ตอนที่ 20-22 จริงและปลอม

ลินลี่ย์บีบี เรย์โนลด์ เยลและญาติๆ ของพวกเขาร่วมเดินทางเป็นกลุ่มเกือบยี่สิบคน  กลุ่มของลินลี่ย์เริ่มเดินทางท่องเที่ยวไปทั่วแดนนรก

พวกเขาไปที่เหวทะเลสาบลึกพูนิซี่...

เดินทางไปภูเขากาเพลิงแห่งเทือกเขาตักกัก..

บางครั้งพวกเขาจะเดินทางเข้าไปเยี่ยมพบผู้บัญชาการนรกหรือเจ้าแคว้นแดนนรก...

อย่างไรก็ตามแดนนรกกว้างใหญ่ไพศาลเกินไป แม้จะเดินทางมาหลายสิบปีคณะของลินลี่ย์ไปได้เพียงจากภาคตะวันตกของทวีปบลัดริจไปภาคตะวันออกเท่านั้น

ภาคตะวันออกของทวีปบลัดริจภายในแคว้นฟ็อกเมาท์ (เขาหมอก) เมืองฟ็อกเมาท์

บนถนนเต็มไปด้วยผู้คน  คณะของลินลี่ย์เดินพลางมองสำรวจมองดูไปด้วย

นีซภรรยาของบีบีเสนอ “เรามาผจญภัยในแดนนรกแต่บอกตามตรงสถานที่มีสินค้าเฉพาะทางไม่เหมือนใครส่วนใหญ่อยู่ที่ปราสาททรายดำ  ไปจับจ่ายซื้อของที่ปราสาททรายดำกันเถอะ แน่นอนว่าต้องมีสินค้าแปลกประหลาดมากมายนับไม่ถ้วนในนั้นแน่”สตรีรักการจับจ่ายใช้สอยอยู่แล้ว

“ปราสาททรายดำเป็นตลาดมืดโดยเฉพาะมีของมากมายกว่าในปราสาทบลัดริจ  ลินลี่ย์!เราไปดูกันเถอะ” เดเลียตาเป็นประกายเช่นกัน

บีบีรีบพยักหน้าเห็นด้วย “งั้นตรงไปที่ปราสาททรายดำกันเลย  พี่ใหญ่!  ท่านจะว่ายังไง?”

ลินลี่ย์พยักหน้าหัวเราะจากนั้นพาพวกเขาตรงไปยังปราสาททรายดำ

ปราสาททรายดำกระจายอยู่ทั่วแดนนรกทั้งหมด ปราสาททั้งหมดปรากฏรูปลักษณ์เหมือนสร้างจากทรายไหล  แม้แต่ผิวของปราสาททรายดำทุกหลังเป็นเหมือนกับเคลือบด้วยทรายไหลสีดำปราสาทเองมีอายุมานานนับปีไม่ถ้วน กลุ่มของลินลี่ย์ปะปนเข้าไปในปราสาททรายดำกับกลุ่มผู้คน

เคาน์เตอร์ของปราสาททรายดำเต็มไปด้วยผู้คนมากมายกว่าปราสาทบลัดริจ

“มีเครื่องประดับเล็กน้อยค่อนข้างมากเหมือนกัน” พวกสตรีเริ่มมีความสุขกับการเดินชมและจับจ่ายซื้อเครื่องประดับชิ้นเล็ก

“ของในชั้นนี้ล้วนเป็นสินค้าธรรมดาทั่วไป  ขึ้นไปชั้นบนเถอะจะมีสินค้าที่มีค่าอยู่บนนั้น” ลินลี่ย์แนะนำ

ชั้นแรกของปราสาททรายดำมีสินค้าที่มีราคาประมาณไม่เกินหมื่นศิลาดำ สินค้าในชั้นสองจะมีมูลค่าไม่เกินล้านศิลาดำ ขณะที่ชั้นที่สามเป็นสินค้าที่มีราคามากกว่าล้านศิลาดำขึ้นไป  และนี่ยังคงเป็นสินค้าระดับทั่วไป ปราสาททรายดำขึ้นชื่อมากที่สุดก็คือชั้นที่สี่ของพวกเขา!

สินค้าบนชั้นที่สี่เป็นของที่ไม่ค่อยรู้จักจริงๆ  บางอย่างก็มีค่า  บางอย่างก็ไม่

ของที่มีค่าของปราสาทเรดบุดและปราสาทบลัดริจเป็นของจริงทั้งหมดดังนั้นราคาสินค้าจึงมีความชัดเจนทั้งหมด

แต่ที่สำคัญปราสาททรายดำเป็นตลาดมืด ก่อนอื่นราคาอาจต่ำกว่าที่อื่นอย่างปราสาทบลัดริจก็ได้ แต่ผู้ค้าหลายคนของปราสาทดำเป็นผู้ขายของส่วนตัว  ปราสาททรายดำจะไม่รับประกันความถูกต้องของสินค้าภายใน  นี่เป็นเรื่องที่ผู้ซื้อจะตัดสินใจซื้อเอง

คณะของลินลี่ย์มาถึงที่ชั้นสี่

“สินค้าที่ไม่รู้จักนับไม่ถ้วนบนชั้นที่สี่แบ่งออกเป็นของราคาแพงและของถูก  ที่สำคัญที่สุดคือการตัดสินใจของผู้ซื้อ  นอกจากนี้ยังสามารถต่อรองกันได้”  นีซหัวเราะขณะพูด “ถ้าพวกเจ้าไปโดนหลอกซื้อของที่ไร้ประโยชน์มาด้วยราคาสูงน่าตกใจ  พวกเจ้าได้แต่ตำหนิตนเองแต่ถ้าเจ้ามีสายตาที่ดีและสามารถซื้อสินค้าได้ในราคาถูกอย่างนั้นถือว่าพวกเจ้าโชคดี”

ลินลี่ย์สนใจคำพูดของนีซ

“มาเถอะ,ไปสำรวจดูว่ามีสมบัติใดอยู่ที่นี่บ้าง” ลินลี่ย์หัวเราะขณะที่เขาเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ใกล้ที่สุด

“น่าขัน” ลินลี่ย์มองดูของหลายชิ้นและรายการราคา จากนั้นลอบขำ  เนื่องจากพลังวิญญาณของลินลี่ย์ เขาสามารถประเมินความถูกต้องของเหล่านี้ได้ถูกต้องดีพอสมควร

บีบีตามอยู่ด้านหลังลินลี่ย์เช่นกัน

“เฮ้, พี่ใหญ่, นั่นมันหินอะไรหรือ?” บีบีชี้หินสีดำบนเคาน์เตอร์ที่ถูกแต่งแต้มสีเลือดซึ่งดูมีพลังเพลิงเลือนราง  ลินลี่ย์ชำเลืองมองดู  ศิลานี้เขียนราคาไว้ห้าล้านศิลาดำราคาแพงจนน่าตกใจ

คนที่รับผิดชอบที่หน้าเคาน์เตอร์เป็นชายชราค่อนข้างผอมผมหงอกสวมหมวกนิรภัย เขาชำเลืองมองบีบีด้วยดวงตาสีฟ้าอ่อนของเขาจากนั้นพูดอย่างเย็นชา “ศิลานี่แฝงไปด้วยเลือดของหงส์เพลิงอสูรศักดิ์สิทธิ์ธาตุไฟแห่งตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์”

“หงส์เพลิง?” ลินลี่ย์ตกใจ และหัวเราะโดยไม่ตั้งใจ

ถ้านี่เป็นเลือดของหงส์เพลิงอสูรศักดิ์สิทธิ์จริง อย่างนั้นแม้จะราคาห้าร้อยล้านศิลาดำก็ถือว่าราคายังต่ำไปไม่ต้องพูดถึงห้าล้าน! นอกจากนี้ลินลี่ย์ยังสังเกตว่าแม้รัศมีที่เปล่งออกมาจากศิลานี้จะกล้าแข็งก็ตาม แต่ไม่มีทางจะเทียบได้กับหยดเลือดบริสุทธิ์ของมังกรฟ้าที่เขาได้รับมาในอดีตหงส์เพลิงและมังกรฟ้าเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ทั้งคู่รัศมีของเลือดพวกเขาควรจะอยู่ในระดับเดียวกัน

“หงส์เพลิง?เจ้าก็รู้ว่าหงส์เพลิงเป็นมหาเทพไม่ใช่หรือ?” บีบีเม้มริมฝีปาก “อย่าว่าแต่เป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์มหาเทพเลย แม้เพียงเลือดหยดเดียวของมหาเทพเดิมก็แฝงไปด้วยระดับพลังที่น่าทึ่งแล้วหินของเจ้าบางทีคงจะเปื้อนเลือดอสูรศักดิ์สิทธิ์ธาตุไฟซะมากกว่า”  ตัวบีบีเองก็เป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์เขาสามารถพูดวิเคราะห์วัตถุนี้ได้เป็นธรรมดา

ชายชราชำเลืองมองบีบีด้านข้างจากนั้นพูดอย่างเยือกเย็น “เลือดซึมเข้าไปในหินเป็นเวลานานแล้วดังนั้นกลิ่นอายที่เปล่งออกมาจึงอ่อนมาก ถ้าเจ้าไม่อยากเชื่อ ข้าก็ทำอะไรไม่ได้ ข้าไม่ง้อให้เจ้าซื้ออยู่แล้ว”ชายชราวางท่า

คนอ่อนด้อยอาจถูกเขาตบตาได้

“ไปกันเถอะ” ลินลี่ย์และบีบีเดินไปเคาน์เตอร์อื่น

“พี่ใหญ่ที่นี่มีทั้งของจริงและปลอมอยู่ที่นี่”  บีบีถอนหายใจด้วยความทึ่งขณะที่มองดูสิ่งของอื่นๆ

“ใช่แล้ว” ทันใดนั้น หน้าของลินลี่ย์เปลี่ยน เขาเห็นของตั้งอยู่บนเคาน์เตอร์ของร้านหนึ่ง  และสายตาเขาเพ่งมองอย่างตั้งใจ  นี่คืออัญมณีแดงรูปกระจับ และมีลักษณะสะดุดตา

“เพชรกระจับแดง? หนึ่งในสามเครื่องรางเพชรกระจับแดง?”  ลินลี่ย์ตกใจ  เขารู้สึกวิงเวียนศีรษะและมองดูอย่างระมัดระวัง

ในบรรดาเครื่องรางจอมเทพทั้งสามอย่าง ลินลี่ย์ได้รับมงกุฎห้าแฉกและมุกวิญญาณเก้าเม็ดมาแล้ว  ตอนนี้เขายังขาดแค่เพชรกระจับแดง

“ท่านขอรับ, ท่านสนใจเพชรกระจับแดงหรือ?”  เด็กหนุ่มหัวโล้นผู้ดูแลหน้าร้านหัวเราะขณะพูด

“ข้าสนใจ” ลินลี่ย์มองดูราคาที่อยู่ห่างออกไป พันล้านศิลาดำ

“พันล้านศิลาดำ?  เจ้ากล้าระบุราคาไว้อย่างนี้หรือ?”  บีบีเมื่อเห็นเช่นนี้ถึงร้องด้วยความประหลาดใจ  อสังหาริมทรัพย์ภายในเมืองมีราคาเพียงพันล้านศิลาดำ  บีบีประเมินเด็กหนุ่มหัวโล้นตาสีเงินจากนั้นแค่นเสียง  “บอกข้าได้ไหมนี่มันสมบัติอะไร เจ้าถึงตั้งราคาพันล้านศิลาดำ?”

ลินลี่ย์เห็นกระดาษสีดำแต่บีบีไม่เห็น ดังนั้นบีบีจึงไม่รู้เรื่องเพชรกระจับแดง

เด็กหนุ่มหัวโล้นหัวเราะเบาๆ “พวกเจ้าทั้งสองเคยได้ยินเรื่องภารกิจจอมเทพบ้างไหม?  หนึ่งในนั้นคือการรวบรวมเครื่องรางจอมเทพซึ่งก็มีมงกุฏห้าแฉกมุกวิญญาณเก้าเม็ด และเพชรกระจับแดงนี้ แม้ว่าข้าไม่กล้าพูดว่านี่เป็นเพชรกระจับแดงในตำนาน  แต่ดูสิ เพชรนี้ไม่ใช่ของที่มนุษย์สร้างขึ้นมาแน่ มีโอกาสที่มันอาจเป็นเครื่องรางจอมเทพในตำนานก็ได้”

“ถ้าเป็นเพชรกระจับแดงจริงๆ  ทำไมเจ้าไม่นำเสนอให้มหาเทพ?”  บีบีเม้มริมฝีปาก

ลินลี่ย์หัวเราะขณะที่มองดูเด็กหนุ่มเช่นกัน

“ข้าเป็นแค่เทพชั้นสูงธรรมดา  มีสิทธิ์อะไรจะไปขอพบมหาเทพ?  นอกจากนี้ข้าไม่แน่ใจว่าเพชรนี้จะเป็นของจริงหรือไม่” บุรุษหนุ่มหัวโล้นกล่าว “ถ้าข้าแน่ใจว่าใช่จริงๆ ราคาจะกำหนดไว้ที่พันล้านได้อย่างไร?”

ต้องเข้าใจว่าหยดพลังมหาเทพเริ่มขายที่ราคาร้อยล้านล้านศิลาดำ

เครื่องรางจอมเทพจะตรงกันข้ามย่อมมีราคารวมที่น่าทึ่งอย่างแน่นอน  ไม่มีทางใช้จำนวนเงินศิลาดำคู่ควรกับเครื่องรางจอมเทพ

“บางทีเพชรกระจับแดงของเจ้าอาจไม่ใช่สร้างขึ้นโดยน้ำมือมนุษย์”  ลินลี่ย์กล่าว

“แน่นอน” เด็กหนุ่มตาเงินบอก

“เจ้ากล้าให้ข้าลองจับบีบจับเพชรกระจับแดงของเจ้าได้ไหม?  ถ้ามันไม่แตก ข้าจะซื้อ ถ้ามันแตกข้าไม่จ่าย” ลินลี่ย์เม้มริมฝีปากมองดูบุรุษหัวโล้นตาเงิน  เนื่องลินลี่ย์มีพลังจิตที่ทรงพลังเขาสามารถมองผ่านมุมเพชรกระจับแดงนานแล้ว และพบว่าภายในนั้น มีร่องรอยของพลังงานธาตุไฟ

จอมเทพวิถีชีวิตออกเครื่องรางสามชิ้น  ลินลี่ย์ครอบครองสองในสาม

มงกุฎห้าแฉกแฝงไปด้วยพลังงานที่สามารถรักษาบาดแผลให้เขา  มุกวิญญาณเก้าเม็ดสามารถปกป้องวิญญาณ  ทั้งหมดเป็นรูปแบบสายพลังชีวิต

ดังนั้นเพชรกระจับแดงต่อหน้าเขาเป็นของปลอมแน่นอน

ที่สำคัญยิ่งกว่า...

ลินลี่ย์มีมงกุฎห้าแฉก  ดังนั้นเขารู้ขนาดของเบ้ารูปทรงกระจับว่ากันที่ขนาดของเบ้าอย่างเดียว ลินลี่ย์แน่ใจว่าแม้เพชรกระจับที่วางขายบนแผงร้านจะคล้ายกันมากแต่ก็มีความแตกต่างกัน มันมีขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อย

ไม่มีอะไรสำหรับมัน..

เจ้าแคว้นโมลด์แห่งแคว้นสกายเมาท์ไม่เคยเห็นเพชรกระจับแดงด้วยตัวเองเช่นกัน เขาเพียงแต่เคยเห็นลักษณะของมันบนโองการจอมเทพ  ดังนั้นจึงวาดออกมาทำให้รู้สึกว่าขนาดไม่พอดีกัน

“ไม่มีทาง” เด็กหนุ่มตาเงินแค่นเสียง “ถ้าท่านต้องการซื้อ อย่างนั้นก็ซื้อ  ถ้าท่านไม่ต้องการ  อย่างนั้นก็ช่างเถอะ”

“ท่านทั้งสองอย่ามองแต่เพชรกระจับแดงนั่นเลย  ข้ามีมงกุฎห้าแฉกอยู่ที่นี่”  เสียงหนึ่งดังขึ้นใกล้ๆ

เมื่อได้ยินเช่นนี้  ลินลี่ย์หัวเราะโดยไม่ตั้งใจ  เขาหันหน้าไปมอง  “เจ้ามีมงกุฎห้าแฉกหรือ?”

“แน่นอนท่านตัดสินใจได้ว่ามันเป็นของแท้หรือไม่” คนพูดเป็นเด็กหนุ่มผมทอง พูดด้วยความมั่นใจ

ลินลี่ย์ชำเลืองมองด้านข้างอดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้

มงกุฎห้าแฉกนี้เหมือนกับมงกุฎห้าแฉกที่เขามีจริงๆ  แม้แต่รูปทรงก็คล้ายกัน  ความจริงแม้แต่สีของมงกุฎห้าแฉกก็ยังเหมือนกัน  ขณะที่ลินลี่ย์มองดู  เขารู้สึกเหมือนกับว่ากำลังมองดูมงกุฏตนเอง

ต้องเข้าใจไว้ก่อนว่าในกระดาษมีภาพของเครื่องรางดังนั้นจึงมีความแตกต่างระหว่างภาพและของจริง ไม่มีทางที่สีจะเหมือนกับสีสันของจริง

“นี่ก็ของปลอม” ลินลี่ย์หัวเราะอย่างใจเย็น

“บัวร์ หยุดพยายามหลอกลวงผู้คนได้แล้ว”คนขายเพชรกระจับแดงแค่นเสียง  “คนผู้นี้เป็นยอดฝีมืออย่างเห็นได้ชัดเขามีความรู้มาก”

บุรุษผมเงินแค่นเสียง

“เมื่อไม่กี่ปีก่อนเมื่อพี่ของเจ้ามาที่นี่ เขาโอ้อวดกับข้าเรื่องที่เขาได้รับมงกุฎห้าแฉกมา  ข้าถามเขาว่ามันอยู่ที่ไหน และเขาบอกว่าเขากำลังเดินทางไปขายของบางอย่าง เขาถูกโจรปล้นและสูญเสียร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขา  เขาบอกว่ามงกุฎห้าแฉกอยู่ในแหวนเก็บของซึ่งแตกทำลายไปแล้ว  ดังนั้นมงกุฏห้าแฉกจึงสาบสูญไป!”    บุรุษตาสีเงินแค่นเสียง  “ข้าก็โอ้อวดได้เหมือนกัน  ข้าบอกได้ว่าข้าได้รับเครื่องรางมาจากนั้นก็ทำมันหายไป”

“ใครจะเชื่อเจ้าเล่า?”  บุรุษหนุ่มผมทองแค่นเสียงกลับ

ลินลี่ย์ได้ยินเช่นนี้ก็คิดได้ทันที  เขาหัวเราะ “ข้าคิดว่ามงกุฏห้าแฉกนี้คงสร้างขึ้นตามแบบที่พี่ชายเจ้าได้มาใช่ไหม?”

บุรุษหนุ่มผมทองมองดูลินลี่ย์ด้วยความประหลาดใจ  แต่ไม่พูดอะไร

“บีบี, ไปกันเถอะ” ลินลี่ย์สามารถบอกได้จากสายตาของบุรุษหนุ่มผมทองนั้นว่าพี่ชายของเด็กหนุ่มนั้นคงได้รับมงกุฏห้าแฉกมาจริงๆ “เพียงแต่ใครบางคนก่อนนั้นได้รับมงกุฏห้าแฉกและสามารถสร้างเลียนแบบได้ถูกต้อง  เพียงแต่เขาบอกว่าแหวนเก็บสมบัติแตกทำลายไป ไม่อย่างนั้นมงกุฏห้าแฉกจะโผล่ออกมาจากมิติปั่นป่วนได้ยังไง?”

ลินลี่ย์ใจสั่นสะท้าน

“หรือว่า..หลังจากแหวนเก็บสมบัติแตกทำลายไป  สิ่งของภายในแหวนไม่ได้สูญหายไป เพียงแต่กลับเข้าไปในมิติปั่นป่วนอีกครั้ง?”  ลินลี่ย์รำพึงกับตนเอง

การคาดเดาของลินลี่ย์ถูกต้อง

ไม่มีอะไรที่ปรากฏออกมาจากอย่างกะทันหันโดยไม่มีเหตุผล

และไม่มีอะไรที่หายไปในบางพื้นที่

ไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ใดเมื่อรอยฉีกมิติถูกสร้างขึ้น อะไรก็ตามที่เข้าไปในรอยฉีกก็จะตกเข้าไปในมิติปั่นป่วน ถ้าแหวนมิติเก็บสมบัติแตกทำลายไป ของที่เก็บไว้ในแหวนที่แตกสลายไปจะถูกกวาดเข้าไปในมิติปั่นป่วน เพียงแต่ของต่างๆ ทั้งหมดจะถูกพลังงานที่ไหลอยู่ในมิติปั่นป่วนทำลายสิ้น

มีของน้อยมากที่จะเหลือรอดอยู่ได้

ตัวอย่างเช่นเครื่องรางจอมเทพ  โองการจอมเทพ สมบัติมหาเทพ ประกายเทพแม้ว่าของเหล่านี้อยู่ในแหวนมิติที่แตกสลายไป ก็ยังจะตกเข้าไปและหายไปในมิติปั่นป่วนแทนที่จะหายไปอย่างแท้จริง

ถ้าสิ่งของในแหวนมิติเก็บสมบัติหายไปจริงๆ อย่างนั้นถ้าเครื่องรางจอมเทพอยู่ในแหวนมิติเก็บของที่ถูกทำลายไม่ได้หมายความว่าภารกิจจอมเทพก็จะไม่สมบูรณ์?

“พี่ใหญ่ มีของปลอมสองสามชิ้นอยู่ที่นี่”  บีบีบ่นพึมพำ

“มีมากจริงๆแต่ข่าวเกี่ยวกับภารกิจจอมเทพแพร่กระจายไปได้เร็ว แม้พ่อค้าเหล่านี้ก็เริ่มฉวยโอกาสทำเงิน” ลินลี่ย์หัวเราะอย่างใจเย็น ลินลี่ย์ตั้งใจแค่มาเดินเล่น  แต่หลังจากประสบการณ์ล่าสุดนี้ทำให้ลินลี่ย์มีอีกความคิดหนึ่ง

“ข้าจำเป็นต้องคิดตรวจสอบในแดนนรกบางทีอาจมีคนที่พบเจอเพชรกระจับแดงก็ได้  จากนั้นขายออกไปให้พ่อค้า

ลินลี่ย์เข้าใจว่าเนื่องจากมีเพชรกระจับแดงปลอมอยู่มาก  เป็นไปได้ว่าจะยังมีเพชรกระจับแดงที่แท้จริงปรากฏก็คงน่าเชื่อถือได้

แต่ลินลี่ย์มีของอยู่ในมือสองชิ้น  เขาสามารถตัดสินใจได้ง่ายว่าสมบัติชิ้นที่สามจริงหรอไม่