ตอนที่ 20-38 เมืองไลออนฮาร์ท
ขณะที่บีบีมองดูชายชราผมแดงเดินจากไปเขาเม้มริมฝีปาก “ตาแก่นั่นคงอยู่ในแดนโลกธาตุนานเกินไป มุมมองของเขาถึงได้คับแคบตีบตัน เขาโง่เกินไป เขาตั้งใจจะหลอมรวมกับประกายเทพอย่างเดียว”
“เขาไม่โง่ เขาฉลาด”
ลินลี่ย์หัวเราะ“พิภพโอคาลุนด์มีประชากรมากมาย และมีเทพเกิดขึ้นบ้าง เป็นไปได้ว่าคนที่นี่ส่วนใหญ่มีความเข้าใจเรื่องแดนนรก ยมโลกแดนสวรรค์และพิภพอื่น เว้นแต่พวกเขาสามารถไปถึงระดับอสูรหกดาวหรือเจ็ดดาวได้ การไปแดนนรกมีแต่สร้างความทุกข์ทรมาน ชายชรานั่นเป็นสุดยอดฝีมือในพิภพโอคาลุนด์ เขาสามารถมีชีวิตที่สุขสบายได้ ทำไมต้องไปพิภพชั้นสูง?”
บีบีสะดุ้งจากนั้นพยักหน้า “นั่นก็จริงเหมือนกัน”
“จริงสิ พี่ใหญ่, ท่านบอกปู่เบรุตข้าหรือยังเกี่ยวกับเรื่องในพิภพโอคาลุนด์นี้?”
“แน่นอนว่าต้องบอกอยู่แล้ว” ลินลี่ย์หัวเราะ “ร่างแยกปู่เบรุตของเจ้าอยู่ในทวีปยูลานตอนนี้พักอยู่ที่ปราสาทเลือดมังกรกับร่างแยกของข้า ข้าบอกเขาทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่...ลอร์ดเบรุตยังติดต่อเครือข่ายของเขาและตรวจสอบในตำแหน่งต่างๆของดินแดนชีวิตเพื่อดูว่ามีข่าวเกี่ยวกับเพชรกระจับแดงหรือไม่”
บีบีพยักหน้า “ใช่แล้ว เราต้องให้ความสนใจด้วย”
เพชรกระจับแดง แม้แต่ในความฝันของเขาลินลี่ย์ก็ยังฝันว่าได้รับเพชรมาครอง!
แม้จะเป็นไปได้มากว่าเพชรกระจับแดงจะอยู่ในพิภพโอคาลุนด์ แต่พวกเขาไม่อาจปฏิเสธความเป็นไปได้ที่เพชรอาจติดไปกับโบรดีไปยังพิภพอื่น
ดังนั้นลินลี่ย์ต้องอาศัยความช่วยเหลือของเบรุต เบรุตมีสหายมากมาย ไม่ยากสำหรับเขาที่จะให้ความสนใจข่าวนี้เป็นธรรมดา อย่างไรก็ตามในช่วงไม่กี่วันนี้ เบรุตยังไม่พบข้อมูลเกี่ยวกับเพชรกระจับแดง
ทวีปฟ็อกดีพ ทวีปบีสต์ก็อด ชาวทวีปทั้งสองยังคงใช้ชีวิตตามปกติ การลงมาเยือนของพวกเทพไม่ได้เปลี่ยนอะไรไปมาก เทพพารากอนต่างๆ และเทพชั้นสูงเริ่มตรวจค้นมนุษย์ เอลฟ์,คนแคระ, มนุษย์อสูรและเผ่าพันธุ์อื่น แต่พวกเขาทำอย่างระมัดระวัง พวกเขาไม่ทำอันตรายสิ่งมีชีวิตเหล่านี้
ขณะที่ลินลี่ย์...
เขายังคงจับตามองพิภพทั้งหมด เทพชั้นสูงและเทพพารากอน..ไม่ว่าเมื่อใดที่พวกเขามีการกระทำที่ผิดปกติแม้แต่เล็กน้อย ลินลี่ย์จะเพ่งมองอย่างใกล้ชิด
เนื่องจากพลังจิตของลินลี่ย์เหนือกว่าเทพที่ใช้พลังมหาเทพ การจับตามองคราวนี้พวกพารากอนไม่สามารถสังเกตเห็นได้
เวลาผ่านไปในระหว่างช่วงเวลาตรวจสอบนี้
ในพริบตาเดียวผ่านไปสองเดือน
ภูเขาเลียงยา
“ลอร์ดบาลุค” ชายชราผมแดงมาอีกครั้งหนึ่ง
ลินลี่ย์และบีบีมองดูทั้งคู่
“ลอร์ดบาลุค,ข้าน้อยเพิ่งได้รับข่าวเกี่ยวกับเพชรกระจับแดง” ผู้อาวุโสผมแดงรีบกล่าว
“โอว?” บีบีแค่นเสียง “ในช่วงสองเดือนมานี้เจ้าเข้ามารายงานหลายสิบครั้งและมีเพชรกระจับแดงถึงสิบเม็ดเห็นจะได้”
ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาสมาคมมีดโลหิตได้พบข้อมูลเพชรกระจับแดงมากจริงๆ แต่ลินลี่ย์ตรวจพบด้วยสำนึกเทพแล้วพบว่าเป็นของปลอม และเขาปฏิเสธพวกเขา ก่อนที่พวกเขาจะส่งมาให้เขา
“ครั้งนี้..ข้าน้อยไม่สามารถตรวจสอบสิ่งของเหล่านี้ได้” ชายชราผมแดงหัวเราะอย่างเก้อเขิน จากนั้นรีบกล่าว “แต่ครั้งนี้ ข่าวนี้ดูเหมือนจะค่อนข้างน่าเชื่อถือได้”
“พูดไปเลย” ลินลี่ย์พูดอย่างใจเย็น
“ขอรับ” ผู้อาวุโสผมแดงรีบกล่าว “เมื่อราวสามสิบปีมาแล้ว จอมเวทที่ฝึกและผจญภัยอยู่ในชายแดนของป่าฟ็อกดีพได้พบเห็นยอดฝีมือสองคนบินผ่านท้องฟ้า พวกเขาดูเหมือนเป็นคู่สามีภรรยา สตรีสวมสร้อยคอยาวซึ่งมีเพชรสีแดงรูปกระจับอยู่ในนั้น
ลินลี่ย์และบีบีตาเป็นประกาย
สามสิบปีที่แล้ว? คู่สามีภรรยา? บินในอากาศ?
“และนั่นเป็นคู่รักกัน?” ลินลี่ย์รีบกล่าว
“จอมเวทผู้เดินทางนั้นเห็นทั้งสองนิ่งอยู่ในอากาศพูดคุยบางอย่างกันสักครู่และจากนั้นพวกเขาบินลึกเข้าไปในป่า และจอมเวทผู้นั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อไป” ชายชราผมแดงส่ายศีรษะ
“เจ้าไปได้แล้ว” ลินลี่ย์กล่าว
“ขอรับ” ชายชราผมแดงจากไปอย่างนอบน้อม
ลินลี่ย์และบีบีเริ่มขมวดคิ้ว
“พี่ใหญ่, สถานการณ์แย่” บีบีกล่าว
“นี่แย่จริงๆ โบรดีและภรรยาของเขาเดินทางลึกเข้าไปในป่าฟ็อกดีพ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาบินตรงไปที่วงเวทเทเลพอร์ตเป็นไปได้ว่าพวกเขาผ่านเข้าไปเพื่อออกจากพิภพโอคาลุนด์” ลินลี่ย์เริ่มกังวล “ถ้าโบรดีและภรรยาของเขานำเพชรกระจับแดงไปด้วยและออกจากพิภพนี้ไปแล้วหลายอย่างจะเป็นปัญหาเพิ่มมากขึ้น การหาพวกเขาเหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร”
แม้ว่าตามข้อมูลของผู้ดูแลทางเข้าพิภพ คู่สามีภรรยาได้ไปดินแดนแห่งชีวิต...
ดินแดนแห่งชีวิตกว้างใหญ่เพียงไหน?
นอกจากนี้เป็นไปได้หรือว่าทั้งสองคนไม่ได้ผ่านประตูเทเลพอร์ตของดินแดนแห่งชีวิตนและเทเลพอร์ตไปยังโลกธาตุอื่นหรือไม่
แล้วจะตามหาพวกเขาเจอได้อย่างไร?
“อย่างไรก็ตามมีความเป็นไปได้อื่น” บีบีพึมพำ “พวกเขาบินลึกเข้าไปในป่าฟ็อกดีพ นอกจากไปพร้อมกับเพชรกระจับแดง ความเป็นไปได้อื่นก็คือพวกเขาอาจซ่อนเพชรกระจับแดงไว้ในสิ่งมีชีวิตภายในป่าฟ็อกดีพ”
ลินลี่ย์ตาเป็นประกาย
“นี่คือความเป็นไปได้” ลินลี่ย์อดรู้สึกดีใจไม่ได้ แต่จากนั้นเขาถอนหายใจ
ป่าฟ็อกดีพกว้างใหญ่ไพศาลนัก และจำนวนของอสูรเวทและเผ่าพันธุ์ต่างๆที่อยู่ในป่านั้นมีขนาดใหญ่มาก จะค้นหามันให้เจอ ไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ง่าย
“ฮืม..วิหารเจิดจรัส?” เทพธิดาเจิดจรัสไปพบคลีเมนไทน์เป็นไปได้ไหมว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น?” ลินลี่ย์ยังคงส่งสำนึกเทพครอบคลุมทั้งพิภพไว้เขาจึงสังเกตเรื่องนี้ได้เป็นธรรมดา
ภายในทวีปฟ็อกดีพมีทะเลสาบสุกใสที่มีขนาดมากกว่าล้านตารางกิโลเมตร ในกลางทะเลสาบ มีเกาะน้อยที่มีขนาดเกือบสิบกิโลเมตรเกาะหนึ่ง เกาะนี้เป็นที่รู้จักกันว่า เกาะเจิดจรัสหรือเกาะศักดิ์สิทธิ์ นี่คือสำนักงานใหญ่อันดับหนึ่งของศาสนจักรในทวีปฟ็อกดีพ เป็นวิหารของเทพธิดาเจิดจรัส
ในใจกลางเกาะศักดิ์สิทธิ์มีวิหารเจิดจรัส วิหารเจิดจรัสแบ่งเป็นชั้นบนเก้าชั้น และชั้นใต้ดินอีกเก้าชั้น
ตั้งแต่พารากอนแห่งแสงคลีเมนไทน์พากองทัพของเขาลงมายังที่นี้ เขาทำให้เทพธิดาเจิดจรัสต้องตกใจเล็กน้อยจากนั้นนางหวาดกลัวและให้คลีเมนไทน์พักอาศัยอยู่บนชั้นเก้า ขณะที่เทพธิดาเจิดจรัสเองยังคงอยู่ชั้นที่หก
ใต้ดินชั้นที่หก สตรีผมเงิน ตาสีเงินเท้าเปล่าสวมชุดยาวกำลังหงุดหงิด คนผู้นี้คือเทพธิดาเจิดจรัสซึ่งเป็นที่เคารพบูชาของคนในทวีปฟ็อกดีพนับไม่ถ้วน
“ลอร์ดคลีเมนไทน์ค้นหาพบเจอข่าวเกี่ยวกับเพชรกระจับแดงแล้ว อย่างนั้น ข้า..
หลังจากลังเลเล็กน้อยตาของนางมีแววมุ่งมั่น นางออกจากที่พักและตรงไปที่ชั้นบนของวิหารเจิดจรัส
“ให้นางเข้ามา”
ภายในชั้นบนของวิหารเจิดจรัสที่กว้างขวาง คลีเมนไทน์นั่งอยู่บนบัลลังก์ ตาของเขาปิด สำนึกเทพของเขาขยายออกไป แต่แน่นอนไม่มีทางที่เขาจะเทียบกับลินลี่ย์ได้ ปกติต้องอาศัยพลังวิญญาณของเขา แค่สามารถแผ่ครอบคลุมได้เฉพาะทวีปฟ็อกดีพเท่านั้น
แม้แต่พารากอนก็คงไม่ยอมสิ้นเปลืองพลังมหาเทพอย่างต่อเนื่อง
ถ้าเขาทำเช่นนั้นเป็นไปได้ว่าในเวลาหนึ่งเดือน เขาคงสิ้นเปลืองพลังมหาเทพไปอย่างมากมาย
“ใต้เท้า” เทพธิดาเจิดจรัสเดินเท้าเปล่าเข้ามา
“มีอะไร?” คลีเมนไทน์ลืมตา
คลีเมนไทน์จ้องมองทำให้เทพธิดาเจิดจรัสรู้สึกเหมือนกับว่านางเป็นเหมือนเรือน้อยในท่ามกลางคลื่นลมแรง ใกล้จะอับปางได้ทุกเมื่อ เทพธิดาเจิดจรัสสั่นเล็กน้อย จากนั้นเรียนด้วยความเคารพ “ใต้เท้า, ท่านกำลังหาเพชรกระจับแดง ข้าน้อยจำได้ว่าสหายคนหนึ่งบอกข้าว่า... ถ้ามีเทพผู้ทรงพลังหลายคนมาค้นหาสมบัติ ให้ข้ามอบสิ่งนี้กับยอดฝีมือคนหนึ่ง เขาพูดว่า นี่คือของขวัญให้ข้า สหายของข้านั้นชื่อโบรดี!” ขณะที่นางพูดนางดึงกล่องน้อยสีแดงออกมา
ในทันใดนั้น..
ดวงตาของคลีเมนไทน์ทอประกายวูบ เขาแผ่สำนึกเทพต้องการจะครอบคลุมพื้นที่ป้องกันพารากอนอื่นไม่ให้ใช้สำนึกเทพค้นหาพื้นที่นี้
แต่สายเกินไป!
สำนึกเทพสี่สายกวาดผ่านกล่องนั้นทันที
“ฮ่าฮ่า, คลีเมนไทน์ เราต้องขอบคุณเจ้า ฮ่าฮ่า...” เสียงหนึ่งดังขึ้นในใจคลีเมนไทน์
หน้าของคลีเมนไทน์บิดเบี้ยวน่าเกลียด เขากวาดสำนึกเทพผ่านกล่องและจากนั้นในทันใดนั้น มีเสียงครืน กล่องก็สลายเป็นผุยผงกล่องในมือของเทพธิดาเจิดจรัสถูกพังสลาย นางอดตกใจกลัวมิได้
“เจ้าทำได้ดี ตอนนี้ออกไปได้” คลีเมนไทน์แค่นเสียงเย็นชา
“ค่ะ” เทพธิดาเจิดจรัสไม่กล้าพูดอะไรสักคำ นางออกไปทันที
“พารากอนทั้งเก้า ห้าคนอยู่ในทวีปฟ็อกดีพ สี่คนอยู่ในทวีปบีสต์ก็อดมีพารากอนเพียงสามคนที่พบเจอความลับนั้น” คลีเมนไทน์ขมวดคิ้ว “ทำไมลินลี่ย์ไม่ส่งสำนึกเทพไว้ตลอดเวลา?” ในความเป็นจริงมีสำนึกเทพสี่สายที่กวาดผ่านกล่อง แต่คลีเมนไทน์ตรวจพบแค่สามสาย
สำหรับสำนึกเทพของลินลี่ย์?คลีเมนไทน์ไม่สามารถตรวจพบได้แม้แต่น้อย
“ลินลี่ย์มีบริวารน้อยและไม่ให้ความสนใจกับการส่งสำนึกเทพและยังคิดจะได้เครื่องรางจอมเทพงั้นหรือ?” คลีเมนไทน์หัวเราะเย็นชา
ห้าในยอดฝีมือทั้งเก้ารู้ความลับของกล่องลินลี่ย์ก็ย่อมรู้เป็นธรรมดา
“ในกล่องมีกระดาษชิ้นหนึ่งอยู่ภายใน กระดาษมีคำระบุอยู่ในนั้น เมืองไลออนฮาร์ท!” ลินลี่ย์งุนงงมาก ลินลี่ย์ไม่สงสัยว่าข้อมูลจริงหรือปลอม เพราะกระดาษเป็นกระดาษที่พบเห็นได้ทั่วไปในแดนนรกสามารถคงอยู่ได้นานนับปีไม่ถ้วนโดยไม่ได้รับเสียหาย ไม่มีทางที่พิภพโลกธาตุจะผลิตกระดาษแบบนั้นได้
นอกจากนี้เทพธิดาเจิดจรัสไม่มีความกล้าโกหก
“แค่เพียงคำเหล่านี้เป็นไปได้ว่าโบรดีพูดหมายถึงเพชรกระจับแดงในเมืองไลออนฮาร์ทหรือ?” ลินลี่ย์รำพึงกับตนเอง
“บอกข้ามาเมืองไลออนฮาร์ทเป็นสถานที่แบบไหน?” ลินลี่ย์พูดกับผู้อาวุโสเงาขององค์การมีดโลหิตโดยตรงผ่านสำนึกเทพ
ผู้อาวุโสเงารายงานด้วยความเคารพทันที “ลอร์ดบาลุค, เมืองไลออนฮาร์ทเป็นเมืองที่มีชื่อเสียงมากอยู่ในทวีปบีสต์ก็อด เป็นที่ตั้งวังหลวงของจักรวรรดิสโนว์ไลออน(ราชสีห์หิมะ)
“วังหลวงของจักรวรรดิสโนว์ไลออน ทวีปบีสต์ก็อด?”
สำนึกเทพของลินลี่ย์ครอบคลุมทั้งพิภพอยู่แล้ว เขาสังเกตได้ทันทีว่าภายในทวีปบีสท์ก็อด ยังมีเมืองที่มั่งคั่งและใหญ่มาก ประตูเมืองติดตั้งคำขนาดมหึมาว่า ‘ไลออนฮาร์ท’
“พี่ใหญ่, เป็นยังไงบ้าง?” บีบีไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“บีบี, เดินทางไปทวีปบีสต์ก็อดกัน” ลินลี่ย์ยิ้มเล็กน้อย จากนั้นคลื่นพลังเทพธาตุลมรายล้อมบีบี ทั้งสองกลายเป็นร่างเลือนรางสีเขียวและหายลับขอบฟ้าไปในทันที
ไม่ใช่แค่ลินลี่ย์ที่เร่งรีบไปยังทวีปบีสต์ก็อดเท่านั้น เทพพารากอนอีกสี่ของทวีปฟ็อกดีพก็ยังคงรีบเร่งไปที่นั่นด้วย
เหล่าเทพพารากอนบินด้วยความเร็ว พวกเขาบินไปออกจากทวีปฟ็อกดีพอย่างรวดเร็วเดินทางข้ามมหาสมุทรกั้นทวีปทั้งสอง จากนั้นก็มาถึงในทวีปบีสต์ก็อด ในแง่ความเร็วแม้จะไม่ต้องใช้การหลอมรวมกับพลังเทพลินลี่ย์มาถึงทวีปบีสต์ก็อดแทบจะในเวลาเดียวกับที่คลีเมนไทน์และคนอื่นทำได้
พารากอนทั้งสี่ลินลี่ย์และบีบีเข้าสู่ทวีปบีสต์ก็อด และขณะที่พวกเขามาถึง พารากอนทั้งสี่ในทวีปบีสต์ก็อดก็สังเกตได้ทันที
“เอ๊ะ? พวกเขาทั้งห้าบินมาถึงแล้ว และในตำแหน่งเดียวกันด้วย เป็นไปได้ว่าพวกเขาพบบางอย่างเกี่ยวกับเพชรกระจับแดง?”
ตราบเท่าที่ไม่ใช่คนที่โง่เกินไปเมื่อเห็นเช่นนี้ พวกเขาก็สามารถเดาได้ว่าต้องมีบางอย่างที่สำคัญเกิดขึ้น
พวกเขาไม่ลังเลแม้แต่น้อย! พารากอนอีกสี่คนของทวีปบีสต์ก็อดบินตรงมารวมกันยังจุดของห้าพารากอนที่เพิ่งเข้ามาในทวีปทันที
“คลีเมนไทน์, เจ้าจะไปไหน?”พารากอนธาตุน้ำบุรุษวัยกลางคนผู้ปล่อยผมสยายหัวเราะขณะติดตามคลีเมนไทน์ แม้ว่าพวกเขาจะเดาตำแหน่งของลินลี่ย์คลีเมนไทน์และอีกสามคนกำลังมุ่งหน้าไปตามทางของพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่แน่ใจเรื่องนี้
ดังนั้นเป็นเรื่องธรรมดาที่สี่พารากอนในทวีปบีสต์ก็อดเลือกจะติดตามอีกห้าพารากอน
“ฮึ่ม..”คลีเมนไทน์ไม่สามารถให้ความสนใจพวกเขาได้ ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นทันที และเขาเริ่มเคลื่อนที่ให้เร็วกว่าพารากอนธาตุน้ำ
“ทุกคน,พวกเจ้าทั้งหมดกำลังจะไปเมืองไลออนฮาร์ทใช่หรือเปล่า?” พารากอนแห่งลมไบเออร์เป็นคนแรกที่มาถึงเมืองไลออนฮาร์ท เขาอยู่ในทวีปบีสต์ก็อดมาตลอดเวลา และเขาอยู่ใกล้เมืองไลออนฮาร์ทมาก เมื่อเห็นตำแหน่งทิศทางที่กลุ่มของลินลี่ย์กำลังมุ่งหน้าใกล้เข้ามาเขาก็รู้ได้ว่าพวกเขากำลังมุ่งหน้าไปที่ใด
“ควั่บ!”แสงรัศมีพุ่งผ่านเมืองไลออนฮาร์ท จากนั้นกลายเป็นร่างคน เป็นคลีเมนไทน์
“ควั่บ!” ร่างสีเขียวเลือนรางพุ่งลงมาจากท้องฟ้า และกลายเป็นร่างคนสองคน คือลินลี่ย์และบีบี
“ลินลี่ย์รู้จักสถานที่ได้ยังไง? ดันนิงตันบอกเขาหรือ?” คลีเมนไทน์มองดูลินลี่ย์ด้วยความสงสัยเขาไม่รู้ว่าลินลี่ย์ใช้สำนึกเทพของเขา
“เมืองไลออนฮาร์ท!” สำนึกเทพของลินลี่ย์ครอบคลุมทั้งเมืองไลออนฮาร์ท แต่เขาไม่พบอะไรพิเศษ
“บีบี, ไปกันเถอะ” ลินลี่ย์บอกผ่านสำนึกเทพ
และจากนั้นลินลี่ย์และบีบีไม่ให้ความสนใจพารากอนอื่นตรงเข้าไปในเมืองไลออนฮาร์ท
