บทที่ 112 นักร้องข้ามมิติ!
เสียงพิณอันไพเราะแผ่ซ่านไปทั่วทั้งพื้นที่ ขณะที่นักดนตรีสาวเริ่มบรรเลง เหลิงอู่เหยียนมองไปที่หลี่หรานอย่างแปลกประหลาด “ข้าไม่เคยได้ยินหรานเอ๋อร์ร้องเพลงมาก่อน และชื่อเพลงนี้ก็แปลกมาก... วาฬที่กลายร่างเป็นเกาะอันโดดเดี่ยว?” ทุกคนเงียบลง สายตาจับจ้องไปที่ร่างสูงบนเวที เผชิญกับการจ้องมองนับพัน หลี่หราน...
