บทที่ 1384 จอมมารโกลาหล
บทที่ 1384 จอมมารโกลาหล ราวกับผ่านกาลเวลาอันเป็นนิรันดร์ เสียงอ่อนหวานจากก้นบึ้งของหัวใจดังกังวาน “ฟานเอ๋อร์!” “ท่านอาจารย์!” หลี่มู่ฟานรู้สึกประหลาดใจจนเกินกว่าจะอธิบายได้ ด้วยระยะห่างของทั้งสอง เสียงของเขาแทบไปไม่ถึงอีกฝ่าย แต่กลับคล้ายมีพลังไร้ลักษณ์บางประการเชื่อมโยงเขากับหานยวี่หรู “ท่านอาจารย์...
