ตอนที่แล้วบทที่ 5
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 7

บทที่ 6


20 นาที...

15 นาที...

10 นาที...

5 นาที...

เสี่ยวชิงเฉิงขับรถเซราติของเธอไปจนถึงคฤหาสน์ตระกูลหลี่และในที่สุดก็ปรากฏตัวที่ทางเข้าในช่วงสองนาทีสุดท้าย

"นายน้อย คุณเสี่ยวอยู่ที่นี่แล้วเจ้าคะ"

เซี่ยเหอที่รออยู่ที่ทางเข้าแจ้งหลี่มู่ไป๋ถึงการมาถึงของเสี่ยวชิงเฉิง

"พาเธอเข้ามา" หลี่มู่ไป๋ตอบอย่างเฉยเมย

"เจ้าคะ นายน้อย!"

...

" คุณเสี่ยวนายน้อยสั่งให้ฉันรอคุณอยู่ที่นี่เป็นเวลานานมากแล้ว โปรดตามฉันมา!"

ทันทีที่เซี่ยเหอเห็นเสี่ยวชิงเฉิงก้าวออกจากรถเธอก็ทําตามคำสั่งที่เธอได้รับจากหลี่มู่ไป๋

เซี่ยเหอไม่ได้แสดงความเคารพต่อคนที่เธอเรียกว่าคุณเสี่ยว เนื่องจากน้ําเสียงของเธอดูเหมือนจะแสดงถึงการไม่ต้อนรับหรือไม่มีอารมณ์เลย

หลังจากที่เซี่ยเหอกล่าวจบก็หันหลังกลับและเริ่มเดินไปที่วิลล่าทันที

"เอาเถอะ"

เสี่ยวชิงเฉิงไม่ใช่คนแปลกหน้าสําหรับเซี่ยเหอหนึ่งในสองสาวใช้ฝาแฝดที่รับใช้หลี่มู่ไป๋

เธอกัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่ข้อเท้าของเธอ และรีบตามไปข้างหลังเซี่ยเหอ พวกเขาเริ่มเดินเป็นแถวไปยังบ้านพักของหลี่มู่ไบ

คฤหาสน์ตระกูลหลี่กว้างขวางมาก

เมื่อฟังคำสั่งของหลี่มู่ไป๋เซี่ยเหอก็ไม่ได้เสนอให้นั่งรถไป ทําให้พวกเธอเดินไปไปยังวิลล่าตามแผนของหลี่มู่ไป๋

เมื่อมีคนพบกับสถานการณ์เลวร้ายที่ไม่รู้จักยิ่งเวลาผ่านไปเท่าไหร่สภาพจิตใจของพวกเขาก็จะยิ่งเลวร้ายมากขึ้นเท่านั้น

หลี่มู่ไป๋ต้องการให้เสี่ยวชิงเฉิงค่อยๆ ได้ลิ้มรสสิ่งนั้น

ท้ายที่สุดในฐานะวายร้ายที่ถูกลิขิตจากสวรรค์เขายังไม่รีบร้อนที่จะมอบความรู้สึกนี้แก่ซีอีโอหญิง

สําหรับซีอีโอหญิงที่เย็นชาและห่างเหินมากเช่นนี้ถ้าเขาไม่ปล่อยให้ความภาคภูมิใจและความเย็นชาของเธอพังทลายลงทีละเล็กทีละน้อยเขาจะรู้สึกมีความสุขที่ได้เป็นวายร้ายได้อย่างไร?

...

(ถนนกว้างภายในคฤหาสน์)

เสี่ยวชิงเฉิงกัดฟันเดินตามหลังเซี่ยเหออย่างใกล้ชิด

มีเหงื่อเย็นหยดลงมาที่ขมับสีขาวเหมือนหิมะของเธอ

มันค่อนข้างเจ็บปวดสําหรับเธอ!

เมื่อเทียบกับเซี่ยเหอที่เป็นนักศิลปะการต่อสู้ ทองดำ ความเร็วของคนธรรมดาอย่างเสี่ยวชิงเฉิงไม่สามารถตามทันเซี่ยเหอได้เลย เธอทําได้เพียงกัดฟันและเพิ่มความเร็วของเธอเพื่อพยายามตามเซี่ยเหอให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้

อย่างไรก็ตามเนื่องจากข้อเท้าของเธอได้รับบาดเจ็บที่โรงจอดรถใต้ดินของ บริษัท ของเธอ เสี่ยวชิงเฉิง จึงเจ็บมากในตอนนี้ การเดินด้วยความเร็วแบบนั้นสําหรับเธอไม่แตกต่างจากการเดินบนปลายใบมีด

นอกจากนั้นตอนนี้เธอยังกังวลเกี่ยวกับอาการของเล้งเฉียนซือและกังวลว่าหลี่มู่ไป๋จะทําอะไรกับเธอ!

ซีอีโอหญิงเย็นชาที่เคยห่างเหินในอดีตตอนนี้ทุกข์ใจมาก

เซี่ยเหอซึ่งกําลังเดินเร็วอยู่แล้วตอนนี้ดูเหมือนจะเพิ่มความเร็วของเธออีกครั้ง

เสี่ยวชิงเฉิงไม่มีทางเลือกอื่นได้แต่กัดฟันและตามหลังเซี่ยเหออย่างใกล้ชิด

ระยะทางจากทางเข้าคฤหาสน์ไปยังวิลล่าที่หลี่มู่ไป๋อาศัยอยู่ไม่ได้อยู่ใกล้ขนาดนั้น

ทุกขั้นตอนที่เสี่ยวชิงเฉิงทําตอนนี้คล้ายกับการเต้นรําอยู่บนปลายใบมีด

ต้นขาสีขาวเหมือนหิมะของเธอเป็นเหมือนหน่อไม้แรกเกิด ลูกปัดของเหงื่อกลิ้งลงมาที่ข้อเท้าของเธอซึ่งในตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดงและบวมอย่างมากมากแล้ว

ทว่าเสี่ยวชิงเฉิงทําได้เพียงกัดฟันทำต่อไปโดยพยายามหยุดตัวเองไม่ให้ร้องไห้ทําให้เธอไม่สามารถขอให้เซี่ยเหอชะลอความเร็วลงได้

ไม่นานหลังจากนั้นเซี่ยเหอดูเหมือนจะเพิ่มความเร็วของเธออีกครั้ง

โดยธรรมชาติแล้วเซี่ยเหอสังเกตเห็นรอยแดงและบวมที่ข้อเท้าของเสี่ยวชิงเฉิงมานานแล้ว

มันเป็นเพราะเธอสังเกตเห็นรอยแดงและบวมที่ข้อเท้าของเสี่ยวชิงเฉิงเธอเพิ่มความเร็วของเธอ

ดี จุดประสงค์ของเธอคือ...

ฮิฮิ~

แม้ว่าเธอจะทําสิ่งที่น่ากลัวอย่างยิ่ง แต่สีหน้าของเซี่ยเหอก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ

เธอยังคงรักษาการแสดงออกที่บริสุทธิ์ตลอดเวลา เหมือนกับจะบอกว่าเธอกลัวที่จะก่อให้เกิดอันตรายต่อทั้งมนุษย์และสัตว์

อย่างน้อยออร่าที่เธอปล่อยออกมาดูเหมือนจะเปล่งประกาย

การประเมินเธอของหลี่มู่ไป๋นั้นค่อนข้างแม่นยํา

ฝาแฝดคู่สวยเหล่านี้น่ากลัวอย่างแท้จริง!

"คุณเสี่ยว เรามาถึงแล้ว"

หลังจากเดินสิบห้านาทีเต็มเซี่ยเหอก็หยุดลง

เมื่อมองไปที่ด้านหลัง เธอเห็นชุด OL ระดับมืออาชีพของ เสี่ยวชิงเฉิง เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

เมื่อ เสี่ยวชิงเฉิง ได้ยินคำพูดของเซี่ยเหอเธอก็หยุดเท้าของเธอซึ่งไร้ความรู้สึกมานานแล้วและค่อยๆเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย

ดวงตาที่สวยงามของเธอดูอ่อนล้าและผมของเธอก็เกาะติดกับใบหน้าที่อ่อนโยนของเธอเนื่องจากเหงื่อ

แสงจันทร์ส่องลงบนร่างของเธอแสดงให้เห็นถึงเสน่ห์ที่แปลกประหลาดของเธอ

เซี่ยเหอทั้งๆที่ตัวเองเป็นผู้หญิงก็มึนงงจ้องมองไปที่เสี่ยวชิงเฉิงคนปัจจุบัน เธอความรู้สึกเสียวซ่าในหน้าอกของเธอ

เซี่ยเหอแทบจะไม่สามารถรั้งตัวเองจากการเยาะเย้ยเสี่ยวชิงเฉิงและบดขยี้เธอ

"นายน้อยต้องพอใจมากแน่..." เซี่ยเหอเผยรอยยิ้มอ่อนโยน

จากนั้นเธอก็พูดกับเสี่ยวชิงเฉิงอย่างเย็นชาว่า "คุณสามารถเข้าไปได้ นายน้อยรอมานานแล้ว"

เมื่อได้ยินเช่นนี้เสี่ยวชิงเฉิงก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ

ยกนิ้วเรียวสีขาวเหมือนหิมะของเธอและจัดผมยุ่งเหยิงของเธอไว้หลังใบหู

เธอกัดริมฝีปากของเธอโดยไม่สนใจข้อเท้าสีแดงและบวมจองเธอ เธอเดินโซเซใส่รองเท้าส้นสูงสีขาวเงินราคาแพงมากแล้วเดินเข้าไปในวิลล่า...

OL = Office lady หรือก็คือ สาวออฟฟิศ

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด