ตอนที่แล้วตอนที่ 756 ขวางดาบสู้
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 758 ความโกรธของจงหลีไป๋

ตอนที่ 757 โจมตีครั้งสุดท้าย


เนี่ยชิวนั่งอยู่ตรงกลางอย่างมั่นคง

ในโลกสีเทาของเขาแนวเส้นหยินและจุดหยางคล้ายกับดวงดาวก่อร่างเป็นโลกที่มีชั้นอย่างสมบูรณ์

สมาชิกที่บุกเข้าโจมตีฉีเซี่ยงตงเหมือนกับกระแสน้ำเชี่ยวเป็นเหมือนเครื่องมือเป็นชั้นๆในโลกของเขา เขาสังเกตทุกอย่างอย่างใจเย็น จังหวะของการรุกยังมีจุดบกพร่อง แต่ค่อนข้างจะมีความชำนาญ

เนี่ยชิวยังคงสงบและใจเย็นส่วนใหญ่ของกลยุทธทั้งหมดจะต้องเผื่อไว้สำหรับสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง  ไม่สำคัญว่าฝีมือจะโดดเด่นเพียงไหน เขาไม่สามารถรับประกันความผิดพลาดหรือความสมบูรณ์แบบได้ นอกจากนี้มีความเปลี่ยนแปลงในสมรภูมิอยู่เสมอ  เหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงทั้งหมดอาจเกิดขึ้นและกลยุทธที่ไม่เผื่อเหตุการณ์คาดไม่ถึงเอาไว้จะเกิดปัญหาได้

แม้ว่าเนี่ยชิวตั้งความหวังว่าถังเทียนจะสามารถถ่วงเวลาให้หน่วยสุญญตาได้เติบโต แต่เนื่องจากความเป็นนายทหารผู้โดดเด่นของเขาเอง เขาไม่ยินดีจะโยนภาระและความหวังทั้งหมดไปที่ถังเทียน  แม้ว่าเขาจะมั่นใจในตัวเขาก็ตาม

‘ถ้ามีอุบัติเหตุหรือสถานการณ์ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้น  เราจะไม่สู้ แม้ว่าเราจะฝึกฝนมาไม่พองั้นหรือ?’

เนี่ยชิวคิดเรื่องนั้นและวางแผนยาวไว้สำหรับเรื่องนั้น เขาควรจะทำยังไงเมื่อเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น  แผนของเนี่ยชิวง่ายมาก  ถ้าพวกเขายังฝึกไม่เพียงพอ  พวกเขาจะอาศัยพวกมากเข้าเอาชัย  ในการคำนวณของเขาเขายังเหลือขอบเขตพลังเหลือเฟือ และไม่ได้ไล่ตามอย่างหวังผล  ขอบเขตพลังที่เหลือยังมาก ที่ 20% ซึ่งก็หมายความว่าถ้า 20% ของจำนวนสมาชิกผิดพลาดกระบวนศึกก็ยังไม่เสียรูป

แน่นอนว่าขอบเขตกำลังคนใหญ่ขนาดนั้นส่งผลต่อพลังของรูปกระบวนได้เป็นธรรมดา  แต่ด้วยสถานการณ์ปัจจุบัน การรักษารูปกระบวนศึกยังสำคัญมากกว่าการแสวงหาพลังที่แข็งแกร่งที่สุด

การโจมตีหนักสองครั้งแรกโดยหานปิงหนิงและอาโมรี่ดูน่ากลัว  แต่ครึ่งหนึ่งเป็นการหลอกล่อ  การยืมพลังของพยุหะหยินหยางการโจมตีจะถูกสร้างโดยการรวมพลังกฎธรรมชาติของสมาชิก  ในแดนบาปต้องนับว่าเป็นวิชาต่อสู้ชั้นสุดยอด

แต่เนี่ยชิวใช้เพียงเพื่อล่อหลอก สำหรับเขาสายใยกฎธรรมชาติที่สมาชิกรู้แจ้งไม่นานนี้ และพลังของมันถือว่ายังมีระดับต่ำมากในแดนบาป  ต่อให้พวกเขาได้เปรียบที่จำนวนก็ตามแต่ก็ยังยากต่อการเปลี่ยนแปลงประสิทธิภาพให้ดีขึ้นได้ในตอนนี้

เนื่องจากพวกเขายังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงใหญ่ในเชิงคุณภาพได้ พวกเขาคงไม่อาจคุกคามยอดฝีมือผู้แข็งแกร่งได้จริงๆ เนี่ยชิวเป็นคนสุภาพและเป็นกันเองแต่เพียงภายนอก  แต่เขามีความหยิ่งภูมิใจอยู่ภายใน  ถ้าไม่อย่างนั้น  ทำไมเขาจึงยินดีจากกลุ่มดาวราชสีห์มาเข้าร่วมกับถังเทียนเล่า?ตั้งแต่พวกเขาเข้ามาในแดนบาป เป้าหมายของเขามุ่งไปสู่ที่นักสู้ระดับสูงเสมอ  เพราะพวกเขาเป็นตัวแทนพลังสุดยอดในแดนบาป

การโจมตีที่เขาให้ความสนใจก็คือในการฟัน

สมาชิกหน่วยสุญญตาทั้งหมดมีร่างกายแข็งแรง พลังภายนอกที่บริสุทธิ์ของพวกเขาก็เข้ากันได้กับวิชาดาบมารพิฆาตได้อย่างสมบูรณ์แบบ  เนื่องจากพวกเขาสามารถสร้างพลังโจมตีที่ทรงพลังได้  พลังเช่นนั้นจึงมีความบกพร่องในตัวเอง ตัวอย่างเช่นจำเป็นต้องให้ผู้ใช้พลังนี้เข้าสู้ระยะประชิดหรือถ้าไม่มีพลังสนับสนุนใดๆก็เป็นเรื่องยากที่จะสร้างพลังโจมตีตามหลัง

ไม่เพียงแต่เนี่ยชิวไม่ต้องการให้สมาชิกควบคุมพลังของพวกเขาเท่านั้น  แต่เขากลับขอร้องให้ทุ่มเทให้เต็มที่ เขาขอร้องให้สมาชิกทุกคนทุ่มเทพลังภายนอกในการฟันครั้งเดียว

พลังฟันของพวกเขาย่อมทรงพลังอย่างมิต้องสงสัย แม้แต่เบนสันที่นำหน้าเข้าปะทะก็ไม่สามารถแบกรับภาระในการฟันถึงสามครั้ง  พลังที่น่ากลัวมีผลสะท้อนรุนแรงเช่นกัน แต่พวกเขามีชุดเหล็กทองจากตระกูลเซวียสามารถกระจายพลังสะท้อนกลับไปทั่วทั้งตัวได้  นั่นคือวิธีที่สมาชิกหน่วยสุญญตาสามารถปลดปล่อยการโจมตีที่รุนแรงได้  แต่ไม่ต้องรับผลสะท้อนจนบาดเจ็บมากเช่นกัน

เบนสันและพวกตกใจจนพูดไม่ออก  ขณะที่เนี่ยชิวยังคงเงียบ

ความคิดของเขามาจากการต่อสู้กับหลูเทียนเหวิน  พวกเขาสามารถฆ่าหลูเทียนเหวินเนื่องมาจากพลังของถังเทียนเป็นส่วนใหญ่  ในตอนวาระสุดท้ายหลูเทียนเหวินถูกอาโมรี่ฟันใส่ นั่นคือระดับการโจมตีของพวกเขา  แม้ว่าจะไม่สามารถก่ออันตรายคุกคามนักสู้ผู้ทรงพลังในทำเนียบนักสู้ได้แต่นั่นก็ยังเป็นการคุกคามอย่างหนึ่ง

สิ่งที่สำคัญก็คือกำลังคนที่เพียงพอ  สมาชิก 629คนทำให้เนี่ยชิวมีโอกาสผ่อนหายใจได้เพียงพอ

มดหลายตัวย่อมล้มช้างได้  นั่นคือสิ่งที่เนี่ยชิวคิด

ล่อที่เอาแต่ใจตัวพุ่งเข้าชนโดยตรงก็ยังมีประโยชน์ของมัน  ด้วยการใช้พลังชนพลัง คนเดียวย่อมแพ้สิบ  และเนื่องจากพวกเขาไม่สามารถเทียบได้ในเรื่องวิชาฝีมือ  อย่างนั้นก็ต้องใช้จำนวนเข้าเอาชัย  และด้วยพลังโจมตีใจม่านฟ้าถวิลหาของกู้เสวี่ยจะช่วยให้กระบวนศึกที่ดูเหมือนงี่เง่านี้ใช้ได้อย่างสมบูรณ์ ควบคู่ไปกับกำแพงลมที่ผนึกสำนึกกระบี่ไว้และแรงระเบิดของน้ำกับไฟ  กระบวนศึกนี้แสดงสติปัญญาของเนี่ยชิวออกมาอย่างเต็มที่

ด้านที่ยากที่สุดของกระบวนศึกก็คือพวกเขาต้องทำให้สำเร็จในการจู่โจมภายในช่วงเวลาหายใจเข้าออกสิบครั้ง

พวกเขายังคงห่างจากที่เนี่ยชิวคาดไว้มีอยู่ครึ่งหนึ่งที่ฟันไม่สำเร็จ

แต่นั่นก็เพียงพอแล้ว

พยุหะหยินหยางเป็นเหมือนใยแมงมุมที่ถูกชักไว้ขนาดใหญ่รอคอยโอกาส การเปลี่ยนแปลงกระบวนศึกที่ดีตามมาด้วยกระบวนศึกหยินหยางที่เนี่ยชิวได้เลือกไว้  เขารู้สึกได้ชัดเจนว่ากฎธรรมชาติของฉีเซี่ยงตงใกล้จะถูกกำจัดอยู่ในกระบวนศึกแล้ว

เขาให้หานปิงหนิงและอาโมรี่โจมตีให้สำเร็จในสามชั่วอึดใจ

ที่ผ่านมา13 ชั่วอึดใจนั้น ฉีเซี่ยงตงต้องทนรับแรงฟันถึง 302 ครั้ง  แม้แต่เนี่ยชิวก็ยอมรับนับถือเขาในเรื่องนั้น  ในฐานะผู้สร้างกระบวนรบ  เขารู้จักแรงฟันชัดเจนมาก

สามารถทนรับแรงฟันได้ถึง302 ครั้งต่อเนื่องโดยไม่ล้มลง ฉีเซี่ยงตงนับว่ามีพลังแน่นอน

เบนสันและยอดฝีมืออีกสามคนผู้ทำหน้าที่ในส่วนของพวกเขาก็ได้รับความเจ็บปวดและหมดแรงกันถ้วนหน้าได้แต่สังเกตการต่อสู้อยู่ห่างๆ ตอนแรกพวกเขาไม่รู้สึกถึงความคงอยู่ของศัตรู  จนกระทั่งเมื่อกู้เสวี่ยใช้ม่านฟ้าถวิลหาของนาง  พวกเขาจึงได้รู้ตัว โชคดีที่การฝึกฝนของพวกเขาในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาไม่สูญเปล่าพวกเขาไม่ทำให้การโจมตีที่น่าทึ่งนี้เสียไป และรู้ตัวได้อย่างรวดเร็ว

ในระหว่างการฝึกพวกเขาไม่มีความรู้สึกถึงพลังพยุหะเลย แต่เมื่อพวกเขาใช้พลังพยุหะในการสู้รบ พวกเขาจึงได้ตระหนักถึง กระแสดาบยักษ์โจมตีและความแม่นยำในการโจมตีสั่นสะท้านใจทุกคน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเบนสัน  เขาพยายามฟันเองถึงสามครั้ง  และฟันโจมตีออกไปนสภาพลำบากทันที

แต่...

สายตาของทุกคนจับตาไปที่ฉีเซี่ยงตงทุกคนต่างตกใจกันทั้งนั้น เขาสามารถทนรับแรงฟันได้ถึงสามร้อยครั้ง แม้ว่าม่านพลังกฎอวกาศรอบตัวเขาเริ่มมีรอยร้าวเต็มไปหมดและใกล้จะแตกสลายและเขาเองก็ซวนเซหลายครั้ง แต่เขายังไม่ล้ม

‘แข็งแกร่งมาก!’

แต่ขณะนั้นเอง  พวกเขาไม่มีเวลาจะรู้สึกตื่นเต้น สายตาของพวกเขาเห็นหน่วยเล็กสองหน่วยที่เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว  และอดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้

‘ใกล้ถึงการโจมตีชุดสุดท้ายแล้ว!’

พวกเขาฝึกพยุหะนี้มาหลายครั้งแล้ว  แต่การโจมตีสุดท้ายยังไม่เคยใช้ออก พวกเขาสี่คนตื่นเต้นมากที่ได้เห็นการโจมตีสุดท้าย  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเบนสัน  เพราะแฝดทั้งสองคนติดตามอยู่ด้านหลังหานปิงหนิงอย่างกระชั้นชิด

ทั้งสองกลุ่มมีคนหน่วยละ50 คน  และพุ่งไปข้างหน้าเหมือนลูกธนู

อาโมรี่วิ่งอยู่บนเส้นหยิน  เขาก้าวเท้ายาว  แต่ละก้าวหนักหน่วงมาก  ทุกคนที่ก้าวเท้าออก  ความร้อนจะเพิ่มขึ้นส่วนหนึ่งและทะลักออกจากรอยเท้าของเขา รอยเท้านั้นเป็นเหมือนกับเพลิงที่ชอนไชเข้าไปในร่างของเขานั่นคือพลังภายนอกที่บริสุทธิ์

ทุกย่างก้าวจะทำให้เพลิงสุญญตารอบตัวเขาลุกโชนมากขึ้น  เปลวเพลิงสุญญตาหมุนเป็นเกลียวรอบตัวเขา และอาโมรี่ในเปลวไฟใช้มือข้างเดียวกวัดแกว่งดาบยักษ์  สีหน้าของเขาเยือกเย็นเหมือนกับเทพสงคราม

ด้านหลังของเขาสมาชิกแต่ละคนมีเพลิงสุญญตาน้อยที่โคจรไปตามดาบยักษ์ เพลิงสุญญตาน้อยลุกโหมเป็นเปลวมีหางตามหลังเช่นกัน   พวกเขาเหมือนกับฝูงสัตว์ร้ายที่มีพลังอำมหิตทะลักพุ่งเข้าไปข้างหน้า

กลุ่มเล็กของหานปิงหนิงมีรูปแบบแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

ฝีเท้าของหานปิงหนิงก้าวสั้น  แต่ความถี่ในการก้าวไวเหมือนสายฟ้า  นางโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย  แฝดสองคนด้านหลังติดตามด้านหลังนางอย่างกระชั้นด้านหลังห่างออกไป สมาชิกทุกคนวิ่งด้วยระยะก้าวเท้าสั้น  สีหน้าของทุกคนเคร่งเครียด

ความเย็นเสียดกระดูกแผ่กระจายไปทั่วทั้งกลุ่ม   รัศมีของพวกเขามีความคมเหมือนกระบี่ที่ลับจนคมถึงขนาดปรากฏขอบที่เย็น

ด้านหนึ่งเป็นเปลวเพลิงที่โกรธเกรี้ยว  อีกด้านหนึ่งเป็นความเย็นเฉียบที่คมกล้า รูปแบบที่ขัดแย้งกันทั้งสองรัศมีที่แตกต่างกันสิ้นชิงกลับทำได้เร็วเท่ากันมุ่งมั่นได้อย่างเท่าเทียมกัน

หน้าของเนี่ยชิวเริ่มแดง ร่างของเขาสั่นเล็กน้อยขณะที่เขาใช้พยุหะหยินหยางของเขาจนถึงระดับสูงสุด  พลังภายนอกทั้งหมดในพยุหะนี้ก่อตัวมาจากทุกทิศทางกระแสพลังไหลมาตามเส้นหยินและมาบรรจบกันทั้งสองกลุ่ม

รัศมีของทั้งสองกลุ่มยังเพิ่มอย่างต่อเนื่อง  ระยะของพวกเขากับฉีเซี่ยงตงใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว

สมาชิกทั้งหมดรอบตัวฉีเซี่ยงตงกระจัดกระจายไปในตำแหน่งต่างๆเหมือนนกแตกตื่นตกใจบางอย่าง

ในสายตาของเขาทุกอย่างชัดเจน

ฉีเซี่ยงตงผู้ที่ยังไม่ฟื้นจากการโจมตียังอยู่ในอาการมึนๆ  เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่ากลัว  ม่านพลังกฎอวกาศรอบตัวเขามีรอยร้าวชุดยาวของเขาฉีกรุ่งริ่ง  ผมของเขากระเซิงที่มุมปากมีเลือดไหล

เขาไม่เคยพบการจู่โจมที่ไม่มีเหตุผลแบบนั้นฟันใส่อย่างต่อเนื่องไม่ให้โอกาสให้เขาได้พักหายใจแม้แต่น้อย

เขาทำได้แต่เพียงต้านรับโดยใช้ม่านพลังกฎอวกาศและตั้งรับอย่างฝืนทน

มันยังไม่ถูกกำจัดออกไปเพราะเขายังกลัวกระบี่สายรุ้งแปลกประหลาด แม้ว่าเขาจะดิ้นเลิกคิดได้อย่างรวดเร็ว แต่ในแต่ละครั้งต้องจ่ายออกไปด้วยราคาที่หนักหนา และม่านพลังกฎอวกาศไม่สามารถต่อต้านแรงฟันได้แม้แต่น้อยทำให้พลังผ่านเข้ามาในร่างของเขา

แม้ว่าเขาจะอยู่ในระดับที่แตกต่างกัน  แต่ร่างเลือดเนื้อของเขาไม่ได้แข็งแกร่ง แม้ว่าจะเป็นแค่ส่วนหนึ่งของพลังโจมตีก็ยังทำให้เขาบาดเจ็บหนักได้  ทั้งยังได้รับผลกระทบจากผิวกฎของเขา  และยิ่งเพิ่มปริมาณการใช้กฎธรรมชาติของเขา

ทันใดนั้น  เขารู้สึกว่าความเครียดรอบตัวเขาลดลงความอึดอัดกดดันหายไป

‘จบแล้วหรือ?’

เขายังอยู่ในอาการงงและยินดีอยู่ในใจ  ‘ในที่สุดข้าก็ผ่านมันไปได้’

ตั้งแต่เมื่อใดกันที่ฉีเซี่ยงตงถูกกดดันจนอยู่ในสภาพน่าอนาถขนาดนั้น?  ใช่แล้ว เขาถูกย่ำยีไล่ต้อนตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ ถูกข่มอย่างสิ้นเชิง

‘ยอดนักสู้ในทำเนียบนักสู้ถูกกดดันจริงๆหรือ?  โดยกลุ่มคนอ่อนแอหรือนี่?’

ขณะนั้นเขาได้ยินเสียงสั่นสะเทือนจากพื้นข้างล่าง ทำให้เขาเรียกความรู้สึกกลับมา

‘นั่น...’

ฉีเซี่ยงตงเพิ่งจะฟื้นตัวได้หรี่ตาอีกครั้งท้องฟ้าต่อหน้าเขามีเงาร่างหลายคน

พวกเขาทุกคนกระโจนขึ้นไปบนท้องฟ้าเสียงสั่นสะเทือนเกิดขึ้นเพราะพวกเขากระโดดขึ้นจากพื้น

“ฆ่า!”  อาโมรี่คำรามเหมือนสายฟ้า  พลังในร่างเขาระเบิดออก ท่าฟันดาบมารที่เขาใช้มีพลังมากกว่าทุกคนที่ฉีเซี่ยงตงเผชิญมา  “ฆ่า!”  เสียงของหานปิงหนิงเยือกเย็นเหมือนน้ำแข็ง  ความเย็นยะเยือกระดับสูงสุดกระจายไปโดยรอบรังสีกระบี่เย็นเสียดกระดูกปะทุออกจากทุกคนที่ด้านหลัง  และรัศมีรวมกันเป็นหนึ่ง

รังสีกระบี่น้ำเงินและท่ามารพิฆาตฟันตรงผ่าทำลายม่านพลังกฎอวกาศ

ม่านพลังกฎอวกาสแตกกระจายเป็นผุยผงทันที ฉีเซี่ยงตงไม่สามารถแม้แต่จะยกมือเมื่อทั้งตัวของเขาสะท้านเฮือก รังสีกระบี่น้ำแข็งแช่แข็งเขาเหมือนเป็นตุ๊กตาน้ำแข็ง  ใบหน้าที่ชะงักค้างของเขายังปรากฏแววเหลือเชื่อจากนั้นเป็นพลังฟันที่ทำให้เขาแตกกระจายเป็นชิ้น!

เมื่อฝุ่นจางหายไปสิ่งที่เหลืออยู่มีแต่หลุมใหญ่ซึ่งไม่มีอะไรอยู่ในนั้น

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด