บทที่ 242: องค์หญิงใหญ่
“แน่นางน้อยในใจเจ้าคงต้องงดงามมากแน่ ๆ เลย” หลินซืออวี่ค่อนข้างจะอิจฉา เมื่อเย่เซิงคิดถึงใบหน้าอันงดงามทำลายล้างเมืองของโจวเหม่ยเหรินก็อดอมยิ้มไม่ได้ “คืนนี้เจ้าช่วยมาเป็นไม้กันหมาให้หน่อยได้มั้ย?” หลินซืออวี่ถาม “ทำไมอะ?” เย่เซิงไม่เข้าใจ “ก็พองานเลี้ยงเริ่มมันจะมีคนมากมายนับไม่ถ้วนเข้างานไง พวกพี่...
