ตอนที่แล้วตอนที่ 730 ข้าคือมารพิฆาต
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 732 กวงหมิงกรีฑาทัพลงใต้

ตอนที่ 731 ผิงเสี่ยวซานฝึกพิเศษ


ถังเทียนมองดูหลูเทียนเหวินหายลับตาไป  เขาอ่อนแรงเกินกว่าจะไล่ตาม  แม้ว่าหลูเทียนเหวินจะตัวไหม้เกรียม  แต่ถังเทียนรู้ชัดว่าความเหนื่อยอ่อนของเขาจะไม่ดีต่อตัวเขาเอง  หลูเทียนเหวินแสดงพลังจากผิวกฎธรรมชาติได้แข็งแกร่งมาก  และเพราะเหตุนั้นเขาไม่ได้ใช้พลังมากเกินไป  ถังเทียนไม่มีพลังกฎธรรมชาติใดๆ  และเขาใช้แต่พลังต้นกำเนิดในร่างกายของเขาล้วนๆ

กฎธรรมชาติผิวเผินเหมือนกับฐานพลังส่วนบุคคลที่สามารถหล่อเลี้ยงและเติมเต็มได้นั่นคือเหตุผลให้นักสู้แดนบาปผู้ฝึกฝนในเรื่องกฎธรรมชาติยังมีพลังที่ห่างไกลจากนักสู้ผู้จุดไฟต้นกำเนิดขั้นแรกเริ่มได้

แน่นอนว่านักสู้ผู้จุดไฟต้นกำเนิดได้ยังคงได้เปรียบในตัวเอง ไม่ต้องคำนึงว่าพลังกฎธรรมชาติผิวเผินที่แสดงออกมาจะรุนแรงเพียงไหนท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ใช่พลังความแข็งแกร่งของนักสู้เอง  เทียบกับการใช้พลังของเขาเอง  การใช้พลังนั้นไม่ได้เป็นไปตามธรรมชาติ พลังต้นกำเนิดถูกสร้างขึ้นมาโดยการแปลงพลังของร่างกาย  และการควบคุมนั้นก็ทำได้ดังใจ

ถังเทียนกลับมาที่ปราสาทและได้รับการต้อนรับดุจวีรบุรุษทันที

หลูเทียนเหวินคือใคร?  เขาคือคนน่ากลัวที่ติดทำเนียบสุดยอดนักสู้อันดับที่39 ของแดนบาป คนน่ากลัวขนาดนั้นกลับต้องเจ็บตัวภายใต้เงื้อมมือของถังเทียน  ถ้าข่าวนี้กระจายไปทั่วเมืองจื่อจวนมีแนวโน้มว่าจะทำให้ทุกคนตกตะลึงเป็นแน่

สายตาที่เถี่ยเซียมองดูถังเทียนแสดงถึงความยำเกรงอย่างไม่ต้องสงสัย

คนที่สามารถสู้ได้เสมอกับหลูเทียนเหวินต้องเป็นผู้ยิ่งใหญ่แน่นอน!

‘สำหรับคนที่แข็งแกร่งขนาดนั้น  อนาคตของข้าคงยากจะตกต่ำ  ต่อให้อยากทำก็ตาม’

เมื่อถังเทียนลงมายืนกับพื้น  เขาแข้งขาอ่อนและล้มลงทันที  อาโมรี่ตกใจ และประคองเขาขึ้นทันที  “ถังห้าว, เป็นอะไรหรือเปล่า?”

“ข้าสบายดี แค่อ่อนเพลียเท่านั้น”  ถังเทียนฝืนหัวเราะ  เขาไม่มีแรงแม้แต่จะกระดิกนิ้ว  การฟื้นฟูของบาดแผลบนร่างกายของเขาถูกสร้างมาจากกฎเป็นและตาย  แต่ไม่เหมือนกับที่หลูเทียนเหวินคาด  นี่ไม่ได้ทำผ่านการฝึกฝน   แต่มาจากการดูดซับแก่นต้นกำเนิดชีวิตแบบแผนกฎธรรมชาติของชีวิตทำให้แผลของเขาสมานตัว และต้องดึงดูดพลังต้นกำเนิด 30% ที่เหลือในร่างกาย

“หมิงจูช่วยเตรียมกรวดเหล็กทองให้ข้าสักจำนวนหนึ่ง” ถังเทียนหน้ามืด ไม่เคยคิดเลยว่าต้องใช้พลังต้นกำเนิดของเขาไปมากมายเขาเพียงแต่หันไปทางผิงเสี่ยวซาน “เสี่ยวซาน!  ข้ามีเรื่องรบกวนเจ้า”

ผิงเสี่ยวซานงุนงง  “จะ..จะให้ข้าทำอะไร?”

ก็เหมือนกับเถี่ยเซีย การต่อสู้ของถังเทียนและหลูเทียนเหวินสั่นสะท้านผิงเสี่ยวซานอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน  เขาคิดว่าท่านหน้ากากผีทรงพลัง  แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าบุรุษหน้ากากผีจะสามารถต่อสู้กับนักสู้ที่เล่าลือว่าอยู่ในระดับสูง  ซึ่งเป็นระดับที่เขาไม่สามารถเข้าใจได้

เมื่อเขาได้ยินถังเทียนพูดกับเขา  เขาตะลึงไปหมด

เมื่อได้ยินคำว่ากรวดเหล็กทอง  หมิงจูรีบออกไปทันทีและไม่นานต่อมานางนำกรวดเหล็กทองกลับมาเต็มกระสอบ

ในท่ามกลางสายตาที่ตะลึงของถังเทียน  หมิงจูโยนกระสอบลงกับพื้นและถามอย่างกังวล  “แค่นี้พอไหม? เราไม่เคยขายกรวดเหล็กทองออกไป นั่นคือผลิตภัณฑ์ในไม่กี่ปีมานี้  ทุกอย่างอยู่ที่นี่  ถ้ายังไม่พอ ข้าจะไปหาคนที่เคยซื้อในอดีตและดูว่าจะขอซื้อคืนได้หรือไม่”

“พอแล้ว พอแล้ว”  ถังเทียนพยักหน้าทันที ตอนนี้เขาเข้าใจเหตุผลที่บรรพบุรุษตระกูลเซวียสามารถเชี่ยวชาญดาบมารพิฆาต  เมื่อคิดถึงเรื่องที่หมิงจูพูด  ช่วงไม่กี่ปีมานี้กรวดเหล็กทองไม่เคยขายออกไป  แต่เอามาให้เขาใช้ดูดซับ

เมื่อเห็นกระสอบเต็มไปด้วยกรวดเหล็กทอง ถังเทียนแน่ใจว่าเขาต้องใช้แก่นพลังต้นกำเนิดสำหรับการฝึก

‘ร่างกายจะเปลี่ยนไปโดยการดูดซับแก่นพลังต้นกำเนิดมากได้อย่างไร?’ ถังเทียนเคยมั่นใจมากว่าร่างกายของเขาเฉียบขาดมั่นคงกว่าคนอื่น แต่เมื่อเห็นกระสอบที่เต็มไปด้วยกรวดเหล็กทองแล้ว  เขาชักหวั่นเกรง

‘เขาจะดูดซับพลังเท่าใดดี...’

‘รอเดี๋ยว  เจ้าต้องทะเยอทะยานเข้าไว้  เจ้าจะทำตัวมักน้อยได้ยังไงเมื่อเทียบกับปริมาณตั้งกระสอบ?  เราต้องเทียบกับสัดส่วนที่เหมาะสม!’

ถังเทียนยังคงนิ่งสงบ  เขาจินตนาการเงียบๆถึงลักษณะของบรรพบุรุษที่แก่ขึ้น เขาให้อาโมรี่ประคองเขาเข้าไปในปราสาท  ผิงเสี่ยวซานตามเข้ามาเงียบๆ  เขาไม่รู้ว่าเขาต้องทำอะไร  ตรงกันข้ามเถี่ยเซียที่ยืนอยู่ด้านข้างรู้สึกอิจฉาเมื่อคิดถึงว่าเจ้านายสามารถรบกวนเขาแม้สักเล็กน้อยก็ยังดีเขาต้องการให้รู้สึกว่าเป็นคนสำคัญ

หลังจากวางถังเทียนลงแล้ว อาโมรี่และพวกที่เหลือก็ถูกไล่ออกไปเหลือแต่เพียงผิงเสี่ยวซานอยู่คนเดียว

เมื่อเห็นผิงเสี่ยวซานมองดูอยู่หน้าเขา  ถังเทียนกระแอมเบาๆ  “เสี่ยวซาน!  ให้ข้าดูสายใยกฎธรรมชาติของเจ้า”

ผิงเสี่ยวซานเงยหน้าดวงตาทอประกายยินดี  “นายท่าน,ท่านต้องการจะสอนวิชาพรางให้ข้างั้นหรือ?”

เหตุผลที่เขาเลือกติดตามถังเทียนเป็นเพราะเขาตั้งความหวังไว้ว่าจะประสบความสำเร็จกับวิชาพรางตัวของตระกูลผิง จากวิชาพรางตัวของตระกูลผิงให้เป็นมรดกที่สามารถโจมตีได้ป้องกันตัวได้ การต่อสู้ระหว่างถังเทียนและเบนสันทำให้เขามีความหวังนั้น  และการต่อสู้ที่ถนนสายนั้นแสดงให้เขาเห็นสายใยกฎธรรมชาติอวกาศซึ่งสามารถกลายเป็นเครื่องจักรฆ่าได้

“ถูกแล้ว!”  ถังเทียนพูดอย่างมีเหตุผล สีหน้าจริงจัง

ผิงเสี่ยวซานกระโดดผางด้วยความตกใจ  ‘นายท่านกำลังจะตายหรือ? เวลานี้,เขาต้องการถ่ายทอดบางอย่างให้ข้างั้นหรือ? ถ้าไม่อย่างนั้นทำไมนายท่านถึงเลือกสอนข้าตอนที่เขาอ่อนแอนักเล่า?’

‘ใช่แล้วคนที่เขาสู้ด้วยคือหอกสายฟ้าหลูเทียนเหวิน!’ นายท่านสู้กับเขาเป็นเวลานานมาก และเป็นไปได้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส เพื่อจะปกป้องทุกคน  เขาสามารถขู่ขวัญจนหลูเทียนเหวินจนเตลิดหนีไป  แต่ร่างกายของเขาอยู่ในสภาพอ่อนแอที่สุดแล้ว!’

ผิงเสี่ยวซานเริ่มคิดฟุ้งซ่านและเริ่มรู้สึกเศร้า  จากนั้นเขาอุทานขึ้น “นายท่านท่านต้องพักผ่อนให้ดีก่อน รอจนอาการบาดเจ็บของท่านหายแล้วค่อยสอนเสี่ยวซานก็ยังไม่สาย”

“เราต้องใช้เวลาทั้งหมดที่เรามี”

ผิงเสี่ยวซานยิ่งเศร้าหนักกว่าเดิมและรู้สึกว่าตนเองเดาถูก  ‘สวรรค์อิจฉาเขาจริงๆ นายท่านคือวีรบุรุษและเป็นชายชาตรีที่แข็งแกร่งชะตาของเขาช่างไม่ยุติธรรมเลย!  แม้แต่ในเวลานี้  นายท่านก็ยังไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้กับข้า’  ความรู้สึกตื่นเต้นและเศร้าทำให้น้ำตาของเขาเริ่มไหล

ถังเทียนสับสน  ทำไมผิงเสี่ยวซานถึงร้องไห้

ผิงเสี่ยวซานเช็ดน้ำตา  ‘ข้าต้องทุ่มเทสุดความสามารถไม่ให้นายท่านผิดหวัง’

เขารักษาความสงบจิตใจไว้ได้ดวงตามีแววมุ่งมั่นไม่หวั่นไหว เขากระตุ้นสายใยกฎธรรมชาติของเขาและสายใยกฎอวกาศเบาบางปรากฏที่ปลายนิ้วของเขา

ถังเทียนชี้ไปที่กระสอบกรวดเหล็กทองและบอก  “พยายามใช้สายใยกฎของเจ้าตัดกรวดเหล็กทองจำเอาไว้ ตัดพอเป็นรูเล็กที่ผิวกรวดด้านนอกเท่านั้นถ้าทุ่มเทแรงเกินไปและสัมผัสกับวังวนภายในกรวด มันจะอันตรายมาก!”

ถังเทียนพบว่าตราบเท่าที่สายใยกฎธรรมชาติไม่สัมผัสวังวนภายในกรวดเหล็กทอง  ก็จะไม่มีปัญหาขณะที่มีพื้นที่เล็กน้อยระหว่างวังวนและกรวดเหล็กทอง

‘เป็นไปตามคาด  การฝึกฝนของนายท่านไม่ธรรมดา  และภายในนี้ ต้องมีเคล็ดลับแน่นอน

ผิงเสี่ยวซานหยิบกรวดเหล็กทองออกมาจากกระสอบอย่างจริงจัง  เขาสูดหายใจลึกและคีบกรวดไว้ในมือขวาอย่างระมัดระวัง และสายใยกฎธรรมชาติอยู่ในมืออีกข้าง เขาตัดกรวดเหล็กทองอย่างระมัดระวัง

‘ แค่ทำลายเปลือก  แต่อย่าสัมผัสวังวน’  ผิงเสี่ยวซานเตือนใจตนเองอย่างต่อเนื่อง

ผิงเสี่ยวซานควบคุมสายกฎธรรมชาติของเขาได้โดดเด่นกว่าถังเทียนมาก  แต่เขาไม่เคยใช้ใยกฎธรรมชาติทำงานพิถีพิถันอย่างนั้นมาก่อน  กรวดเหล็กทองมีขนาดที่เล็กวังวนภายในก็ยังเล็กกว่า และจะตัดเกิดให้มีรอยแยกเล็กที่เปลือกโดยไม่สัมผัสวังวนเป็นเรื่องยากมาก

หลังจากใช้เวลาเกือบสิบนาที  เขาก็ทำได้สำเร็จ

เมื่อเขาปล่อยปล่อยสายใยกฎธรรมชาติ  เขารู้สึกเหนื่อยล้าอย่างบอกไม่ถูก

“นายท่าน ข้าทำได้แล้ว

ถังเทียนหยิบกรวดเหล็กทองขึ้นมาดูและพยักหน้าด้วยความพอใจ เขาโยนกรวดเหล็กทองใส่ปากและดูดแก่นต้นกำเนิดชีวิตออก ร่างกายปัจจุบันของเขาเหมือนกับแม่น้ำที่แห้งขอด  และสายใยแก่นต้นกำเนิดชีวิตซึมซาบเข้าไปในกล้ามเนื้อของร่างกายเขาอย่างรวดเร็ว

ถังเทียนต้องการมากกว่านี้เขาปากยื่นและคายกรวดเหล็กทองออกและมองดูอย่างระมัดระวัง  เขาสังเกตว่าเปลือกนั้นยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์และรอยแยกบางเบาพอมองเห็นได้ ถังเทียนมีความคิดหนึ่งทันที  ‘บางทีเปลือกกรวดนี้ยังใช้ทำอะไรอย่างอื่นได้’

เมื่อเห็นผิงเสี่ยวซานเหงื่อท่วมตัว  ถังเทียนยิ้ม “ยากไหม?”

ผิงเสี่ยวซานหอบหายใจและตอบตามตรง  “ถูกแล้ว นายท่าน”

“ก็ถูกแล้วมันต้องยากอยู่แล้วกับการปรับเปลี่ยนการใช้ประโยชน์ของสายใยกฎธรรมชาติ”  ถังเทียนตีหน้าตายและวางมาดพูดด้วยน้ำเสียงของคนที่มีประสบการณ์ “ในอดีต เมื่อข้าฝึกฝนวิชากรงเล็บ เพียงเพื่อให้เชี่ยวชาญข้าต้องฝนแท่งโลหะเกินกว่าสามหมื่นก้อน  เหงื่อไม่เคยโกหก”

‘ข้าไม่เคยคาดเลยว่านายท่านฝึกฝนมาหนักหน่วงจริงๆแต่ก็ควรเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว เขาถึงได้มีพลังที่แปลกประหลาดในวันนี้’

ผิงเสี่ยวซานรู้สึกมีกำลังใจอย่างมากเขานั่งหลังตรงทันทีและกล่าว “นายท่านพูดถูก!  เสี่ยวซานจะจดจำคำสอนนี้ไว้ในใจ!”

พูดเพียงแค่นั้นเขาหยิบกรวดเหล็กทองอีกเม็ดหนึ่งและตั้งใจตัดมัน

ถังเทียนมีสีหน้าเต็มไปด้วยความพอใจ

‘ในที่สุดข้าก็ได้พบกับแรงงานที่เหมาะสมจนได้!’

หลังจากกลืนแก่นต้นกำเนิดชีวิตแล้วถังเทียนรู้สึกว่าร่างกายที่อ่อนแรงไร้พลังของเขารับการบำรุงเป็นอย่างดี  แต่กระบวนการช้ามาก  แต่เนื่องจากพลังต้นกำเนิดของเขาหมดไปไม่เหลือ  แก่นพลังต้นกำเนิดจึงยังไม่กลายเป็นพลังต้นกำเนิดของเขา

แม้ว่าจำเป็นต้องใช้พลังต้นกำเนิด แต่การฟื้นฟูสภาพร่างกายของกฎเป็นก็ยังมีประโยชน์และส่งผลอย่างมาก

ถังเทียนนอนลงพักผ่อนโดยไม่รู้ตัว มีเปลือกกรวดเหล็กทองมากกว่าสิบกองอยู่ข้างหน้าเขา

ผิงเสี่ยวซานยังคงจดจ่อโดยไม่สนใจความเหนื่อยล้า  เขายังคงตัดกรวดเหล็กทองต่อและความเร็วในการตัดของเขาค่อยๆ เพิ่มขึ้น

ในวันที่สองถังเทียนลืมตา ผ่านไปหนึ่งคืนเขากลืนแก่นพลังต้นกำเนิดจากกรวดเหล็กทองเกินกว่าร้อย  พลังนั้นค่อยๆ หล่อเลี้ยงบำรุงร่างของเขา  พลังในตัวของเขากลับฟื้นคืนมา

พลังต้นกำเนิดในตัวถังเทียนฟื้นกลับมาอย่างรวดเร็ว

ถังเทียนตบไหล่ของผิงเสี่ยวซานที่ปราสาทมึนชา  “เสี่ยวซาน!  การฝึกพิเศษจบลงเท่านี้  ไปพักเถอะ”

ผิงเสี่ยวซานอุทาน‘โอว’ ขณะที่ตอบ เขาทำงานเกินกว่าสิบชั่วโมง  ใจของเขาทำงานอย่างสับสน  เขาลุกขึ้นและเดินกลับไปที่ห้อง

เมื่อเห็นเสี่ยวซานเดินโซเซกลับไปที่ห้อง  ถังเทียนรู้สึกชื่นชม  ‘ไว้เราค่อยทำอีก!’

เขาตัดสินใจแล้ว  เมื่อร่างกายของทุกคนได้รับการปรับแต่งเพียงพอจะดูดซับแก่นพลังต้นกำเนิดได้  จากนั้นเขาจะมีการฝึกฝนพิเศษขนานใหญ่

เขายืดตัวตรงรู้ว่าเขายังไม่ฟื้นฟูเต็มที่ แต่พลังต้นกำเนิดของเขาเพิ่มถึงระดับที่สำคัญแล้ว   ขั้นตอนที่ยากที่สุดจบลงแล้ว และการฟื้นฟูหลังจากนั้นจะเป็นเรื่องง่ายมาก เมื่อคิดถึงแรงโต้ตอบสุดท้ายของหลูเทียนเหวิน  ถังเทียนรู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งยังไม่สามารถฟื้นฟูได้ง่ายๆ

‘แต่ ข้าควรจะสอนดาบมารพิฆาตให้กับอาโมรี่และพวกที่เหลือเสียก่อน’

ถังเทียนคาดว่าด้วยพลังกายของอาโมรี่  เขาสามารถเรียนได้สองท่า  ขณะที่คนอื่นอาจได้สักท่าหนึ่ง

แต่เมื่อคิดถึงฉากภาพที่พวกเขาคำรามลั่นและฟันออกด้วยท่าดาบมารเปลี่ยนแปลง  ถังเทียนอดสั่นไม่ได้  ‘แม้แต่บรรพบุรุษตระกูลเซวียก็คงไม่คิดว่าจะมีคนสามารถสร้างกลุ่มที่มีร่างกายแข็งแรง’

‘น่ากลัวเกินไป!’

‘ข้าต้องจัดหาดาบใหญ่ให้พวกเขา!’

และถังเทียนเชื่อแน่นอนว่าด้วยปัญญาของเนี่ยชิว  แม้ว่าทุกคนสามารถเรียนรู้ท่าแรกได้  พวกเขาก็คงสามารถแสดงศักยภาพในการฟันได้

‘โอวดีเลย  ถ้าพวกเขายังไม่สามารถทำให้มีคุณภาพดีได้  เราจะใช้วิธีรุมกินโต๊ะ’ ถังเทียนคิดอย่างมีความสุข

ทันใดนั้นเขาเต็มไปด้วยความคาดหวังว่าจะเผชิญกับการโจมตีครั้งที่สองของหลูเทียนเหวิน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด