บทที่ 7
" นายน้อยคุณเสี่ยวอยู่ที่นี้แล้ว"
ตงเสวี่ยโน้มตัวไปข้างหน้าและกระซิบกับหลี่มู่ไป๋ในห้องนั่งเล่น
เสี่ยวชิงเฉิงปรากฏตัวขึ้น...
หลี่มู่ไป๋ค่อยๆลืมตาขึ้นและยิ้ม
เสี่ยวชิงเฉิงนางเงือกของเขาที่เขาตั้งตารอที่จะได้พบและใช้เวลากับเธอ ในที่สุดเธอก็ปรากฏตัวขึ้นในที่ของเขา
หลี่มู่ไป๋ตื่นเต้นมากที่ได้ลิ้มรสความสุขในการจับนางเงือกด้วยการหลอกล่อ
"ดี..."
หลี่มู่ไป๋มองไปที่เล้งเฉียนซือที่หมดสติในห้องนั่งเล่นและสั่งอย่างเย็นชาว่า "ปลุกเธอให้ตื่น เธอไม่ควรพลาดที่จะได้เห็นโอกาสสําคัญเช่นนี้"
"เจ้าคะ นายน้อย!"
ตงเสวี่ยพยักหน้านําน้ําเย็นจากห้องครัวและสาดมันบนใบหน้าของเล้งเฉียนซือ!
พัฟ
น้ําเย็นค่อยๆ ไหลตามผิวหนังของเล้งเฉียนซือเธอตัวสั่นและเริ่มลืมตาของเธอขึ้น
แสงระยิบระยับเข้ามาในมุมมองของเธอ
เมื่อเล้งเฉียนซือหันไปมองรอบๆ และเมื่อเธอเห็นหลี่มู่ไป๋นั่งอยู่บนโซฟาได้จ้องมองเธออย่างสนุกสนานเธอก็นึกถึงตอนที่หลี่มู่ไป๋ 'เก็บเกี่ยวคะแนนวายร้าย' จากเธอ
เล้งเฉียนซือรู้สึกกระปรี้กระเปร่าและไม่สามารถระงับความเกลียดชังของเธอได้อีกต่อไป!
ความเกลียดชังของเธอเพิ่มขึ้นสองเท่าเมื่อเธอตระหนักว่าเธอถูกแขวนคอในท่าทางที่ไม่เหมาะสมมาก!
เธอรู้สึกอับอายขายหน้า!
"ไอ้เ*ีย ไอ้ขยะ!" เล้งเฉียนซือคําราม
[ดิง! พฤติกรรมวายร้ายของเจ้าบ้านทําให้เล้งเฉียนซือโกรธมาก ได้รับรางวัล 200 คะแนนวายร้าย!]
หลี่มู่ไป๋ได้รับคะแนนวายร้ายอีกครั้งจากเธอ เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า "ด่าฉันให้มากขึ้นสิ ฉันชอบที่จะฟังเธอด่าฉัน ด่ามากขึ้นสิ!"
"ไร้ยางอาย ไร้ยางอาย!"
เล้งเฉียนซือกัดฟัน เธอไม่เข้าใจว่าจะมีไอ้ไร้ยางอายอย่างหลี่มู่ไป๋จะอยู่ได้อย่างไร!
[ดิง! พฤติกรรมวายร้ายของเจ้าบ้านทําให้เล้งเฉียนซืออับอายขายหน้าอย่างมาก ได้รับรางวัล 100 คะแนนวายร้าย!]
"เธอไม่ได้กินข้าวเหรอ? ทําไมเธอถึงสาปแช่งฉันแบบเด็กอนุบาล"
หลี่มู่ไป๋ส่ายหัวและพูดว่า" ทำต่อสิ"
เล้งเฉียนซือทําได้เพียงกัดฟันและโพล่งออกมาว่า "กะ แก ไอ้คนไร้ยางอาย"
[ดิง! พฤติกรรมวายร้ายของเจ้าบ้านทําให้เล้งเฉียนซืออับอายขายหน้าอย่างมาก ได้รับรางวัล 100 คะแนนวายร้าย!]
ไม่เคย Leng Qianxueไม่เคยสาปแช่งใครเลย นอกจากความเย็นชา คําสาปแช่งที่เธอรู้มีจํากัดมาก แม้ว่าหลี่มู่ไป๋ต้องการให้เธอด่าเขามากกว่านี้ แต่คําสาปแช่งของเธอก็ฟังดูไม่เหมือนคําสาปแช่งด้วยซ้ํา
มันเป็นเหมือนเด็กพูดจาโผงผาง
หลังจากพยายามสาปแช่งหลี่มู่ไป๋ด้วยคําพูดใดก็ตามที่เธอรู้เล้งเฉียนซือก็ปิดปากของเธอในที่สุด
หลี่มู่ไป๋ดูเหมือนจะเจ็บเล็กน้อยเมื่อเธอหยุดทําให้เล้งเฉียนซือกัดฟันด้วยความโกรธ
เมื่อขาและมือของเธอถูกมัดและแขวนเอาไว ทําให้เธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ความอัปยศอดสูที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเธอไม่สามารถระบายออกได้เลย!
ในขณะนี้ประตูห้องนั่งเล่นเปิดออก
ร่างที่เย็นชาและยอดเยี่ยมเดินเข้ามาโดยมีเซี่ยเหอเดินนำ
เล้งเฉียนซือขยับสายตาของเธอและเมื่อเธอเห็นร่างที่เย็นชาและยอดเยี่ยมเธอก็ขมวดคิ้วและตะโกนด้วยความสับสนและความหวาดกลัวว่า "เธอ เธอ... ทําไมเธอมาที่นี่?!"
บุคคลพิเศษที่ตามมาเบื้องหลังเซี่ยเหอเป็นซีอีโอหญิงเย็นชาที่สวยงามซึ่งเป็นที่รู้จักไปทั่ว จิงไห่ - เสี่ยวชิงเฉิง!
หลี่มู่ไป๋อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเธอ
แม้ว่าหลี่มู่ไป๋จะรู้จักเสี่ยวชิงเฉิงจากความทรงจําของเจ้าของร่างเก่าของเขา แต่การได้เห็นเธอตอนนี้ด้วยตาของเขาเองนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
จริงๆแล้วเสี่ยวชิงเฉิงค่อนข้างสวยงามจริงๆ ใบหน้าของเธอดูงดงามพร้อมกับดวงตาที่เย็นชาของเธอ ออร่าที่เธอเปล่งประกายในแวบแรกนั้นน่าทึ่งมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งอารมณ์ของเธอซึ่งเย็นชาเหมือนภูเขาน้ําแข็ง!
มันเหมือนดอกบัวหิมะอายุพันปีบนหน้าผาที่ใคร ๆ ก็สามารถดูได้จากระยะไกลเท่านั้น พวกเขาไม่สามารถครอบครองมันได้!
กล่าวอีกนัยหนึ่งไม่มีใครสามารถที่จะอยู่กับเธอได้!
เช่นเดียวกับชื่อของเธอ เธอเป็นสาวงามที่สามารถทำลายประเทศได้และความงามอันดับ 1 ของทั้งเมือง!
ตัวตนของเสี่ยวชิงเฉิงนั้นมีค่ามาก!
ด้วยเหตุผลนี้เพียงอย่างเดียวผู้ชายทุกคนที่เห็นเธอจะมีความปรารถนาที่จะครอบครองเธอ
หลี่มู่ไป๋ก็รู้สึกแบบเดียวกัน
ดวงตาของเขากระพริบและแผงคุณลักษณะปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
[ตัวละคร]: เสี่ยวชิงเฉิง
[ตัวตน]: ซีอีโอของกลุ่มชิงเฉิง, สมาชิกตระกูลเสี่ยว ใน จิงไห่ (นางเอกหลัก)
[เสน่ห์]: 99
[โชค]: 2000
[การเพาะปลูก]: ไม่มี
[การโกง]: การอุทิศตนโดยไม่มีเงื่อนไข: เมื่อเธอตกหลุมรักใครสักคนเธอจะภักดีตลอดไปและจะรับใช้โดยไม่มีเงื่อนไข!
"99 คะแนนเสน่ห์?!"
ไม่น่าแปลกใจเลยที่แม้จะเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีฐานการเพาะปลูก แต่เธอก็มีคะแนนเสน่ห์ใกล้เคียงกับ 100
เห็นได้ชัดว่าเสี่ยวชิงเฉิงสมควรได้รับตําแหน่งซีอีโอสาวสวยเย็นชาของเธอจริงๆ!
ด้วยคะแนนโชค 2,000 คะแนนของเธอเธอยังคู่ควรกับตัวตนของเธอในฐานะนางเอก
อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปที่การโกงของเธอรอยยิ้มขี้เล่นก็กวาดไปทั่วมุมปากของหลี่มู่ไป๋
โดยไม่คาดคิดเสี่ยวชิงเฉิงมีคุณลักษณะที่ซ่อนอยู่นี้ซึ่งน่าเสียดาย
ในฐานะวายร้าย หลี่มู่ไบไม่สนใจว่าเสี่ยวชิงเฉิงจะรับใช้เขาอย่างสุดใจหรือไม่ สิ่งที่เขาต้องการคือตัวเสี่ยวชิงเฉิง
แม้ว่าเธอจะไม่ชอบเขา แต่ก็ไม่สําคัญสําหรับเขา
ในทางตรงกันข้ามมันจะทําให้เขาสนใจเธอมากขึ้นเท่านั้น
" นายหลี่หนุ่มฉันมาแล้ว โปรดปล่อยเฉียนซือ"
ไม่สนใจเล้งเฉียนซือที่ตกตะลึง เสี่ยวชิงเฉิงหันไปเผชิญหน้ากับหลี่มู่ไป๋ที่นั่งอยู่บนโซฟาซึ่งตอนนี้มีท่าทางที่สง่างามของลูกชายผู้สูงศักดิ์
หลี่มู่ไป๋โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย น้ําเสียงของเขาดูเหนื่อยเล็กน้อย
"ฉันต้องปล่อยเธอไปด้วยเหรอ"
หลี่มู่ไป่ได้ลิ้มรสชาที่ชงโดยตงเสวี่ย
มันค่อนข้างอร่อย
จากนั้นเขาก็พูดอย่างไม่อ้อมค้อมว่า "ฉันเชิญคุณเสี่ยวมาที่นี่เพื่อให้คําอธิบายกับฉัน นี่เป็นคําอธิบายที่คุณเสี่ยวตั้งใจจะให้ฉันหรือเปล่า"
