งมาเมื่อหมื่นปีที่แล้วมีวิญญาณเทวทูตระดับเทพเพียงสามตน มาจากพิภพยูลานเป็นบุรุษสองสตรีหนึ่ง มีเพียงวิญญาณดวงเดียวที่กลายเป็นเทวทูตสิบสองปีก ก็คือสตรี เป็นเรื่องที่แปลกมาก หมื่นปีที่แล้วศาสนจักรในพิภพยูลานได้บูชายัญด้วยวิญญาณนั้น แต่ว่านับแต่นั้นพวกเขาไม่ทำการบูชายัญอีกเลย”
แต่ลินลี่ย์รู้เหตุผลดี
เป็นเพราะ...ศาสนจักรเจิดจรัสถูกกำจัด จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ไม่สามารถใช้วิญญาณบูชายัญได้อีกต่อไป
“สำหรับพวกเจ้าสองคนแม่ลูกได้กลับมาพบกันนับเป็นเรื่องที่น่ายินดีนัก” ออกุสตาหัวเราะขณะพูด
ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟหัวเราะและพยักหน้าเล็กน้อยเช่นกัน
“ใช่แล้ว นี่คือท่านแม่ข้า” ลินลี่ย์ไม่ปิดบังแต่อย่างใด และเขามองดูออกุสตาและพูดอย่างจริงจัง “ออกุสตา ในเมื่อข้าได้พบแล้ว ก็ลงมือกันเร็วๆเถอะ คืนอิสรภาพให้มารดาข้าและข้าจะมอบเลือดบริสุทธิ์สี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ให้ท่าน ตอนนี้เลือดอสูรศักดิ์สิทธิ์ของพญาเต่ดำมียี่สิบแปดหยด ขาดไปสองหยดดังนั้นข้าเพิ่มเลือดบริสุทธิ์ของพญาหงส์เพลิงแทน พอจะใช้ได้ไหม?”
“นั่นไม่เป็นปัญหาอะไรมาก”
ออกุสตามองดูลินลี่ย์ จากนั้นพูดช้าๆ “ลินลี่ย์! ข้ามีเรื่องบางอย่างจะแจ้งให้เจ้าทราบ หลังจากเจ้าฟังสิ่งที่ข้าต้องพูดเจ้าต้องตัดสินใจเองว่าจะทำตามข้อตกลงต่อไปหรือไม่”
ลินลี่ย์ใจสั่นสะท้าน เขารู้สึกว่ามีเหตุแปรเปลี่ยนใหม่เข้ามา
“พูดได้เลย” ลินลี่ย์กล่าว
ออกุสตาอธิบาย “เทวทูตสร้างมาจากวิญญาณที่บูชายัญในพิภพโลกธาตุ ผ่านสระกำเนิดเทวดา พวกเขากำเนิดใหม่เป็นเทวทูต มีคำพูดที่ได้ยินกันบ่อยๆว่าเทวทูตก็คืออาวุธร่างมนุษย์ และว่าพวกเขาไม่อาจนับได้ว่าเป็นสิ่งมีชีวิตได้เลย เจ้ารู้ความหมายที่แท้จริงของคำเหล่านี้ไหม?”
ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว
ไม่สามารถนับได้ว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่แท้จริง? หมายความว่ายังไง
ออกุสตายังคงพูดต่อ “เพื่อให้วิญญาณมนุษย์เปลี่ยนไปเป็นเทวทูตสิบสองปีก...เป็นไปได้ยังไงที่สิ่งมีชีวิตจะมีพลังเพิ่มขึ้นได้มากมายขนาดนั้น
“เมื่อพวกเขาถูกสระกำเนิดเทวดาเปลี่ยนแปลงไปแม้แต่วิญญาณของพวกเขาจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย วิญญาณของพวกเขาตอนนี้ไม่ได้สถิตอยู่ที่ใจพวกเขา แต่อยู่ภายในแก่นเทวทูต อันแก่นเทวทูตนี้ก็คือแกนกลางที่เล็กที่สุดที่มีความคงอยู่!” ออกุสตาอธิบาย “นอกจากนี้ ระหว่างการเปลี่ยนแปลงวิญญาณของพวกเขาจะถูกเปลี่ยนไปเช่นกัน และความทรงจำเดิมของพวกเขาทั้งหมดจะถูกลบออกไป สิ่งเดียวที่เหลืออยู่ในตัวพวกเขาก็คือความภักดีต่อมหาเทพแห่งแสง!!”
ลินลี่ย์ใจสั่นสะท้าน
“ออกุสตา! ท่านกำลังจะบอกว่า...?” ลินลี่ย์มีความรู้สึกแปลกๆ
“ถูกแล้ว สระกำเนิดเทวดาคือที่ซึ่งเทวทูตถูกสร้าง ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถสร้างได้ การเปลี่ยนแปลงวิญญาณที่พวกเขาปลดปล่อยนั้นไม่สามารถทำกลับคืนได้ แม่ของเจ้าในปัจจุบันนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของข้า แต่ถ้าข้าคืนอิสรภาพแก่นาง มารดาของเจ้าจะไม่มีอะไรมากไปกว่าเทวทูตที่ถูกปลดปล่อย นางยังคงไม่มีความทรงจำจากแต่ก่อนที่นางจะเป็นเทวทูต!” ออกุสตามองดูลินลี่ย์
ลินลี่ย์รู้สึกผิดหวังทันที
เขาคิดว่าเมื่อนางได้รับอิสรภาพมารดาของเขาจะมีความทรงจำกลับคืน
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้สิ้นเชิง
คำพูดของออกุสตาเปี่ยมไปด้วยเหตุผล เป็นสระกำเนิดเทวดาซึ่งเปลี่ยนแปลงนาง สิ่งเดียวที่ออกุสตาสามารถทำให้มารดาของลินลี่ย์ก็คืออิสระ เขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงวิญญาณของนางได้
“ท่านพ่อ” ลินลี่ย์หันไปมองฮ็อก
ฮ็อกที่อยู่ใกล้เมื่อได้ยินก็เข้าใจ เขารู้ว่าไม่มีทางที่ลีน่าภรรยาของเขาจะฟื้นคืนความทรงจำได้ หน้าของเขาซีด แต่เมื่อเห็นลินลี่ย์หันมาทางเขา ฮ็อกยังคงฝืนยิ้ม เขาส่งสำนึกเทพบอก “ลินลี่ย์,ถ้าไม่มีทางฟื้นคืนความทรงจำนาง อย่างนั้นก็คงไม่มีทางก็คงเป็นเหมือนตอนที่แม่ของเจ้ากับพ่อเพิ่งพบกันอีกครั้ง”
“ก็ได้” ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย
“ลินลี่ย์ ถ้าเจ้าไม่ยอมรับเรื่องนี้ อย่างนั้นเราเราก็ไม่ต้องพูดถึงข้อตกลงของเราต่อไป” ประมุขมหาเทพแห่งแสงมองดูลินลี่ย์
“ไม่จำเป็น ท่านสามารถคืนอิสรภาพให้กับมารดาข้าได้” ลินลี่ย์มองดูประมุขมหาเทพแห่งแสง
ออกุสตาพยักหน้า จากนั้นกัดฟันและหลับตา
“เอ๊ะ?” ลินลี่ย์รู้สึกผ่านสำนึกเทพหลอมรวมสามารถบอกได้ว่าออกุสตาส่งพลังเทพของเขาที่เชื่อมโยงกับใจของเทวทูต หน้าของออกุสตาเริ่มซีดขาวขึ้นช้าๆ
“ฮึ่ม” ออกุสตาคำรามเบาๆ
ทันใดนั้นหน้าของออกุสตาเปลี่ยนเป็นกระดูกขาว และตลอดทั้งร่างซวนเซอย่างไม่อาจควบคุมได้ โอล็อฟประมุขมหาเทพวิถีชะตาส่ายศีรษะและส่งพลังมหาเทพพยุงออกุสตาไม่ให้ร่างเขาล้ม
“รอสักเดี๋ยว ข้าจำเป็นต้องพักสักนิด” ออกุสตากล่าว จากนั้นหลับตาเพ่งความรู้สึกอยู่ภายใน
“ดูเหมือนว่าวิญญาณของออกุสตาจะได้รับความเสียหาย” ลินลี่ย์มองดูเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ทั้งหมด เขาไม่รู้ว่ามูลค่าที่ออกุสตาต้องสละออกไปเพื่อให้มารดาลินลี่ย์เป็นอิสระมากขนาดไหน อย่างไรก็ตามจากสิ่งที่ประมุขมหาเทพวิถีมรณะและคนอื่นบอก ลินลี่ย์รู้ว่ามีมูลค่าที่จะต้องจ่ายออกไปมากเพื่อให้เทวทูตฟื้นฟูความนึกคิดความรู้สึกเป็นของตนเอง
ออกุสตาไม่ขอเลือดบริสุทธิ์สี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ เขาเริ่มต้นฟื้นฟูตนเองทันที
และตอนนี้เขามองดูลีน่ามารดาของเขา
ลีน่าขมวดคิ้วก่อนหน้านี้แต่ตอนนี้ลักษณะประหลาดใจ ดีใจปรากฏบนใบหน้านาง ลีน่ามองดูฮ็อก นางพูดด้วยความสงสัยเล็กน้อย “เรื่องที่เจ้าพูดนั้นที่เจ้า...บอกว่าเป็นสามีของข้าก่อนข้าถูกเปลี่ยนเป็นเทวทูตหรือ?” เทวทูตทุกตนสามารถคิดหาเหตุผลได้
พวกเขาเป็นเทวทูตและไม่มีศักยภาพที่ก้าวหน้าในอนาคต แต่พวกเขาทุ่มเทเต็มที่เพื่อมหาเทพ
“ลีน่า, ข้าชื่อฮ็อก เจ้าจำอะไรบ้างได้ไหม?” ฮ็อกเดินมาอยู่ข้างหน้านางทันที ตาของเขาเป็นประกาย “เจ้าจำพายุฝนหนักที่เราเผชิญพบเจอบนภูเขาอู่ซันได้ไหม? เจ้ายังจำบ้านของเราในเมืองอู่ซันได้ไหม? เจ้าจำคืนที่เจ้าถูกพรากไปจากข้าที่โรงแรมในเมืองเฟนไลได้ไหม?”
ลีน่าตกใจเล็กน้อย แววผิดหวังปรากฏในดวงตานาง และนางส่ายศีรษะเล็กน้อย “ข้า..ข้าจำไม่ได้”
ตาของฮ็อกหม่นหมอง แต่เขาพูดขึ้นทันที “นั่นก็ดีแล้ว เจ้าจะได้รู้ในอนาคต ข้าจะพาเจ้ากลับไปยังพิภพยูลาน”
“ข้ารู้ว่าข้าเป็นเทวทูตสิบสองปีกเมื่อหมื่นปีที่แล้ว” จากนั้นลีน่ายิ้มงดงาม “และข้ายังมีความรู้สึกว่า...กลิ่นอายของเจ้าคุ้นเคยมาก แม้ว่าในความทรงจำของข้า ข้าไม่สามารถหาเหตุผลได้ก็ตาม”
แม้ว่านางจะถูกเปลี่ยนแปลงวิญญาณไป แต่ก็ยังมีร่องรอยความยินดีในจิตสำนึกของนางเกี่ยวกับคนที่นางรักในอดีตชาติ
“จริงหรือ?” ฮ็อกรู้สึกตื่นเต้นดีใจ
“ถูกแล้ว” ลีน่าพยักหน้าเล็กน้อย
ลินลี่ย์มองดูทางด้านนี้ก็อดรู้สึกพอใจมิได้ แม้ว่ามารดาของเขาจะสูญเสียความทรงจำก่อนนี้หลังจากกลายเป็นเทวทูตแล้ว บางทีเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในชาติก่อนของนางนางจึงมีความรู้สึกที่พิเศษต่อฮ็อก
“น่ากลัวจริงๆ” ออกุสตาหน้าซีดลืมตาขึ้นประกายแสงในดวงตาหมองลงกว่าแต่ก่อน เขาชำเลืองมองดูลินลี่ย์ “แม้ว่าข้าเข้าใจว่าคุณค่าที่ต้องจ่ายออกไปกับการยอมให้เทวทูตได้รับอิสรภาพจะสูงมาก..แต่ข้าไม่เคยทำเรื่องนี้มาในอดีต คุณค่าที่จ่ายออกไปนั้นมากกว่าที่ข้าคาดไว้เสียอีก”
ประมุขมหาเทพวิถีชะตาที่อยู่ใกล้หัวเราะ “ออกุสตา, ในเมื่อเจ้าทำลงไปแล้วยังมีอะไรต้องเสียใจอีกหรือ?”
“เอาเลือดบริสุทธิ์ของสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์มาให้ข้าได้แล้ว” ออกุสตามองดูลินลี่ย์
ลินลี่ย์ไม่ได้เล่นลูกไม้อะไร เขาโบกมือก็มีขวดน้อยสี่ใบปรากฏขึ้น “เลือดพญามังกรฟ้าสิบเอ็ดหยดเลือดพญาเต่าดำยี่สิบแปดหยด เลือดพญาพยัคฆ์ขาวสามสิบหยด และเลือดพญาหงส์เพลิงสามสิบสองหยด”
ออกุสตาตรวจดูขวดด้วยสำนึกเทพ และใบหน้าเขามีรอยยิ้มทันที
“ข้าหวังว่านี่จะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง” ออกุสตาพึมพำ และเก็บขวดทั้งสี่ไว้ ประมุขมหาเทพวิถีชะตาโอล็อฟอดมองขวดทั้งสี่มิได้ ตาของเขาเป็นประกาย เขาต้องการได้ขวดทั้งสี่มาก และด้วยพลังของเขาไม่มีทางที่ลินลี่ย์และออกุสตาจะต้านทานเขาได้
อย่างไรก็ตามเนื่องจากความหยิ่งในศักดิ์ศรีฐานะของเขา โอล็อฟประมุขมหาเทพวิถีชะตาได้แต่มองดูเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่เงียบๆ
“ออกุสตา เรื่องนี้ได้บทสรุปแล้วข้าจะจากไปเดี๋ยวนี้เลย” ลินลี่ย์กล่าว
ออกุสตาไม่พยายามรั้งเขาไว้อีกต่อไป หลังจากนั้นลินลี่ย์พาฮ็อกบิดาของเขาลีน่ามารดาของเขาและกลายสภาพเป็นแสงสีเขียวหายลับไปในขอบฟ้า
ในขณะบิน
ลินลี่ย์ลอบถอนหายใจโล่งอกขณะที่เขาเห็นมารดาและบิดาของเขาคุยกัน “เป็นเรื่องโชคดีที่ดูเหมือนมารดาของเขาจะดีและมีร่องรอยประทับใจที่ดีต่อบิดาของเขา มิฉะนั้นนางคงไม่ยอมจากไปพร้อมกับเรา ความทรงจำของนาง อนิจจา..สระกำเนิดเทวดาจริงๆ แล้ว..เฮ้อ”
ไม่มีอะไรที่ลินลี่ย์จะทำได้
เมื่อมนุษย์ธรรมดาตาย พวกเขาจะเหลือแต่วิญญาณแยกออกมาพวกที่อ่อนแอจะกลายเป็นภูตผีอ่อนแอ ขณะที่พวกแข็งแกร่งจะเปลี่ยนไปเป็นภูตผีที่แข็งแกร่ง วิญญาณเองไม่มีการเปลี่ยนแปลงเมื่อกลายเป็นเทพ ภูตผีจะได้รับความทรงจำคืนมา
แต่เทวทูตแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง มารดาของเขา เป็นมนุษย์ธรรมดา แต่หลังจากนางเปลี่ยนแปลงไปแล้ว นางกลายเป็นเทวทูตสิบสองปีกเทียบได้กับอสูรเจ็ดดาว สำหรับนางการได้เพิ่มพลังมากมายอย่างนี้จะไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลยหรือ? ไม่ แม้แต่ลินลี่ย์ก็ยังไม่เชื่อเรื่องนั้น
“ตอนนี้ ตอนนี้ทางเลือกเดียวก็คืออาศัยเวลา ให้มารดาค่อยๆเพิ่มความคุ้นเคยและยอมรับเรา” แม้ว่าลินลี่ย์จะผิดหวังเล็กน้อย แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของบิดาของเขาทำให้เขามีแววพอใจ
