ตอนที่ 12 รังสัตว์ประหลาด
ตอนที่ 12 รังสัตว์ประหลาด
ใช้วิธีล่อเหยือแบบนี้ หลิน ยู สามารถกำจัดราชสีห์ขนเพลิงในถ้ำทั้ง 16 ตัวไปได้อย่างรวดเร็ว
ยกเว้นรอบสุดท้ายที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้น ที่ราชสีห์ขนเพลิงทั้งหมดได้ออกมาจากถ้ำทั้งหมดในคราวเดียว แต่เขาก็ยังสามารถกำจัดพวกมันไปได้อย่างราบรื่น
หลังจากกำจัดซากศพของราชสีห์ขนเพลิงแล้ว หลิน ยู ก็สั่งเหล่าพืชของเขาเข้าไปในถ้ำตรงไปที่สระลาวา
ทันทีที่เขาเข้ามา ลมไอร้อนก็พัดพุ่งเข้าหาใบหน้าของเขา บังคับให้เขาต้องหรี่ตาโดยไม่รู้ตัว แม้แต่เหล่าพืชด้านข้างก็พากันค่อยๆ หดตัว
แม้ในสภาพแวดล้อมเลวร้ายแบบนี้ ดอกบัวก็ยังตั้งต้นอยู่ในสระ แกว่งไปมาอยู่ในลาวา นับเป็นเรื่องที่แปลกของโลกนี้จริงๆ
“หวืออ-”
เสียงแหวกอากาศดังขึ้น ภายใต้คำสั่งของ หลิน ยู เถาวัลย์ก็ถูกเหวี่ยงออกไปดำลงไปในสระลาวา
แต่ในวินาทีถัดมา เถาวัลย์ถูกคลื่นความร้อนเผาจนไหม้เป็นเถ่าถ่าน มันขาดออกเป็น 2 ท่อนจมลงไปในลาวา
“เก็บไม่ได้เหรอ?”
หลิน ยู ขมวดคิ้วเล็กน้อยและจมอยู่ในความคิด
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขานึกบางอย่างได้ มองไปที่เถาวัลย์พิษกับ หลิง ซี
“ไปลองดูซิ หลิง ซี คุณมีหน้าที่รักษา!”
เถาวัลย์พิษนี้เป็นพืชที่ หลิน ยู อัญเชิญออกมาตัวแรก มันสืบทอกทักษะรักษาตัวเองมาด้วย
ตอนนี้มันพัฒนาขึ้นเป็นระดับ 3 แล้ว ทำให้ความสามารถรักษาตัวเองเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก ควบคู่ไปกับการรักษาของหลิง ซี มันอาจจะสามารถต้านทานความร้อนภายในลาวาได้
“หวือ-”
มีเสียงแหวกอากาศเกิดขึ้นอีกครั้ง เถาวัลย์สีเขียวพุ่งลงไปลาวาอีกครั้ง ครั้งนี้มันพุ่งตรงไปที่ดอกบัวสระลาวา
ในเวลาเดียวกัน แสงการรักษาของ หลิง ซี ก็ตกลงมา ห่อหุ้มเถาวัลย์ไว้ข้างใน ทำการรักษาแผลไฟไหม้ที่เกิดขึ้น
ด้วยการรักษาถึง 2 ชั้น เขาสามารถสกัดกั้นความร้อนไม่ให้ทำลายเถาวัลย์ได้
“สำเร็จ!”
ใบหน้าของ หลิน ยู เต็มไปด้วยความสุข เพียงได้ยินเสียง “แคว่ก” ดอกบัวถูกดึงออกมาจากสระลาวา ขึ้นมาบนฝั่ง
หลิน ยู ไปข้างหน้าและหยิบมันขึ้นมาอย่างระมัดระวัง มันให้ความอบอุ่นเล็กน้อย เขาไม่ได้รู้สึกว่ามันแตกต่างจากดอกบัวธรรมดามากนัก
และชื่อขอดอกบัวก็อยู่ในตาของเขา
[ชื่อ : ดอกบัวเพลิงโลกันต์]
[ความสามารถ : ปลูกในอาณาเขต สามารถสร้างพลังเวทย์ได้ชั่วโมงละครั้ง ปริมาณจะสัมพันธ์กับระดับของอาณาเขต]
[หมายเหตุ : ดอกบัวเวทย์มนต์ที่สามารถเติบโตได้ในทุกสภาพแวดล้อม]
“ของดีนิ!”
หลิน ยู ถอนหายใจอย่างโล่งอก
สมแล้วกับที่เขาทำงานอย่างหนัก ใช้เวลาในการทำลายรังราชสีห์ขนเพลิง มันคุ้มค่าจริงๆ
สามารถรับพลังเวทย์ได้ทุกชั่วโมง กล่าวคือ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ออกล่าสัตว์ประหลาดและอยู่ในดินแดน พลังเวทย์ของเขาก็ยังคงเพิ่มขึ้น
เขาไม่รู้ว่ามันเพิ่มขึ้นครั้งละเท่าไร แต่มันก็ทำให้เขาตั้งหน้าตั้งตารอ
เขาไม่มีกำลังใจจะสำรวจต่อ สั่งให้กองทัพพืชจำกัดซากศพของราชสีห์ขนเพลิงที่ด้านนอกถ้ำ และกลับเข้าไปในอาณาเขตกับกองทัพพืชของเขา
ทันทีที่เขากลับเข้ามาในอาณาเขต เขานับดอกบัวเพลิงโลกันต์ออกมาปลูกไว้ที่ด้านข้างของต้นไม้แห่งชีวิต ในเวลาเดียวกันก็มีเสียงดังขึ้นในหัวของเขา
[ปลูกดอกบัวเพลิงโลกันต์สำเร็จ ระดับมีการเปลี่ยนแปลง ระดับปัจจุบัน : ระดับ 3]
……
[ชื่อ : ดอกบัวเพลิงโลกันต์]
[ระดับสิ่งก่อสร้าง : ขั้น 3]
[ทรัพยากร : พลังเวทย์ 15/ชั่วโมง]
[หมายเหตุ : ดอกบัวเวทย์มนต์สามารถเติบโตได้ในทุกสภาพแวดล้อม ระดับของมันจะเพิ่มขึ้นตามระดับของอาณาเขต]
…..
15พลังเวทย์ต่อชั่วโมง!
หลิน ยู มีความสุขมาก เขาไม่คิดว่าผลของดอกบัวโลกันต์จะทรงพลังขนาดนี้ มันวิเศษกว่าการฆ่าสัตว์ประหลาดระดับ 3 ได้ซะอีก
ในขณะที่ดีใจอยู่นั้น เขารู้สึกตื่นเต้นมาก ด้วยสิ่งนี้ทำให้เขามีความมั่นใจการป้องกันกระแสสัตว์ร้ายขึ้นมาก มันอาจจะเป็นไปได้ที่เขาจะขึ้นไปที่ระดับ 4 ก่อนระยะเวลาปลอดภัยจะหมดลง
หากเขาสามารถพัฒนาขึ้นไปที่ระดับ 4 ได้จริงๆ...
สายตาของ หลิน ยู หรี่ลง เขาอดที่จะมองไปยังทิศทางทางของกระแสสัตว์ร้ายไม่ได้
จากนั้นเขาก็เรียกดูข้อมูลของอาณาเขต
[ชื่อดินแดน : ต้นไม้แห่งชีวิต]
(ระดับอาณาเขต : ระดับ 3)
(ความทนทานของดินแดน : 500/500)
(ประเภททหาร : พืช)
(จำนวนรับสมัคร : 12/30)
(คำแนะนำอาณาเขต : การอยู่รอดของราชันคือพื้นฐาน ด้วยหน้าที่มากมาย หากแก่นกลางของอาณาเขตถูกทำลาย ท่านจะเสียชีวิต)
(เงื่อนไขการอัพเกรด : ไม้ (500/500), หิน (37/500), พลังงานเวทย์มนตร์(198/500),แก่นแท้ดินแดน(0/1))
(หมายเหตุ : เผ่าพืชสามารถจัดหาไม้ได้เอง)
การอัพเกรดดินแดนขึ้นระดับ 4 ใช้วัตถุดิบเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
หินจำนวน 500 หน่วย แม้ว่าจะใช้เหลือพืชเก็บอยู่ตลอดเวลา มันก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 2 วัน
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมี แก้นแท้ดินแดน อีกอันที่เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร แม้ว่าจะมีเพียงอันเดียว แต่คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้รับมา
“ดูเหมือนเราต้องรวบรวมหินให้ครบก่อน”
หลังจากปิดหน้าต่างข้อมูล หลิน ยู ก็ใช้พลังเวทย์ที่เขาเพิ่งได้รับมาอัญเชิญเหล่าทหารพืชเพิ่ม
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ได้ดอกบัวเพลิงโลกันต์ เขาไม่รู้สึกทุกข์ใจมากนักกับการใช้พลังเวทย์ ดังนั้นเขาเลยสามารถอัญเชิญทหารพืชได้โดยตรง เขาได้อัญเชิญเถาวัลย์พิษระดับ 3 จำนวน 18 ต้นส่งพวกมันไปที่ภูเขาเพื่อรวบรวมหิน
แท้เจ้าเถาวัลย์พิษพวกนี้จะเคลื่อนที่ช้าอย่างมาก แต่มันถ้าเอาพวกมันเรียงกันเป็นแถว ประสิทธิภาพในการรวมรวมก็ไม่ช้าเลยแถมยังง่ายอีกด้วย
ผ่านไป 2 วัน
หลิน ยู ใช้เวลาเกือบทั้งหมดในการรวบรวมหิน
จนกระทั่งคืนวันที่ 3 ในที่สุดเขาก็รวบรวมหินได้ครบ 500 หน่วย
เขาลากร่างกายที่อ่อนล้าของเขากลับไปยังดินแดนที่รอบล้อมด้วยเหล่าพืช สิ้นสุดวันที่วุ่นวายไป 1 วัน
......
ชั่วพริบตา ค่ำคืนก็ผ่านพ้นไป
พระอาทิตย์ยามเข้าขึ้นที่สุดขอบของภูเขา
เมื่อแสงแรกของดวงตะวันส่องมายังโลก เหล่าราชันจากทั่วทุกมุมโลกก็ตื่นขึ้นและเริ่มพัฒนาตัวเองเพื่อความอยู่รอด พวกเขาเหล่านั้นเริ่มคุ้นเคยกับชีวิตแบบนี้แล้ว
ทันใดนั้นเอง...
วันนี้แตกต่างจะวันอื่นๆ
ขณะที่ฟ้าเริ่มสว่าง ก็มีเสียงดังขึ้นในหัวของทุกคน
[ขอแสดงความยินดีด้วย เหล่าราชันที่รักทุกท่าน ที่ประสบความเร็จในทวีปดึกดำบรรพ์เป็นเวลา 3 วัน]
[ข้อจำกัดเกี่ยวกับรังสัตว์ประหลาดจะถูกยกเลิก และไอเทมหายากจะเป็นรางวัลสำหรับการเคลียร์รังสัตว์ประหลาด]
[เหล่าราชันทั้งหลายโปรดทำงานให้หนักขึ้นเพื่อนพัฒนาดินแดนของท่าน]
….
เงียบกริบ!
ความเงียบปกคลุมไปทั่วภูมิภาค
ทุกคนต่างตกตะลึงกับข่าวสารที่ได้รับอย่างกะทันหัน
จากนั้นไม่นาน ช่องแชทภูมิภาคก็ระเบิดออกทันที
“แมร่ง แมร่ง แมร่ง! ฉันได้ยินถูกไหม รางวัลแรร์ไอเทม? และวัตถุดิบการอัพเกรดระดับ 4?”
“แม่เจ้า ครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ยินเกี่ยวกับหีบสมบัติโคตรจะแย่ คราวจะมีอะไรอีกไหมนะ?”
“ว่าแต่รังสัตว์ประหลาดมันคืออะไรกัน? มันอันตรายไหมนะ?”
“ไม่ว่ามันจะเป็นไรอะไร ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะไปที่นั้นให้ได้ มีใครต้องการไปกับฉันไหม”
“มาเลยย! หีบสมบัติที่ฉันไม่ได้รอบที่แล้ว คราวนี้ฉันต้องเอามาให้ได้!”
“ฉันเพิ่งมาถึงระดับ 3 กำลังคิดว่าแก้นแท้ดินแดนี้มันคืออะไรกัน ฉันไม่ได้หวังว่ามันจะเป็นแบบนี้”
อย่าว่าแต่คนเหล่านี้เลยที่ตื่นเต้น แม้แต่ หลิน ยู ที่เงียบสงบมาตลอดก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น
ตอนนี้ เขามีวัสดุทั้งหมดแล้ว ขาดแต่เพียงแก้นแท้ของดินแดน
ตราบใดที่เขาได้มันมา เขาก็สามารถก้าวเข้าไปสู่ระดับ 4 ได้ก่อนคนอื่น 1 ก้าว เป็นข้อได้เปรียบอย่างมากมาก ทำให้เขาสามารถยืดหยัดได้อย่างมั่นคงในกระแสสัตว์ร้าย
เป็นเรื่องที่ใครๆ ก็รู้
ทันใดนั้น ทุกคนจึงสอบถามเกี่ยวกับรังสัตว์ประหลาด และช่องแชทภูมิภาคก็ดูมีชีวิตชีวามากขึ้น