ตอนที่ 750 : ต่อสู้กับไหวพริบและความกล้าหาญกับเจียงเฉิน?!
ตอนที่ 750 : ต่อสู้กับไหวพริบและความกล้าหาญกับเจียงเฉิน?!
เจียงเฉินกำลังเดินอยู่บนถนนทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น
เมื่อมองลงไป ปรากฏว่าเป็นเพื่อนร่วมชั้นสาวในวิทยาลัยของเขาที่ชื่อหวางซินเหยา
เจียงเฉิน "...."
ผู้หญิงคนนี้ซึ่งเป็นพวกหัวสูงและแสดงเก่งเป็นพิเศษ
หลังจากจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย เธอก็ยังคงแสดงตัวตนที่แท้จริงของเธอทำสิ่งต่างๆไปทุกที่ ทำโน่นทำนี่ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ารำคาญมาก
เจียงเฉินเองก็ถูกเพิ่มเพื่อนในวีแชทโดยหวางซินเหยาเมื่อไม่นานมานี้ผ่านความสัมพันธ์เพื่อนร่วมชั้นของเธอ
แต่ถึงอย่างนั้นเพื่อนทุกคนก็เห็นใจและไม่มีความคิดที่จะลบเพื่อนและบล็อกเธอ เพื่อช่วยผู้หญิงคนนี้จากการกระโดดขึ้นๆลงๆ มันก็ทำให้ในกลุ่มชั้นเรียนต้องเจอกับปัญหาทุกประเภท
เจียงเฉินรับสายวีแชทและแกล้งทำเป็นกระตือรือร้น "สวัสดี? หวางซินเหยาหรอ?"
“เจียงเฉิน ฉันจะแต่งงานในเดือนหน้านะ!”
หวางซินเหยามีความกระตือรือร้นเป็นพิเศษและรีบพูดกับเจียงเฉินด้วยน้ำเสียงหวาน
เจียงเฉิน "...."
ฉันขอกลอกตาอย่างแรง!
นับตั้งแต่ที่หวางซินเหยาได้ยินมาจากที่ไหนสักแห่งว่าเขานั้นร่ำรวยมาก เธอที่เคยไม่สนใจเขาตอนนี้เธอกลับมีความกระตือรือร้นเกี่ยวกับเขามากเพราะเธอนั้นต้องการขอบางสิ่งจากเจียงเฉิน
เจียงเฉินคิดว่าเหตุผลที่หวางซินเหยาริเริ่มที่จะแอดวีแชทของเขานั้นเป็นเพราะเธอได้ยินคนอื่นพูดถึงความแข็งแกร่งของเขา
เจียงเฉินพูดอย่างหมดหนทาง "งั้นหรอ? เธอจะแต่งงานใหม่อีกแล้วหรอ?"
หวังซินเหยาพูดอย่างเอือมระอา "ทำไมนายพูดอย่างนั้นอีกล่ะ"
เจียงเฉินยิ้ม "ถ้าฉันจำไม่ผิด ปีนี้ปีเดียวเธอแต่งงานไปสามครั้งแล้วใช่ไหม"
หวังซินเหยา "..."
พูดไม่ออก!
มีความเงียบที่น่าอึดอัดทั้งสองด้านของโทรศัพท์
มันเป็นแบบนั้นจริงๆ!
หวางซินเหยาปีนี้ยังไม่ทันถึงครึ่งปีเธอก็แต่งงานไปแล้ว 3 ครั้งทุกครั้งเธอจะประกาศเรื่องนี้ลงในกลุ่มเพื่อนร่วมชั้นและขอให้เพื่อนร่วมชั้นให้เงินอั่งเปาแต่งงานของเธอ!
ทุกครั้งที่เธอประกาศว่าเธอกำลังจะแต่งงานและส่งการ์ดเชิญงานแต่งงานลงในกลุ่ม บรรดาเพื่อนนักเรียนก็มักจะตอบกลับด้วยการหัวเราะหรือแสร้งทำเป็นไม่เห็นหรือหายตัวไป
ยังไงก็ไม่มีใครอยากตอบ
เจียงเฉินไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนแรก แต่เขาก็มารู้หลังจากถามหัวหน้าชั้นเรียนฮ้าวซวงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!
ในตอนแรก เพื่อนนักเรียนหลายคนก็ไม่เข้าใจแผนการของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงให้อั่งเปากับเธอบางคนให้ 200 บางคนให้ 100 และชายหนุ่มบางคนที่รวยหน่อยก็ให้ 1,000 หยวน
ผลลัพธ์ก็คือ...
การแต่งงานของหวางซินเหยานั้นไม่มีที่สิ้นสุด!
อีกประมาณหนึ่งหรือสองเดือนต่อมา เธอก็จะประกาศข่าวการแต่งงานใหม่และขออั่งเปาจากทุกคน
เมื่อเวลาผ่านไปทุกคนก็ค่อยๆรู้ทันเธอ
เราเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอนะ ไม่ใช่ ATM ของเธอ!
หลังจากนั้นก็เลยไม่มีใครให้เงินเธออีกเลย
แต่หวังซินเหยาผู้ได้ลิ้มลองความหวานมาแล้วก็ปฏิเสธที่จะละทิ้งวิธีการหาเงินนี้และเริ่มโทรหาเพื่อนร่วมชั้นของเธอทีละคนเพื่อกระตุ้นขออั่งเปา
เจียงเฉินพูดไม่ออก "ทำไมเธอถึงแต่งงานอีกแล้วล่ะ"
หวังซินเหยาทำหน้าเสแสร้งและพูดว่า "ใช่แล้ว เราเป็นเพื่อนสนิทและเป็นเพื่อนร่วมชั้นในมหาวิทยาลัยกันนะ ฉันจะไม่ได้พบนายในงานใหญ่อย่างงานแต่งงานของฉันได้ยังไง นายต้องมานะ นอกจากนี้ ฉันเองก็อยากให้เพื่อนคนอื่นๆมาด้วย"
เจียงเฉินพูดไม่ออก "..."
ในสังคมยังมีคนหน้าด้านแบบนี้ด้วยหรอ!
เพื่อผลประโยชน์ของตนเอง พวกเขาสามารถทำตัวไร้ยางอายโดยสิ้นเชิง!
มารยาทใดๆ กฎเกณฑ์ใดๆ ความรู้สึกใดๆ ช่างไร้ค่าในสายตาพวกเขา!
พวกเขามีเพียงแค่ความสนใจของตัวเองในสายตาของพวกเขา!
ตัวอย่างเช่น การแต่งงานแบบนี้หวางซินเหยาควรสามารถทำได้ครั้งหรือสองครั้ง แต่พระเจ้า เธอกลับใช้การแต่งงานเป็นอาชีพทุกวัน ใช้ซองอั่งเปาสีแดงเป็นธุรกิจหลักของเธอและใช้เพื่อนร่วมชั้นของเธอเป็นเครื่องกดเงินสดราวกับพวกเขาไม่มีความหมาย
หวางซินเหยายังพูดต่อไปอย่างโจ่งแจ้ง "แต่อย่างไรก็ตาม ฉันได้ยินมาว่านายก็มีรถ Rolls-Royce ฉันกำลังจะแต่งงานแล้วและยังไม่มีรถแต่งงานเลย ฉันขอยืมรถ Rolls-Royce ของนายได้ไหม นายเป็นเพื่อนร่วมชั้นที่ดีจริงๆ นายคงจะไม่ไม่เต็มใจที่จะช่วยฉันใช่ไหม?”
เจียงเฉิน "..."
"แล้วก็ ฉันได้ยินมาว่ามีโรงแรมภายใต้ชื่อของนายด้วย โรงแรมเจ็ดดาวผางกู่ดูเหมือนว่าจะเป็นของนายใช่ไหม? นายมีอำนาจและมีความสามารถมาก ฉันวางแผนที่จะจัดงานเลี้ยงงานแต่งงานที่โรงแรมของนาย นายโอเคไหม ช่วยดูแลเพื่อนร่วมชั้นเก่าอย่างฉันด้วยนะ ราคาขึ้นอยู่กับนายเลยฉันขอแค่ 50 โต๊ะและในราคา 10,000 หยวน ไม่สิ 5,000 หยวน โอเคไหม"
ใบหน้าของหวางซินเหยานั้นหนาราวกับกำแพงเมือง
ราคาโต๊ะอาหารมันควรจะเป็นอย่างน้อย 3,000 สำหรับงานแต่งงานในเมืองหลวง!
และยิ่งในร้านอาหารระดับไฮเอนด์อย่างโรงแรมเจ็ดดาวผางกู่เธอกลับขอราคาไม่ถึง 5,000 ต่อโต๊ะ!
50 โต๊ะ นั่นคือ 250,000!
เธอจะให้เจียงเฉิน 5,000 หยวนและบอกว่าเธอช่วยอุดหนุนธุรกิจของเขา
อุดหนุนน้องสาวเธอสิ?
เจียงเฉินยิ้ม
ไม่ใช่ว่าเขาไม่สามารถเอื้อเฟื้อได้ แต่เขาไม่สามารถเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กับคนหน้าด้านเช่นนี้ได้!
ปล่อยให้พวกเขาเอาเปรียบก็โง่แล้ว!
เจียงเฉินพูด "ฉันขอโทษซินเหยา ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง ฉันกำลังเดินทางไปทำธุรกิจ บางทีฉันอาจจะไม่สามารถรับคำเชิญของเธอได้"
เจียงเฉินดึงประเด็นสำคัญออกมาโดยตรงและบอกเธอว่าเขาไปไม่ได้เพราะเขาไม่มีเวลา...
และมันก็จะไม่มีใครอยู่ที่นั่นเช่นกัน
ไม่ว่าฉันจะยืมของหรือสถานที่ยังไง ฉันก็จัดการให้เธอไม่ได้!
ยิ่งเขาอยู่ในสังคมนานเท่าไหร่ เจียงเฉินก็ยิ่งมีวิธีรับมือกับวายร้ายไร้ยางอายคนนี้มากขึ้นเท่านั้น
ยิ่งคุณสร้าง "เพื่อน" กับคนเลวพวกนี้มากเท่าไหร่ พวกเขาจะยิ่งเป็นอันตรายต่อคุณมากขึ้นเท่านั้น
ถ้าพวกเขามีบางอย่างที่ต้องทำมันก็เป็นธุระของพวกเขาคุณไม่จำเป็นต้องเข้าไปช่วยเหลือพวกเขา!
ชีวิตนั้นสั้นและพลังงานก็มีจำกัดจะเสียเวลาและพลังงานไปกับพวกเขาทำไม
แน่นอนว่าหวางซินเหยานั้นก็ตกตะลึง
แต่หวางซินเหยาก็ไม่ใช่พวกกินพืชเช่นกัน
เธอพูดทันทีว่า "นายไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงใช่ไหม ไม่เป็นไร นายให้ที่อยู่กับฉันมาก็พอแล้วฉันจะส่งบัตรเชิญไปให้นายทันที”
เจียงเฉิน: (╯‵ ′)╯︵┻┻!
จะให้ฉันไปให้ได้?
ผู้หญิงคนนี้น่าปวดหัวจริงๆ!
อย่างไรก็ตาม ถ้าเจียงเฉินถูกผู้หญิงเจ้าเล่ห์เอาเปรียบอย่างง่ายดายเขาก็จะไม่ใช่เจียงเฉินอีกต่อไป
เขาพูดอย่างเฉยเมย "ตอนนี้ฉันกำลังฝึกจิตอยู่ในภูเขาลึกและป่าที่เก่าแก่ ฉันไม่รู้ที่อยู่ด้วยซ้ำ ฉันเดาว่าคงไม่มีบริษัทขนส่งไหนเต็มใจที่จะส่งไปให้ อาจารย์บอกฉันว่าการทำสมาธิมันจะใช้เวลานาน มิฉะนั้นความพยายามทั้งหมดก่อนหน้านี้จะสูญเปล่า ดังนั้นลืมมันไปซะ คราวหน้าค่อยว่ากัน”
หลังจากที่เจียงเฉินพูดจบเขาก็กำลังจะวางสายโทรศัพท์
หวังซินเหยาตกตะลึง!
ทำสมาธิ? ภูเขาลึกและป่าที่เก่าแก่? ออกมาไม่ได้?
นี่มันบ้าอะไรกัน?
เธอร้อนใจขึ้นมาทันที "ไม่! ไม่เป็นไร ฉันจะถ่ายรูปด้วยโทรศัพท์มือถือของฉันและส่งไปให้นายก็แล้วกัน แค่นี้ก็ถือว่านายได้รับแล้วใช่ไหม? รอสักครู่นะ!"
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที ก่อนจะถ่ายรูปบัตรเชิญและส่งให้เจียงเฉิน
เจียงเฉินพูดไม่ออกอย่างสมบูรณ์
"..."
ให้ตายเถอะ!
ผู้หญิงคนนี้ไม่หลั่งน้ำตาไม่เห็นโลงศพจริงๆ!
กว่าจะได้อั่งเปาจากเขาเธอยอมทำงานหนักมากโดยไม่กลัวเสียหน้าด้วยซ้ำ!
วีแชทของเจียงเฉินดังขึ้นอีกครั้ง
มองลงไป
แน่นอนว่าเป็นหวางซินเหยาเพื่อนในวีแชทส่งรูปภาพมาให้
เจียงเฉินกดเพื่อดู
พระเจ้า!
ในรูปคือบัตรเชิญ
เจียงเฉิน "..."
ให้ตายเถอะ!
เธอต้องการประลองปัญญากับฉันงั้นเหรอ?
เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ที่สำคัญคืออย่าให้นังเจ้าเล่ห์นี่เอาเปรียบ!
จะบ้าตาย!
เจียงเฉินเลิกคิ้วขึ้นและคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้
เขาโทรหาหวางซินเหยาอีกครั้ง "โอ้ ฉันได้รับบัตรเชิญอิเล็กทรอนิกส์ของเธอแล้วนะ!"
"งั้นหรอ?"
หวางซินเหยามีความสุขมาก : นายจะยังต้องการหลบหนีจากฉันอยู่อีกไหม?! มาสู้กับฉันสิ! ฉันมันไร้ยางอายและอยู่ยงคงกระพันอยู่แล้ว!
เจียงเฉินพูด "ใช่แล้ว แต่ฉันไม่สามารถกลับไปได้จริงๆเพราะฉันต้องฝึกสมาธิและฉันคงไม่สามารถเข้าร่วมงานในครั้งนี้ได้"
"ไม่เป็นไร!"
หวังซินเหยาพูดในใจว่าเธอต้องการเงินเท่านั้นส่วนนายจะมาหรือไม่ฉันไม่สน! "นายจะส่งอั่งเปาออนไลน์มาก็ได้นะ"
เพราะเมื่อคนมางานแต่ของเธอพวกเขาก็ต้องจ่ายเงินอั่งเปาเพื่อช่วยค่าอาหารเจ้าของงานถูกไหม?
อย่างน้อยพวกเขาก็ควรต้องจ่าย 200 หยวนสำหรับงานเลี้ยงแต่งงาน
ถ้าทุกคนมาไม่ได้แล้วแค่ให้อั่งเปามามันก็จะทำกำไรมากขึ้นไม่ใช่เหรอ?
หวางซินเหยาทำงานแบบนี้ทุกวันและนี่คือสิ่งที่ทำให้ชีวิตของเธอสุขสบาย
หลังจากแต่งงานหลายครั้ง เธอรู้แล้วว่าผู้คนยุ่งกับงานมากและเวลาหนึ่งวันก็มีค่าและแขกที่ได้รับเชิญส่วนใหญ่จะไม่สามารถมาได้
ดังนั้น เธอจึงทำตรงกันข้ามด้วยการเหวี่ยงตาข่ายและส่งคำเชิญไปทุกที่เพราะอย่างไรก็ตามบัตรเชิญนั้นก็มีราคาเพียงครึ่งหยวนเท่านั้น ราคาต่ำจนไม่ต้องสนใจ
แต่เมื่อแขกต้องให้อั่งเปาเธอเพราะหน้าตา อั่งเปาแต่งงานจะมีมูลค่าอย่างน้อย 200 ถูกไหม?
นี่คือรายได้ขั้นต่ำของเธอ!
และก็จะมีบางคนที่จะให้เงินมากกว่าปกติอาจจะเป็น 800 1,000 หรือแม้แต่หมวกโง่ๆที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงให้เธอแต่ถึงอย่างนั้นก็อาจเอาไปขายได้สักสองพัน
สำหรับงานเลี้ยงแต่งงาน เธอสามารถส่งบัตรเชิญได้ถึง 1,000 คน!
ไม่ว่าจะสนิทกันหรือไม่ ตราบใดที่มีข้อมูลบางอย่างในสมุดบันทึกของเธอ เธอจะส่งมันทั้งหมดและโทรหาเพื่อเชิญมางานของเธอ!
ด้วยวิธีนี้ งานแต่งงานสามารถสร้างรายได้อย่างน้อย 100,000 หยวน!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอแต่งงานเป็นครั้งแรก เธอสามารถรวบรวมเงินได้มากกว่า 200,000 หยวน
น่าตกตะลึงไหมล่ะ?
หารายได้ 100,000 หยวนจากงานเลี้ยงแต่งงานแค่จัดปีละ 10 ครั้งก็ได้เป็นล้านแล้วถูกไหม?
หวังซินเหยายังพูดออกมา "เจียงเฉิน ครั้งนี้นายยังใจร้ายมากนะ แต่ก็ลืมมันเถอะ ฉันจะยกโทษให้นายสักครั้ง แต่หลังจากที่นายกลับมา นายต้องเลี้ยงอาหารค่ำฉัน แต่มันก็จะขึ้นอยู่กับว่าซองแดงของนายจะมากพอทำให้ฉันหายโกรธแค่ไหน?”
ด้วยประโยคดังกล่าว เธอได้ใช้วิธีทางจิตวิทยามาแล้วนับไม่ถ้วน เช่น วิธีการยั่วยุขุนพล วิธีชักจูงด้วยความรู้สึกผิดและวิธีการชดเชยทางจิตวิทยา! เรียกได้ว่าเป็นสุดยอดแห่งวาทศิลป์!
เจียงเฉินถอนหายใจ "ฉันรู้ ดังนั้นฉันจึงวางแผนที่จะให้อั่งเปาซองใหญ่กับเธอในครั้งนี้ 1 ล้านเพียงพอไหมล่ะ"
"อะไรนะ?"
หวังซินเหยาตกตะลึง!
ลูกตาแทบแตก!
แล้วก็ต้องรู้สึกปลาบปลื้ม!
1,000,000?
โอ้พระเจ้า!
นี่คือ 1 ล้าน?
เธอเคยได้ยินจากเพื่อนร่วมชั้นสองสามคนในชั้นเรียนว่าเจียงเฉินนั้นประสบความสำเร็จอย่างมาก มีบริษัทขนาดใหญ่หลายแห่งกำลังดำเนินกิจการอยู่ภายใต้ชื่อของเขา แต่ว่าหวางซินเหยานั้นก็ไม่ได้เห็นด้วยตาของเธอเองและเธอก็เลือกจะเชื่อเพียงครึ่งเดียว
แต่ปรากฏเขานั้นเป็นปลาตัวใหญ่โดยไม่คาดคิดจริงๆ!
ให้อั่งเปาฉัน 1 ล้านในครั้งเดียว?
รวย!
หวังซินเหยาทำงานอย่างหนักเพื่อแสดงและพูดด้วยเสียงสั่นเครือ "เจียงเฉิน ฉันไม่รู้จริงๆว่านายให้ความสำคัญกับมิตรภาพระหว่างเพื่อนร่วมชั้นมากขนาดนี้ ฉันไม่ได้ติดต่อนายเลยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา จริงๆแล้วฉันไม่ควรได้รับมันเลย ฉันเสียใจมากจริงๆ!"
เจียงเฉินพูด "ไม่เป็นไร ซินเหยาเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ถ้าฉันไม่สามารถไปเข้าร่วมงานแต่งงานของเธอในครั้งนี้ได้ ฉันจะให้อั่งเปา 1 ล้านกับเธอเพื่อเป็นการชดเชยให้!"
ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบธนบัตรจำนวนหนึ่งหมื่นหยวนออกมาจากตู้เซฟ!
ลูกตาของหวางซินเหยาแทบจะทะลุผ่านวิดีโอคอลบนวีแชท!
สุดยอด!
เงินมากขนาดนี้?
ตู้เซฟของเจียงเฉินมีขนาดใหญ่มากจนดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีวันเอาเงินออกมาได้หมด เธอเห็นว่าเจียงเฉินต้องขนกองเงินหนึ่งหมื่นหยวนออกมาจากข้างในด้วยความยากลำบากก่อนจะนำมากองไว้บนโต๊ะเหมือนกองไม้ กองสูงขึ้นเรื่อยๆ~~
กองธนบัตรจำนวน 100 กองเต็ม!
เงินสดนับล้าน!
สีแดงเต็มไปหมด!
หวางซินเหยา ตื่นเต้นมากจนไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เกือบเป็นอัมพาต...
"อะไรกัน!"
เธอยังคงกรีดร้อง "เจียงเฉิน นายหล่อมาก!"
เจียงเฉินชี้ไปที่กองธนบัตรสูง "มีมากมายขนาดนี้เธอคิดว่ามันเพียงพอหรือไม่"
"พอ พอแล้ว!"
ดวงตาของหวางซินเหยาเป็นประกาย
คราวหน้าอีกสองเดือนฉันจะบอกเขาว่าฉันหย่าแล้วและกำลังจะแต่งงานใหม่ ฉันจะมาขอเขาใหม่ ฮิฮิ
เธอตื่นเต้นและรอให้ เจียงเฉินมาหาเธอพร้อมกับซองอั่งเปาสีแดง
เจียงเฉินพูด "ตกลง! ถ้าเธอคิดว่าเพียงพอแล้ว ฉันจะส่งให้เธอ โอเค?"
"โอเค โอเค! ฉันจะรอให้นายส่งมาให้นะ"
หวังซินเหยาพูดอย่างหัวเสีย: "เดี๋ยวนะ? นายมีเงินสดตั้งเป็นล้าน นายจะสามารถส่งมาได้หรอ"
"อิเล็คทรอนิคไง! อิเล็คทรอนิค!"
เจียงเฉินพูดอย่างไม่อดทน
"โอ้ ดูฉันสิโง่จริงๆ ฮิฮิ~~"
แต่ใครจะไปรู้~~
เธอรอประมาณ 1 นาที วีแชทก็ดังขึ้น
“พระเจ้า อั่งเปาจำนวนหนึ่งล้าน?”
เธอรีบเข้าไปดูอั่งเปาอย่างตื่นเต้น
แต่ใครจะไปรู้~~
สิ่งที่เจียงเฉินส่งมาคือรูปภาพ!
หวางซินเหยารู้สึกตกตะลึง
ในภาพนั้นมีธนบัตรจำนวน 1 ล้านหยวนกองเป็นภูเขา!
เจียงเฉินส่งข้อความตามมา
"นี่คือภาพอิเล็กทรอนิกส์ของซองอั่งเปาจำนวนล้านหยวน ฉันขอให้เธอมีความสุขในงานแต่งงาน! และแก่ไปด้วยกันกับเขานะ!"
ปอดของหวางซินเหยาแทบระเบิดด้วยความโกรธ!
ด้วยความโกรธ เธอโทรหาเจียงเฉินเพื่อถามเขา
“นี่มันอะไรกัน? รูปอิเล็กทรอนิกส์อะไรเนี่ย? ไม่อยากให้อั่งเปาฉันงั้นเหรอ?
เจียงเฉินตอบ "แต่บัตรเชิญที่เธอส่งมาให้ฉันมันก็เป็นภาพอิเล็กทรอนิกส์ด้วยไม่ใช่หรอ? ความจริงใจของเธอคืออะไร?"
หลังจากพูดจบ เจียงเฉินก็วางสายโทรศัพท์
มีเพียงหวางซินเหยาเท่านั้นที่ถูกทิ้งให้ยุ่งเหยิงในสายลม~~
งง~~
