บทที่ 251 จดหมายเป็นตาย!

บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันที

เมฆแปดประตูนั้นล้ำค่าเกินไปหากใครได้รับมัน ตราบใดที่พวกเขาใช้มันอย่างเหมาะสมตระกูลของพวกเขาก็จะสามารถเจริญรุ่งเรืองได้นับพันปี

ใครจะไม่ต้องการอสูรสายพันธุ์ลึกลับที่หายากและมีค่าเช่นนี้?

ดวงตาของเฉินอันฟู่แฝงแววฆ่าฟันถ้าไม่ใช่เพราะเขาใช้พลังปราณมากเกินไปในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ทำให้เขาไม่สามารถฆ่าคนเหล่านี้ได้ เขาจะปิดปากพวกเขาทั้งหมดอย่างแน่นอน

เฟี้ยว

เมฆรูปแปดเหลี่ยมปรากฏขึ้นอีกครั้งจากนั้นมันก็บินขึ้นไปในอากาศด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ

ซุนม่อใช้เนตรทิพย์ เพื่อสังเกตข้อมูลบางอย่างแต่ดวงตาของเขาไม่สามารถติดตามการเคลื่อนไหวของมันได้

“ไปกันเถอะ!”

จินมู่เจี๋ยสั่ง

“อาจารย์จิน!”

อี้เจียหมินเรียก สายพันธุ์ลึกลับแห่งทวีปทมิฬอัที่ล้ำค่าและประเมินค่ามิได้จะเป็นของใครก็ตามที่มีความสามารถในการคว้ามันไว้ทำไมนางถึงต้องการมอบให้เฉินอันฟู่?

“เจ้าสามารถเอาชนะเขาได้หรือไม่?”

เสียงของจินมู่เจี๋ยเย็นชา

“ข้าไม่คัดค้านถ้าเจ้าอยากรั้งอยู่”

จินมู่เจี๋ยถอยกลับซุนม่อและกู้ซิ่วสวินติดตามนางทันที

หลังจากเห็นเหตุการณ์เช่นนี้อี้เจียหมินก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่เมฆแปดประตูซ่อนตัวอยู่เขากระทืบเท้าอย่างแรง ไม่กล้ารั้งอยู่ข้างหลัง ถ้าไม่เช่นนั้นเฉินอันฟู่สามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย

“พวกเจ้าไม่พอใจการตัดสินใจของข้าเหรอ?”

จินมู่เจี๋ยจ้องมองซุนม่อและกู้ซิ่วสวิน

"ไม่ ภายใต้สถานการณ์นี้เราไม่สามารถคว้ามันได้อย่างแน่นอน”

ซุนม่อรู้ขีดจำกัดของตัวเอง

“เมฆนั้นยังคงต้องการเล่นกลล่อลวงให้ทุกคนฆ่ากันเพื่อให้ได้มันมัน น่าสนใจ!”

กู้ซิ่วสวินต้องการอสูรสายพันธุ์ลึกลับชนิดนั้นอย่างไรก็ตามนางไม่กังวล เมื่อพิจารณาจากความฉลาดที่แสดงโดยเมฆแปดประตูมันไม่ง่ายเลยที่จะจับได้ ดังนั้นนางจึงสามารถใช้เวลาของนางและคิดแผนการที่ละเอียดขึ้นได้

.....

จินมู่เจี๋ยก่อกองไฟส่งสัญญาณควันลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าผายหยวนลี่เห็นสัญญาณก็นำนักเรียนมาที่นี่เพื่อรวมตัวกันทันที

“เนื่องจากเหตุการณ์เกิดกะทันหันเกินไปการสัญจรกลุ่มนักเรียนใหม่จะจบลงแค่นี้ เราจะเริ่มการเดินทางกลับของเราเดี๋ยวนี้”

อาจารย์จินรวบรวมครูและพูดถึงแผนการของนาง

“มีอะไรผิดปกติ?”

ผายหยวนลี่ขมวดคิ้ว

“เฉินอันฟู่กำลังพยายามจับเมฆแปดประตูหากเรารั้งอยู่ข้างหลังเราอาจถูกเขาฆ่าตาย!”

จินมู่เจี๋ยอธิบาย

“อาจารย์จิน…”

อี้เจียหมินเริ่มกังวล(เจ้าจะบอกความลับใหญ่ๆ แบบนี้ให้คนอื่นรู้ได้อย่างไรนั่นจะทำให้คู่แข่งของเจ้ามีจำนวนเพิ่มขึ้นไม่ใช่หรือ?)

"ว่าไงนะ?เมฆแปดประตู?”

“สายพันธุ์อสูรที่อยู่ในอันดับที่10 ในรายชื่อสายพันธุ์อสูรลึกลับ?”

“มันเป็นไปไม่ได้ใช่มั้ย?สายพันธุ์อันล้ำค่าเช่นนี้จะปรากฏในระดับแรกของทวีปทมิฬได้อย่างไร?”

ครูทุกคนตกตะลึงอย่างสิ้นเชิงหลังจากนั้นความร้อนก็เพิ่มขึ้นในอกของพวกเขา หากพวกเขาสามารถจับอสูรสายพันธุ์นี้ได้ชีวิตของพวกเขาจะเริ่มขึ้นสู่จุดสูงสุด

“อาจารย์จิน ท่านแน่ใจหรือ?”

จางเฉียนหลินถาม

“พวกเราสองสามคนได้เห็นกับตาของเราเอง”

เนื่องจากไม่สามารถเก็บเป็นความลับได้อี้เจียหมินจึงเสนอแนะทันที

“แล้วเรามาตั้งกลุ่มกันไหม?หลังจากที่เราได้รับเมฆแปดประตูแล้วเราสามารถแบ่งปันระหว่างพวกเราได้ พวกเจ้าคิดว่าไง?”

ทุกคนเงียบไปท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนย่อมต้องการสิทธิแต่เพียงผู้เดียวในสิ่งมีชีวิตดังกล่าว

“ข้าไม่สนว่าพวกเจ้าจะทำอะไรแต่เราต้องรับประกันความปลอดภัยของนักเรียนของเรา หลังจากที่เราส่งพวกเขากลับไปที่จินหลิงพวกเจ้าจะทำอะไรที่เจ้าต้องการก็ทำไปเถอะ”

จินมู่เจี๋ยขมวดคิ้ว

“อาจารย์จินถ้าเรากลับมาตอนนี้ อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาห้าวันในการเดินทางในเวลานั้นทุกอย่างจะสายเกินไปแล้ว”

อี้เจียหมินบ่น

“นอกจากนี้ อาจารย์ของสถาบันว่านเต้าทุกคนก็รู้ความลับเช่นกันแน่นอนพวกเขาจะติดตามอสูรสายพันธุ์ลึกลับนั้นทันที”

“ทำไมเราไม่จัดครูสองคนให้พานักเรียนกลับไปล่ะ?พวกเราที่เหลือจะติดตามเมฆแปดประตู”

แม้แต่โจวซานอี้ผู้ซึ่งมักทำเรื่องง่ายๆมาโดยตลอด บัดนี้ก็ยังเต็มไปด้วยความโล�

"ทุกคน…"

จินมู่เจี๋ยรู้สึกหงุดหงิด

“ความรับผิดชอบที่เจ้าควรมีหลังจากเป็นครูอยู่ที่ไหนหมด?”

“อาจารย์จินเจ้าพูดแบบนี้ไม่ได้ หากเราสามารถจับเมฆแปดประตูได้มันจะเป็นประโยชน์ต่อโรงเรียนเช่นกัน”

จางเฉียนหลินยังมีส่วนร่วมในความเห็นแก่ตัวของเขาอีกด้วย

“แค่กลับไปที่จินหลิงเท่านั้นยังจะมีอันตรายอะไรอีก?”

แม้แต่ผายหยวนลี่ ก็รู้สึกว่าจินมู่เจี๋ยกำลังเอะอะมากเกินไป

“ก็ได้ไม่ต้องเดาหยุดพูด พวกเจ้าอยากทำอะไรก็ทำไป ข้าจะพานักเรียนกลับไปที่จินหลิง”

หลังจากที่จินมู่เจี๋ยพูดนางก็ลุกขึ้นและจากไป

ซุนม่อกวาดสายตามองดูอาจารย์และเดินตามจินมู่เจี๋ย

กู้ซิ่วสวินรู้สึกขัดแย้งแต่หลังจากลังเลอยู่บ้าง นางก็ยังตัดสินใจไล่ตามจินมู่เจี๋ย

เมื่อเห็นอย่างนี้เซี่ยหยวนในตอนแรกวางแผนที่จะจากไปแต่นางก็ถูกตู้เสี่ยวขัดขวาง

“พี่เซี่ย! นี่เป็นโอกาสที่หายาก ทำไมเราไม่ลองเดิมพันดูล่ะ?”

ตู้เสี่ยวและเซี่ยหยวนมีความสัมพันธ์ที่ดีทีเดียวถ้าทั้งสองคนทำงานร่วมกัน อาจมีโอกาสสูงขึ้นเล็กน้อย

“เจ้าเต็มใจที่จะละทิ้งสายพันธุ์ลึกลับนั้นหรือ?”

ซุนม่อสำรวจกู้ซิ่วสวิน

"ไม่."

กู้ซิ่วสวินรู้สึกว่าเมฆแปดประตูคงไม่ง่ายที่จะจับเมื่อส่งนักเรียนกลับไปก่อน นางสามารถปรับปรุงภาพลักษณ์ของนางในสายตาของพวกเขาได้โดยทำให้พวกเขารู้ว่านางเป็นห่วงพวกเขา ในเวลาเดียวกันนางสามารถใช้โอกาสนี้ในการซื้ออุปกรณ์ในเมืองเพื่อเตรียมการ

โดยธรรมชาติแล้วกู้ซิ่วสวินมีความคิดอื่น เมื่อคนเหล่านี้ต่อสู้กันเพื่อเมฆแปดประตูนางจะทำหน้าที่เป็นชาวประมง รับผลประโยชน์หลังจากที่ปลาต่อสู้กันเพื่อเหยื่อล่อ

แน่นอนกู้ซิ่วสวินก็มีความคิดอีกอย่างหนึ่งนั่นคือหลังจากที่คนเหล่านี้แย่งชิงเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายนางจะเป็นเหมือนชาวประมงออกมาหาผลประโยชน์

จินมู่เจี๋ยกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของนักเรียนแต่นักเรียนไม่ซาบซึ้งและไม่เข้าใจในความเมตตา เมื่ออี้เจียหมิน 'ประมาท' เปิดเผยความลับของเมฆแปดประตูนักเรียนส่วนใหญ่ไม่ต้องการจากไป

“อาจารย์จินพวกเราต้องการที่จะจับสายพันธุ์ลึกลับนั้นด้วย!”

สายตาของนักเรียนเต็มไปด้วยการแสดงออกที่ร้อนแรงโดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่ได้พิจารณาถึงความจริงที่ว่าพวกเขาอาจตายพวกเขาทั้งหมดกำลังเพ้อฝันว่าพวกเขาจะใช้เมฆแปดประตูเพื่อปีนขึ้นไปสู่จุดสูงสุดของชีวิตหลังจากจับมันได้อย่างไร

เหล่านี้เป็นนักเรียนใหม่ทั้งหมดและการปรากฏตัวของมันทำให้กลุ่มออกค่ายไม่สามารถรวมตัวกันได้และขณะนี้ภายใต้การล่อใจให้เกิดประโยชน์มหาศาล ความสามัคคีก็พังทลายลงอย่างสิ้นเชิง

เพื่อที่จะรั้งอยู่ข้างหลังนักเรียนจึงพูดแก้ตัวทุกรูปแบบ

“เอาล่ะ ในเมื่อเป็นอย่างนี้โปรดลงนามในจดหมายแจ้งเป็นแจ้งตายด้วย!”

จินมู่เจี๋ยกล่าว

หลังจากลงนามในจดหมายแจ้งเป็นแจ้งตายแล้วนักเรียนจะต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเอง ต่อให้ตายก็โทษใครไม่ได้

“อี้เจียมิน 'เจ้าร้ายกาจมาก'”

จินมู่เจี๋ยจ้องมองที่อี้เจียหมินสีหน้าของนางเต็มไปด้วยความโกรธ

“ข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้อันซินฮุ่ยและแนะนำให้นางไล่เจ้าออก!”

“เมื่อบิดาผู้นี้ได้เมฆแปดประตูทำไมข้าถึงยังสนใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนที่จะล่มสลายนั้นล่ะ”

อี้เจียหมินหัวเราะอย่างเย็นชา

เวลาไม่เคยคอยใครอาจารย์และนักเรียนเช่นจางเหยียนจง ผู้ซึ่งไม่ได้รับความทุกข์ทรมานจากอาการแพ้จากแรงกดดันทางวิญญาณได้จัดตั้งกลุ่มชั่วคราวและไปค้นหาร่องรอยของเมฆแปดประตู

เมฆก้อนนี้จงใจแสดงให้เห็นในบางครั้งหลังจากที่ผู้คนเห็นแล้วมันก็ลอยไปยังส่วนลึกของหุบเขาลมวิญญาณ

การกระทำนี้ถือได้ว่าเป็นการแหย่รังแตนตอนนี้ แม้แต่นักเรียนที่แพ้ความดันวิญญาณก็ยังอยากไป

ไม่มีวิธีแก้ปัญหานี้เงินมักจะหลอกล่อใจคน นอกจากนี้ เมฆแปดประตูยังเป็นสิ่งที่ยากพบพานได้สักครั้ง แม้ในรอบ1,000 ปี มันมีค่ามากกว่าเงินด้วยซ้ำ

“เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ไป!”

จินมู่เจี๋ยตะโกน

นี้เป็นพื้นฐานนักเรียนอย่างจางเหยียนจงมีความแข็งแกร่งเพียงพอด้วยโชคเพียงเล็กน้อย พวกเขาอาจจะสามารถจับเมฆได้จริงๆ

แต่สำหรับนักเรียนที่เหลือไม่มีความหวังอย่างแน่นอน

“เฮ้อการได้เห็นแต่ไม่ได้ครอบครองมันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน!”

นักเรียนถอนหายใจราวกับว่าพวกเขาเพิ่งพบกับวันโลกาวินาศอย่างไรก็ตาม พวกเขายังเข้าใจด้วยว่าจินมู่เจี๋ยกำลังทำสิ่งนี้เพื่อประโยชน์ของตนเอง

สถาบันว่านเต้ายังจัดตั้งกลุ่มนักเรียนชั่วคราวและส่งพวกเขาไปติดตามการเคลื่อนไหวของเมฆ

เมื่อเห็นสิ่งนี้อารมณ์ของจินมู่เจี๋ยก็ดีขึ้นมากดูเหมือนว่าสถานการณ์นี้จะหลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับทั้งสองฝ่ายท้ายที่สุดถ้านางไม่ยอมถอยมากกว่านี้อาจารย์และนักเรียนเหล่านั้นอาจเลือกที่จะลาออกจากสถาบันจงโจวทันที

“ท่านอาจารย์พวกเราควรรีบออกไปด้วย!”

ถานไถอวี่ถังเร่งเร้า

“จะไปไหน?”

ซุนม่อย้อนถาม

“เอ๊ะ? เราจะไม่จับสายพันธุ์ลึกลับนั้นหรือ?”

หยิงไป่อู่รู้สึกประหลาดใจ

"ไม่ เราจะไม่ไป!"

ซุนม่อจ้องไปที่นักเรียนทั้งหกของเขาสังเกตการแสดงออกของพวกเขา

ลู่จื่อรั่วเป็นแฟนตัวยงของซุนม่อไม่ว่าอาจารย์ของนางจะพูดอะไรนางก็จะทำ แม้ว่าหลี่จื่อฉีรู้สึกเสียดาย แต่นางก็ไม่สนใจที่จะจับเมฆ

หยิงไป่อู่ขัดแย้งอย่างมากแต่นางไม่กล้าขัดคำสั่งของซุนม่อ ใบหน้าของเจียงเหลิ่งเย็นชาราวกับศพซุนม่อไม่สามารถอ่านความคิดของเขาได้

“ดีแล้วที่ไม่ไปข้าได้ยินมาว่ามันเป็นเมฆที่มีไหวพริบฉลาดมากจำนวนผู้ที่ถูกหลอกและเสียชีวิตอย่างน้อยถึงไม่ใช่หมื่นคน ก็คงไม่ต่ำกว่า 8,000คน”

ซวนหยวนพ่อเป่าจมูกของเขา

“ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าไม่ต้องการมันจริงๆ!”

ถานไถอวี่ถังล้อเลียน

“จุดแข็งคือความเชื่อมั่นสูงสุดในการก้าวไปข้างหน้าในโลกส่วนผู้ที่ต้องการพึ่งเมฆเพื่อเปลี่ยนชีวิต? ข้าบอกได้แค่ว่าพวกเขากำลังคิดมากเกินไป”

“สมกับเป็นพวกเสพติดการต่อสู้ที่มีกล้ามเนื้อที่สมอง”

ถานไถอวี่ถังชูนิ้วโป้งขึ้น

ภายใต้การนำของจินมู่เจี๋ยกลุ่มออกค่ายเริ่มเดินทางกลับพวกเขาไม่สามารถเดินทางได้ไกลในหนึ่งวันเนื่องจากนักเรียนทุกคนฟุ้งซ่านแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับเมฆแปดประตูด้วยตนเอง แต่ก็คงจะดีหากพวกเขาสามารถดูว่าใครจะได้มันมา

ระหว่างทางกลับซุนม่อตัดสินใจเปิดหีบสมบัติของเขาในท้ายที่สุด จากหีบเหล็กสีดำทั้งห้าของเขา เขาเปิดดินมืดสองกองซองยาเสริมความงามหนึ่งซอง น้ำมันวาฬโบราณหนึ่งขวด และเครื่องปรุงหนึ่งขวดเรียกได้ว่าของพวกนี้แย่มาก สิ่งนี้ทำให้ซุนม่อไม่กล้าดำเนินการต่ออีกต่อไปเขาตัดสินใจทิ้งหีบสมบัติทองคำไว้ก่อนล่วงหน้า

ในค่ายชั่วคราวหลังอาหารเย็น ทุกคนยังคงไม่สนใจ

“น่าเศร้าที่ไม่มีน้ำพุร้อนอีกแล้วถ้าไม่เช่นนั้นก็ควรที่จะแช่ตัวในที่เดียว!”

ซุนม่อเล่าถึงภารกิจที่ได้รับจากระบบเขาต้องทำให้นักเรียนส่วนตัวทั้งหมดของเขาฝ่าไปหนึ่งระดับดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทำสำเร็จในตอนนี้

“อาจารย์ทำไมไม่นวดให้ล่ะ?”

หลี่จื่อฉีเดินเข้ามา

"ทุกอย่างปกติดีถ้าพวกเจ้ามีคำถามอะไร ถามข้าได้เลย ถ้าไม่มีคำถาม พวกเจ้าไปพักผ่อนได้แล้ว!”

ซุนม่อเติมไม้สองสามท่อนลงในกองไฟ

ลู่จื่อรั่วกลับไปที่กระโจมเล็กจากนั้นนางก็หยิบกระเป๋าของนางและเตรียมสำรวจบริเวณโดยรอบเพื่อดูว่ามีน้ำพุร้อนหรือไม่คงจะดีถ้านางสามารถหาให้ครูของนางได้

จิ๊ จิ๊!

ปลาหมูกระโดดออกจากถุง

“เสี่ยวชิวชิว ข้าอยากไปหาบ่อน้ำพุร้อนให้อาจารย์เจ้าควรอยู่ในกระโจมอย่างเชื่อฟังและอย่าวิ่งมั่ว ตกลงไหม? ถ้าไม่เช่นนั้นถ้ามีคนจับเจ้าได้ เขาก็อาจจะพยายามเอาเจ้าไปต้มอาหาร”

เด็กสาวมะละกอสาวเหยียดนิ้วชี้ออกแล้วตบหัวปลาหมูเบาๆ

จิ๊ จิ๊!

ปลาหมูร้องออกมาและพันตัวรอบแขนของลู่จื่อรั่ว

“หืม? เจ้าอยากไปกับข้าเหรอ?”

ลู่จื่อรั่วลังเลเล็กน้อยแต่ในที่สุดก็ตกลงใจ คงจะดีถ้ามีเพื่อนร่วมทาง

เด็กสาวมะละกอสาวรู้ดีว่าถ้าอาจารย์รู้เจตนาคงไม่มีโอกาสได้ออกไปไหนแน่ ดังนั้นนางจึงแอบออกมาจากค่ายอย่างลับๆ หลังจากนั้นนางตกอยู่ในความงุนงงเมื่อมองดูแสงรังสีที่สาดส่องลงมายังพื้นดินนางควรมุ่งหน้าไปทางไหน?

ลู่จื่อรั่วคิดเล็กน้อยและหยิบกิ่งไม้ขึ้นมาก่อนที่จะวางลงบนพื้นหลังจากนั้นนางก็ปล่อยมือ ปั้ก! กิ่งไม้ร่วงไปในทิศทาง 10 นาฬิกา

“ก็ได้งั้นเราไปที่นั่นกัน”

หลังจากที่ลู่จื่อรั่วตัดสินใจเลือกทิศทางแล้วนางก็ก้าวเท้ายาวขึ้นทันทีและวิ่งออกไป

ปลาหมูน้อยถึงกับเหงื่อตก(ข้ากำลังวางแผนที่จะหาน้ำพุร้อนให้เจ้า แต่เจ้าจัดการเองได้หรือโชคของเจ้าจะดีขนาดนั้นจริงหรือ?)

ตามธรรมชาติแล้วเพื่อป้องกันไม่ให้ลู่จื่อรั่วต้องออกนอกเส้นทาง 'เสี่ยวชิวชิว'จะเรียกและแก้ไขเส้นทางของนางเป็นครั้งคราว

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาลู่จื่อรั่วก็สามารถหาน้ำพุร้อนได้