ตอนที่ 727 แกะอ้วนที่น่าสงสารที่สุดในโลก  

“คิดจะจากไปหรือ?  ไม่มีทาง!”  หัวหน้าองครักษ์ติ้งป๋อแค่นเสียง  ติ้งป๋อไม่อาจปล่อยเหยียนเจ้าไปได้ เนื่องจากเขารู้ความลับหลายอย่างมากเกินไป

เขาชูมือซ้ายและเรียกคัมภีร์เงินสร้างสนามพลังเฉพาะแบบที่เป็นของเขา

กลุ่มหมอกควันทะลักออกมาจากร่างของเขาและแผ่ขยายคลุมสนามพลังเป็นรูปครึ่งวงกลมในระยะร้อยเมตรทันที  นั่นคือสนามพลังของติ้งป๋อชื่อว่าสนามพลังภูตผี  ในพื้นที่ระยะร้อยเมตรเต็มไปด้วยหมอกควัน  ศัตรูทุกคนจะได้รับผลตราบเท่าที่พวกเขาฝีมือด้อยกว่าติ้งป๋อ  สนามพลังจะบังคับพวกเขาให้อยู่ในรูปร่างวิญญาณภูตผี

สำหรับศัตรูที่ติดอยู่ในร่างวิญญาณ พลังโจมตีและพลังป้องกันจะอ่อนแอ

แต่แน่นอน นั่นไม่ใช่จุดประสงค์หลัก

สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าคือศัตรูเพียงแต่อยู่ในรูปร่างวิญญาณภูตผี เป็นเงื่อนไขให้แหวนจอมโกงใช้งานได้และเปลี่ยนศัตรูให้เป็นแกะอ้วน

“เปลี่ยนเป็นแกะอ้วนต้องมีเลือดเป็นพื้นฐาน”  ติ้งป๋อกัดลิ้นของเขาและผสมเลือดของเขาเข้ากับน้ำลาย จากนั้นถ่มออกมาเหมือนไม่ได้ตั้งใจ

น้ำลายปนเลือดมีพิษอัมพาตถูกพ่นออกมาเหมือนกับลูกธนู

แม้จะเป็นการถ่มน้ำลายของเขา  แต่ก็แฝงด้วยพลังไร้ขีดจำกัด

สายเกินไปที่เหยียนเจ้าที่มีรูปร่างคล้ายหนูจะหนีออกไปจากสนามพลังภูตผี  เขาถูกธนูน้ำลายยิงเข้าที่หลัง แต่ทันใดนั้นร่างของเขากระพริบเหมือนแสง  เหยียนเจ้าที่เป็นอัมพาตกรีดร้อง  ควันมากมายคลุมล้อมตัวเขาและเมื่อกระจายออกไป เหยียนเจ้าตัวเตี้ยเปลี่ยนไปเป็นแกะอ้วนที่ขลาดเขลา

ถ้าไม่ได้เย่ว์หยางช่วยทันเวลา เหยียนเจ้าคงร่วงตกหน้าผาร่างกระแทกพื้นแหลกเป็นชิ้นไปแล้ว

เย่ว์หยางโบกมือเบาๆ และเหยียนเจ้าร่วงลงกับพื้นขณะที่มีลมเบาๆ พัดร่างของเขา  กีบเท้าทั้งสี่สัมผัสพื้นโดยไม่ได้รับความเสียหายแต่อย่างใด

เหยียนเจ้าแม้จะอยู่ในร่างแกะ แต่มองดูเย่ว์หยางอย่างพินิจและคำนับขอบคุณเขาเล็กน้อย จากนั้นรีบวิ่งออกไปจากสนามพลังภูตผี แน่นอนว่าติ้งป๋อจะไม่ยอมปล่อยเขาไป และเมื่อเขากดมือลง แสงจากคัมภีร์เงินฉายออกมาก จากนั้นปีศาจเพลิงเขาทองปรากฏตัวราวกับประกายไฟ  ระดับของมันยังด้อยกว่าอสูรฝันร้ายไฟนรก  แม้ว่ามันจะเป็นเพียงอสูรปราณฟ้าระดับหนึ่ง แต่มีปัญญาฉลาดกว่าอสูรศึกทั่วไป  ดวงตาของมันเจ้าเล่ห์ดูชั่วร้าย  ปีศาจเพลิงเขาทองกระทืบพื้นอย่างแรง  แต่ขณะที่ยังไม่มีอะไรตอบสนองในสนามพลังภูตผี  ทะเลเพลิงปรากฏอยู่ที่ด้านนอกสนามพลัง

ถ้าเหยียนเจ้ายังคงวิ่งต่อไป  เขาจะกลายเป็นแกะย่าง

“อยากเล่นกับไฟใช่ไหม?”  เย่ว์หยางไม่ได้เรียกคัมภีร์อัญเชิญแต่อย่างใด ไม่ได้สร้างสนามพลัง เขาแค่เรียกภูตเพลิงฟ้าออกมา

“หูววว..”

ทันทีที่ภูตเพลิงฟ้าออกมานางเป่าทะเลเพลิงด้านนอกสนามพลังภูตผีออกไป

เพลิงลุกโชติช่วงเจิดจ้ามากขึ้นจนเกินกว่าปีศาจเพลิงเขาทองจะควบคุมได้และตกอยู่ในความควบคุมของภูตเพลิงฟ้าทันที  นางปาดมือไปทางเชิงภูเขา เปลวเพลิงเปิดเส้นทางไว้ให้  จากนั้นเหยียนเจ้าหลบหนีออกไปอย่างง่ายดายโดยไม่ถูกไฟเผา

เทียบกับปีศาจเพลิงเขาทองแล้ว ภูตเพลิงฟ้าผู้ถือกำเนิดในเพลิงอมฤตซึ่งประกอบไปด้วยพายุ เปลวเพลิง สายฟ้า จิตสำนึกและวิญญาณย่อมเหนือกว่ายอดเยี่ยมกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย

ปีศาจเพลิงเขาทองคำรามใส่ภูตเพลิงฟ้า  แต่ไม่กล้าโจมตีอย่างวู่วาม

เพราะมันรู้ว่านางเป็นศัตรูแข็งแกร่ง!

“มังกรบินแม็กมา!”  ติ้งป๋อเหยียดมือออกและเรียกมังกรบินแม็กม่าระดับเตรียมปราณฟ้าออกมา  เขาแค่นเสียงใส่เย่ว์หยาง  “ต้องการแข่งกับข้าด้วยจำนวนอสูรศึกหรือ?  มาเลย มาเลย ข้าจะแสดงให้เจ้ารู้ว่านักสู้ปราณฟ้าคืออะไร? ไอ้องค์ชายเฮงซวย!  ข้าเจ้าคิดว่าข้าไม่ต่างไปจากนักสู้ปราณฟ้าอื่น  อย่างนั้นเจ้าก็เข้าใจผิดถนัด!  เจ้าคิดว่านักสู้ปราณฟ้าทุกคนมีคัมภีร์อย่างที่ข้ามีหรือ?  เป็นไปไม่ได้!  มีแต่ยอดฝีมือที่แท้จริงอย่างข้าเท่านั้นที่มีคัมภีร์อัญเชิญ!”

“ข้าเห็นด้วยกับเจ้า  แต่ข้าต้องบอกเจ้าไว้ก่อน  แม้จะมีคัมภีร์อัญเชิญ แต่ไม่จำเป็นว่าเจ้าจะต้องเป็นยอดฝีมือที่แท้จริง!”  เย่ว์หยางเห็นมังกรแม็กม่าบินขึ้นไปในท้องฟ้าจากนั้นโฉบลงผาตรงไปในทิศทางที่เหยียนเจ้าหนีไป  เขาเรียกตั๊กแตนมัจจุราชออกมาและสั่งให้นางไล่สังหารมังกรบินแม็กม่า

“ขุนศึกเซนทอร์”

โดยไม่มีความกลัวต่อตั๊กแตนมัจจุราช ติ้งป๋อเรียกขุนศึกเซนทอร์ออกมาพร้อมมีธนูอยู่ในมือและมีหอกสั้นสะพายอยู่บนหลัง มันได้รับคำสั่งให้โจมตีตั๊กแตนมัจจุราชทันที

ขณะนั้นเองมังกรบินแม็กมาหยุดและหันมาร่วมมือกับขุนศึกเซนทอร์และโจมตีขนาบใส่ตั๊กแตนมัจจุราช

เมื่อรู้ว่าสถานการณ์ได้เปรียบ ติ้งป๋อแค่นเสียงและเย้นหยันเย่ว์หยาง  “เจ้าต้องการจะแข่งอสูรศึกกับข้าใช่ไหม?  จงเจียมตัวเองให้ดี!”

ติ้งป๋อดำเนินการเรียกปีศาจยักษ์สองหัวที่น่ากลัวออกมาอีก

ปีศาจยักษ์สองหัวสูงประมาณ 30 เมตร

มันคำรามขณะยกก้อนหินใกล้ขอบหลุมศพยักษ์และทุ่มใส่เย่ว์หยางอย่างดุร้าย

เย่ว์หยางกระโดดเบาๆ ก็หลบก้อนหินได้  อย่างไรก็ตามติ้งป๋อเรียกเม่นขนพิษระดับเตรียมปราณฟ้าออกมาและสลัดขนที่เหมือนธนูนับหมื่นยิงใส่เย่ว์หยางที่อยู่ในท้องฟ้าราวกับห่าฝน  ติ้งป๋อรู้ว่าเขาไม่สามารถฆ่าฝ่ายตรงข้ามด้วยวิธีการเหล่านี้  แต่เขาไม่ตั้งใจฆ่าให้เย่ว์หยางตายเร็วเกินไป  เขามั่นใจในฝีมือสังหารศัตรู  แต่เขาต้องการระบายความเกลียดชังด้วยการทรมานศัตรูที่น่ารังเกียจอย่างหนักเสียก่อน  ปีศาจยักษ์สองหัวบังคับให้เย่ว์หยางโดดไปบนก้อนหินลูกพอๆ กับเนินเขาและทุ่มไปในหุบเขาทิศทางที่เหยียนเจ้าร่างแกะวิ่งหนีไป

เหยียนเจ้าหลบก้อนหินใหญ่ได้อย่างยากลำบาก

อย่างไรก็ตาม อสูรศึกตัวหนึ่งที่ลอบออกมาจากสนามพลังภูตผีดักรอซุ่มโจมตีในเส้นทางหลบหนีของเหยียนเจ้า

มันพ่นควันเหลืองหนาออกมาจากสะโพกใส่เหยียนเจ้า... เมื่อถูกควันหนาสีเหลืองปกคลุม  เหยียนเจ้าหมดสติทันทีทั้งที่ร่างของเขายังอยู่ในรูปแกะ

อสูรศึกที่ดูคล้ายกับพังพอนเข้ามาคาบเหยียนเจ้าแล้วเผ่นกลับไปหาเจ้านายของมัน  เมื่อเห็นเหยียนเจ้า ติ้งป๋อเย้ยหยัน  “คนอ่อนแอที่น่าสมเพช เจ้านึกว่าจะหนีข้าพ้นหรือ?  เจ้าถูกลิขิตให้มีชะตากรรมที่น่าสมเพชนี้เพราะความหยิ่งในความอ่อนแอของเจ้า  สำหรับนักสู้เตรียมปราณฟ้า ข้อผิดพลาดใหญ่ของเจ้าก็คือสู้กับนักสู้ปราณฟ้าผู้มีคัมภีร์อัญเชิญที่แท้จริง”

หลังจากหัวเราะเยาะเหยียนเจ้าแล้ว  ติ้งป๋อตะโกนใส่เย่ว์หยางที่เอาแต่หลบห่าธนู “ดูสารรูปเจ้าเดี๋ยวนี้สิ กล้าดียังไงทำคุยโต? ขนาดข้ายังไม่ใช้พลังเต็มร้อย   ข้าก็ยังควบคุมเจ้าเอาไว้ได้ เจ้าคุยโตเอาไว้ไม่ใช่หรือว่าจะปกป้องบุรุษผู้นี้?  เจ้าบอกไว้ไม่ใช่หรือว่าไม่อนุญาตให้ข้าทำอันตรายแม้แต่ปลายเส้นผมของเจ้านี่?  ตอนนี้ตราบเท่าที่ข้าพอใจข้าจะขยี้เจ้าผู้นี้เป็นชิ้นๆ ได้ตลอดเวลา  เจ้าจะทำอะไรได้?   ชะตากรรมของเหยียนเจ้าก็เหมือนกับของเจ้านั่นแหละ เพราะเจ้ามันอ่อนแอน่าสมเพช!  อ่อนแอสมกับชื่อที่ไร้ความสามารถของเจ้า ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

“เขาหัวเราะครั้งสุดท้ายแล้ว  จะดีที่สุดให้รีบหัวเราะไปเถอะ”  เย่ว์หยางโบกมือ และติ้งป๋อพบว่าสนามพลังภูตผีเปลี่ยนไปเล็กน้อย

มีเงาร่างหนึ่งปรากฏอยู่ข้างหน้าเขา

เป็นโคป่าสตรีที่มีเขาคล้ายแกะ

ทักษะพิเศษของเงาปีศาจคือ ยึดครองร่าง, เปลี่ยนโครงสร้างร่าง, เงายักษ์และอื่นๆ นอกจากนี้ยังมีทักษะเงาอำพราง

เงาอำพราง – เงาปีศาจสามารถปรับตัวเข้ากับความมืดได้อย่างอิสระซึ่งไม่สามารถมองเห็นได้ ในสภาพแวดล้อมที่พิเศษ เงาปีศาจสามารถสร้างหมอกมืดและผสานอยู่ในความมืดโดยร่างหลักจะคอยส่งพลังจิตปริมาณมากสนับสนุน

เมื่อติ้งป๋อเยาะเย้ยเหยียนเจ้าและแสยะยิ้ม อาหมันก็มาปรากฏอยู่ข้างหน้าเขาแล้ว

เมื่อเผชิญหน้ากับโคเงาสาว ติ้งป๋อรู้สึกได้ถึงอันตราย

เมื่อเขาเริ่มโจมตี อสูรศึกที่คล้ายพังพอนอาศัยความเร็ววิ่งเข้าหาอาหมันและโจมตีนางพร้อมกัน

“ไปลงนรกซะ!”  อาหมันเงื้อมือซ้ายและคว้าคอพังพอนเหมือนกับอินทรีตะปบไก่  จากนั้นนางฟาดมันกับพื้น  ทั่วทั้งหน้าผาภูเขาสั่นสะเทือนรุนแรง  รอยแยกที่น่ากลัวยืดขยายจากจุดที่อาหมันฟาดพังพอนใส่ ก้อนกรวดกลิ้งลงมาจากผนังหิน พลังยังแข็งแกร่งมากกว่าที่ปีศาจยักษ์สองหัวขว้างก้อนหินโจมตีถึงสิบเท่า

อาหมันเหวี่ยงพังพอนมีกะโหลกแหลกไปที่ภูเขาไกลๆ

บึ้ม!

ภูเขาหินแตกถล่มลงมาฝังร่างพังพอนไว้ในหุบเขาข้างล่าง

หลังจากจัดการพังพอนแล้ว เม่นก็ถูกอาหมันเตะร่วงไปในหุบเขาราวกับดาวตก ไม่มีโอกาสได้ยิงขนพิษบนหลังของมัน  ขณะที่ปีศาจยักษ์สองหัวแค่ยกก้อนหินได้เท่านั้น อาหมันโจมตีมันอย่างหนักที่อกทำให้คอตกทันที่ ตาของมันเหลือกแขนขาสั่นเทาและร่างของมันคุกเข่ากระแทกพื้นอย่างแรง เป็นผลให้ปีศาจยักษ์สองหัวกระแทกกับพื้นตายและถูกหินขนาดเท่าเนินเขาฝังทับไว้

“พ่นไฟ!”  ติ้งป๋อไม่แสดงท่าทีที่กลัวและเขาตบอสูรฝันร้ายไฟนรกเบาๆ   แม้ว่าเขาจะดูแย่มากก็ตาม

อสูรฝันร้ายไฟนรกปราณฟ้าระดับ 3 พ่นไฟนรกทันที

อาหมันถูกไฟลุกท่วม

แม้แต่ผลึกมังกรไฟที่รู้กันว่าเป็นผลึกที่ทนทานต่อความร้อนสูงได้ดีที่สุดก็ยังหลอมละลายเป็นน้ำเมื่อถูกไฟนรก

ติ้งป๋อแค่นเสียงเยาะเย้ยอาหมันที่ไม่ยอมหลบไฟนรก ในใจของเขาคิดว่า “ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งมากเพียงไหน  เจ้าก็ไม่สามารถทนไฟนรกที่เกิดจากข้ากับอสูรฝันร้ายไฟนรกร่วมพลังกัน!”

“เจ้าพวกที่น่ารังเกียจ!”  ขณะที่อาหมันใช้มือแหวกเปลวเพลิงราวกับจักรพรรดิไฟ  นางเดินออกมาทำให้ติ้งป๋อตกตะลึง  ยกเว้นเพลิงอมฤตซึ่งนางมักใช้ปรับสภาพร่างกายเสมอ ไม่มีไฟใดทำร้ายนางได้ง่ายๆ  อาหมันไม่สนใจเพลิงนรกและวิ่งเข้าหาติ้งป๋อในท่ามกลางพายุเพลิง และต่อยศีรษะของอสูรฝันร้ายไฟนรกอย่างรุนแรง

บึ้ม!

อสูรฝันร้ายไฟนรกปราณฟ้าระดับ 3 เอียงหัวของมันและถลึงตาโตมองด้วยความโกรธ

อย่างไรก็ตาม อาหมันไม่สนใจว่าอสูรฝันร้ายไฟนรกคิดอะไรอยู่

นางฆ่าอสูรศึกปราณฟ้าระดับ 3 มามากแล้ว  อสูรฝันร้ายไฟนรกก็แค่ขนมชิ้นหนึ่ง

อสูรฝันร้ายไฟนรกโยกหัวของมันถอยหลังอย่างรวดเร็ว และระเบิดพลังจิตที่เป็นเอกลักษณ์ของอสูรฝันร้าย  ขณะจ้องมองอาหมันด้วยดวงตาอำมหิต เตรียมจะใช้พลังโจมตีนางโคเงา!

เนื่องจากพลังดวงตาที่แฝงด้วยจิตสังหาร อาหมันถึงกับผงะ

ใจของติ้งป๋อลิงโลดดีใจ คิดว่าอาหมันจะต้องล้มลงจากนั้นตายอย่างน่าอนาถอยู่ในจิตวิญญาณฝันร้าย

แต่ความจริงที่โหดร้ายก็คือ อาหมันไม่ได้รับบาดเจ็บ!  อาหมันฝึกฝีมือกับอาหงบ่อยๆ เพื่อให้คุ้นกับการโจมตีวิญญาณ  และจิตวิญญาณของนางเชื่อมโยงกับเจ้านายคือเย่ว์หยาง ดังนั้นโลกวิญญาณของอาหมันจะไม่ถูกทำลาย เว้นแต่ปณิธานสูงสุดของเย่ว์หยางถูกทำลาย  แม้ว่าขุนพลรับใช้จักรพรรดิอู๋ซวงเมื่อหมื่นปีที่แล้วเรียกปีศาจหน้าเห็ดและใช้พลังวิเศษที่ส่งผลต่อนาง แต่ก็ไม่ได้สร้างความเสียหายโดยตรงกับนาง  พลังจิตโจมตีจากอสูรฝันร้ายไฟนรกจะสะกิดอาหมันได้ยังไง

ความรู้สึกแปลกเกิดขึ้นในใจนาง

ในทันใดนั้นดวงตาคู่งามกลายเป็นสีแดงราวกับนัยน์ตาแห่งความตาย

ทันใดนั้นดวงตาสีแดงกระพริบ!

เมื่ออาหมันกลับมาจ้องมองอสูรฝันร้ายไฟนรกปราณฟ้าระดับ 3 กลับคืนบ้าง  ไม่เพียงแต่อสูรฝันร้ายไฟนรกเท่านั้น  แม้แต่ติ้งป๋อที่อยู่บนหลังของมันยังกรีดร้องกลิ้งตกจากหลังม้ากุมศีรษะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

เนตรประหารที่ไม่ได้ใช้มาเป็นเวลานาน ในที่สุดก็ถูกใช้เมื่ออาหมันโกรธ

และนั่นหมายความเนตรประหารซ้ำสองก็พลอยถูกใช้ไปด้วย!

เนตรประหารซ้ำสองเป็นทักษะที่ถูกใช้งานเมื่อเนตรประหารถูกใช้งาน มันสามารถฆ่าศัตรูได้ในทันทีพร้อมกับศัตรูที่เกี่ยวข้อง..ก็คือติ้งป๋อผู้เป็นเจ้านายถึงกับร่วงจากหลังม้า แม้ว่าเขาจะไม่ได้ถูกเนตรประหารซ้ำสองฆ่าในทันที  แต่วิญญาณของเขาต้องทนทุกข์ทรมานสาหัส!  ไม่มีบาดแผลขีดข่วนบนร่างกาย  วิญญาณของเขาเสียหายหนักจนเยียวยาไม่ได้