ตอนที่ 19-61 รวมคะแนน
แสงสีรุ้งเหนือแม่น้ำดวงดาวส่องแสงเฉิดฉันงดงามเหมือนเคย แต่ทุกคนเงียบ พวกเขาพูดไม่ออก ขณะที่ลินลี่ย์เดินมาทางฝั่งพันธมิตรมืดอย่างเยือกเย็นภายใต้สายตาของยอดฝีมือนับไม่ถ้วน
เทพพารากอนคนหนึ่ง...เพิ่งจะถูกขับเข้าไปในมิติปั่นป่วน!
“เขาขับพารากอนเข้าไปในมิติปั่นป่วน เขาคือชาวเผ่ามังกรฟ้า ชื่อว่าลินลี่ย์!” ทหารและผู้บัญชาการที่อยู่โดยรอบจำภาพนี้ไว้ได้ คำพูดที่ลินลี่ย์พูดกับแม็กนัสเป็นผลให้ชื่อลินลี่ย์ถูกเปิดเผย เป็นธรรมดาที่ผู้คนโดยรอบเหล่านี้ทุกคนจะพลอยรู้ตามไปด้วย
ทันใดนั้น...
“เร็วเข้า...ใช้พลังโจมตีวัตถุ!” นายกองฝ่ายพันธมิตรมืดคนหนึ่งรู้สึกตัวทันที และเขารีบพูดผ่านสำนึกเทพกับเหล่าสหายของเขา
“แครก...” แสงรังสีเกือบร้อยสายยิงออกไปข้างหน้าจากฝ่ายพันธมิตรมืด ราวกับฟ้าฟาดใส่ศัตรู
“ฝ่ายพลังโจมตีวัตถุ..เดินหน้า!” ในเวลาใกล้เคียงกันทหารของทั้งสองฝ่ายจึงค่อยรู้สึกตัว เพียงแต่ตอนนี้ทหารฝ่ายพันธมิตรมืดและพันธมิตรแสงฟื้นจากอาการตะลึงเพราะดูการต่อสู้ที่น่าทึ่งของเทพพารากอนทั้งสอง และพวกเขาเริ่มสู้รบกันอีกครั้ง! ทหารนับไม่ถ้วนของทั้งสองฝ่ายเคลื่อนขบวนออกมาปะทะกันและกัน
ลินลี่ย์ บีบีและอีกสองคนเพียงแต่ยืนอยู่กับที่ในท่ามกลางฝูงผู้คน
ไม่มีใครโง่พอลงมือโจมตีลินลี่ย์
“พี่ใหญ่!” บีบีมองดูลินลี่ย์ด้วยสายตาตื่นเต้นเหลือจะกล่าว “นั่นแม็กนัสนะ! พี่ใหญ่! คนที่เพิ่งถูกไล่ต้อนเข้าไปในมิติปั่นป่วนคือ แม็กนัส คนที่อยู่ในระดับเดียวกับไบเออร์! ทรงพลังมากเกินไป ฮ่าฮ่า ทรงพลังมากเกินไปแล้ว!” บีบียิ้มกว้าง รอยของเขากว้างจนตาหยี
หน้าของรีสเจมและเรย์โฮมก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
“รีสเจม! เจ้ายังขาดผลงานทางทหารใช่ไหม? ต้องการให้ข้าช่วยไหม?” ลินลี่ย์หันไปมองรีสเจม
“ไม่จำเป็น” รีสเจมจงใจแค่นเสียง “ลินลี่ย์, แม้ว่าข้าเทียบกับเจ้าแล้วจะอ่อนแอกว่าเล็กน้อย แต่การสร้างผลงานทางทหารไม่ใช่เรื่องยากเกินไปสำหรับข้า ข้าได้ผลงานทางทหารเก็บไว้จำนวนหนึ่งในระหว่างสงครามมหาพิภพครั้งก่อนอยู่แล้ว และครั้งนี้ ข้าเพียงแต่ต้องการเพิ่มอีกสองสามป้าย เรย์โฮม! ไปกันเถอะ” รีสเจมบินเข้าไปในกลุ่มผู้คนด้วยเช่นกัน
ผู้คนมีอยู่ทุกที่ เต็มทางเดินดวงดาวขณะที่พวกเขาเข่นฆ่ากันและกันต่อเนื่อง
ลินลี่ย์และบีบีอยู่ในท่ามกลางพวกเขา แต่พวกเขาแค่มองดูรีสเจมและเรย์โฮมจากระยะไกล ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย “บีบี! ไปกันเถอะ ด้วยพลังของรีสเจมและเรย์โฮมเว้นแต่พวกเขาเผชิญพบเจอกับเทพพารากอนหรือถูกผู้บัญชาการหลายคนรุมโจมตี พวกเขาจะไม่อยู่ในอันตราย เราไปดูที่ริมฝั่งแม่น้ำดวงดาวกันเถอะ”
“ได้เลย ไปที่ฝั่งกันเถอะ” บีบีหัวเราะและพยักหน้า
ทุกคนกำลังบุกเข้าไปที่ฝั่งของศัตรู..แต่ลินลี่ย์และบีบีหันกลับมา
“ลินลี่ย์!”
ผู้บัญชาการของโลกธาตุมืดศักดิ์สิทธิ์จ้องมองลินลี่ย์แต่ไกล และลอบถอนหายใจ พวกเขาเสียใจที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์จากการประชุมก่อนหน้านั้นสนทนาพูดคุยกับลินลี่ย์ มีโอกาสน้อยมากที่จะสร้างสัมพันธ์กับเทพพารากอนได้สักคน และยากที่จะทำเช่นนั้น
“ช่วงเวลาก่อนหน้านี้ ท่านลินลี่ย์ซ่อนสถานะของตนเอง ดังนั้นจึงเป็นเรื่องง่ายที่จะเป็นสหายกับเขาเขา แต่ตอนนี้... เขาเปิดเผยพลังของเขาแล้ว แน่นอนว่ามีคนเป็นจำนวนมากที่ต้องการเป็นสหายกับเขา ระดับความยากยิ่งมากขึ้น” ผู้บัญชาการทุกคนเข้าใจหลักการนี้ และเป็นเรื่องจริง ถ้าก่อนนั้นระหว่างประชุมกัน พวกเขาสร้างมิตรภาพกับลินลี่ย์ ลินลี่ย์ก็คงปฏิบัติกับพวกเขาเป็นอย่างดีด้วยเช่นกัน
แต่ตอนนี้...
เนื่องจากเขาเปิดเผยพลังของเขาแล้ว ใครที่ต้องการเป็นสหายกับเขาในตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเหมือนเป็นการประจบประแจงเขา ลินลี่ย์คงไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับพวกเขา
พันธมิตรมืดได้รับชัยชนะก่อนหน้านี้ในเส้นทางเดินดวงดาว เนื่องจากว่าลินลี่ย์เอาชนะแม็กนัสได้ กำลังใจของพันธมิตรมืดเพิ่มสูงขึ้นตลอดเวลา!
กำลังใจเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น คล้ายไม่มีจริง
แต่ก็ยังเป็นความจริงที่ว่าเส้นทางไหนจะมีทหารจำนวนมากที่กล้าหาญ และไม่มีความกลัวจะเป็นฝ่ายชนะมากขึ้น เมื่อลินลี่ย์และแม็กนัสต่อสู้กัน พวกเขากลายเป็นตัวแทนของพันธมิตรมืดและพันธมิตรแสงไปโดยปริยาย กองกำลังแต่ละฝ่ายต่างส่งเสียงเชียร์ให้กับยอดฝีมือของพวกเขา
ลินลี่ย์ชนะ แม็กนัสแพ้!
ผลกระทบของทหารพันธมิตรแสงมีอย่างมากมาย และผลกระทบต่อผู้บัญชาการก็มากไปด้วยเช่นกัน นี่เป็นเพราะในใจของพวกเขาอดสะท้อนความจริงไม่ได้ว่าศัตรูก็มีเทพพารากอนระดับเดียวกับพวกเขา ผู้บัญชาการเหล่านั้นไม่กล้าทุ่มกำลังบุกขึ้นหน้าโดยไม่คิดอะไร เพราะกลัวว่าลินลี่ย์อาจแทรกแซงลงมือกับพวกเขา ผู้บัญชาการเหล่านี้ไม่มีความมั่นใจว่าจะมีความสามารถรับมือลินลี่ย์ได้
เมื่อพิจารณาถึงขวัญกำลังใจที่ตกต่ำ ผู้บัญชาการจึงไม่กล้านำทหารไปตามทาง ทหารของพันธมิตรแสงถูกผลักดันกลับไป
“ฮ่าฮ่า ฆ่า ฆ่า!”
ผู้บัญชาการของพันธมิตรมืด เมื่อเห็นเช่นนี้รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง
ขณะที่ทหารของพันธมิตรมืดโห่ร้องอย่างกล้าหาญ ภายใต้การนำของผู้บัญชาการของพวกเขา พวกเขาไม่ย่อท้อบุกไปข้างหน้าราวล้อรถและมุ่งหน้าโจมตีอย่างต่อเนื่อง พวกเขายึดถือความได้เปรียบใหญ่ไว้ทำให้การสู้รบง่ายขึ้น ขวัญกำลังใจของฝ่ายพันธมิตรมืดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ!
ที่ฝั่งของแม่ดวงดาว ลินลี่ย์และบีบีกำลังมองการสู้รบอยู่บนทางดวงดาว
“พี่ใหญ่, ฝ่ายของเราชนะแน่นอน” บีบีกล่าวด้วยความมั่นใจมาก
ลินลี่ย์มองดูการเข่นฆ่าภายในทางดวงดาวจากนั้นพยักหน้า “นั่นคือวิถีที่การรบในทางดวงกำลังดำเนินไป เมื่อฝ่ายหนึ่งเริ่มขลาดกลัวและถอยหนี แม้ว่าจะมีทหารมาเสริมช่วยอยู่ด้านหลังพวกเขา นั่นเปล่าประโยชน์ เมื่อแนวหน้าแตกพ่าย แนวหลังก็ได้รับผลกระทบไปด้วย พวกเขาจะแพ้แน่นอน!” ทันทีที่ลินลี่ย์พูดคำนี้เสร็จแสงรุ้งที่ฉายออกมาจากทางเดินดวงดาวก็ค่อยๆ จางหายไป
พันธมิตรมืดได้รับชัยชนะ!
พวกเขาได้ชัยชนะทั้งสองเส้นทาง ดังนั้นสงครามมหาพิภพนี้ฝ่ายโลกธาตุมืดศักดิ์สิทธิ์เป็นฝ่ายชนะ
ทหารของพันธมิตรมืดเริ่มหันหลังและแยกย้ายกันกลับ
“พี่รอง!, พี่ใหญ่ตาย อนิจจา, แต่เราไม่ถึงกับโชคร้ายเกินไป หลายอย่างดีกว่าที่เราคาดไว้มาก เราทั้งคู่ยังรอดชีวิตอยู่ได้!” ทหารทั้งสองคนบินเคียงบ่าเคียงไหล่หัวเราะลั่น
“เราสามพี่น้องในที่สุดก็ได้ผจญภัยผ่านสงครามมหาพิภพมาได้ และมีโอกาสได้เห็นผู้บัญชาการสู้รบด้วย เราเห็นเทพพารากอนสองคนสู้รบกัน ข้าไม่เสียใจอีกแล้ว สามารถรอดชีวิตออกไปจากที่นี่ได้เป็นสิ่งที่ไม่คาดฝัน ฮ่าฮ่า ใช่ไหมเล่า ข้าได้รับป้ายทหารถึงหกสิบป้าย เจ้าเล่า?”
“ข้ามีห้าสิบป้าย เมื่อสองเราเอามารวมกัน เราจะมีจำนวนมากพอแลกหยดพลังมหาเทพได้”
“ฮ่าฮ่า ยังมีกำไรเหลือ”
ทหารที่รอดชีวิตทุกคนมีความสุขพูดคุยหยอกกันในหมู่พวกเขากันเอง พวกทหารเหล่านั้นกล้ามาที่นี่สมรภูมิมหาพิภพล้วนมีชีวิตมานานหลายปีนับไม่ถ้วน พวกเขาต้องการเห็นสมรภูมิมหาพิภพด้วยตนเองและบางทีเพื่อดูกลุ่มของผู้บัญชาการสู้รบในหมู่พวกเขา พวกเขาไม่รู้สึกเสียใจ สำหรับพวกเขาที่รอดได้? นั่นเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงและน่ารื่นรมย์
“พี่ใหญ่” บีบีพูดขึ้นทันที
“หืม?” ลินลี่ย์มองดูเขา และบีบียังคงพูดต่อ “พี่ใหญ่ ถ้าท่านยังเป็นอสูรหกดาวที่ฝึกมานานนับปีไม่ถ้วนโดยไม่มีความก้าวหน้าใดๆ เลยท่านจะเลือกอย่างเดียวกับพวกเขาหรือไม่?”
“ฝึกมานานนับปีไม่ถ้วนโดยไม่มีความก้าวหน้า?”
ลินลี่ย์ตะลึง
ถ้าเขาไม่สามารถก้าวหน้าได้อีกต่อไป และต้องมีชีวิตยืนยาวนานไม่มีสิ้นสุด เมื่อเขาเบื่อหน่ายทุกอย่าง บางทีเขาคงจะเลือกสละร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ร่างหนึ่งและเข้าไปในสมรภูมิมหาพิภพในตำนานเพื่อหาประสบการณ์ด้วยตนเอง
“ข้าคงจะตัดสินใจอย่างเดียวกับพวกเขา” ลินลี่ย์พูดเสียงเบา “ถ้าข้าไม่สามารถถึงระดับสุดยอดได้ อย่างนั้นข้าต้องเห็นสมรภูมิมหาพิภพสถานที่มีสุดยอดฝีมือมารวมตัวกันให้ได้”
ทุกคนที่มีหัวใจของยอดฝีมือจะต้องเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นต่อสนามรบของสุดยอดฝีมือชั้นสูง นั่นก็คือสมรภูมิมหาพิภพ”
“ฮ่าฮ่า..ลินลี่ย์!” เสียงดีใจดังขึ้น
ลินลี่ย์และบีบีหันไปมอง เห็นแต่รีสเจมและเรย์โฮมบินเข้ามาหาด้วยความเร็วสูง ลินลี่ย์หัวเราะและกล่าว “รีสเจม ดูจากสีหน้าเจ้า เจ้าคงได้รับผลงานทางทหารอย่างเพียงพอใช่ไหม?”
“ธรรมดา!” รีสเจมเลิกคิ้วพูดอย่างร่าเริง “แต่มันอันตรายจริงๆ พันธมิตรแสงพ่ายแพ้เร็วเกินไป ส่งผลให้ผู้บัญชาการของพันธมิตรแสงหนีกันอย่างรวดเร็วเช่นกัน ถ้าเรย์โฮมและข้าไม่ผนึกกำลังกันและเคลื่อนไหวได้เร็วพอ เราคงจะได้ป้ายสะสมไม่เพียงพอ”
“ลินลี่ย์ ดูสิ มีคนหลายคนให้ความสนใจเจ้า” รีสเจมพูดเสียงเบา
ลินลี่ย์หันหน้าไปมอง
หลายคนในหมู่ผู้คนและทหารที่กำลังกลับกำลังมองดูลินลี่ย์
“คนที่สวมชุดสีฟ้าคือลินลี่ย์ เขาอยู่ตรงนั้น!”
“เขาเอาชนะเทพพารากอนได้หรือ?”
“ข้าเห็นกับตาตัวเอง จะผิดไปได้ยังไง? นั่นเหลือเชื่อจริง ในชีวิตของข้า เห็นยอดฝีมือต่อสู้มามากแล้ว ข้าได้เห็นเทพพารากอนสองคนสู้กันอย่างดุเดือดนั่นก็คุ้มแล้ว”
“ลินลี่ย์ทรงพลังมากเหลือเกิน..หลังจากการสู้รบครั้งนี้แล้ว ข้าจะกลับไปพิภพโลกธาตุของข้า สมบัติที่ข้าเก็บสะสมเอาไว้ตลอดหลายปีมานี้คงเพียงพอทำให้ข้าเทเลพอร์ตกลับไปได้แล้ว ได้เวลาที่ข้าต้องกลับแผ่นดินเกิดเสียที ฮ่าฮ่า จากพิภพโลกธาตุมายังยมโลก และจากนั้นผจญภัยในยมโลกนานนับปีไม่ถ้วน... ข้าเห็นอะไรมามากมายแล้ว พอแล้วสำหรับข้า ได้เวลากลับบ้านเสียที ข้าสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างที่บ้านเกิดของข้าในช่วงที่ข้าจากมานานนับปีไม่ถ้วน”
ทหารทุกคนมีความคิดและแผนการณ์เป็นของตนเอง
ความจริงทุกคนสามารถมีส่วนร่วมในสงครามมหาพิภพได้ล้วนเป็นยอดฝีมือทั้งนั้น ที่สำคัญโดยทั่วไปมีแต่ยอดฝีมือที่ระดับอสูรหกดาวขึ้นไปจะได้รับเลือกให้เป็นทหาร แต่แน่นอน ตราบเท่าที่ได้รับอนุมัติจากผู้บัญชาการ แม้แต่ยอดฝีมือระดับอสูรห้าดาวก็อาจเข้ามาได้ ทหารเหล่านี้..ทุกคนมีความฝันเป็นของตนเอง หลายคนมายังสมรภูมิมหาพิภพเพื่อไล่ตามความฝัน
ก่อนหน้านี้มีเพียงทหารส่วนหนึ่งที่เห็นการต่อสู้ของลินลี่ย์กับแม็กนัส ข่าวของการสู้รบนี้เผยแพร่ออกไปด้วยความเร็วสูง และทหารหลายคนหันไปมองลินลี่ย์ ต้องการจะดูเทพพารากอนผู้นี้ ไม่ใช่แค่ทหารที่ให้ความสนใจลินลี่ย์ แม้แต่ผู้บัญชาการก็ยังจ้องมองลินลี่ย์จากแต่ไกล
“เขา..เป็นเทพพารากอนจริงๆ” วูดริจจ้องมองลินลี่ย์แต่ไกล ไม่กล้าเข้าไปใกล้ “ถ้าลินลี่ย์จดจำและเกลียดข้าและฆ่าข้าเมื่อเขาพบเห็นข้า นั่นจะน่ากลัวมาก” วูดริจรีบตรงไปทางประตูมิติกับทหารที่เหลือ
มีบางคนที่รีบเร่งตรงไปที่ประตูเข้าพิภพ แต่ยังคงมีบางคนที่ต้องการทำความรู้จักลินลี่ย์
“ท่านลินลี่ย์ ในการประชุมครั้งก่อนนั้น ข้าไม่รู้เลยว่าท่านเก่งขนาดนี้”
“ท่านลินลี่ย์...”
ผู้บัญชาการบางคนเดินเข้ามาหา ทุกคนแสดงความเป็นมิตรอย่างดี
ลินลี่ย์เพียงแต่พูดอย่างสุภาพไม่กี่คำ จากนั้นพูดกับรีสเจม “รีสเจม, บีบีและข้าจะไปยมโลก เราแยกกันตรงนี้เถอะ” สมรภูมิมหาพิภพเชื่อมโยงกับสิบเอ็ดพิภพใหญ่ ดังนั้นจึงมีทางเดินสิบเอ็ดทาง แต่ละทางนำไปยังตำแหน่งต่างๆ ลินลี่ย์และบีบีกลับไปยังยมโลก ขณะที่รีสเจมกลับไปยังแดนนรก
“เจ้ากำลังกลับไปยมโลกหรือ?” รีสเจมอึ้ง
“ใช่แล้ว, เรายังมีเรื่องต้องไปจัดการ” บีบีพยักหน้าและหัวเราะเช่นกัน “รีสเจม หลังจากเรากลับไปแดนนรก เมื่อเรามีเวลาว่าง เราจะไปเยี่ยมชมภูเขาอะเมทิสต์”
“อย่างนั้นก็ได้” รีสเจมพูดพลางถอนหายใจ “งั้นเราแยกทางกันตรงนี้ เมื่อเรากลับไปแดนนรก เราจะได้พบกันอีก”
ลินลี่ย์ บีบี รีสเจมและเรย์โฮมแยกไปตามเส้นทางของพวกเขา ลินลี่ย์แค่พูดตามมารยาทกับผู้บัญชาการอื่น จากนั้นบินไปพร้อมกับบีบีด้วยความเร็วสูงไปตามทางมุ่งสู่ยมโลก ผู้บัญชาการคนอื่นเพียงแต่มองลินลี่ย์บินจากไปไกล ไม่กล้ารบกวนเขาต่อไป
ทางเชื่อมสมรภูมิมหาพิภพและยมโลก ลินลี่ย์และบีบีบินลงมาจากท้องฟ้าและดึงดูดความสนใจมากทันที
“หืม?” ขณะที่ลินลี่ย์ลงมายืนที่พื้น บุรุษชุดดำบินเข้ามาหาเขา
“พี่ใหญ่, มีอีกคนหนึ่งที่ต้องการเป็นสหายกับท่าน” บีบีคุยทางใจ
ลินลี่ย์รู้สึกค่อนข้างจะกีดกันเรื่องทั้งหมดนี้ เขาจำได้ว่าคนชุดดำผู้นี้เป็นผู้บัญชาการคนหนึ่ง บุรุษชุดดำมีใบหน้าค่อนข้างซีดขาว และตาของเขามีแววเลือนรางเรืองแสงสีเขียว เมื่อเห็นลินลี่ย์ บุรุษชุดดำคำนับเล็กน้อย จากนั้นคุยทางใจ “ท่านลินลี่ย์ ข้าเป็นตัวแทนของเจ้านายข้ามหาเทพเฟลมฟอร์จแห่งยมโลก..ข้าอยากจะเชิญท่านให้พิจารณารับเป็นทูตของเจ้านายข้า”
“ยมโลก, มหาเทพเฟลมฟอร์จ?” ลินลี่ย์อดหัวเราะไม่ได้
หลังจากเปิดเผยพลังของเขา เขาก็ได้รับคำเชิญจากมหาเทพต่างๆ เทพจะทันที ลินลี่ย์เตรียมตัวกับเรื่องนี้แล้ว แต่เขาคาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะได้รับเชิญก่อนจะออกไปจากสมรภูมิมหาพิภพ มหาเทพทำงานกันไวดีจริง
“ท่านลินลี่ย์ ในฐานะเทพพารากอน ข้าแน่ใจว่ามหาเทพจะยินยอมให้ท่านได้มีสมบัติมหาเทพตามต้องการ แต่แน่นอน มีขีดจำกัดแค่เพียงชิ้นเดียว สำหรับพลังมหาเทพ เราไม่ตระหนี่แต่อย่างใด” บุรุษชุดดำกระตุ้น
“ต้องขออภัย ตอนนี้ข้ายังไม่ได้พิจารณาเป็นทูตของมหาเทพเลย” ลินลี่ย์ยิ้ม
“บีบี, ไปกันเถอะ” ลินลี่ย์พาบีบีไปตามทางเดินทันที
“ท่านลินลี่ย์...” บุรุษชุดดำต้องการจะพูดอีกสองสามคำเพื่อโน้มน้าวใจ
แต่ลินลี่ย์และบีบีไม่ได้ช้าลงแต่อย่างใด พวกเขาบินตรงไปตามเส้นทางหายลับสายตาบุรุษชุดดำในทันที
เมื่อเห็นเช่นนี้บุรุษชุดดำได้แต่ส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ “หลังจากเขาออกไปจากสมรภูมิมหาพิภพ จะมีมหาเทพหลายคนมาเชื้อเชิญเขาแน่ เจ้านายของข้าคงจะไม่สมหวัง” มีความแตกต่างระหว่างมหาเทพเช่นกัน สำหรับบางคนที่เป็นระดับเทพพารากอน ต้องขึ้นอยู่กับพวกเขาว่าต้องการจะยอมรับใช้ในฐานะทูตมหาเทพหรือไม่
