ตอนที่แล้วบทที่ 19 ข้อตกลงสละความตาย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 21 : การทดสอบชั้นยอดเริ่มต้นขึ้นเเล้ว

บทที่ 20 : เมืองรกร้าง


บทที่ 20.: เมืองรกร้าง

วันถัดมา…แปดโมงเช้า

ชูโจวเเละคนอื่นๆ ปรากฏตัวที่ประตูโรงเรียนตรงเวลา

บูม! จาดนั้นมีเสียงคำรามที่ทุ้มและทรงพลัง รถที่มารับพวกเขาเป็นรถที่มียาวประมาณ 6 เมตร กว้างและสูง 2 เมตร

"นี่...นี่มันรถหรูอันดับหนึ่ง 'ไท่หราน' หรอ?"

ชูโจวและคนอื่น ๆ เห็นรถที่ดุร้ายและมีอำนาจคันนี้….ตาของพวกเขาก็สว่างขึ้น รถยนต์ซีรีส์ไท่หรานเป็นหนึ่งในสิบของรถยนต์หรูหราในโลก

"ไท่หรานมีราคาอย่างน้อย 100 ล้านเหรียญ​ แต่คนรวยจำนวนมากที่มีทรัพย์สินมากกว่า 1 หมื่นล้านเหรียญก็ไม่​สามารถ​ซื้อไท่หรานได้ มันฟุ่มเฟือยและสิ้นเปลืองเกินไป!" หลิวเฉียนๆอุทาน

ดวงตาของชูโจวเป็นประกาย สไตล์ของรถไท่หรานนั้นยิ่งใหญ่และสง่างามมันเหมาะกับรสนิยมของเขามากและเขาก็ต้องการเป็นเจ้าของมันเช่นกัน น่าเสียดายที่เขายังไม่มีเงิน

ทันใดนั้นรถไท่หรานก็หยุดตรงหน้าชูโจวและคนอื่นๆ กระจกรถก็ลดต่ำลงเผยให้เห็นร่างของอาจารย์ลี่เกอ

อึก….ใครบางคนอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

ไท่กรานนี้เป็นของอาจาร์ลี่เกอ ผู้หญิงคนนี้รวยมากขนาดนั้นเลยหรือ?

จาดนั้นทั้งสี่คนก็เข้าไปในรถด้วยความงุนงง ครู่ต่อมาไท่หรานก็คำรามราวกับสัตว์ประหลาดเเละทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

ในรถชูโจวและคนอื่นๆ แอบมองอาจารย์​ลี่เกอทำการคาดเดาที่มาและตัวตนของเธอ แน่นอนว่าอาจารย์​ลี่เกอมีภูมิหลังที่น่าทึ่ง มิฉะนั้นแม้ว่าเธอจะทำงานเป็นครูทั้งชีวิตเธอก็ไม่น่าจะสามารถซื้อรถหรูชั้นนำอย่างไท่หรานได้

อาจารย์​ลี่เกอดูเหมือนจะคาดเดาได้ว่าชูโจว และคนอื่นๆกำลังคิดอะไรอยู่ เธอจึงพูดโดยไม่หันกลับมามอง "อย่าคิดมากไป ไท่หรานไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่ารถคัน​หนึ่ง​ เมื่อคุณกลายเป็นนักรบที่แท้จริงการฆ่าสัตว์ประหลาดสองสามตัวมันก็เพียงพอ​แล้วที่จะสามารถ​ซื้อไท่หรานได้"

"นักรบที่เเท้จริงทุกคนล้วนเป็นคนร่ำรวย...เพราะตอนนี้โลกของเรามีนักรบที่แท้จริงเพียง 100 ล้านคน เป้าหมายเล็กๆน้อยๆอย่างรถคันนี้ไม่ถือว่ามีความหมายอะไรเลย"

จากนั้นไม่หรานเดินทางไปในอากาศด้วยความเร็วสูงสุด​และในไม่ช้าก็มาถึงกำแพงเมืองอันตระหง่านซึ่งสูง 100 เมตรและส่องประกายแวววาวด้วยโลหะ…..ในยุคนี้เมืองมนุษย์ได้สร้างกำแพงขนาดใหญ่ที่ขอบเมืองเพื่อป้องกันสัตว์ประหลาด

"ออกไปนอกเมือง" ชูโจวและคนอื่นๆรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ในพื้นที่รกร้างว่างเปล่า​นอกเมืองมนุษย์ มีสัตว์ประหลาดออกอาละวาดทั่วทุกเเห่งทำให้คนธรรมดาไม่สามารถอยู่รอดในพื้นที่​นั้นๆได้

ดังนั้นคนธรรมดาจำนวนมากจึงอาศัยอยู่ในเมืองที่ล้อมรอบด้วยกำแพงสูงมาทั้งชีวิต ชูโจว และคนอื่นๆ ก็ไม่เคยได้ออกนอกเมืองเช่นกัน

เมื่อพวกเขาออกจากเมืองและได้ดูทิวทัศน์ข้างนอก พวกเขาก็ตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ได้

“ตอนนี้ฉันจะสอนบทเรียนใหม่ให้พวกเธอ พื้นที่รกร้างว่างเปล่าและในเมือง เป็นโลกสองใบที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไม่มีปัญหาสำหรับรถยนต์ที่จะบินในเมือง แต่เมื่อมาถึงพื้นที่รกร้างว่างเปล่าดีที่สุดที่ทำได้คือการขับบนบก”

“เนื่องจากมีสัตว์ประหลาดประเภท​บินได้จำนวนนับไม่ถ้วนในพื้นที่รกร้างว่างเปล่า และรถยนต์ที่บินอยู่ในอากาศก็มีแนวโน้มที่จะดึงดูดความสนใจและการปิดล้อมของสัตว์ประหลาดที่บินได้เหล่านี้”

"การขับรถกลางอากาศและถูกสัตว์ประหลาดบินมาปิดล้อม...พวกเธอลองจินตนาการถึงสถานการณ์นั้นสิ!" อาจารย์​ลี่เกอพูดขณะที่เธอควบคุมรถให้ลดระดับลง บินเข้าใกล้พื้น และผ่านประตูเมืองไป

"นี่คือพื้นที่รกร้างว่างเปล่าเหรอ อาจารย์​พูดถูก…..ภายนอกเมืองมนุษย์ธรรมดาไม่สามารถอยู่รอดที่นี่ได้" ชูโจวมองโลกภายนอกผ่านกระจกรถเเละกล่าว

ตั้งแต่พวกเขาออกจากเจียงเฉิง ดูเหมือนพวกเขาได้เข้าสู่โลกดึกดำบรรพ์ ยิ่งไกลเมืองเท่าไรก็ยิ่งมีต้นไม้มากขึ้นเรื่อยๆ

ต้นไม้หนาทึบที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางหนึ่งหรือสองเมตรสามารถพบเห็นได้ทุกที่ ในบางครั้งตามท้องถนนก็สามารถเห็นฝูงสัตว์อยู่เป็นกลุ่มๆได้…..ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่าสถานที่นี้ห่างไกลจากอารยธรรมของมนุษย์และไม่เหมาะสำหรับการอยู่รอดของมนุษย์

จากนั้นไม่นารถไท่หรานก็เดินทาง​มาถึงทางเข้าของเมืองรกร้าง

ณ เวลานี้ที่ด้านหน้าของเมืองรกร้างแห่งนี้ มีรถจอดอยู่เเล้วหลายคันเเละที่นี่มีครูกับนักเรียนหลายร้อยคนมารวมตัวกันอยู่

"หืม……นี่มัน"ไท่หราน"รถหรูระดับท็อป!"

เมื่อเห็นไท่หรานกำลังม ฝาผู้คนจำนวนมากก็เกิดความโกลาหลเล็กน้อย​

อาจารย์​ลี่เกอพาชูโจวและคนอื่นๆ ลงจากรถ เเละจากนั้นพวกเขาก็กลายเป็นจุดสนใจของผู้คนในทันที

"พวกเขามาจากโรงเรียนมัธยมที่ห้า!"

"ครูหญิงแห่งโรงเรียนมัธยมที่ห้านี้ ดูเหมือนว่าจะธรรมดา…เธอสามารถจ่ายให้กับรถไท่หรานได้" หลายคนที่นี่มองอาจารย์​ลี่เกออย่างสงสัย

"เมืองรกร้าง​แห่งนี้เป็นสถานที่สำหรับการทดสอบชั้นยอด พวกเธอรอฉันที่นี่ฉันจะไปพบครูจากโรงเรียนอื่นก่อน" อาจารย์​ลี่เกอพูดจบก็จากไป

"ชูโจว, หลิวเฉียนๆ...การทดสอบชั้นยอดกำลังจะเริ่มขึ้น จงรักษาชีวิต​ของพวกเเกไว้ให้ดี"

ทันทีที่อาจารย์​ลี่เกอจากไป โจวถงก็ยิ้มอย่างเย็นชาและเกินจากไปพร้อมกับจินเจิ้นหนาน

"ชูโจว ฉันรู้สึกว่าโจวถงและจินเจิ้นหนานน่าจะลอบโจมตีพวกเราในระหว่างการทดสอบชั้นยอดนี้" หลิวเฉียนๆขมวดคิ้ว

"ฉันรอให้พวกมันทำเเบบนั้นอยู่" แววตาของชูโจวฉายแววเย็นชา

ครั้งนี้แม้ว่าโจวถงและจินเจิ้นหนานจะไม่ได้ทำอะไรเขาเลย…แต่เขาก็จะริเริ่มที่จะโจมตีพวกมันอยู่ดี

…….

ห่างออกไป หลิงซาน,ซีเหมิงและหลี่ชิงฉีจากโรงเรียนม​ั​ธ​ยม​ที่หนึ่ง​กำลังมองดูชูโจวจากระยะไกล

"หลิงซานฉันไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมนายถึงให้ความสำคัญกับชูโจวคนนี้มาก ในช่วงที่ผ่านมาฉันได้ตรวจสอบข้อมูลของเขาเเล้วและฉันก็พบว่าเขาเป็นแค่ผู้ฝึกหัดระดับสูงธรรมดาๆ"

"แม้ว่าเขาจะโด่งดังในโรงเรียนมัธยมหมายที่ห้าแต่เขามีสนามพลังระดับ 3.5 เท่านั้น…ถ้าเขามาอยู่ในโรงเรียนมัธยมที่​หนึ่ง​ของเรา ฉันเดาว่าเขาคงไม่ติด 100 อันดับแรกด้วยซ้ำ" ซีเหมิงกล่าวอย่างเหยียดหยามเล็กน้อย

"ฉันก็ได้ตรวจสอบข้อมูลของเขาด้วย แต่ไม่พบอะไรพิเศษเกี่ยวกับเขาเลย!" หลี่ชิงฉีพูดขึ้นเช่นกัน

หลิงซานฟังคำพูดของซีเหมิงและหลี่ชิงฉี จากนั้นนึกถึงฉากที่เขาเห็นชูโจวสังหารชายผู้มีแผลเป็นในวันนั้น พลังของทักษะการต่อสู้ระดับ​ปรมาจารย์​นั้นยังคงทำให้เขาตกตะลึง​อยู่จนถึง​ตอนนี้​

"พวกนายเชื่อในพลังของสนามพลังมากเกินไป ต้องรู้ว่าสนามพลังก็คือสนามพลังและพลังต่อสู้ก็คือพลังต่อสู้…ทั้งสองอย่างนี้แตกต่างกันมาก"

"ฉันเเนะนำว่าอย่าประมาทชูโจว มิฉะนั้นหากพวกนายพบเขาครั้งนี้ พวกนายอาจจะพ่ายแพ้​อย่างน่าสังเวช" หลิงซานกล่าวเบาๆ

"ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันจะพ่ายแพ้​อย่างน่าสังเวชเหรอ?"

ซีเหมิงคำรามราวกับว่าสัตว์ดุร้ายที่ตื่นขึ้นและมีออร่าที่ดุร้ายแผ่ออกมาจากร่างกายของเขา

"ยกเว้นนายหลิงซาน….ในบรรดานักเรียน​ในเจียงเฉิง ไม่มีใครสามารถเอาชนะฉันได้"

"เเละนายดูยกย่องเขามาก... หลังจากการทดสอบเริ่มต้นขึ้น ฉันจะไปหาเขาโดยเร็วที่สุดและกำจัดเขาออกจากการทดสอบ!"

หลิงซานไม่ได้เถียงกับซีเหมิงต่อ เขาเพียงจ้องมองไปที่ร่างของชูโจวด้วยร่องรอยของความกระหาย​การต่อสู้​ในใจของเขา

………………………

5 2 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด