ตอนที่ 733 ไม้เด็ดของเจ้าอ้วนไห่

“เจ้าต้องการจะหนีไม่ใช่หรือ?”  ซุ่นเทียนแค่นเสียงใส่กลุ่มเจ้าอ้วนไห่

ซุ่นเทียนคิด “แม้ว่าเราจะปล่อยให้พวกเขาจากไป เย่คงและคนอื่นจะหนีพ้นจากการไล่ล่าของเราได้หรือไม่?  นอกจากนี้ ถ้านักสู้ปราณก่อกำเนิดของฝ่ายเราหลายคนลงมือโจมตีเจ้าอ้วนไห่จนเกินความสามารถจะรับมือ ตราบใดที่เราไล่ตามกลุ่มของเย่คง อย่างนั้นเราจะสามารถฆ่ากลุ่มพวกเขาทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย  อย่างไรก็ตาม ถ้าเราปล่อยให้พวกเขาอยู่รอดและสู้ตายกับเรา เจ้าอ้วนไห่และเย่คงอาจจะฆ่าฝ่ายเราได้สักคนหรือสองคน

สำหรับการต่อสู้กันในวันนี้ สภาสูงของทวีปกวงหมิงได้ส่งนักสู้ของพวกเขามาทั้งหมด  ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เจ้าอ้วนไห่จะช่วยชีวิตพวกเขาทั้งหมดด้วยการเสียสละตนเองได้  หากเรื่องนี้เกิดขึ้น ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์อย่างแท้จริง!”

ยังดีที่ผู้เฒ่าหนานกงไปดูแลผนึกพื้นที่เพื่อขัดขวางแผนการที่จะเปิดผนึกนั้นทำให้นักรบระดับสูงจากแดนสวรรค์เข้ามาในสถานที่นั้น  ถึงกระนั้นสุ่ยตงหลิว (อาจารย์จิ้งจอกเฒ่า)และราชินีมังกรเสริมกำลังคนแคระแดนสวรรค์ เผ่าภูตบูรพา เผ่ามนุษย์ทะเลและเผ่าใต้พิภพ ทั้งหมดถูกเผ่ามนุษย์วิหคและนักรบรับจ้างแดนสวรรค์ขัดขวาง

เพื่อให้ได้รับสมบัติโบราณในแดนล่มสลายแห่งทวยเทพจ้าวปีศาจโบราณใช้เวลาหลายพันปีถักทอแผนการที่ซับซ้อน  ถ้าไม่ใช่เพราะเย่ว์หยางโผล่ขึ้นมาอย่างฉับพลันและขัดขวางแผนการในอนาคตของเขา  จ้าวปีศาจโบราณคงไม่ตัดสินใจลงมือโจมตีครั้งนี้   อย่าว่าแต่การใช้นักรบจากแดนสวรรค์เป็นเหมือนกับขี่หลังเสือไม่สามารถลงได้

การโดดเด่นขึ้นมาอย่างรวดเร็วของเย่ว์หยางทำให้จ้าวปีศาจโบราณรู้สึกกดดันอย่างหนักหน่วง  เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องร่วมมือกับศัตรูของเขา  เขาตัดสินว่า ศัตรูของศัตรูก็คือสหายของเรา  สำหรับจ้าวปีศาจโบราณไม่มีทางให้ถอยอยู่แล้ว

เทียบกับนักรบระดับสูงจากแดนสวรรค์  เย่ว์หยางนับเป็นผู้คุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในแผนของเขา

เพื่อกำจัดคุณชายสามตระกูลเย่ว์ผู้จะทำลายแผนการหลายร้อยปีของเขาให้พินาศ  จ้าวปีศาจโบราณตัดสินใจเปลี่ยนกลยุทธ์ของเขา  แม้ว่าจะเป็นการเปิดเผยแผนการที่เขาใช้เวลาสร้างมานานหลายปีแล้ว

ถ้าแผนการครั้งก่อนของเขาเป็นไปอย่างราบรื่น  เขาคงเก็บเกี่ยวผลแห่งชัยชนะไปแล้ว

แต่การปรากฏตัวขึ้นมาของเย่ว์หยางทำลายแผนการณ์ของเขาอย่างสิ้นเชิง

ซุ่นเทียนซึ่งร่วมมือกับจ้าวปีศาจโบราณอยู่นานแล้วกำลังฝึกฝนเพื่อให้มีพลังระดับปราณราชันย์  ปัจจุบันนี้งานของซุ่นเทียนไม่ใช่ไปสู้กับเย่ว์หยาง  แต่เป็นกำจัดสหายร่วมกลุ่มของเขา  ในสถานการณ์เช่นนั้นซุ่นเทียนนึกภาพของความล้มเหลวไม่ออก

ที่สำคัญเจ้าอ้วนไห่และเย่คงอ่อนแอมาก แม้ว่าจะมีความก้าวหน้ารวดเร็วก็ตาม แต่ก็ยังมีช่องว่างใหญ่ระหว่างพวกเขาและนักสู้ปราณก่อกำเนิดในกลุ่มพวกเขาเองหลายคน  แม้ว่าเขาไม่ต้องร่วมมือกับองค์ชายดำและประมุขนิกายพันปีศาจ ซุ่นเทียนคิดว่าเขาสามารถทำงานนี้ให้สำเร็จได้ด้วยตัวเอง

“ไป!”  เย่คงคำรามกึกก้องราวกับฟ้าร้อง

“รอพวกเราด้วย, ขาจะกลับมาพร้อมกับอาจารย์...”  หลิวเย่ใจอ่อนเกินกว่าจะทนแยกจากกันในลักษณะนั้น  แต่ในช่วงเวลารีบเร่งคับขันนั้นนางไม่ได้ทำตัวเย่อหยิ่งอย่างโง่เขลา  ถ้านางไม่จากไปทันที  เจ้าอ้วนไห่จะเสียสละอย่างว่างเปล่า  ถ้าพวกเขาลังเลแม้แต่วินาทีเดียว พวกเขาอาจก่อให้เกิดอันตรายในฝ่ายของเขาจนยากจะกอบกู้แก้ไข  ถ้าพวกเขาหนีไปเท่าที่เป็นไปได้  อย่างนั้นเจ้าอ้วนไห่อาจสามารถถอนตัวจากการต่อสู้กับซุ่นเทียนและหาโอกาสหลบจากการต่อสู้ได้

หลิวเย่คว้ามือน้อยๆ ของเป่าเอ๋อก่อนที่พวกนางจะผ่านอุปสรรคที่ศัตรูจัดเตรียมไว้ในระหว่างทาง ในไม่ช้าพวกนางก็มาถึงประตูเทเลพอร์ต นางเข้าไปอย่างรวดเร็วโดยมีกวางทะลุมิตินำทาง

ตั้งแต่หลิวเย่ผสานพลังเพื่อขนย้ายกับกวางทะลุมิติแล้ว ก็ไม่มีศัตรูใดที่สามารถหยุดยั้งการจากไปของนางได้  นางหลบหลีกการยิงพลังทำร้ายจากองค์ชายดำผู้น่ากลัวได้และหายเข้าไปในประตูเทเลพอร์ต

จากนั้นภายใต้การปกป้องของพี่น้องตระกูลหลี่ ลีนและแอนนาวิ่งเข้าไปในประตู  ขณะที่พวกเขาทำเช่นนั้นเสวี่ยทันหลางต้านรับพลังโจมตีจากประมุขนิกายพันปีศาจช่วยปกป้องสองสามีภรรยา เหยียนพั่วจวินและฟงชิซาเตะผู้เฒ่าหนิงไห่เข้าไปในประตูมิติขณะที่พวกเขาบังคับให้เย่ว์ถิงประมุขตระกูลเย่ว์ในอนาคตออกไปกับพวกเขา

พลังงานขององค์ชายเทียนหลัวระเบิดออกมาขวางองค์ชายดำที่เคลื่อนไหวเข้าหาพวกเขาเร็วราวกับสายฟ้า

องค์ชายเทียนหลัวในปัจจุบันนี้เป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม  และตัวเขาเองต้านรับพลังโจมตีจากองค์ชายดำและผู้อาวุโสเผ่ามนุษย์วิหค

ใกล้ๆ กันนั้นเองเย่คงเรียกจ้าวคิงคองปีศาจออกมาและบีบบังคับสื่อจินโหวให้ถอยไป

ขณะนั้นสื่อจินโหวยังไม่ได้ดูดซับพลังหัวใจปีศาจของราชันย์พันปีศาจได้อย่างสมบูรณ์  อย่างไรก็ตามด้วยความสนับสนุนของจ้าวปีศาจโบราณ เขามีพลังปราณก่อกำเนิดระดับแปด  นอกจากนี้เขายังมีคัมภีร์อัญเชิญและมีอสูรพิทักษ์  ดังนั้นโอกาสของเขาจึงสดใสกว่านักรบระดับสูงอีกสามคน  ถ้าเขาเป็นฝ่ายชนะเมื่อสงครามจบลง  เขาจะได้รับพลังบางส่วนที่หายไปกลับคืนมา และมีพลังระดับเดียวกับราชันย์พันปีศาจ

“รีบๆ หน่อย!”  เจ้าอ้วนไห่อุทานขณะที่เขาเรียกแรดเพชร, ฮิปโปน้อย, แมมมอธสายฟ้าระดับเตรียมปราณฟ้าและนางนวลสายลมรวดเดียว เพราะเขาต้องการถ่วงเวลาศัตรูเหล่านี้  จากนั้นเขาต่อสู้ซุ่นเทียนยอดฝีมือวิชาห้าแปรเปลี่ยน  เมื่อซุ่นเทียนโดนรุกไล่ถอยไปได้เล็กน้อย  เจ้าอ้วนไห่คำรามใส่เย่คง  “ไปได้แล้ว!  ยังมีการลอบทำร้ายระหว่างทางอีก   ไม่ต้องตามหาเย่ว์หยาง อย่ากลับไปฉางจิงหรือปราสาทตระกูลเย่ว์  อย่าไปหอทงเทียน ให้ออกไปจากที่นี่และไปหาที่อื่นพำนักตามปกติ  ข้าจะอยู่ที่นี่!  ข้าคนเดียวก็พอแล้ว!”

“อย่ามาทำไร้เดียงสาอีกเลย  ไม่ว่าพวกเจ้าไปไหน พวกเจ้าก็ต้องตาย”  ซุ่นเทียนพูดด้วยความภูมิใจ แต่นั่นก็เป็นแค่ผิวเผิน  หลังจากได้ยินคำพูดของเจ้าอ้วนไห่  เขารู้สึกลำบากใจเล็กน้อย  เพราะเขารู้ว่าไม่มีกับดักอะไรอยู่ในที่สำคัญ   แต่มีสถานที่ซึ่งพวกเขาสามารถอยู่ได้อย่างปลอดภัยในหอทงเทียน ดูเหมือนว่าเป็นความจริงในทวีปมังกรทะยาน

ถ้าเย่คงพากลุ่มไปอยู่ในที่ลับสุดยอด คงไม่ง่ายที่จะตามหาพวกเขาเจอ

ซุ่นเทียนปรับเปลี่ยนแผนลอบฆ่าพวกเขาที่เขาได้เตรียมไว้ก่อนนั้น  ซึ่งจัดให้องค์ชายดำและประมุขนิกายพันปีศาจเป็นผู้ลงมือ

ซุ่นเทียนเป็นผู้ตัดสินใจขั้นสุดท้าย  “ไป!  และจงไล่ตามคนอื่นไป!  ปล่อยเจ้าอ้วนนี่ให้ข้าเอง!  ข้าจะทรมานมันจนตาย!”

หนึ่งในผู้อาวุโสมนุษย์วิหคก้าวออกมาและเรียกอสูรศึกร่างปลาสีขาวซึ่งลอยตัวอยู่ในอากาศ

อสูรศึกพ่นฟองออกมานับไม่ถ้วนเป็นสายยาวและมีตัวหนังสือปรากฎอยู่บนผิวฟองน้ำ  ผู้อาวุโสเผ่าวิหคเพ่งมองสัญลักษณ์เหล่านี้ดูเหมือนจะได้รับข้อมูลลับบางอย่าง  เขารายงานซุ่นเทียนทันที  “พวกเขาเจ้าเล่ห์มาก  พวกเขาไม่ได้มุ่งหน้าไปหุบเขาแม่น้ำขาวของบันไดสวรรค์ชั้นห้า, หอทงเทียนหรือปราสาทตระกูลเย่ว์  พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยังเหวสิ้นหวัง!”

สื่อจินโหวเคลื่อนที่ได้เร็วที่สุด  เขาคลี่ม้วนเวทเทเลพอร์ตและไล่ตามคนอื่นๆ ไปทันที  เจ้าอ้วนไห่ตอบสนองได้ไม่เร็วพอจะหยุดเขามิให้ไปยังเหวสิ้นหวัง!

ตอนนี้ขึ้นอยู่เย่คงกับเสวี่ยทันหลาง  พวกเขาจะต้องเผชิญกับประมุขนิกายพันปีศาจ ศัตรูสุดท้ายที่แข็งแกร่งที่สุดที่พวกเขาจำเป็นต้องกำจัด

เย่คงและเสวี่ยทันหลางพลาดพลั้งในการสกัดในการสกัดกั้นกลุ่มไล่ล่า  เพราะพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีของประมุขนิกายพันปีศาจและผู้อาวุโสเผ่ามนุษย์วิหค เมื่อเวลาผ่านไปองค์ชายเทียนหลัวก็สามารถกดดันองค์ชายดำให้ถอยออกจากทางไปได้ ศัตรูของพวกเขาหลายคนก้าวผ่านประตูมิติไปได้แล้ว  เย่คงและเสวี่ยทันหลางฉวยโอกาสนี้วิ่งเข้าประตูมิติทันที ติดตามผู้ไล่ล่าเพื่อช่วยปกป้องหลิวเย่และสหายอื่นๆ

ในไม่ช้าที่หัวหน้ามนุษย์หัววัวลีโอและฟ่านหลุนเถี่ยก็สามารถบีบให้ศัตรูซึ่งเข้าต่อสู้กับพวกเขาถอยกลับไปได้  พวกเขาผ่านเข้าประตูมิติไปเพื่อเป็นแรงสนับสนุนสหายของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าศัตรูก็มีการเตรียมตัวมาดีเช่นกัน แม้แต่สถานที่รวมตัวซึ่งเป็นที่ลับสุดยอดที่สุดของพวกเขาก็ยังถูกเปิดเผย  สถานการณ์ย่ำแย่เกินกว่าจะพูดออกมา  องค์ชายเทียนหลัวพยายามโจมตีใส่ผู้อาวุโสมนุษย์วิหคที่ใช้อสูรปลาสะกดรอยอยู่หลายครั้ง  แต่ผู้อาวุโสนั้นหลบได้ทั้งหมด ที่แย่ยิ่งกว่าองค์ชายเงาดำและประธานผู้อาวุโสฉวยโอกาสเอาเปรียบโจมตีใส่องค์ชายเทียนหลัวหลายครั้ง  เพราะเหตุนั้นเองจึงทำให้องค์ชายเทียนหลัวคนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มของเจ้าอ้วนไห่ได้รับบาดเจ็บหนักในเวลาต่อมา

“องค์ชายเทียนหลัว, รีบไป!  หนี้ที่ติดค้าง ข้าค่อยใช้คืนให้ชาติหน้า!”  เจ้าอ้วนไห่รีบมาอยู่ข้างเขาและรับการโจมตีรุนแรงแทนเขา จากนั้นจับองค์ชายเทียนหลัวโยนเข้าไปในประตูมิติ

ต่อมาเจ้าอ้วนไห่วทำลายประตูมิติป้องกันไม่ให้ประธานผู้อาวุโสมนุษย์วิหคไล่ตามองค์ชายเทียนหลัว

ซุ่นเทียนเปิดใช้พลังมังกรและพลังแมมมอธและต่อยใส่เจ้าอ้วนไห่  เจ้าอ้วนไห่กระเด็นออกไปร้อยเมตร

องค์ชายดำเห็นว่าซุ่นเทียนฝีมือเหนือกว่าเจ้าอ้วนไห่มากมาย แต่ไม่ได้โอ้อวดเรื่องนั้นเลย  เขารับม้วนเทเลพอร์ตจากซุ่นเทียนและจากไป

ซุ่นเทียนเยาะเย้ยเจ้าอ้วนไห่ขณะที่เขาตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาจากพื้น  “เจ้าฉลาดหรือโง่เขลากันแน่? บอกตามตรง ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะเป็นคนฉลาด แค่เพียงเพราะให้กลุ่มเจ้ารอด เจ้าถึงกับยินดีสละชีวิตตัวเองสู้เสี่ยงชีวิตเพื่อถ่วงเวลาเราไว้  ดูแล้วช่างเป็นการกระทำที่กล้าหาญ!  แม้ว่าข้าจะคิดว่าทางเลือกของเจ้านั้นช่างโง่งม  แต่ข้าก็พอจะฝืนใจถือเสียว่าเจ้าสร้างความประทับใจให้ข้าได้  ถ้าเราไม่มีมัจฉาสะกดรอย  ข้าอาจจะถูกแผนการของเจ้าหลอกไปแล้วก็ได้ เจ้าจงใจบอกเราว่าเย่คงและเสวี่ยทันหลางจะไปตามหาเย่ว์หยาง ถ้าเราทั้งหมดอยู่ที่นี่ เพื่อฆ่าเจ้าก่อน  คนอื่นๆ อาจจะหลบหนีไปได้  น่าเสียดาย ไม่ว่าสุนัขจิ้งจอกจะเจ้าเล่ห์เพียงไหน แต่ก็ไม่ใช่คู่มือของพรานฝีมือดี  ไห่ต้าฟู่!  เจ้ายังต้องการจะสู้กับข้าอีกหรือ? ฮ่าฮ่าฮ่า!  ดูสิ.. เจ้าปวกเปียกถึงเพียงนี้”

แม้จะมีเลือดเปรอะเต็มใบหน้า  แต่เจ้าอ้วนไห่ก็ยังยิ้มกว้างจากนั้นสารภาพ  “ข้ายอมรับว่าด้อยกว่าเจ้าในเรื่องการวางแผน  ข้าเองยังเป็นเด็กน้อยเกินไปเมื่อเทียบกับเจ้าในด้านการวางกลยุทธ์ ส่วนในเรื่องความแข็งแกร่ง  ข้าเองยังนับว่าเยาว์วัย  ซุ่นเทียน, แต่ถ้าเจ้านึกว่าจะฆ่าข้าได้ง่ายๆ เจ้าคิดผิดแล้ว”

“เจ้ายังคิดว่าเจ้าจะมีชีวิตได้เห็นวันพรุ่งนี้อีกหรือ?”  ซุ่นเทียนส่ายหน้าหัวเราะ “ฮ่าฮ่าฮ่า!”  เหมือนกับว่าเขาเห็นมดพยายามจะเอาชนะช้าง

“วันนี้ ข้าอาจไม่รอด”  เจ้าอ้วนไห่หัวเราะ จากนั้นเขายิ้มยั่วโทสะซุ่นเทียน  “แต่เจ้าไม่สงสัยบ้างหรือว่าทำไมเย่คงจึงยอมจากไปโดยทิ้งข้าไว้เบื้องหลัง?”

“เจ้ามีอสูรศึกที่แข็งแกร่งกว่าอีกหรือ?   อสูรศึกระดับปราณฟ้าใช่ไหม?”  ซุ่นเทียนตะลึง

“ผิด!”  เจ้าอ้วนไห่อุทานอย่างเหยียดหยาม  หลังจากเขาส่ายหน้าต่อเนื่อง  “ถ้าอสูรศึกระดับปราณฟ้าถูกบังคับให้ทำสัญญากับเจ้าของ  เมื่อเจ้านายตกอยู่ในอันตราย มันจะเผ่นหนีเอาชีวิตรอดก่อน ไม่ว่าข้าจะโง่ยังไงก็ตาม ข้าคงไม่ดื่มพิษดับกระหายเป็นแน่  เรามีอสูรศึกระดับปราณฟ้าหลายตัวก็จริง  แต่ข้ารังเกียจที่จะทำเช่นนั้นกับพวกมัน  แม้ว่าข้าจะไม่มีอสูรศึกระดับปราณฟ้า  แต่มิใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่เจ้าเอาชนะเจ้า จักรพรรดิแห่งจื่อเว่ย!  เจ้าก็ควรรู้ ข้าไม่ได้มีพลังแค่อย่างที่เจ้าเห็นเท่านั้น!  แต่ข้ายังมีพลังที่แทบยังไม่เคยใช้ออก”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ตาของซุ่นเทียนกลายเป็นเย็นชา และเขาเรียกอสูรพิทักษ์ชั้นเพชรระดับเก้า จักรพรรดิทองออกมา

เจ้าอ้วนไห่ปลดผนึกและปลดปล่อยพลังเร้นลับของเขา ทำให้ร่างของเขาสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด ขณะที่แสงดำพวยพุ่งออกจากร่างของเขา

จักรพรรดิแห่งจื่อเว่ยมีฝีมือรบยอดเยี่ยม  เขาปลดปล่อยพลังด้ายบางลอยไปในอากาศตกลงใส่ร่างของเจ้าอ้วนไห่  แต่ไม่มีบาดแผลบนร่างเขา เป็นเหมือนกับดินที่โยนใส่ทะเล

เมื่อเห็นเช่นนี้ซุ่นเทียนสีหน้าเปลี่ยนไปอีกครั้ง เขาเรียกอสูรศึกสองตัวออกมาช่วยสนับสนุนทันที  ช้างยักษ์ขาว และมังกรทอง  ขณะที่ซุ่นเทียนเสริมพลังเข้ากับอสูรศึกเหล่านี้ เขามังกรใหญ่สองข้างอกออกจากศีรษะ และปีกยาวงอกออกทางด้านหลัง  นอกจากนี้ ซุ่นเทียนยังปลดปล่อยพลังสนามพลังเป็นรูปแบบเฉพาะตัวไม่เหมือนใคร

ซุ่นเทียนเป็นคนที่รอบคอบอย่างนี้มาโดยตลอด  ราชสีห์มักจะใช้กำลังเต็มที่ต่อให้ล่ากระต่ายตัวหนึ่งก็ตาม

ที่สำคัญเขาไม่ต้องการประสบความพ่ายแพ้ในเงื้อมมือคนต่ำค่าอย่างเจ้าอ้วนไห่

เขามองดูร่างของเจ้าอ้วนไห่ที่ขยายออกอย่างรวดเร็วกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวสูง 20 เมตร เขาเห็นเขี้ยวยาวและกรงเล็บงองุ้มแหลมคมที่น่าเกลียดงอกออกมาจากปาก มือและเท้า

ทันใดนั้นเจ้าอ้วนไห่ลืมตาขึ้น  ดวงตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและแดงฉานผิดธรรมชาติ

โฮกกกกกก!

สัตว์ประหลาดน่าเกลียดกู่ร้องโดยไม่หยุดเป็นเวลานาน

เมื่อซุ่นเทียนตระหนักว่าพลังของเจ้าอ้วนไห่เพิ่มขึ้นกว่าเดิมอีกร้อยเท่าหลังจากแปลงร่างเป็นอสุรกายน่าเกลียด เขาเริ่มนึกเสียใจที่ต้องต่อสู้กับเจ้าอ้วนไห่ตามลำพัง

หางตาของเขาเริ่มกระตุก