5 เก่งทั้งตัว
“ถ้าคิดว่าตัวเองแน่นักก็ลองออกไปรับผิดชอบตัวเองดู”
“เอ่อ! ไปแน่”
“ไปแล้วก็ไปให้มันรอดด้วยนะ สักวันซมซานกลับมาจะหัวเราะให้ฟันร่วง”
โครม..!!
บทรักเร่าร้อนรุนแรงบนเตียงจบลงพร้อมกับความสัมพันธ์ฉันท์ผัวเมียทั้งที่ยังไม่สมรสหรือจดทะเบียนกัน พ่อแม่ฝ่ายสาวเจ้าเตือนหอมหลายครั้งว่าย้ายไปอยู่กับผู้ชายที่ไม่ได้หมั้นหมายก่อนมันมีแต่จะเสียกับเสีย สักวันถ้าเขาเบื่อ เขาหน่ายเขาก็จะเขี่ยทิ้ง
แม้แรกๆ กบจะให้คำมั่นสัญญาว่าจะเลี้ยงดูหอมอย่างดีแท้ๆ
“คนที่ต้องหัวเราะก็คือฉันต่างหาก ส่วนคนที่ต้องฟันร่วงหมดปากก็คือพี่...พี่กบ!” คำพูดปลอบใจตัวเองมาพร้อมน้ำใสที่รินไหลออกจากตา
หญิงสาวก้าวขาออกจากคอนโดพร้อมด้วยกระเป๋าเสื้อผ้าและหัวใจที่กำลังซวนเซไร้ที่พึ่งพิง
ก่อนอื่น! เธอต้องหาที่ซุกหัวนอนเสียก่อน นี้คือหลักการขั้นแรกของการมีชีวิตใหม่
กุญแจคอนโดหลังใหญ่ของขวัญที่พ่อแม่ให้ไว้เป็นรางวัลหลังจากเรียนจบถูกหยิบขึ้นมาในมือ และนี้จะเป็นการอยู่คนเดียวครั้งแรกของหอมตั้งแต่ออกจากบ้านพ่อแม่และอดีตแฟนของเธอ
ลูกคุณหนูจากชนบทที่พบรักกับหนุ่มใหญ่ตั้งแต่ยังอยู่วัยเรียน บัดนี้หอมจะได้แสดงให้พ่อแม่และพี่กบได้เห็นว่าจริงๆ แล้วเธอก็โตเป็นผู้ใหญ่และสามารถรับผิดชอบตัวเองได้ ไม่ใช่คนที่หยิบจับอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน
ปัง ง ง
ฟุมือจำนวนสามอันส่งเสียงดังขึ้นจากคนทั้งสามคน
ตัดมาที่ลานกว้าง ณ หน้าห้างดังย่านฝั่งธนกับงานฉลองเปิดร้านอาหารรูปแบบใหม่ตามสไตล์เจ้าของร้านมาดสุดกวน
คนมันไฟแรง มีความคิดสร้างสรรค์ และติดตามเทรนด์กระแสนิยม ธุรกิจฟู๊ดทรัคส์เกิดขึ้นราวกับดอกเห็ดหน้าฝนและหนึ่งในนั้นก็มีรถของซันด้วยอีกหนึ่งราย
‘สลัดทรัค’
“นี้เปิดขำๆ ใช่ป่ะ”
“ไอ้ก้อย! ร้านนี้กูลงทุนทำเองทุกอย่าง เอาเงินเก็บทั้งชีวิตมาทุ่มมึงว่ากูขำๆ ไมอะ” ซันบอกลูกคุณหนูก้อยเพื่อนสนิทตาขวาง
ตั้งแต่เลือกทำเลที่ตั้ง รถทรัคส์ วัตถุดิบอุปกรณ์ เครื่องปรุงและแม้แต่เด็กช่วยงานซันก็เลือกเฟ้นมาเองกับมือ เขามีความตั้งใจกับธุรกิจแรกอย่างจริงจัง และทุกบาททุกสตางค์คือเงินที่เก็บออมมาด้วยจากการทำงานเป็นเซฟในภัตตาคารหรู
พ่อแม่ท่านไม่เคยรู้เรื่องราวชีวิตและลูกชายจอมดื้อก็ไม่เคยคิดเล่าให้ฟังด้วย เพราะพวกท่านไม่เคยสนับสนุนอาชีพนี้
ฐานะทางบ้านก็ถือว่าดีในระดับเศรษฐีแต่ชายหนุ่มไม่เคยแบมือขอเงินจากบุพการีตั้งแต่ถูกบังคับให้เรียนบริหาร ความภาคภูมิใจในตัวเองดูผิวเผินแล้วต่างจากความอวดเก่งหยิ่งผยองแค่เพียงด้ายเส้นบางๆ กั้น
“จะเปิดได้สักกี่วันวะ”
“ปากเหรอวะไอ้ก้อย” ซันหันไปถลึงตาดุเพื่อน จะพูดเล่นก็พูดเรื่องอื่น เรื่องแบบนี้ซันไม่สนุกด้วย
“กูก็ไม่ได้จะขัดนะไอ้ซัน แต่กูว่ามึงควรปรับเปลี่ยนอะไรสักเล็กน้อย”
“เช่น?”
“เริ่มที่เด็กของมึงเลย แบบนี้เหรอที่จะเอามาช่วยงาน กูว่าสภาพนี้ก็เรียกแขกดีอยู่หรอกนะแต่กูว่าคงช่วยงานอะไรมึงไม่ได้นอกจากยืนสวยๆ ส่งยิ้มเป็นกำลังใจ”
สามสายตามองไปที่หญิงสาวสองนางยืนฉีกยิ้มหวานราวกับตนกำลังทำหน้าเป็นพนักงานต้อนรับลูกค้าหน้าภัตตาคารหรู หนุ่มๆ หลายรายแวะขอไอจีบ้าง ไลน์บ้าง ลูกที่เข้ามาต่างให้แต่ความสนใจกับสาวนุ่งสั้นห่มน้อยบนส้นสูงหลายนิ้วมากกว่าเมนูอาหารเสียด้วยซ้ำ
จะบอกว่าคนมาดูพริตตี้สาวมากกว่ามาใช้บริการร้านสลัดทรัคส์ก็ว่าได้
“เห้อ! แต่เด็กกูลีลาเด็ดทุกคน” เจ้านายหนุ่มมองพริตตี้สาวของตนอย่าวภาคภูมิใจ
สาวสวยที่ไม่ได้ได้มาง่ายๆ พวกเธอมีดีกรี MC งานใหญ่ๆ ระดับประเทศ และผู้คนก็แห่กันให้ความสนใจตามที่ซันคาด ช่วงแรกการเรียกลูกค้ามันก็ต้องแบบนี้แหละ
ต้องโดดเด่น แตกต่างถึงจะดึงดูดลูกค้าให้เปิดใจลองอะไรใหม่ๆ ได้
“ลีลาอะไของมึง” ก้อยแหวกลับ เธอรู้สันดานเพื่อนชายในกลุ่มดียิ่งกว่าพวกมันรู้จักตัวเองด้วยซ้ำ
“คนผมตรงอะร่อนเก่ง ส่วนคนผมลอนนั้นโม๊กได้เสียวสุดๆ”
“เฮอะ!!” คนฟังบุ้ยหน้าใส่คนตอบ
ก้อยนึกไว้แล้วเชียวว่าไอ้เพื่อนซันมันต้อง Test งานเด็กในร้านด้วยวิธีที่มันถนัด
“ไอ้เวร!” ส่วนคนที่นั่งฟังเงียบๆ อยู่นานสบถขึ้น บอยเองก็ไม่นึกว่าเพื่อนรักจะรับเด็กมาช่วยงานด้วยวิธีนี้
“แล้วมึงเทสทีละคนหรือเทสพร้อมกันทีเดียว”
“ทีเดียว”
อี๊....
เช็ด....
หญิงสาวคนเดียวร้องด้วยความรังเกียจแต่ทว่าบอยกลับทำตาวาวระยับ
ส่วนตัวอย่างมีประสบการณ์แบบ 3P บ้างสักครั้งแต่ไม่เคยเจอคู่นอนที่มีรสนิยมแบบนี้
“แล้วน้องๆ เขาเคยมีแบบเซ็กส์หมู่,แลกคู่ หรือสวิงกิ้งเปล่าวะไอ้ซัน” บอยถามด้วยความสนใจใคร่รู้แบบไม่ปิดกั้น
“พอ! นี้เด็กกูนะเว้ย มึงอยากได้แบบนั้นก็ไปหาเอาเองเลย ของของกูอย่าเสือกยุ่ง”
“กะเพื่อนกะฝูงทำเป็นหวงนะ”
“กูแค่ไม่อยากให้น้องๆ เขาเสียงาน”
“ไอ้บอยมึงคู่กับกูมั้ยล่ะ”
...
ชายหนุ่มสองคนหันมองหน้าก้อยเป็นตาเดียวพร้อมกับแสดงสีหน้าตกตะลึง
หนึ่งหญิงสองชายคบกันมาในฐานะเพื่อนรักเพื่อนสนิทกันนานร่วมสิบปีจะให้มาทำเรื่องอย่างว่าด้วยกันเห็นทีจะไม่ได้
“เหี้ยก้อย! เดี๋ยวฟ้าก็ผ่าเข้าให้”
“กูแล้วหนึ่งที่เอามึงไม่ลง”
“กูดูไม่ดีตรงไหนวะ พวกมึงถึงได้บอกว่าเอากูไม่ลง”
...
“เอ่อ...ขอโทษนะคะ! จะได้กินมั้ยค่ะวันนี้ สั่งอาหารตั้งสามสิบนาทีแล้วค่ะ ถ้าไม่ขายจะได้ไปร้านอื่นค่ะ เสียเวลา!!”
เสียงปริศนาดังขึ้นจากด้านหลังเซฟหนุ่มเจ้าของร้าน เสียงหวานๆ เพราะๆ ก้องกังวานสะดุดหูคนฟังจนเขาต้องรีบสะดุ้งตัวลุกขึ้นไปมองหน้าในทันที
