ตอนที่ 187 ง้าวมังกรเขียว สังหารครั้งแรก
“ท่านโหว เรารีบไปกันเถอะ” ซือ ซ่งเต๋า เรียกร้องอย่างกระวนกระวายใจ
ขณะนี้กลุ่มมีภาระเบาและไม่จำเป็นต้องแบกวัสดุตีขึ้นรูปหนักๆ
แต่ดูเหมือนโจว ชูกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนสาธารณะ เดินอย่างไม่เร่งรีบไปยังด่านที่สาม
ซือ ซ่งเต๋า เป็นกังวล เราไม่มีวัสดุ เมื่อไปถึงเราจะต้องปล้นผู้เข้าร่วมทดสอบคนอื่นๆ
พวกเขานำหน้าไปไกลแล้ว ถ้าพวกเขาใช้วัสดุจนหมดก่อนที่เราจะไปถึง เราจะไม่สามารถปล้นพวกเขาได้
เขาเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในรองเท้าของคนอื่นและคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หากเป็นเขา เขาจะรีบใช้วัสดุอย่างรวดเร็ว เขาจะไม่ทิ้งไว้ให้กับกลุ่มของ โจวชู แน่นอน
มุมปากของ โจวชู โค้งขึ้นเล็กน้อย “เจ้ากังวลเรื่องอะไร? การวิ่งเร็วอาจไม่ใช่ข้อได้เปรียบเสมอไป”
ไม่ว่า ซือ ซ่งเต๋า จะวิตกกังวลเพียงใด โจวชู ก็ปฏิเสธที่จะเร่งความเร็ว
ซือ ซ่งเต๋า ต้องการตามให้ทันก่อน แต่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้ว่าเขาจะตามทัน หากไม่มี หยิน หวู่โหย่ว และ หลู่ เหวินซวง เขาก็ไม่มั่นใจว่าเขาจะปล้นคนอื่นได้
ให้ หยิน หวู่โหย่ว และ หลู่ เหวินซวง ไปกับเขาไหม
นั่นคงเป็นเรื่องตลก มันคงจะแปลกถ้าพวกเขาฟังเขา
ซือ ซ่งเต๋าถอนหายใจ เดิมทีเขาคิดว่าโอกาสในการชนะครั้งนี้มีมากขึ้น แต่ในที่สุด ท่านโหวก็เริ่มโผงผางอีกครั้ง เขาเหนื่อยล้าทางจิตใจ
ที่ตั้งด่านที่สามอยู่ห่างจากด่านที่สองเพียงไม่กี่สิบกิโลเมตร
แม้ว่า โจวชู และคนอื่น ๆ จะเดินช้า แต่พวกเขาใช้เวลาเพียงครึ่งวันเพื่อไปถึงด่านที่สาม
เมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากด่านที่สามเป็นระยะทางพอสมควร การแสดงออกของ หยิน หวู่โหย่ว และ หลู่ เหวินซวง ก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
ทั้งสองคนเคลื่อนไหวเกือบจะพร้อมกัน คนหนึ่งทางซ้ายและอีกคนทางขวา โดยอยู่ใกล้โจวชู
พลังดาบสองเล่มพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
ในที่สุด เฉินจี และ หยินเฉิงซาน ก็ตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้นและตอบสนองอย่างรวดเร็ว
ทั้งสองพุ่งไปที่ด้านหน้าของกลุ่ม
ง้าวมังกรเขียวและมีดเพลิงอาทิตย์อัสดงวางอยู่ตรงหน้าเขา
"ศัตรู?" ในที่สุด ซือ ซ่งเต๋า และ ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก คนอื่นๆ ก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง
ก่อนที่พวกเขาจะพูดจบ พวกเขาได้ยินเสียงการต่อสู้ดังมาจากข้างหน้า
สลับกับเสียงคำรามของสัตว์อสูรและเสียงร้องของจอมยุทธ์ การต่อสู้ที่วุ่นวายดูเหมือนจะเกิดขึ้นข้างหน้า
แววตาแห่งความเข้าใจฉายผ่านดวงตาของโจว ชู
แน่นอนว่ามันเหมือนกับสิ่งที่เขาได้เรียนรู้เมื่อเขาฝันว่าเขาคือหวางซิน ด่านที่สามคือการสังหารสัตว์อสูร
อาณาจักรต้าฉิน กล่าวว่าการทดสอบทั้งเก้าเกี่ยวข้องกับการตีเหล็ก ตอนนี้พวกเขาขอให้ผู้เข้าร่วมทดสอบทั้งเก้าอาณาจักรฆ่าสัตว์อสูร ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับการตีเหล็ก แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันเกี่ยวข้องกัน
วัสดุดิบในการตีไม่ได้จำกัดแค่แร่เท่านั้น กระดูก ขนสัตว์ หรือแม้แต่เลือดของสัตว์อสูรบางตัวก็สามารถนำมาใช้ในการตีเหล็กได้
แทบไม่มีเหตุผลเลยที่จะปล่อยให้ผู้เข้าร่วมทดสอบของทั้งเก้าอาณาจักรฆ่าสัตว์อสูรและรับวัสดุตีขึ้นรูปจากสัตว์อสูรเป็นการส่วนตัว
“ทุกคนเรามีธุรกิจ” โจวชูพูดด้วยรอยยิ้ม
กลุ่มเดินทางต่อไปและไม่นานก็มาถึงด่านที่สาม
ที่นี่ยังเป็นหุบเขา มีทหารอาณาจักรต้าฉินกลุ่มหนึ่งเฝ้าทางเข้าอยู่
แม่ทัพอาณาจักรต้าฉินเห็นกลุ่มของโจวชูมาถึงและพูดว่า “ด่านที่สาม ผ่านหุบเขาและฆ่าสัตว์อสูรสิบตัวเพื่อเข้าสู่ด่านต่อไป มิฉะนั้นเจ้าจะถูกคัดออก”
“มีอันตรายจำนวนหนึ่งในด่านนี้ ถ้าพวกเจ้ายอมแพ้ พวกเจ้าก็สามารถมุ่งตรงไปยังเมืองหลวงของ อาณาจักรต้าฉิน ได้”
ยอมแพ้?
การยอมแพ้เท่ากับการสละสิทธิ์ในการแข่งขันเพื่อชิงสิทธิ์การเป็นเจ้าภาพการต่อสู้สิบอาณาจักร ไม่มีอาณาจักรไหนยอมง่ายๆ
ซึ่งเป็นสิ่งที่ส่งผลต่อชะตากรรมของอาณาจักรในอีกสิบปีข้างหน้า
“เข้าไปกันเถอะ” โจว ชู พูดอย่างเมินเฉย
ซือ ซ่งเต๋ารู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่เมื่อมองไปที่จอมยุทธ์ระดับทั้งสี่ในทีม เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นบ้าง
ท่านโหวช่างมองการณ์ไกลจริงๆ โชคดีที่มีจอมยุทธ์ระดับหลายคนในทีมของเรา และพวกเขาก็แข็งแกร่ง
ซือ ซ่งเต๋า ลืมไปแล้ว ย้อนกลับไปตอนนั้น เขารู้สึกว่ามีจอมยุทธ์ระดับในทีมมากเกินไปและคัดค้าน
กลุ่มเข้าไปในหุบเขา การต่อสู้ในหุบเขากำลังรุนแรง
ผู้เข้าร่วมทดสอบจากอาณาจักรอื่น ๆ ได้จัดตั้งกลุ่มสามถึงห้าคนและต่อสู้กับสัตว์อสูร
มีซากศพของสัตว์อสูรจำนวนมากนอนอยู่บนพื้นแล้ว
แต่ก็สัตว์อสูรจำนวนมากขึ้นก็รุมล้อมเข้ามา
หุบเขานี้โดยพื้นฐานแล้วเป็นถ้ำของสัตว์อสูร สัตว์อสูรนับไม่ถ้วนล้อมรอบผู้เข้าร่วมทดสอบจากทั่วทุกทิศ
บูม!
สัตว์อสูรสองตัวพุ่งเข้าหากลุ่มของ โจวชู ถูกส่งออกไปโดย หยิน หวู่โหย่ว และ หลู่ เหวินซวง
เฉินจี ดึง ง้าวมังกรเขียว ไปครึ่งทาง
จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ถอยกลับ…
เขาแค่ต้องการทดสอบพลังของ ง้าวมังกรเขียว ทำไมมันถึงยากจัง?
“โจวชู รีบไปกันเถอะ” หยิน หวู่โหย่ว ย่นจมูกของนาง
แม้ว่าสัตว์อสูรที่นี่จะไม่แข็งแกร่ง แต่ก็มีจำนวนมากเกินไป นางกลัวว่าหากนางไม่ระวัง โจวชู จะได้รับบาดเจ็บ
“ไม่ต้องรีบร้อน” โจว ชูยิ้ม
เขาเปล่งเสียงและพูดว่า “มีใครต้องการความช่วยเหลือไหม? เราสามารถช่วยเจ้าฆ่าสัตว์อสูรด้วยทองคำหนึ่งร้อยตำลึงได้”
“ทองคำหนึ่งพันตำลึงสำหรับสำหรับอสูรสิบตัว”
เสียงของ โจวชู ดังก้องไปทั่วหุบเขา แม้แต่เสียงของการต่อสู้ก็ไม่สามารถกลบมันได้
แม่ทัพอาณาจักรต้าฉินที่เฝ้าทางเข้าหุบเขาเผยสีหน้าค่อนข้างตกตะลึง
เขาอึ้งไปชั่วขณะก่อนจะพ่นคำสบถออกมา
กฎไม่ได้ห้ามไม่ให้อาณาจักรอื่นช่วยเหลือกัน...
นี่เป็นครั้งแรกที่ อาณาจักรต้าฉิน ได้ทำการทดสอบ มีช่องโหว่มากเกินไปในกฎ และเหตุผลหลักก็คือช่องโหว่เหล่านี้ไม่ส่งผลกระทบต่อวัสดุประสงค์สุดท้าย
"ช่วยข้าด้วย! ข้ามีเงิน!” เสียงหนึ่งตะโกน
โจว ชู มองดูและรู้สึกขบขันทันที เป็นคนรู้จัก
คนที่ตะโกนคือ ฮันต้าจื้อ จาก อาณาจักรต้าเหลียง
แม่ทัพอาณาจักรต้าเหลียงที่ดูเหมือนดุร้าย แต่แท้จริงแล้วขี้ขลาด
ขณะนี้เขากำลังถูกไล่ล่าโดยสัตว์สสูรหมีที่สูงกว่าเขา เพื่อนร่วมกลุ่มของเขาก็ถูกสัตว์อสูรตัวอื่นรั้งไว้เช่นกันและไม่สามารถช่วยอะไรได้
“คนรู้จักเก่า นี่เป็นข้อตกลงแรกของเรา ดังนั้นข้าจะให้ส่วนลด สองส่วน แก่เจ้า” โจว ชู กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“แม่ทัพเฉิน เจ้าต้องการทำเงินไหม” โจวชู มองไปที่ เฉินจี
เฉินจี้หัวเราะ “ข้ารอไม่ไหวแล้ว!”
เขาแค่กังวลว่าจะไม่มีโอกาสโจมตี
ถือง้าวมังกรเขียว เฉินจีพุ่งเข้าหาฮันต้าจือ แม้ว่าที่นี่จะมีสัตว์อสูรมากมาย แต่ เฉินจี ก็ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของ โจวชู
ด้วยองค์หญิงและรองทูตหลู่ ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของท่านโหว
“ง้าวมังกรเขียว!” เฉินจีคำราม
ง้าวมังกรเขียว ส่องแสงเรืองรองออกมา ดูเหมือนจะมีเงาของมังกรว่ายอยู่บนใบมีด และดูเหมือนทุกคนจะได้ยินเสียงคำรามของมังกร
ปัง!
ง้าวมังกรเขียว ลงมาจากท้องฟ้า ด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว มันแยกสัตว์อสูรที่ไล่ตาม ฮันต้าจื้อ ตั้งแต่หัวจรดเท้า
เลือดและอวัยวะกระจายไปทั่วพื้น
สัตว์อสูรโดยรอบดูเหมือนจะตกใจ
เฉินจี้ก็ประหลาดใจเช่นกัน
แม้ว่าเขาจะรู้ถึงพลังของ ง้าวมังกรเขียว แล้ว แต่เขาก็ยังรู้สึกประหลาดใจเมื่อต้องต่อสู้จริง
นี่ยังเป็นอาวุธระดับเหลืองอยู่หรือเปล่า? มันเกือบจะมีพลังเทียบเท่ากับอาวุธระดับดำ เฉินจีเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“โจวชู นี่คือ ง้าวมังกรเขียว ที่เจ้าสร้างขึ้นหรือไม่? มันทรงพลังมาก” เสียงของ หยิน หวู่โหย่ว ดังขึ้น
ซือ ซ่งเต๋า และคนอื่น ๆ มองไปที่ โจวชู ท่านโหวโจวเป็นคนสร้าง ง้าวมังกรเขียว นี้ด้วย?
ซือ ซ่งเต๋า รู้สึกว่าจิตใจของเขาว่างเปล่า ง้าวมังกรเขียว นี้ทรงพลังมาก มันอาจจะเข้าสู่สิบอันดับแรกของศิลาอันดับอาวุธระดับเหลืองในไม่ช้า
ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงบางสิ่งที่ โจวชู เคยพูดไว้ “ข้าจะยึดสิบอันดับแรกบนศิลาอันดับอาวุธระดับเหลือง…”
จากตอนแรก เป็นไปไม่ได้เลย แต่มีโอกาสมากที่เขาจะได้ครอบครองสิบอันดับแรกของศิลาอันดับอาวุธระดับเหลือง
โชคดีที่ยังมีดาบใหญ่พิฆาตอยู่ในอันดับที่สองในศิลาอันดับอาวุธระดับเหลือง มิฉะนั้นสิบอันดับแรกของศิลาอันดับอาวุธระดับเหลืองจะกลายเป็นของเขา
ซือ ซ่งเต๋าถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ว่า โจวชู จะเป็นหนึ่งในพวกเขา แต่เขาก็เป็นปรมาจารย์ช่างตีเหล็กเช่นกัน เมื่อเห็นช่องว่างระหว่างทั้งสองขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ซือ ซ่งเต๋าผู้ซึ่งโอ้อวดอยู่เสมอว่าเป็นอัจฉริยะในการตีเหล็กจะรู้สึกดีได้อย่างไร
“ท่านโหว ข้าจะลองด้วยไหม” หยิน เฉิงซาน กล่าว
เมื่อเห็น เฉินจี แสดงพลังของเขา เขาก็แทบรอไม่ไหวที่จะดำเนินการเช่นกัน
มีดเพลิงอาทิตย์อัสดง ไม่เคยฆ่าศัตรูมาก่อน
“ไม่ต้องรีบร้อน เจ้าจะมีโอกาส” โจวชู หัวเราะ “เราไม่สามารถฆ่าสัตว์อสูรเหล่านี้โดยเปล่าประโยชน์ ถ้าพวกเขาไม่จ่าย เราจะฆ่าพวกมันทำไม”
ในขณะเดียวกัน ฮันต้าจื้อ รู้สึกประหลาดใจ สัตว์อสูรหนังหนาตัวนี้ถูกสังหารในการโจมตีครั้งเดียว?
คนของ อาณาจักรต้าเซี่ย นั้นผิดปกติอย่างแท้จริง!
นอกจากนี้ง้าวเล่มนี้ยังทรงพลังมาก ข้าต้องการมัน.
ฮันต้าจื้อ เช็ดน้ำลายจากมุมปากของเขา
"ข้าจะจ่าย! คุ้มกันผู้คนจาก อาณาจักรต้าเหลียง และช่วยเราฆ่าสัตว์อสูรสิบตัว!” ฮันต้าจื้อ พูดเสียงดัง
ความแข็งแกร่งของอาณาจักรต้าเหลียงนั้นอ่อนแอที่สุดในบรรดาผู้เข้าร่วมทดสอบ
แม้แต่สัตว์อสูรยังกลั่นแกล้งพวกมันเพราะอ่อนแอ มีสัตว์อสูรโจมตีพวกเขามากกว่าทีมอื่นๆ
แม้ว่าพวกเขาจะสามารถผ่านไปได้หากพวกเขาใช้พลังทั้งหมด แต่พวกเขาจะต้องได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน
สิ่งนี้เป็นผลเสียอย่างมากต่อระยะหลัง
ทำไมพวกเขาถึงเสี่ยงชีวิตเพื่อสิ่งที่แก้ไขได้ด้วยเงิน?
เฉินจี ชำเลืองมองที่ โจวชู เมื่อเขาเห็น โจวชู พยักหน้า เขาก็หัวเราะอย่างเต็มที่ "ตามที่ขอ!
"ตามข้ามา!" ง้าวมังกรเขียวของ เฉินจี นำทางในขณะที่เขานำกลุ่มของ ฮันต้าจื้อ ไปที่ทางออกของหุบเขา
(ง้าวมังกรเขียวที่สร้างได้สำเร็จในสังหาร รางวัลที่ได้รับ…]
ข้อความจำนวนมากพุ่งผ่านดวงตาของ โจวชู แต่เขาไม่มีเวลาที่จะมองใกล้ๆ
ในบรรดาอาณาจักรที่เหลือ มีอีกอาณาจักรหนึ่งขอความช่วยเหลือ “ดูสิ ข้าบอกเจ้าว่าพวกเขายังมีเงินอยู่ พวกเขาแสร้งทำเป็นยากจน” โจว ชูยิ้ม
“แม่ทัพหยิน ไปช่วยเถอะ”
“เข้าใจแล้ว!” หยินเฉิงซาน กล่าวอย่างตื่นเต้น เขาหยิบ มีดเพลิงอาทิตย์อัสดง ขึ้นมาและเลียนแบบ เฉินจี
เขางอเข่า กระโดดขึ้นไปในอากาศ และฟันไปในทิศทางของคนที่ขอความช่วยเหลือ
บูม!
ร่างหนึ่งถูกส่งบินไป คนที่ได้รับการช่วยเหลือถูกคลื่นกระแทกผลักให้ถอยหลังไปสองสามก้าวและเกือบชนเข้ากับแขนของสัตว์อสูรอีกตัว
เขาสาปแช่งด้วยความโกรธ “นี่คือวิธีที่เจ้าทำสิ่งต่าง ๆ หลังจากได้รับเงิน?” หยินเฉิงซาน ตีลังกาสองครั้งในอากาศและลงจอดอย่างงุ่มง่าม
เขาคือคนที่ถูกส่งบินไป…
ระดับการฝึกฝนของเขาไม่สูงเท่ากับของ เฉินจี และ มีดเพลิงอาทิตย์อัสดง ในมือของเขาก็ไม่ดีเท่า ง้าวมังกรเขียว ของ เฉินจี เช่นกัน เขาอายตัวเอง
“ข้าจะไม่เอาเงินของเจ้าไปเปล่าๆ!”
หยินเฉิงซาน โกรธจัดด้วยความอัปยศอดสู เขายก มีดเพลิงอาทิตย์อัสดง ขึ้นและพุ่งเข้าใส่อีกครั้ง
โจว ชู อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ สัตว์อสูรที่นี่มีตั้งแต่ระดับสี่ถึงแปด
หยินเฉิงซาน เป็นเพียงจอมยุทธ์ระดับระดับหก แม้ว่าเขาจะถืออาวุธ แต่เขาก็ไม่สามารถฆ่าสัตว์อสูรได้ตามที่เขาต้องการ
“รองทูตหลู่น้อย เจ้าต้องการฝึกฝนหรือไม่” โจวชู มองไปที่ หลู่ เหวินซวง
เขายังถูกชักนำให้โดย หยิน หวู่โหย่ว
“อืม?” เจตนาฆ่าฉายออกมาจากดวงตาของ หลู่ เหวินซวง ขณะที่นางจ้องมองที่ โจวชู พูดอีกครั้ง?
โจวชู มองไปที่หน้าอกของนางและพูดอย่างเชื่องช้าว่า “รองทูตหลู่ รองทูตหลู่”
"ข้าไม่สนใจ!" หลู่เหวินซวงพูดอย่างเย็นชา นางถือดาบของนางและยืนนิ่งไม่แสดงเจตนาที่จะโจมตี
โจว ชูรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย การนำทีมไม่ใช่เรื่องง่าย ถึงจะได้เงินมาก็ไม่ทำอีก
“ท่านเสนาบดีใหญ่?” เขาทำได้เพียงมองไปที่ หยิน หวู่โหย่ว
การให้ หยิน หวู่โหย่ว จัดการกับสัตว์อสูรเหล่านี้ซึ่งไม่ได้อยู่ในระดับที่สามนั้นเกินความจำเป็นอย่างแท้จริง
แต่ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้ ถ้า หยิน หวู่โหย่ว ไม่เคลื่อนไหว เขาจะต้องดำเนินการเป็นการส่วนตัวหรือไม่?
มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเขาที่จะทำ ตอนนี้การฝึกฝนของเขาอยู่ที่ระดับหกเช่นเดียวกับ หยินเฉิงซาน
จะไม่มีใครสงสัยอะไรหากเขาฆ่าสัตว์อสูรระดับหกสองสามตัว
ท้ายที่สุด เขายังคงมีดาบใหญ่พิฆาตอันดับสองในศิลาอันดับอาวุธระดับเหลือง
“ได้ ข้าจะทำ” หยิน หวู่โหย่ว ไม่ปฏิเสธ แต่นางไม่ขยับ
นางเอื้อมมือไปชักดาบออกมา แต่ไม่มีอะไรอยู่ในมือ
หวด!
แนวดาบข้ามระยะทางหลายเมตร และรูปรากฏขึ้นที่หน้าอกของสัตว์อสูรต่อหน้าหยินเฉิงซาน
ในขณะนี้ มีดเพลิงอาทิตย์อัสดง ของ หยินเฉิงซาน เพิ่งฟันไป
หวด
หยินเฉิงซาน ต้องการตัดหัวของสัตว์อสูรด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว
โชคไม่ดี ก่อนที่ดาบของเขาจะถึง สัตว์อสูรก็ตายไปแล้ว
หยินเฉิงซาน หันกลับมาอย่างงุ่มง่ามและยิ้มให้ โจวชู
[ดาบเงาที่สร้างได้สำเร็จในการสังหาร วิชาจวงโจวฝันผีเสื้อ เพิ่มเวลาเข้าสู่ความฝัน 10 วัน!]
ข้อความแวบผ่านดวงตาของ โจวชู “เอาเงินหนึ่งในสามนี้ไป” โจว ชู ตะโกนใส่หยิน เฉิงชาน
แม้ว่าในท้ายที่สุดจะเป็น หยิน หวู่โหย่ว ที่ฆ่าสัตว์อสูร แต่ หยินเฉิงซาน ก็ต่อสู้มาครึ่งนึงแล้ว
หยิน หวู่โหย่ว ไม่คัดค้านใดๆ นางไม่ได้ขาดเงิน และนางทำเพียงเพื่อร่วมมือกับโจวชู
เมื่อเห็นว่าผู้เข้าร่วมทดสอบคนอื่นๆ ไม่มีความตั้งใจที่จะขอความช่วยเหลือ โจว ชูก็ส่ายหัวอย่างเสียใจ “คนเหล่านี้ไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตอย่างไร ทำไมพวกเขาถึงเสี่ยงชีวิตเพื่อสิ่งที่แก้ไขได้ด้วยเงิน?”
“ท่านเสนาบดีใหญ่ โปรดช่วยแม่ทัพหยินทำภารกิจให้สำเร็จ รองทูตหลู่ เราจะต้องรบกวนเจ้าด้วยสัตว์อสูรสิบตัวของเรา”
“ข้าจะช่วยแม่ทัพเฉิน” มือของ โจวชู รู้สึกคันเล็กน้อย ในด้านของ เฉินจี เขาพบกับการต่อต้านเล็กน้อยเมื่อเขาพาผู้เข้าร่วมทดสอบออกจากหุบเขาเพียงลำพัง
ท้ายที่สุด เขาไม่สามารถฆ่าศัตรูด้วยการฟันเพียงครั้งเดียวได้ เขาไม่มีระดับการฝึกฝนเท่า หยิน หวู่โหย่ว ที่กวาดไปทั่วหุบเขา
คราวนี้ หลู่ เหวินซวง ไม่ปฏิเสธและพยักหน้า
นางชักดาบออกจากฝัก หลังจากแสงดาบก็กระจายไปทั่ว นางก็ฆ่าสัตว์อสูรไปแล้วสิบตัว ทุกคนตกตะลึง
พระเจ้า ทำไมเราไม่พาปรมาจารย์มาด้วย? ผู้เข้าร่วมทดสอบที่เหลือก่นด่าอยู่ในใจ อาณาจักรต้าเซี่ย โกง!
“รองทูตซือ รวบรวมวัสดุที่มีประโยชน์และผ่านด่าน!”
โจวชู ออกคำสั่งและชักดาบ ดาบใหญ่พิฆาต ออกมาก่อนจะพุ่งไปทางเฉินจี
