ตอนที่ 21-21 เกินคาดหมาย
“ออกุสตา! เจ้ายังต้องการหนีอีกหรือ?” ลินลี่ย์เก็บประกายมหาเทพไว้จากนั้นกวาดสายตาเย็นชามองประมุขมหาเทพทั้งหลายก่อนจะพุ่งเข้าไปในช่องว่างมิติที่เกิดจากมิติพังทลายและไล่ติดตามออกุสตา
ช่องว่างมิติอวกาศหดตัวลงตลอดเวลาเหมือนกับน้ำทะเลที่หดตัวต่อเนื่อง
ในพื้นที่ห่างออกไปประมุขมหาเทพธาตุลมดิยาและประมุขมหาเทพอื่นจ้องมองอย่างหวาดหวั่น
“นั่น...นั่นลินลี่ย์หรือ?” บุรุษชุดดำตกตะลึงพูด
“แค่เพียงฟันครั้งเดียวเขาก็ทำลายอาวุธมหาเทพได้หรือ? น่ากลัวเกินไป ฮาร์เลย์เป็นประมุขมหาเทพแห่งสายฟ้า และเขายังมีร่างแยกมหาเทพธาตุดิน แต่ตอนนี้..ถ้าเขาช้าแม้แต่เพียงเล็กน้อย..เขาคงจะเสียชีวิตไปแล้ว” ประมุขมหาเทพธาตุน้ำผู้มีใบหน้างดงามตอนนี้หน้าซีดเผือด ประมุขมหาเทพเหล่านี้ตกใจกลัวกันทุกคน ถ้าพวกเขาออกไปต่อสู้กับลินลี่ย์เพื่อชิงสมบัติจอมเทพ ก็เป็นไปได้ว่า...
คงยากจะกล่าวว่าในห้าคนจะรอดชีวิตอยู่ได้
“ดิยา! เจ้ากล้าโกหกเราหรือ?” ประมุขมหาเทพอีกสี่คนอดถลึงตามองประมุขมหาเทพธาตุลมมิได้
ตาของดิยาเต็มไปด้วยอาการตกใจเหมือนกัน เขารีบกล่าว “ทุกท่าน! พวกท่านเอาแต่กลัวเกินไปหรือเปล่า? เมื่อลินลี่ย์สู้กับข้าพลังที่เขาแสดงออกมาเทียบเท่ากับข้าจริงๆ ถ้าเขาใช้พลังนี้ในตอนนั้น ข้ายังจะรอดได้อีกหรือ? เห็นได้ชัดเจนว่า ก่อนหน้านี้ลินลี่ย์ซ่อนงำพลังที่แท้จริงเอาไว้!”
ประมุขมหาเทพอีกสี่คนเมื่อได้ยินเช่นนี้ต่างฝืนหัวเราะ
แรงฟันของกระบี่นั่นของลินลี่ย์ทำให้พวกเขาหวาดกลัวจนคิดอะไรไม่ออก แม้แต่ประมุขมหาเทพแห่งสายฟ้าก็ยังไม่สามารถป้องกันกระบี่เดียวของลินลี่ย์ได้ แล้วประมุขมหาเทพธาตุลมดิยาจะทำเช่นนั้นได้หรือ? นี่ไม่ใช่ความผิดของดิยา ถ้าพวกเขาต้องตำหนิใครบางคน พวกเขาคงต้องโทษลินลี่ย์ที่ซ่อนงำพลังของเขาไว้เป็นอย่างดี
“ครืนนน...”
ลมทะเลยังคงพัดโหยหวนต่อเนื่อง
ไม่มีสิ่งมีชีวิตภายในระยะแสนกิโลเมตร การต่อสู้ระยะสั้นๆระหว่างยอดฝีมือระดับประมุขมหาเทพทั้งสามเหล่านั้นทำให้พื้นที่ตรงนี้กลายเป็นรกร้างว่างเปล่า
ประมุขมหาเทพแห่งสายฟ้าฮาร์เลย์หนีกลับไปพิภพสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์นานแล้ว ขณะที่ดิยาและประมุขมหาเทพที่เหลือเมื่อเห็นแผ่นดินรกร้างที่เหลือจากการสู้รบ พวกเขารู้สึกเหมือนกับมีหินถ่วงอยู่ในใจพวกเขา ลินลี่ย์เปิดเผยพลังที่น่ากลัวของตนเองขึ้นมาอย่างกะทันหัน...เขาทรงพลังมากจนทำให้พวกเขาแตกตื่นตกใจ
ในขณะนั้นเองพวกเขามีความคิดอย่างหนึ่งในใจพวกเขา
“ลินลี่ย์ทรงพลังขนาดนี้ได้ยังไง?”
ภายในมิติปั่นป่วนว่างเปล่า กระแสพลังปั่นป่วนไหลวนอย่างไม่มีทิศทาง
ลินลี่ย์ทรงพลังขนาดนี้ได้ยังไง?
ไม่ใช่แค่ประมุขมหาเทพทั้งห้าที่คิดเรื่องนี้ แม้แต่ประมุขมหาเทพแห่งแสงออกุสตาก็คิดเรื่องนี้เช่นกัน!
“เมื่อครู่นี้ข้าประมาทและไม่ทันได้ใช้พลังเต็มที่ แต่..เขาไม่ควรจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้” ออกุสตาหวาดกลัวกระบี่ของลินลี่ย์อย่างสิ้นเชิง เหมือนกับภูเขาถล่มทลายอยู่ตรงหน้าเขาทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
ออกุสตาอดชำเลืองมองดูลินลี่ย์ที่กำลังไล่ตามหลังเขามามิได้
ผมยาวของเขาโบกสะบัด ลินลี่ย์ในตอนนี้กำลังจ้องออกุสตาอย่างเย็นชาแต่ไกล สายตาของเขาคมกริบเหมือนกับดาบ เขากำลังควงกระบี่จอมเทพชีวิตในมือของเขาและกำลังพุ่งหาออกุสตาด้วยความเร็วน่าตกใจ
ลินลี่ย์เหมือนกับยักษ์ไตตันที่ถือกำเนิดหลังจากจักรวาลก่อกำเนิดขณะนั้นเองดูเหมือนไม่มีใครจะหยุดลินลี่ย์ได้!
“หลังจากเอาชนะในศึกนี้ได้แล้ว ข้าคงไม่มีความเสียใจชีวิตอีกต่อไปแล้ว” ความต้องการสู้ของลินลี่ย์มีมากตลอดเวลา
ตั้งแต่วันที่เขายังเป็นเด็กอยู่ที่ภูเขาอู่ซัน เขาเติบโตขึ้นก้าวหน้าทีละก้าวๆจนกระทั่งวันนี้ เขายืนอยู่จุดสูงสุดของมหาเทพ ในการเดินทางนี้ความเสียใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาก็คือเขาไม่สามารถชุบชีวิตปู่เดลินได้เห็นได้ชัดเจนว่าการทำให้ปู่เดลินกลับมามีชีวิตเป็นฝันเดียวที่เขาไม่เคยรู้ตัว! ตอนนี้ลินลี่ย์มีเป้าหมายเพียงอย่างเดียว...
ฆ่าออกุสตาและปลดปล่อยมารดาของเขาให้เป็นอิสระ นี่ยังทำเพื่อปู่เบรุตและเพื่อตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์
“ออกุสตา...ต้องตาย!”
ความตั้งใจต่อสู้ของลินลี่ย์เพิ่มสูงขึ้นพลังมหาเทพสีหยกเข้มภายในร่างของเขาเดือดพล่าน
“บึ้ม!” เหมือนกับสายฟ้าฟาดเขาพุ่งผ่านกระแสพลังปั่นป่วนตรงเข้าหาออกุสตา!
ความเร็วในการหลบหนีของออกุสตารวดเร็วอย่างเหลือเชื่อ เขาหันไปเห็นสายตาของลินลี่ย์เต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟัน เขาอดรู้สึกตกใจไม่ได้ เขารีบส่งสำนึกเทพบอกทันที “ลินลี่ย์! พลังของเจ้าเหนือล้ำกว่าข้ามากอยู่แล้ว ถ้ามีปัญหาอะไร เราสามารถคุยกันได้ ทำไมต้องสู้เอาเป็นเอาตายด้วยเล่า?”
ลินลี่ย์ยังคงนิ่งและไล่ต่อเต็มกำลัง
“ลินลี่ย์....” ออกุสตากำลังจะพูดบางอย่างแต่ความเร็วของลินลี่ย์ทำให้เขามาถึงข้างออกุสตาแล้ว
“ฮึ่ม..”
ลินลี่ย์แทงกระบี่จอมเทพชีวิตในมือออกและพุ่งเข้าหาออกุสตาราวกับดาวตก ออกุสตาไม่มีโอกาสได้พูดต่อไป เขาได้คำรามต่ำกระบี่แสงในมือของเขาฟันใส่เป็นแนวโค้งกระแทกใส่กระบี่จอมเทพแห่งชีวิตของลินลี่ย์
“แคล้ง!”
เสียงทุ้มดังสะท้อน
มิติปั่นป่วนรอบตัวพวกเขาแตกกระจายและริ้วขาดมิตินับไม่ถ้วนปรากฏ ออกุสตาถูกกระแทกปลิวกระเด็นกราวกับกระสอบทราย เขากระอักโลหิตอีกครั้ง
กฎธาตุดิน- ทลายโลก!
“เอ๊ะ? เขาไม่ตายหรือ?” ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว
ไม้ตายทลายโลกคือพลังโจมตีกฎธาตุดินที่ทรงพลังที่สุดของลินลี่ย์ ในแง่ของพลัง เทียบได้กับกระบี่เจตจำนงสุดยอดไม้ตายหลอมรวมพลังที่ลินลี่ย์ฝึกได้สำเร็จ
“ตามหลักแล้วหลังจากข้าหลอมรวมพลังมหาเทพ พลังของข้าเพิ่มขึ้นร้อยเท่า เขาไม่น่าจะต้านรับได้” ลินลี่ย์ประหลาดใจกับพลังของออกุสตาเล็กน้อย และจากนั้นเขาหัวเราะเย็นชา “ฮึ่ม..เขาสามารถเอาชนะประมุขมหาเทพอีกหกคนในแง่พลัง ออกุสตานี้นับว่าน่ากลัวอย่างแท้จริง”
ขณะที่เขาคิดเรื่องนี้ลินลี่ย์บุกเข้าโจมตีออกุสตาอีกครั้ง
ภายในมิติว่างมีเพียงพวกเขาสองคนปรากฏ
“ฮึ่ม” ออกุสตาเช็ดเลือดจากมุมปาก จากนั้นหันมามองลินลี่ย์ที่กำลังบุกเข้ามาอีกครั้ง เขากัดฟันและส่งสำนึกเทพบอก “ลินลี่ย์ พูดมา,เจ้าต้องการอะไรถึงจะให้การต่อสู้ของเราจบลงได้? เจ้าต้องการให้ข้าตกลงอะไรก็บอกมา!”
“โอว”
ลินลี่ย์มองออกุสตาจากนั้นพูดอย่างเยือกเย็น “ท่านต้องการให้ข้ายื่นเงื่อนไขให้ท่านหรือ? เงื่อนไขของข้าง่ายมาก..ท่านต้องให้ข้าฆ่าร่างประมุขมหาเทพของท่าน สำหรับร่างอื่นของท่านจะปล่อยให้รอด” ลินลี่ย์จ้องมองออกุสตาและรอคำตอบจากเขา
เป็นไปตามที่เขาคาด..
ออกุสตาหน้าบึ้ง “ลินลี่ย์, ข้าต้องการเจรจากับเจ้าอย่างจริงใจ แต่เพราะเจ้าพูดอย่างนี้...”
ทันทีที่คำพูดเขาจบออกุสตากลายเป็นประกายแสงและกระบี่จอมเทพชะตาในมือของเขากระบี่แสงแทงใส่ศีรษะลินลี่ย์ด้วยความเร็วน่าทึ่ง “แครก..” ที่ซึ่งกระบี่แสงกรีดผ่านจะมีริ้วรอยขาดที่น่ากลัวอยู่รอบพื้นที่
“ไวจริงๆ” ลินลี่ย์ตกใจอย่างหนัก
ลินลี่ย์ตวัดกระบี่ฟันกลับหลังด้วยไม้ตายโลกระเบิด!
ลินลี่ย์เพียงแต่รู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลที่ส่งผ่านไปตามกระบี่จอมเทพแห่งชีวิตในมือของเขาพลังปะทะรุนแรงจนลินลี่ย์รู้สึกมือชาเล็กน้อย พลังปะทะผ่านไปตามตัวของเขา ทำให้ทั้งร่างของเขาสั่นสะท้าน และเขารู้สึกได้ว่าโลหิตทะลักมาถึงลำคอของเขา
“อึ้ก!”
ลินลี่ย์กระเด็นถอยหลังและกระอักโลหิตเต็มคำ
“เป็นไปได้ยังไง? พลังโจมตีของเขาเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันแบบนี้ได้ยังไง?” ลินลี่ย์ตะลึงงงงัน
“ควั่บ!” ออกุสตามีสีหน้าเย็นชาเริ่มแทงกระบี่โจมตีใส่ลินลี่ย์
ลินลี่ย์ไม่มีเวลาตะลึงพลังมหาเทพสีเขียวเข้มในร่างของเขาถูกเร่งเร้าทันทีและร่างของเขาพุ่งหลบไปทางซ้ายเคลื่อนห่างออกไปพันกิโลเมตร จากนั้นลินลี่ย์จึงตั้งหลักได้
ลินลี่ย์จ้องมองออกุสตาอยู่ไกลๆ เขาพูดเสียงทุ้ม “ออกุสตา,ดูเหมือนว่า...ข้ารู้สึกเหมือนกับว่าข้าเพิ่งจะรู้จักเจ้า!”
ออกุสตาควงกระบี่แสงในมือและตายของเขาเต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟัน เขาหัวเราะเบาๆ “เพิ่งรู้จักข้าหรือ? ทำนองเดียวกันนั่นแหละ ข้าก็เพิ่งจะรู้จักเจ้าเช่นกัน เจ้าที่เพิ่งสู้กับดิยา ความจริงแข็งแกร่งมากกว่าดิยาเกือบร้อยเท่า มหาเทพน้อยผู้ทรงพลังขนาดนี้ได้..”
“ออกุสตา ประมุขมหาเทพอื่นทุกคนล้วนเชื่อว่าเจ้าได้เปรียบเหนือพวกเขาก็เพราะมีสมบัติจอมเทพ และไม่มีใครเทียบกับเจ้าไป อย่างมากพลังของเจ้าก็เพิ่มมากขึ้นสิบเท่า แต่จากที่เห็นนี้ เจ้ามีพลังมากกว่าพวกเขามาก” ลินลี่ย์จ้องมองออกุสตาอย่างชั่งใจ
ถึงตอนนี้ลินลี่ย์เข้าใจว่าไม่ต้องสงสัยเลยว่าออกุสตาเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งในหมู่ประมุขมหาเทพเจ็ดสายธาตุ
ในอดีตลินลี่ย์คิดว่าออกุสตามมีฝีมือเทียบเท่ากับประมุขมหาเทพแห่งสายฟ้า แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าแตกต่างห่างไกล
“ดังนั้นก็มีเหตุผลที่เขาห้าวหาญมาเป็นเวลาหลายปี” ลินลี่ย์รำพึงในใจตนเอง
ออกุสตา..ลืมเรื่องมหาเทพ แม้ว่าสหายทั้งหลายจะมองเขาว่าเป็นมหาเทพที่เหี้ยมหาญหยิ่งยโสและป่าเถื่อนก็ตาม แต่ลึกๆแล้วออกุสตาห่วงหน้าตาตนเองและเขามีสตรีมากมายหลายคน ใครจะคิดกันเล่าว่าเขามีสตรีมากน้อยเพียงไหน แค่ดูจากจำนวนลูกที่เขามี และจากนั้น ดูจากการปกครองและแสดงอำนาจผ่านศาสนจักรเจิดจรัสอย่างเด็ดขาดในพิภพโลกธาตุอื่น
ที่สำคัญคำสอนของศาสนจักรถูกกำหนดโดยออกุสตาเอง
สำหรับคนที่มีตำแหน่งเป็นถึงประมุขมหาเทพแห่งแสงโดยไม่มีการเคลื่อนไหวมานานนับปีไม่ถ้วนและยังทำภารกิจจอมเทพได้สำเร็จจนได้รับสมบัติจอมเทพ..เป็นธรรมดาว่าเขาจะต้องมีฝีมือให้พึ่งพาอาศัยด้วยเช่นกัน
“เป็นเวลานานนับปีไม่ถ้วนนอกจากช่วงเวลาที่ข้าเผชิญหน้ากับสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ เมื่อข้าถูกบังคับให้แสดงพลังที่แท้จริง ไม่เคยมีใครที่สามารถบังคับข้าให้ทุ่มเทพลังทั้งหมดได้” ประมุขมหาเทพแห่งแสงออกุสตาควงกระบี่แสงขณะที่เขาหัวเราะเยาะลินลี่ย์ “พลังของเจ้ายอดเยี่ยมและศักยภาพของเจ้ายิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับข้าแล้วก็ยังแตกต่างเล็กน้อย”
ลินลี่ย์ตอนนี้ค่อนข้างตกตะลึง “ใช่แล้ว, ในอดีตเราสงสัยกันว่าออกุสตาสามารถต้านทานสุดยอดไม้ตายที่ผนึกกำลังกันของบรรพบุรุษทั้งสี่ได้อย่างไร ดังนั้นความจริงก็คือพลังที่แท้จริงของออกุสตาสูงมากกว่าที่ข้าคาดไว้”
“วันนี้ ถ้าข้าไม่ตายก็เป็นเจ้าสิ้น” ลินลี่ย์พูดเย็นชา
“ฮ่าฮา,ดูเหมือนว่าหนึ่งในเราจะต้องตายเสียแล้ว” ออกกุสตาจับกระบี่แสงแน่น รังสีอำมหิตเพิ่มขึ้นทันที
ลินลี่ย์กระชับกระบี่จอมเทพชีวิตแน่นขณะจ้องมองเขาอย่างเย็นชา
มีมหาเทพผู้ทรงพลังสองคนในมิติว่างทั้งสองประจันหน้ากันในท่ามกลางกระแสพลังงานมิติปั่นป่วน
“แครก..” เสียงกระดูกลั่นถี่ยิบดังมาจากร่างลินลี่ย์ และความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วเริ่มมีทั่วร่างลินลี่ย์ เกล็ดมังกรสีเขียวเข้มคลุมไปทั้งร่างของเขาบนเกล็ดมังกรมีกล้ามเนื้อที่มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น
หนามแหลมเขียวเข้มที่น่ากลัวงอกออกมาจากหน้าผากลินลี่ย์ศอก เข่า และสันหลัง หางมังกรงอกออกมาจากด้านหลังและสะบัดอยู่สองสามครา
ออกุสตาเมื่อเห็นเช่นนี้อดขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ได้
“ข้ามีความรู้สึกอย่างหนึ่ง!” ลินลี่ย์จ้องมองคู่ต่อสู้ข้างหน้าด้วยดวงตาสีทองเข้มเย็นชา “ออกุสตา... วันนี้จะต้องเป็นเจ้าที่ตาย!”
ทันทีที่เขาพูดจบกระบี่จอมเทพชีวิตในมือของเขาดูเหมือนจะเทเลพอร์ตได้ เขาพุ่งผ่านระยะห่างหมื่นกิโลเมตรระหว่างพวกเขาและกระบี่จอมเทพชีวิตพุ่งวาบเหมือนกับเทพมังกรเขียวกำลังจะกลืนกินออกุสตา รังสีกระบี่เขียวนับไม่ถ้วนถูกยิงออกมาเหมือนกับอสรพิษวนรอบและฉกเข้าหาออกุสตา
เงากระบี่ใสเล่มหนึ่งผสานแฝงอยู่ในนั้นพุ่งเข้าหาออกุสตา
สุดยอดพลังโจมตีของลินลี่ย์จากการหลอมรวมกฎธาตุ...กระบี่เจตจำนง
มิติว่างถูกพลังกระบี่เขียวเข้มทำลายแตกกระจายเหมือนแก้วบางที่แตกกระจายเป็นชิ้นๆ
“บัดนี้เขาสมควรตายได้แล้ว” ลินลี่ย์จ้องมองศัตรูของเขา
ทันใดนั้นภายในพลังกระบี่เขียวมีรังสีแสงสีขาวพุ่งขึ้นไปบนฟ้า
“เขายังไม่ตายจริงๆ อีกหรือ?” ลินลี่ย์ลอบตกใจ
วิชาของเขานี้หลอมรวมพลังโจมตีวัตถุและวิญญาณประกอบเข้าด้วยกัน แต่ก็มีเหตุผล เนื่องจากออกุสตาสามารถทนได้แม้แต่สุดยอดไม้ตายผสานกำลังกันของสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ พลังป้องกันวิญญาณของเขาทรงพลังมากอย่างเห็นได้ชัด
“ในเมื่อเจ้าไม่ตาย... ข้าจะโจมตีเจ้าอีกครั้ง”
แสงสีหยกเข้มหายไปและร่างของออกุสตาเริ่มฟื้นคืนสภาพ ร่างของออกุสตาตอนนี้เต็มไปด้วยเลือดชุดเสื้อผ้าของเขาสร้างขึ้นจากพลังงานแตกกระจายไปอย่างสิ้นเชิง เห็นได้ชัดว่าในสถานการณ์ก่อนหน้านี้เขาไม่สามารถรักษาความเสถียรของเสื้อผ้าของเขาได้ อย่างไรก็ตามทันทีหลังจากนั้นแสงสีขาวเข้ามารายล้อมตัวเขาและร่างที่โชกเลือดและบาดแผลของเขากลับเป็นปกติและเสื้อผ้าของเขากลับคืนดังเดิม
“พลังโจมตีที่น่ากลัวจริงๆ แฝงไปด้วยองค์ประกอบของพลังโจมตีวิญญาณ” ออกุสตากำลังจะฟื้นสภาพร่างกายเสร็จ
แต่เมื่อเขาจะส่งสำนึกเทพทันใดนั้นเขาพบว่าร่างที่น่ากลัวดุร้ายราวเทพอสูรมาปรากฏต่อหน้าของเขา และกระบี่เขียวมรกตแทงใส่ศีรษะของเขา
พลังงานกระบี่ยิงใส่ครอบคลุมเขาทันที
“แย่แล้ว” ออกุสตาตวัดมือส่งกระบี่แสงของเขาแทงไปข้างหน้าปะทะกับกระบี่จอมเทพชีวิตโดยตรง
แต่ขณะนั้นเอง
“ควั่บ!” หางมังกรที่แหลมคมมีพลังโจมตีหนักหน่วงดุจค้อนตวัดอ้อมมาจากด้านหลังและเตรียมจะแทงเข้าที่ศีรษะของออกุสตา
