บทที่ 34 - จ้างนักฆ่า
1/6
บทที่ 34 - จ้างนักฆ่า
ประกายแสงวาบในดวงตาของฉินหยู เขามอง AK47 ด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ อดถามไม่ได้ “นี่คือ...?”
“ปืนกระบอกนี้มีชื่อว่าปืน AK47 น้ำหนักปืนทั้งกระบอก 4 กงจิน (กิโลกรัม) ระยะหวังผล 200 -300 หมี่ (เมตร) บรรจุกระสุน 30 นัด พลังทำลายรุนแรงมาก ยิ่งอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ ....”
หยางซือเล่ยแนะนำประสิทธิภาพของ AK47 โดยละเอียด ก่อนลดเสียงลง “เมื่อคืน คนของบ่อนเทียนเทียนเล่อก็ถูกปืนกระบอกนี้ฆ่าตาย”
ได้ยินแบบนั้น กระทั่งฉินหยูที่สงบเยือกเย็นตลอดมา ขณะนี้ยังไม่สามารถข่มอารมณ์ได้
เขายก AK47 ขึ้น เริ่มสำรวจมันโดยละเอียด ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
ศพในตรอกเมื่อคืนนี้ เขาลอบเข้าไปตรวจสอบแล้ว และพบว่าบาดแผลตามตัวพวกเขาช่างน่าตกใจ อานุภาพของมันทรงพลังกว่าปืนพกไทป์54 มาก
คิดไว้แล้วเชียวว่าอาวุธที่ใช้สังหารต้องเป็นคนละอย่างกับปืนพกไทป์54!
“ปืนกระบอกข้าไม่มีสำรองขาย”
หยางซือเล่ยพูด และยื่นมือนำ AK47 คืนจากฉินหยู เอ่ยอย่างแฝงนัยยะ “แต่ถ้าเจ้าช่วยฆ่าใครซักคน ข้าสามารถมอบปืนนี้เป็นค่าตอบแทนได้”
ดวงตาของฉินหยูเป็นประกาย มองไปยัง AK47 หลังจากใช้ความคิดเล็กน้อย เห็นแค่เพียงเขาพยักหน้าและพูดว่า “ตกลง”
“นอกจากนี้ ข้าหวังว่าเจ้าจะช่วยเผาศพคนของบ่อนเทียนเทียนเล่อ ข้าต้องการทำลายหลักฐานที่อาจสาวมาถึงตัว” หยางซือเล่ยกล่าวอย่างเฉยเมย จากนั้นก็ส่ง AK47 กลับไปที่มือของฉินหยู
“เจ้าไม่รอให้ข้าทำภารกิจให้เสร็จก่อนหรือ?” ฉินหยูตกใจ ไม่คิดว่าหยางซือเล่ยจะมอบอาวุธสังหารที่ทรงพลังเช่นนี้ให้ตนก่อนจบงาน
หยางซือเล่ยยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ข้าได้ยินมาว่ากลุ่มจันทร์สีเลือดทำงานได้มีประสิทธิภาพมาก เป็นองค์กรนักฆ่าที่มีชื่อเสียง ข้าเชื่อในความสามารถของเจ้า”
ราคาแลกเปลี่ยนปืน AK47 ในห้างร้านค้าระบบคือ 1,000 แต้มเสริมพลัง หรือเทียบได้เป็นเงิน 100,000 ตำลึงทอง ดังนั้นงานจ้างวานครั้งนี้ถือว่ากำไรมาก นั่นเป็นเหตุผลที่หยางซือเล่ยมอบปืนให้ก่อนเพื่อซื้อใจอีกฝ่าย
“ตกลง เอาตามที่เจ้าว่า คืนนี้ข้าจะลงมือให้”
ฉินหยูยืนขึ้น เก็บ AK47 เข้าในแหวนมิติ จากนั้นทั้งร่างสว่างวาบ กระโจนออกไปนอกหน้าต่าง ก่อนกลมกลืนไปกับผู้คนบนท้องถนน
เมื่อเห็นว่าฉินหยูรับคำจ้างวานสังหารคนของทำเนียบยุทธชางเฉียง เฉินซีเอ่ยขึ้นอย่างกังวล “นายน้อยหยาง นี่ไม่เสี่ยงไปหน่อยหรือ?”
ต้องทราบนะว่า พลังรบของทำเนียบยุทธชางเฉียงแก่กล้ามาก มียอดฝีมือมากมายดั่งเมฆบนท้องฟ้า หากต่อต้านพวกเขา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นการใช้ไข่ทุบหิน!
“ข้าไม่มีทางเลือก ในเมื่อเรื่องราวมันมาถึงขั้นนี้แล้ว พวกเราควรเตรียมการล่วงหน้า”
ดวงตาของหยางซือเล่ยหรี่ลงเล็กน้อย มุมปากเขายกขึ้น พูดอย่างเฉยเมย “ถ้าเราออกจากเมืองชิงหยางตอนนี้ ก็เท่ากับมีข้อแก้ต่าง แบบนี้ทางทำเนียบยุทธก็จะไม่สงสัยเรา”
พอได้ฟัง ดวงตาเฉินซีสว่างขึ้นทันที ในที่สุดก็เข้ากลยุทธ์ของหยางซือเล่ย
ช่างยอดเยี่ยมนัก!
แต่หากใช้วิธีนี้ แสดงว่าพวกเขาต้องออกจากเมืองชิงหยางก่อนที่ฉินหยูจะลอบสังหารมิใช่หรือ? เวลากระชั้นชิดไปหน่อย
“เหล่าเฉิน บัตรทองอนันต์ของท่านอยู่ไหน?”
เฉินซีหยิบบัตรทองอนันต์ของตัวเองออกมา
หยางซือเล่ยใช้บัตรของตัวเองปัดลงบนบัตรเฉินซี แบ่งกำไรค่านายหน้าหนึ่งส่วนให้อีกฝ่ายตามสัญญาก่อนหน้านี้ เป็นจำนวนทั้งสิ้น 1,600 ตำลึงทอง
เฉินซีพอเห็นจำนวนเงินที่เพิ่มขึ้นก็เกิดอารมณ์พลุ่งพล่าน
รู้ไว้เถอะว่า เงินเดือนของเขาในฐานะผู้ประเมินสมบัติแห่งสภาหอการค้าจินไห่ ได้รับเพียงเดือนละ 300 ตำลึงทองเท่านั้น
แต่เขาไม่นึกฝันเลย ว่าในช่วงเวลาสั้นๆ ตนจะได้รับค่าส่วนแบ่งครั้งเดียวเทียบเท่ากับเงินเดือนครึ่งปี!
