ตอนที่ 756 ขวางดาบสู้

รังสีดาบยาวร้อยเมตรกวาดไปข้างหน้าเหมือนกับกำแพงแสง  แสงหลากสีสันสว่างเจิดจ้ายิงออกไปในอากาศเกิดรอยแสงในอากาศงดงาม รังสีดาบสองสายปล่อยเสียงคุกคาม

ทุกอย่างเกิดขึ้นฉับพลันและทั้งสองฝ่ายอยู่ใกล้กันเกินไป

เมื่อฉีเซี่ยงตงรู้ตัวรังสีดาบก็ห่างเขาน้อยกว่า15 เมตรทำให้เขาเห็นรังสีดาบเล็กๆ นับไม่ถ้วนแฝงอยู่ในนั้น  ทั้งยังเกิดเป็นระลอกอากาศ

ฉีเซี่ยงตงครางร่างของเขากระพริบเปล่งแสง พื้นที่ใต้เท้าเขาบิดเบี้ยว พื้นดินเริ่มยุบและเขาดำลงไปในดิน

ปัง!

รังสีดาบสองเล่มกวาดผ่านศีรษะของเขาไปเหมือนกับดาบฟันเลื่อยที่เต็มไปด้วยรังสีเฉียบขาดกวาดผ่านเขา  ทำให้หนังศีรษะของเขาชารังสีอำมหิตที่กวาดตามจากท้ายรังสีดาบทำให้หัวใจของฉีเซี่ยงตงตกวูบ  ‘พวกเขาพบข้าตั้งแต่เมื่อใด?’

‘พวกเขาพบข้าได้ยังไง?’

ความสงสัยผุดผ่านในใจเขา  แต่ขณะนั้น เขาไม่มีเวลาไตร่ตรองเรื่องนี้ ศัตรูรู้สึกถึงเขาได้ แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้อะไร  และจู่ๆก็เปิดฉากโจมตี เหมือนซุ่มโจมตีโดยไม่ตั้งใจ

ฉีเซี่ยงตงสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ  ในพริบตา เขากลับกลายจากผู้ล่าเป็นผู้ถูกล่าโดยไม่มีคำเตือนใดๆ  เขาไม่รู้ว่าศัตรูรู้สึกถึงเขาได้ยังไง  และมีแผนการรบแบบใด  ปัจจัยดังกล่าวทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

‘ข้าต้องตอบโต้!’

ในพริบตานั้นฉีเซี่ยงตงกลับคืนสู่ความสงบและตัดสินใจ เมื่อคนถูกซุ่มโจมตี  ถ้าพวกเขาหลบหนีอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า  พวกเขาก็ได้แต่ทำให้ตัวเองคล่องแคล่วมากขึ้นแต่ถ้าโต้ตอบแทน เขาจะสามารถทำลายจังหวะของคู่ต่อสู้  เปิดโอกาสให้เขาหนีรอดได้

รัศมีกระพริบอยู่บนร่างของเขา,  ทันใดนั้นเขาหายไปทันทีและปรากฏอยู่ในท้องฟ้าในครู่ต่อมา

‘นั่นคือ...’

เขาไม่ทันตั้งหลักมั่น แต่ก็รู้สึกถึงรังสีที่อธิบายไม่ได้ตรึงตัวเขาไว้  ม่านตาของเขาหรี่แคบทันที  ศัตรูอยู่เหนือเขา

‘อะไรกัน?’

ฉีเซี่ยงตงใจสั่นสะท้าน  สายตาของเขาเห็นสีสันหลากหลาย  และใจเขารู้สึกเจ็บปวด

ความเสียใจเลือนรางเหมือนกับหมอกจากแผ่ซ่านจากภายในตัวเขา ทำให้สภาพใจของฟุ้งซ่าน

ภาพของสตรีที่จะว่าคุ้นก็ไม่ใช่ ไม่คุ้นก็ไม่เชิงผุดขึ้นในใจของเขา  นางเป็นสตรีที่เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะจำได้  เขาคิดว่าเขาทิ้งความเจ็บปวดและความทุกข์ทนทั้งหมดที่เขาได้รับจากนางไปแล้ว  เขาปล่อยมันไปกับอดีตไปแล้วและคิดว่านางจะไม่ส่งผลต่อเขาอีกต่อไป

แต่เมื่อภาพของนางปรากฏ  ใจของเขาหยุดคิดชั่วคราว

กู้เสวี่ยบินอยู่ในท้องฟ้าอย่างสงบ

กฎธรรมชาติถวิลหาของนางฉายพลังออกทำให้นางรู้สึกถึงพลังที่มากมายอย่างไม่เคยพบมาก่อน นางไม่มีรังสีฆ่าฟันอยู่ที่ใบหน้าแต่อย่างใด  มีแต่ความอ่อนโยน

กระบี่ราชันย์ถวิลรักเล่มใหญ่อยู่ในมือของนางเป็นกระบี่เล่มใหญ่ด้ามกระบี่ยาว ขณะที่มือของกู้เสวี่ยเล็กบอบบาง และจำเป็นต้องใช้สองมือถือกระบี่ให้มั่น    ด้ามกระบี่คลุมด้วยเชือกเจ็ดสีแตกต่างกันและที่ปลายมีเมล็ดถั่วสีแดง ขอบกระบี่ดูคล้ายกับปีกนกนางแอ่นตัวกระบี่ย้อมไปด้วยสีเจ็ดสีเจ็ดแนวเส้นตรงเคียงข้างกันและกัน

นางชูกระบี่ราชันย์ถวิลรักไว้สูงด้วยมือทั้งสอง รังสีกระบี่สีรุ้งสำรอกออกมาคล้ายกับสายผ้าแพรโบกสะบัดทะลักลงมาจากท้องฟ้า ทั้งหมดแปรเปลี่ยนเป็นรุ้งขนาดยักษ์ฉายออกมาทั่วทั้งสนามฝึก

นี่คือวิชาใหม่ที่นางรู้แจ้ง ‘พลังม่านฟ้าถวิลหา’

กู้เสวี่เกิดมาก็เข้ากับวิชาโจมตีราชันย์ถวิลรักได้อย่างเป็นธรรมชาติ  เนื่องจากนางมีพลังสายเลือดรุ้งหิมะ  ภายใต้การควบคุมของฉินเจิ้น  พลังใจและความมุ่งมั่นของนางรุนแรงมากขึ้นและความเข้าใจของนางในวิชาพลังโจมตีราชันย์ถวิลรักของนางเหนือกว่าหวังหย่งในอดีตมานานแล้ว และเมื่อนางหลุดพ้นการควบคุมและเห็นถังเทียน  สิ่งที่สั่งสมมาทั้งหมดประมวลเข้าด้วยกันนางจึงรู้แจ้งกฎธรรมชาติถวิลหาทันที เนื่องจากเป็นการสั่งสมที่ยิ่งใหญ่การรู้แจ้งของนางจึงเป็นการรู้แจ้งระดับสูงเข้าถึงผิวกฎธรรมชาติ

พลังม่านฟ้าถวิลหาไม่สามารถต้านด้วยพลังเถื่อนถึงได้  ดาบไม่สามารถตัดผ่านจิตใจที่โหยหาได้ กระบี่สายรุ้งที่งดงามและอบอุ่นไม่ตั้งใจทำอันตรายกับชีวิต  แต่จะปลุกความโหยหาในใจส่วนลึกทั้งหมดให้ตื่นขึ้น

พลังม่านฟ้าถวิลหาของกู้เสวี่ยยังใหม่มาก  แต่เนื่องจากนางเพิ่งรู้แจ้งในช่วงเวลาสั้นๆ นางสามารถคงไว้ได้เพียงชั่วลมหายใจเข้าออก20 ครั้ง

ในการสู้กันตัวต่อตัว  แม้ว่ากู้เสวี่ยจะสามารถตรึงฉีเซี่ยงตงไว้ได้20 ชั่วลมหายใจเข้าออก แต่ยังขาดวิธีการคร่าชีวิตของเขา นางยังคงเป็นฝ่ายแพ้ โชคดีที่กู้เสวี่ยไม่ได้อยู่ตามลำพัง

สวี่อันจงและยอดฝีมืออีกสามคนแยกกันเป็นสี่มุม  และในโลกสีเทาของเนี่ยชิว  พวกเขาทุกคนเปล่งรัศมีเจิดจ้ากันทั้งนั้นจุดหยางของพวกเขากลายเป็นสว่างขึ้น

สายแสงสีแดงรั่วออกมาจากสมาชิกหน่วยสุญญตาทุกคนภายในกระบวนรบตัดขวางกับเส้นหยิน มันเข้าไปในร่างของคนทั้งสี่ นั่นเป็นพลังงานที่มีรูปบริสุทธิ์ที่สุดของร่างกาย

ทั้งสี่คนรู้สึกฮึกเหิมพลังเพิ่มแต่อให้พวกเขาฝึกมาในผิวกฎธรรมชาติ  แต่พลังภายนอกนี้มีประโยชน์ต่อนักสู้ทุกคน ทั้งสี่คนกระตุ้นกฎธรรมชาติของพวกเขาพร้อมกัน  จุดหยางทั้งสี่สว่างรับกับกู้เสวี่ยที่ยังสว่างเรืองรองอยู่ในท้องฟ้าทันที

ภายในพลังม่านฟ้าถวิลหา เต็มไปด้วยลม ไฟน้ำและสำนึกกระบี่ทันที

กฎธรรมชาติลมจากเบนสัน  กฎไฟจากวิคเตอร์ กฎน้ำจากโรแลนด์ซู  กฎสำนึกกระบี่จากสวี่อันจง

ฉีเซี่ยงตงรู้สึกถึงแรงกดดันทันที  กระบี่สายรุ้งเจิดจ้าเข้ามาในสภาพใจของเขา  เขาไม่สามารถต่อต้านได้  แต่มันไม่มีความสามารถทำร้ายแต่อย่างใด  ‘เจ้าต้องการให้ข้าตายจากอารมณ์หดหู่ในใจหรือ?’  ฉีเซี่ยงตงแค่นเสียง

ขณะนั้นกระแสน้ำนับไม่ถ้วนเหมือนอสรพิษน้ำพุ่งออกมาจากม่านฟ้าถวิลหา  ฉีเซี่ยงตงคำรามในใจ  นี่คือแขนเสื้อวารีของตระกูลโรแลนด์  เป็นวิชาที่ดีจริงๆ  แต่น่าเสียดายที่พลังที่โรแลนด์ซูระเบิดออกมายังไม่พอไม่สามารถแสดงพลังที่แท้จริงออกมาได้

เขาหมุนร่างกลางอากาศทันทีทำให้แขนเสื้อน้ำทั้งหมดเฉียดผ่านตัวเขาไป ไม่ส่งผลต่อเสื้อผ้าของเขา

ม่านตาเขาหดลีบ สิ่งที่ตามคือกลุ่มไฟที่คล้ายกับดอกไม้ไหลเข้ามาระหว่างแขนเสื้อน้ำและกระบี่สายรุ้ง

ฟีนิกซ์เพลิง!

เทียบกับแขนเสื้อน้ำของตระกูลโรแลนด์แล้วฉีเซี่ยงตงประเมินให้ฟีนิกซ์เพลิงมีระดับที่สูงกว่า กล่าวกันว่าบรรพบุรุษตระกูลโซเบทได้รับการรู้แจ้งกฎแห่งไฟถึง 500แบบและเลือกที่แข็งแกร่งที่สุด 13 แบบผสานเข้ากันเป็นฟีนิกซ์เพลิง

แต่น่าเสียดายที่ตระกูลโซเบทรู้สึกอับเฉา  วิคเตอร์มีพรสวรรค์ที่ดี  แต่น่าเสียดาย เขาเอาแต่ทำตัวเจ้าสำราญ  เขาหงุดหงิดและใจร้อน  จึงยากที่เขาจะกลายเป็นคนมีความสามารถไปได้

เขาแค่กางนิ้วออกทำให้อากาศต่อหน้าเขาบิดเบี้ยวทันทีเพลิงที่ลอยเข้าหาเขาทั้งหมดดูเหมือนถูกผลักออกไปด้วยมือที่มองไม่เห็น และลอยออกไป

ขณะนั้นลมกระโชกกลับมาและเป่าให้ฟีนิกซ์เพลิงกลับเข้ามาหาฉีเซียงตงอีกครั้ง

ฉีเซียงตงรู้ทันทีว่าเป็นเบนสัน  เขาชื่นชมเบนสัน เมื่อเทียบกับคนอีกสองคน  เขาแข็งแกร่งมากกว่า  และคนผู้สามารถรู้แจ้งดาบสายลมและพายุดาบได้ย่อมเป็นคนที่แข็งแกร่งทรงพลัง  แต่น่าเสียดาย เขาแก่แล้ว

วิชาสายลมของเขาโดดเด่น  แขนเสื้อน้ำและฟีนิกซ์เพลิงถูกเขาดันออกไป  แต่กลับถูกผลักกลับมารายล้อมเขาไว้อย่างหนาแน่น

‘ถ้าเจ้าคิดว่าแค่นี้สามารถโค่นล้มข้าได้  นับว่าพวกเจ้าใจคับแคบไปแล้ว’

เขาหัวเราะในใจ

จากตื่นเต้นและไม่สบายใจตอนแรกที่เขาเปิดเผยตัวเองแค่เพียงสูดหายใจเข้าออกไม่กี่ครั้งเท่านั้น การโจมตีทั้งหมดดูเหมือนน่ากลัว  แต่ในสายตาของเขา พวกเขาไม่สามารถทำให้เขาหวั่นไหวได้มากเท่ากับกระบี่สายรุ้ง  เขาคุ้นเคยกับกฎธรรมชาติ  พวกเขายังทรงพลัง แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับเขา  และสายใยกฎธรรมชาติที่พวกเขาแสดงก็ยังน่าสมเพช

ขณะนั้นรังสีกระบี่ดำและขาวลอยออกมาจากภายในแขนเสื้อวารีและฟีนิกซ์เพลิง

กฎธรรมชาติเป็นตาย?

ฉีเซี่ยงตงขมวดคิ้ว รังสีกระบี่เปล่งประกายรังสีเป็นตายเลือนราง แต่เขาได้ยินมาว่าบุรุษคนหนึ่งผู้แหกคอกของตระกูลสวี่ไปเรียนรู้วิชากระบี่แทนที่จะฝึกกฎเป็นตาย

เขาลอบผงกศีรษะในใจ  ‘กระบี่นี้ค่อนข้างแข็งแกร่ง’

‘แต่ก็แค่นั้น’

ฉีเซี่ยงตงแค่น  ‘สนุกกันแค่นี้พอแล้ว’

เขาชี้นิ้วไปที่รังสีกระบี่  ด้วยความรู้สึกอิ่มเอมใจ  ‘กระบี่เป็นตาย  แล้วยังไง? สามารถทำลายม่านมิติข้าได้ไหม?’

ขณะนั้นเอง รังสีกระบี่ดำและขาวบิดเบือนไป

ฉีเซี่ยงตงประหลาดใจทันใดนั้นเขาหรี่ตาแคบ  ‘เป้าหมายของกระบี่ไม่ใช่ข้าแม้แต่น้อย!’

รังสีกระบี่ยิงออกไปเหมือนกับธนูและแทงเข้าที่ฟีนิกซ์เพลิงและแขนเสื้อวารี

น้ำและไฟเป็นกฎที่อยู่ขั้วตรงกันข้าม  ดังนั้นการปะทะกันทำให้เกิดกลุ่มแสงแพรวพราว  ขณะเดียวกัน ขณะเดียวกันลมพัดอ่อนพลันกล้าแข็งเหมือนเหล็กทันที

ฉีเซี่ยงตงสีหน้าเปลี่ยน  เขาไม่สนใจทุกอย่างและใช้พลังผิวกฎธรรมชาติอย่างเต็มที่ทำให้พื้นที่รอบตัวเขาดูบิดเบี้ยว

ปัง ปัง  ปัง!

แรงระเบิดจากรังสีกระบี่เป็นเหมือนโยนถังดินปืนเข้าไปในไฟ  ฟีนิกซ์เพลิงที่เต็มไปด้วยความสงบในตอนแรกและแขนเสื้อวารีภายในกำแพงลมปะทะกันจนแก้วหูแทบแตก สว่างโพลนเป็นอันเดียวกัน

รัศมีสว่างแพรวพราวจากแรงระเบิดทำให้สายตาของฉีเซียงตงขาวโพลนไปหมด

กฎตรงกันข้ามปะทะกันก่อให้เกิดระเบิดที่ทรงพลัง  นอกจากนี้ยังมีกำแพงลมผนึกเอาไว้

แม้จะมีม่านพลังกฎอวกาศป้องกันไว้ฉีเซี่ยงตงก็ยังได้รับบาดเจ็บ ร่างของเขาสั่นและเลือดไหลออกจากมุมปาก แรงระเบิดนี้ทำให้ผิวกฎธรรมชาติของฉีเซี่ยงตงหายไปถึงหนึ่งในสาม

ผมของฉีเซี่ยงตงยุ่งเหยิง  รังสีอำมหิตแผ่ออกจากกาย  เขาไม่เห็นพลังของคนทั้งสี่อยู่ในสายตา แต่เขาไม่คาดเลยว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บจากคนทั้งสี่

‘มาดูกันว่าพวกเจ้าสามารถทนได้แค่ไหน!’

การประสานงานของพวกเขาสมบูรณ์แบบอย่างน่าทึ่ง  แต่ก็สิ้นเปลืองพลังของพวกเขาทั้งหมดม่านแสงรุ้งแปลกประหลาดมีพลังอย่างแท้จริง แต่ฉีเซี่ยงตงรู้ว่าพลังยิ่งใหญ่อย่างนั้นสิ้นเปลืองพลังมาก  และพวกเขาไม่สามารถคงอยู่ได้นาน

ทันใดนั้น พื้นสั่นสะเทือนเสียงฝีเท้าดังขึ้นในหูเขา เหมือนสัตว์ร้ายวิ่งเข้าหาเขา

กู้เสวี่ยที่อยู่ในอากาศมองเห็นชัดเจน สมาชิกหน่วยสุญญตาทุกคนชูดาบยักษ์และเหมือนกับคลื่นซัด  พวกเขาเร่งฝีเท้าตรงเข้าหาฉีเซี่ยงตงจากทุกทิศ  พวกเขาเหมือนกับเป็นรูปปั้นของสัตว์ร้าย  และเพิ่มดาบขนาดบานประตูเสียงฝีเท้าของแต่ละคนดังจนพื้นสั่นสะเทือน

คนสองสามร้อยคนเร่งฝีเท้าวิ่งตรงเข้ามาดูแล้วไม่ด้อยไปกว่าฝูงสัตว์ร้ายเลย

เมื่อสมาชิกหน่วยสุญญตาที่อยู่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างจากฉีเซี่ยงตง100 เมตร เขากระโจนขึ้นไปในอากาศพร้อมกับเงื้อดาบยักษ์เหนือหัวเขา

“ตาย!”

เสียงคำรามดังพร้อมกันและกล้ามเนื้อทุกมัดในร่างกายเขาชุดเหล็กทองเบาบางมองดูเหมือนกับจะฉีกขาด  ขณะที่ตาของเขาจับจ้องดูอยู่ที่เป้าหมาย

เขาฟันใส่ฉีเซี่ยงตงที่ยืนอยู่บนพื้นข้างล่าง

ปัง เศษหินปลิวกระจายไปทุกที่

‘แย่จริง!  พลาดเสียได้!’

หนึ่งในสมาชิกคร่ำครวญในใจ  แต่เขารู้ว่าไม่ใช่เวลามาหงุดหงิดเขาขยับดาบไปด้านข้าง เขาหมุนตัวไปทางด้านข้าง

“ฆ่า!!”

สมาชิกของเขาที่อยู่ด้านบนคำรามห่างไปห้าก้าวด้านหลังเขา พวกเขากระโจนฟันด้วยเช่นกัน

“ฆ่า”  “ฆ่า” “ฆ่า...”

คนแล้วคนเล่า ร่างที่เหมือนสัตว์ร้ายพุ่งมาจากทุกตำแหน่งเหมือนคลื่นทะเลซัดเข้าหาฝั่ง  ทุกๆดาบฟันจะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของดาบปีศาจ

ไม่ว่าพวกเขาจะฟันถูกเป้าหมายหรือไม่  พวกเขาจะกลิ้งหลบไปเพื่อสร้างพื้นที่

ระยะห่างระหว่างสมาชิกถูกคำนวณไว้อย่างแม่นยำ  และเป็นที่เนี่ยชิวต้องการทำ  การรุกจู่โจมที่ทรงประสิทธิภาพ  ฉีเซี่ยงตงได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง  การโจมตีต่อเนื่องจากด้านบนไม่มีข้อบกพร่องใดๆ  มันหนาแน่นมากจนทำให้เขารู้สึกสิ้นหวัง

ฉีเซี่ยงตงตะลึงอย่างสิ้นเชิง  แม้ว่าพลังของแต่ละดาบจะไม่รุนแรง  แต่ก็ยังกินพลังในม่านกฎอวกาศที่เขาใช้ป้องกัน

การโจมตีด้วยดาบแบบต่อเนื่องทำให้เขาไม่มีความสามารถได้คิดโจมตีตอบโต้  พลังของเขาหมดลงไปตลอดเวลาม่านพลังกฎอวกาศของเขาเริ่มมีรอยร้าว บางดาบฟันใส่จุดเดียวกัน พลังที่น่ากลัวทำให้เขารู้สึกเหมือนตกอยู่ภายใต้การโจมตีของสัตว์ร้าย

นอกจากการโจมตีอย่างต่อเนื่อง  ยังมีมีสองกลุ่มขนาบซ้ายและขวา  มีการรวมตัวอีกครั้งอย่างสมบูรณ์แบบ  พวกเขาเพิ่งเคลื่อนไหวออกมาครั้งแรก  หานปิงหนิงและอาโมรี่

ทั้งสองมองหน้ากันเอง และเคลื่อนไหวพร้อมกัน

ที่ใต้เท้าของพวกเขาเส้นหยินขยายยืดยาวออกล้อมฉีเซี่ยงตงไว้